Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος: «Τί πρέπει νὰ κάνει ὁ χριστιανὸς γιὰ νὰ κληρονομήσει τὴν αἰώνια ζωή;»

 Ὁ Χριστιανός, γιὰ νὰ κληρονομήσει 

τὴν αἰώνια ζωή, πρέπει:

 

1. Μ’ ὅλη του τὴν ψυχὴ ν’ ἀγαπάει τὸ Θεὸ καὶ νὰ τηρεῖ τὶς ἐντολές Του. Ν’ ἀγαπάει, ἐπίσης, τὸ συνάνθρωπό του ὅπως καὶ τὸν ἑαυτό του. Γιατί ὁ Κύριος εἶπε: «Θὰ μείνετε πιστοὶ στὴ ἀγάπη μου, ἂν τηρήσετε ὅλες τὶς ἐντολές μου» (Ἰω. 15:10 ). Καί: «Ἔτσι, θὰ σᾶς ξεχωρίζουν ὅλοι πὼς εἶστε μαθητές μου, ἂν ἔχετε ἀγάπη ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο» (Ἰω. 13:35).

2. Νὰ ταπεινώνει τὴν ψυχὴ του μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ ποτὲ νὰ μὴν ταπεινώνει τὸν πλησίον του. Γιατί «καρδιὰ συντετριμμένη καὶ ταπεινωμένη ὁ Θεὸς δὲν θὰ τὴν καταφρονήσει» (Ψαλμ. 50:19). Νὰ πενθεῖ γιὰ τὶς ἁμαρτίες του. Νὰ θλίβεται πικρὰ γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ πλησίον του. Νὰ χαίρεται, ὅταν ὁ πλησίον του εἶναι εὐτυχισμένος, καὶ νὰ μὴν τὸν φθονεῖ γιὰ τὴν εὐτυχία του. Νὰ δέχεται μὲ ὑπομονὴ καὶ νὰ συμβουλεύει μὲ καλοσύνη ὅσους τοῦ ἐναντιώνονται. Νὰ ἐπιδιώκει πάντα τὴν ἐκτέλεση δικαίων καὶ θεάρεστων ἔργων, ποὺ συντελοῦν στὴ διατήρηση τῆς καθαρότητος τῆς ψυχῆς.

3. Νὰ αἰσθάνεται εὐσπλαχνία γιὰ τοὺς δυστυχισμένους. Νὰ ἐργάζεται μ’ ὅλες του τὶς δυνάμεις γιὰ τὴν εἰρήνη, ὅπως τὴ θέλει ὁ Κύριος· γιατί ἔτσι θὰ ὀνομαστεῖ παιδὶ τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 5:9). Νὰ μὴ δειλιάζει ὅταν βρίζεται, ὅταν κατηγορεῖται, ὅταν κατατρέχεται, ἀκόμα καὶ ὅταν θανατώνεται γιὰ τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ὁμολογία τῆς πίστεως στὸ Χριστό.

4. Νὰ πολεμάει κάθε αἱρετικὴ διδασκαλία καὶ νὰ δέχεται τὴν ὀρθὴ πίστη τῆς ἁγίας...

Ἐκκλησίας μας γιὰ τὸν Τριαδικὸ Θεό.

5. Ν’ ἀγαπάει τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ μὴ μολύνει ποτὲ τὴ γλώσσα του μὲ τὸ ψέμα. Νὰ μὴν κάνει ποτὲ κακὸ στὸν πλησίον του.

6. Νὰ μὴν κατηγορεῖ. Νὰ μὴν κοροϊδεύει. Νὰ μὴν κάνει τίποτε ἀπ’ ὅσα ἀπαγορεύει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ.

7. Νὰ δίνει ἐλεημοσύνη ἔστω ἀπὸ τὸ ὑστέρημά του, χωρὶς νὰ ζητάει ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἐνίσχυση γιὰ τὴν καλὴ αὐτὴ πράξη.

8. Νὰ δίνει εὐχές, ὅταν τοῦ δίνουν κατάρες. Ἂν κάποιος τὸν πάρει ἀγγαρεία γιὰ ἕνα μίλι, νὰ πάει μαζί του δύο (Ματθ. 5:41), δίχως νὰ βαρυγγωμήσει ἢ νὰ ξεστομίσει κακὸ λόγο. Νὰ μὴν ὁρκίζεται ποτέ, ἀλλὰ νὰ ἐφαρμόζει τὴν παραγγελία τοῦ Κυρίου: «Τὸ «ναὶ» σας νὰ εἶναι ναὶ καὶ τὸ «ὄχι» σας νὰ εἶναι ὄχι» (Ματθ. 5:37).

9. Νὰ ὑμνολογεῖ τὸ Θεὸ καὶ νὰ προσεύχεται σ’ Αὐτὸν μὲ κατάνυξη.

10. Νὰ συλλογίζεται πάντα τὸ θάνατό του, τὴ μέλλουσα κρίση καὶ τὴν ἀπολογία ποὺ θὰ δώσει γιὰ τὰ ἔργα του. Νὰ συλλογίζεται πάντα τὶς ἁμαρτίες του, παρακαλώντας τὸ Θεὸ νὰ τοῦ τὶς συγχωρήσει.

11. Νὰ κάνει μὲ ζῆλο καλὲς πράξεις, χωρὶς ὅμως νὰ καυχιέται γι’ αὐτές, ὅπως ὁ Φαρισαῖος.

12. Νὰ ἀποφεύγει τὴ λαιμαργία, τὴ μέθη, τὴν ἐπιορκία, τὴν ἄσκοπη φλυαρία, τὸ φθόνο, τὶς διαμάχες, τὴν κακεντρέχεια, τὴν πλεονεξία, τὴν αἰσχροκέρδεια, τὴν ὀργή, τὴν πορνεία, τὴ μοιχεία καί, γενικά, τὴν ἀσέλγεια.

13. Νὰ μὴν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὴ μαγεία, νὰ μὴ χρησιμοποιεῖ μαγικὰ καὶ νὰ μὴν καταφεύγει ποτὲ σὲ μάγους, μάντεις καὶ γητευτές. Νὰ διατηρεῖ τὸν ἑαυτὸ του ἁγνό, ὥστε νὰ μεταλαμβάνει ἄξια τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.

14. Νὰ συντρέχει τὰ ὀρφανά, τὶς χῆρες καὶ τοὺς ξένους. Νὰ μὴν ἀρνεῖται τὴ βοήθειά του σ’ ἐκεῖνον ποὺ τὴν χρειάζεται. Νὰ δίνει δανεικὰ δίχως τόκο σ’ ἐκεῖνον ποὺ τοῦ ζητάει, γιατί, ὅσα ἔχει, ἀπὸ τὸ Θεὸ τὰ ἔχει καὶ σ’ Αὐτὸν ἀνήκουν.

15. Νὰ λυπᾶται ὡς ψυχικὰ τυφλούς τούς ἐχθρούς τῆς πίστεως καὶ ν’ ἀγωνίζεται μ’ ὅλες του τὶς δυνάμεις γιὰ τὸ φωτισμό τους, νὰ φεύγει μακριὰ ὅμως, ἀπὸ κείνους ποὺ ἐμμένουν στὴν τύφλωσή τους.

16. Νὰ παραμένει σταθερὰ ἀγαθός, εὐσεβής, ἁγνὸς κι ἀφοσιωμένος στὸ Θεό. Νὰ κατευθύνεται σὲ κάθε ἐνέργειά του ἀπὸ τὴν ἐνθύμηση καὶ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου, σύμφωνα μὲ τὸ ψαλμικό: «Βλέπω τὸν Κύριο πάντοτε μπροστά μου» (Ψαλμ. 15:8).

17. Νὰ μὴ διατηρεῖ μνησικακία στὴν ψυχή του, ἀλλὰ νὰ συγχωρεῖ ἀμέσως ἐκεῖνον ποὺ τοῦ φταίει. Γιατί ὁ Κύριος εἶπε: «Ἂν συγχωρήσετε τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὰ παραπτώματά τους, θὰ σᾶς συγχωρήσει κι ἐσᾶς ὁ οὐράνιος Πατέρας σας» (Ματθ. 6:14).

18. Νὰ κρίνει μὲ δικαιοσύνη καὶ φόβο Θεοῦ. Νὰ μὴν κατακρίνει, νὰ μὴν περιφρονεῖ καὶ νὰ μὴν ἐξευτελίζει τὸν πλησίον γιὰ τ’ ἁμαρτήματά του. Γιατί ὁ Κύριος εἶπε: «Μὴν κρίνετε τοὺς συνανθρώπους σας, γιὰ νὰ μὴ σᾶς κρίνει κι ἐσᾶς ὁ Θεὸς» (Ματθ. 7:1).

19. Νὰ σωφρονίζει τὸν πλησίον μὲ ἀγάπη. Νὰ ὑπερασπίζει τὸν ἀδικημένο. Νὰ προστατεύει τὸν ἀδύνατο. Νὰ βοηθάει τὸν ἀνάπηρο. Νὰ νουθετεῖ τὸν παραστρατημένο.

20. Νὰ ἀγαπᾶ τὴν ἀνάγνωση πνευματικῶν βιβλίων, τὴν ἀκρόαση τοῦ θείου λόγου καὶ τὶς ψυχωφελεῖς συζητήσεις.

21. Νὰ τιμᾶ τοὺς γονεῖς του καὶ νὰ μὴν τοὺς κακολογεῖ ποτέ.

22. Νὰ συχνάζει στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, ποὺ τελοῦνται στὸ ναό. Νὰ μὴν ἀμφιβάλλει γιὰ τὰ θαύματα, ποὺ γίνονται ἀπὸ τὸ Θεὸ σὲ κάθε ἐποχή.

23. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἔχοντας παντοτινὰ τὸ Θεὸ στὴν καρδιά του μὲ ἐπίγνωση, θὰ κληρονομήσει τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ποὺ ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιὰ τοὺς ἁγίους ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ κόσμου καὶ ποὺ εὔχομαι νὰ κληρονομήσουμε ὅλοι μας, μὲ τὴ χάρη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σ’ Αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα καὶ ἡ δύναμη στοὺς ἀτελεύτητους αἰῶνες. Ἀμήν.

 

 

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Θέματα ζωῆς Β΄», 

ὁμιλίες τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου,

Ἐκδόσεις Ἱερὰ Μονὴ Παρακλήτου, Ὠρωπὸς Ἀττικῆς

 

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2016/09/blog-post_12.html 

 

πηγή:  http://hristospanagia3.blogspot.gr/