Ποίους καὶ πῶς δοξάζει ὁ Θεός;

 ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023

Ἀπόστολος: Ρωμ. β΄ 10-16

Εὐαγγέλιον: Ματθ. δ΄ 18-23

Ἦχος: α΄.-Ἑωθινόν: Β΄

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν» (Ρωμ. Β΄ 10)

Δόξα, τιμὴ καὶ εἰρήνη

   Συμφώνως πρὸς τὰ ἀνθρώπινα δεδομένα, καὶ αἱ τρεῖς αὗται καταστάσεις, ἀκούονται ἰδιαιτέρως γλυκεῖαι καὶ θελκτικαί! Εἶναι αἱ καταστάσεις ἐκεῖναι αἱ ὁποῖαι «ἀναβιβάζουν» τὸν ἄνθρωπον εἰς δυσθεώρητα καὶ φανταστικὰ ὕψη καὶ τὸν κάνουν νὰ αἰσθάνεται θεός! Διὰ τῶν τοιούτων καταστάσεων

ἐπλανήθησαν καὶ πλανῶνται οἱ ἄρχοντες καὶ αὐτοκράτορες καὶ πλανητάρχαι, καὶ ἐθεώρησαν ἑαυτοὺς ὑπεράνω τῶν ἄστρων, ἕως ὅτου ἔπεσον καὶ ἐξηφανίσθησαν! «Δίκαιον ὑποτάσσεσθαι τῷ Θεῷ καὶ μὴ θνητὸν ὄντα ἰσόθεα φρονεῖν ὑπερηφάνως» (Β΄Μακ. Θ΄ 12), παρεδέχθη ὁ ὑπερφίαλος ἐκεῖνος Ἀντίοχος ὁ Ἐπιφανὴς, ὅταν ἔβλεπε τήν, ἐκ τοῦ Θεοῦ, συντριβήν του!

  Ἐκεῖνος, ὅμως, ὁ ὁποῖος ἠδυνήθη νὰ ὑπερβῇ ταύτας τὰς ματαίας δόξας καὶ τιμάς, θὰ ἐλέγoμεν ὅτι πλησιάζει πρὸς τὸν Θεόν! Ὅπως ὁ Κύριος ἐδῶ ἐπὶ τῆς γῆς, ἀπέφυγε τοὺς ἐπαίνους καὶ τὰς δόξας καὶ τὰς τιμὰς καὶ τὰς κολακείας, τὸ ἴδιον ἀκριβῶς συνέστησε καὶ πρὸς τούς, καθ’ ἑκάστην ἐποχήν, μαθητάς Του! Τοῦτο ἀκούομεν ἐκεῖ εἰς τὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλίαν Του, ὅταν λέγη καὶ πρὸς τοὺς μαθητάς Του ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν λαόν, «οὐαὶ ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι· κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς ψευδοπροφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν» (Λουκ. ΣΤ΄ 26)! Μόνον ἐκεῖνοι οἱ Ἅγιοι οἱ ὁποῖοι ἐπεπόθησαν ἐκ καρδίας τὴν δόξαν τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, ἠρνήθησαν καὶ ἀπέφυγον, τὰς ἐφημέρους ἀνθρωπίνας τιμὰς καὶ δόξας!

  Ὅμως ποῖος ἐκ τῶν κοσμικῶν ἀνθρώπων, ἀλήθεια, δὲν ἐπεθύμησε τὰς ὡς ἄνω «ἰδανικὰς» καταστάσεις; Ποῖος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖ­ος δὲν ἐπεδίωξε καὶ εἰσέτι δὲν ἐπιδιώκει νὰ βιώσῃ ταύτας; «Τὸ χρῆμα πολλοὶ ἐμίσησαν, ἀλλὰ τὴν δόξαν, οὐδείς», λέγει ἡ γνωστὴ αὕτη παροιμιώδης φράσις, καὶ ἀσφαλῶς ἐκφράζει μίαν ἀναντίρρητον πραγματικότητα! Εἰδικῶς, ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι, οἱ ἠδικημένοι καὶ τεταπεινωμένοι ἀδίκως, – καὶ ὄχι μόνον οὗτοι! – «ὀνειρεύονται» καὶ φαντάζονται τὴν ὥραν, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ δοθῇ καὶ εἰς τούτους ἡ «εὐκαιρία» καὶ θὰ δοξασθοῦν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων! Τὰ ἴδια, βεβαίως, θὰ ἐλέγομεν καὶ διὰ τὴν τιμήν, ἐφ’ ὅσον καὶ αὕτη, ταὐτίζεται, σχεδόν, μὲ τὴν δόξαν! Ἡ μία κατάστασις ἀκολουθεῖ ἢ ἀκολουθεῖται ἀπὸ τὴν ἄλλην καὶ συμπληρώνουν ἀλλήλας! Ἓν ἁπλοῦν βλέμμα εἰς ἅπαντας τούτους τοὺς «δοξαζομένους» ἐκ τῶν ἀνθρώπων, καταδεικνύει τὴν αὐταπάτην καὶ δῆθεν ἀνωτερότητα, τὴν ὁποίαν θέλουν οὗτοι νὰ ἐπιβάλλουν εἰς ἅπαντας!

  Ἐν προκειμένῳ, ὅμως, – καὶ τοῦτο εἶναι σαφές, – περὶ ἄλλης δόξης καὶ τιμῆς καὶ εἰρήνης, ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἀναφέρεται εἰς τὰς τοιαύτας, τὰς ὁποίας παρέχει ὁ Κύριος εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται τὸ ἀγαθὸν καὶ τὴν ἀρετὴν καὶ ἀφιερώνουν ἑαυτοὺς εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου!

 Ποίους καὶ πῶς δοξάζει ὁ Θεός;

  Εἶναι γνωστόν, – καὶ τοῦτο βλέπομεν εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, – ὅτι ὁ Κύριος ἀγαπᾷ τοὺς πάντας μὲ τὴν ἰδίαν ἀγάπην, καὶ θέλει νὰ σωθοῦν πάντες οἱ ἄνθρωποι! «τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Ματθ. Ε΄ 45), ἀναφέρει σχετικῶς μὲ τὴν πατρικήν Του ἀγάπην, καὶ «ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ. Β΄ 4), μᾶς βεβαιοῖ ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦ­λος, ἀναφερόμενος εἰς τὴν θείαν θέλησιν διὰ τὴν σωτηρίαν πάντων τῶν ἀνθρώπων! Ἑπομένως, καὶ τὴν αἰώνιον Δόξαν καὶ Τιμήν, εἶναι πρόθυμος νὰ παρέχῃ εἰς ἅπαντας ὅσους ἐπιθυμοῦν ταύτας καὶ κοπιοῦν καὶ ἀγωνίζονται! Οὕτω, βλέπομεν, ὄντως, ἐκείνους ποὺ ἠγάπησαν τὸν Θεόν, παρ’ ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοὺς περιθωριοποίησαν καὶ τοὺς ὕβρισαν καὶ τοὺς ἐκακοποίησαν ποικιλοτρόπως, νὰ παραμένουν εἰς τὰς συνειδήσεις τῶν πιστῶν αἰώνιοι καὶ ἀθάνατοι, καὶ ὁ χρόνος, νὰ μὴ δύναται νὰ τοὺς διαγράψῃ!

  Αἰῶνες παρῆλθον καὶ παρέρχονται, καί, ἐνῶ, οἰκεῖα καὶ προσφιλῆ μας πρόσωπα, ἀναχωροῦντα ἀπὸ τὸν κόσμον τοῦτον, διεγράφησαν ἀπὸ τὴν μνήμην καὶ τὴν καρδίαν μας, Ἅγιοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖ­οι ἐθυσίασαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ὁποῖοι ἐπεδίωξαν – φεύγοντες τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν τῶν ἀνθρώπων – νὰ τοὺς ξεχάσουν οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ τοὺς ἐνθυμῇται ὁ Κύριος, βλέπομεν ὅτι συντηροῦνται εἰς τὰς καρδίας μας, καὶ μένουν ζῶντες καὶ ἐπιθυμητοί, καὶ κτίζονται ναοὶ εἰς τὴν μνήμην των, καὶ δίδονται τὰ ὀνόματα τούτων εἰς διαρκῆ ἐνθύμησιν καὶ διατήρησιν! Πόσοι αἰῶνες, ἆρα, παρῆλθον, ἀπὸ τὰ μαρτύρια καὶ τοὺς θανάτους τόσων χιλιάδων Ἁγίων, καὶ ὅμως οἱ Ἅγιοι οὗτοι, πέραν τῆς δόξης ποὺ ἀπολαμβάνουν εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Παραδείσου, διατηροῦνται καὶ εἰς τὰς καρδίας μας καὶ δίδομεν τὰ ὀνόματά των εἰς τὰ τέκνα ἡμῶν καὶ κρατοῦμεν τὰ πρότυπά των ὡς ὑποδείγματα ζωῆς!

  Ποία ἦτο ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, κατὰ τὴν γνώμην ἐκείνων οἱ ὁποῖ­­οι τὴν ἐγνώρισαν προσωπικῶς, ἐν ὅσῳ εὑρίσκετο ἐδῶ εἰς τὴν γῆν; Μία ἁπλῆ καὶ ἄσημος καὶ πτωχὴ κορασίς, ἡ ὁποία διῆγεν ἀμέμπτως καὶ θεαρέστως τὸν βίον της! Ποῖος ἐκ τῶν πατριωτῶν της καὶ τῶν γνωστῶν της θὰ ἠδύνατο νὰ φαντασθῇ τὴν δόξαν μὲ τὴν ὁποίαν τὴν ἐδόξασε καὶ τὴν δοξάζει ὁ Θεός; Μεγαλύνεται ὡς ἡ «τιμιωτέρα τῶν χερουβείμ καὶ ἐνδοξωτέρα ἀσυγκρίτως τῶν σεραφείμ», καὶ ἅπασαι αἱ γενεαὶ τῶν ἀνθρώπων, Τὴν προσκυνοῦν ὡς μητέρα τοῦ Θεοῦ! Τὴν ἰδίαν, ἀναλόγως, «προαγωγήν», ἔδωκεν ὁ Κύριος καὶ εἰς ἅπαντας τοὺς Ἁγίους Του, καὶ ἀνήγαγε τούτους ἐκ τῆς κατὰ κόσμον, μικρότητος καὶ ἀσημότητός των, εἰς Ἀποστόλους, καὶ ἐνδόξους, καὶ μεγάλους, καὶ ὁσίους, καὶ πατέρας, καὶ διδασκάλους!

  Πολλοὶ ἐπεδίωξαν νὰ ἐπιτύχουν τὰς τιμὰς καὶ τὰς δόξας τῶν Ἁγίων, ὅμως, ὅσον καὶ ἂν ἀνυψώθησαν ἐπὶ τῆς γῆς, τοσοῦτον ἐξεχάσθησαν προϊόντος τοῦ χρόνου!

«Ἐγὼ εἶπα· θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ῾Υψίστου πάντες» (Ψαλμ. ΠΑ΄ 6)!

  Τοῦτον τὸν Λόγον εὑρίσκομεν εἰς τὸ ἱερὸν βιβλίον τῶν Ψαλμῶν, ἀλλὰ καὶ τοῦτον τὸν ἴδιον, χρησιμοποιεῖ καὶ ὁ Διδάσκαλος, εἴς τινα ἀντιπαράθεσίν Του μετὰ τῶν Φαρισαίων (Ἰωάν. Ι΄ 34)! Διὰ τοῦ λόγου δὲ τούτου, δεικνύει ὁ Διδάσκαλος, ἀκριβῶς τοῦτο τὸ ὁποῖ­ον διερευνῶμεν! Ὅτι ἅπαντες εἴμεθα «δυνάμει, Ἅγιοι»! Δι’ ἅπαντας τοὺς θέλοντας καὶ ἀγωνιζομένους ἰσχύουν αἱ, ὡς ἄνω, ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ! Οὐδεὶς προωρίσθη ἢ προορίζεται ἐκ τοῦ «θέλοντος πάντας σωθῆναι», διὰ τὴν ἀπώλειαν καὶ τὴν αἰωνίαν κόλασιν! Ἅπαντες οἱ δεδοξασμένοι, περὶ τῶν ὁποίων προείπομεν, ἄνθρωποι ἦσαν καὶ ἐξ ἀνθρώπων ἐγεννήθησαν, ὡς καὶ ἡμεῖς!

  Συνεπῶς ἂς ἐννοήσωμεν τοῦτο, καὶ ἂς «κατὰ σκοπὸν διώκ(ομεν) ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Φιλιπ. Γ΄ 14), κατὰ τὸν Ἀποστολικὸν λόγον! Εἴθε νὰ ἐπιτύχωμεν τοῦτον τὸν ὡς ἄνω σκοπόν, διὰ τῆς Ἀγάπης καὶ Χάριτος τοῦ Κυρίου ἡμῶν! Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου,

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr