Εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κόσμου, ποῦ εἶναι ὁ ἀγὼν καὶ ἡ βία;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2023
Ἀπόστολος: Φιλιπ. δ΄ 4-9
Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. ιβ΄ 1-18
Ἦχος, Ἑωθινόν: Τῶν Βαΐων
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε·
πάλιν ἐρῶ, χαίρετε» (Φιλιπ. Δ΄ 4).

Αἱ «χαραὶ» καὶ αἱ κοσμικαὶ «ψυχαγωγίαι»!

Πολλοί, φίλοι μου καὶ ἀδελφοί μου χριστιανοί, κατηγοροῦν τὴν Ἁγίαν ἡμῶν Πίστιν καὶ Ἐκκλησίαν, ὅτι προτρέπει τοὺς πιστούς της, νὰ συμπεριφέρωνται μὲ κατήφειαν καὶ θλῖψιν καὶ ἀποφεύγουν ἐν ταὐτῷ,

κάθε ἐκδήλωσιν χαρᾶς καὶ εὐωχίας˙ πᾶσαν κοσμικὴν σύναξιν καὶ συνάντησιν, εἰς ἣν ὑπάρχουν κοσμικαὶ καὶ «χαρούμεναι» ἐκδηλώσεις μετὰ μουσικῶν καὶ ἀσμάτων καὶ χορῶν! Κατηγοροῦν, ἐπίσης, ὅτι ἡ Ἐκκλησία κατευθύνει τοὺς Χριστιανούς, πρὸς ἕνα τρόπον ζωῆς, πένθιμον καὶ ἀπόκοσμον καὶ ἐσχάτως ἐπιχειροῦν τινὲς ἐκ τῶν τῆς Ἐκκλησίας, νὰ εἰσαγάγουν εἰς τὸν Ἅγιον τοῦτον χῶρον, κοσμικὰς συνηθείας καὶ χοροὺς καὶ εὐωχίας καὶ ἄσματα, πολλάκις, ἀνηθίκου περιεχομένου, προκειμένου – ὡς ἰσχυρίζονται, – νὰ «φέρουν» τοὺς νέους καὶ τὰς νεάνιδας εἰς τὸν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας! Λέγουν, μάλιστα, καὶ ἰσχυρίζονται μετὰ περισσοῦ θράσους, ὅτι «ἐὰν ὁ Κύριος ἔζη κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ σήμερον, θὰ ἀπεδέχετο τὸν τοιοῦτον τρόπον συμπεριφορᾶς, καὶ ἴσως νὰ συμπεριεφέρετο καὶ ὁ Ἴδιος (συγγνώμη Κύριέ μου!) κατὰ τοὺς χυδαίους τοιούτους καὶ ἀνηθίκους τρόπους»

Ὅμως, ὅσον ἀπέχει ὁ οὐρανὸς ἀπὸ τὴν γῆν, τοσοῦτον καὶ ἔτι περισσότερον διΐσταται ἡ διδασκαλία τοῦ Ραββί, ἐκ τῶν τοιούτων ἐκνόμων κινήσεων καὶ ἐνεργειῶν! Οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει ἡ τοιαύτη «χαρὰ» τοῦ κόσμου, πρὸς τὴν χαρὰν τὴν ὁποίαν ἐδίδαξε καὶ συνέστησεν ὁ γλυκύτατος Κύριός μας! «Ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς» (Ἰωάν. ΙΖ΄ 13), εἶπε προσευχόμενος πρὸς τὸν Οὐράνιον Πατέρα Του κατὰ τὴν τελευταίαν ἐκείνην Ἀρχιερατικὴν προσευχήν Του, ὀλίγον πρὸ τοῦ ἑκουσίου πάθους Του. Ταύτην τὴν χαράν, τὴν ἰδικήν Του χαράν, συνέστησε καὶ ὑπέδειξεν εἰς ἡμᾶς! Τὴν χαρὰν ἐκείνην, τὴν ὁποίαν συνιστᾷ καὶ ἐν τῷ παρόντι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος! Ναί, νὰ χαιρώμεθα! Ἀλλὰ ὄχι διὰ ἀνούσια καὶ κοσμικὰ καὶ ἁμαρτωλὰ καὶ πρόστυχα πράγματα! Ἔτι δε περισσότερον, νὰ μὴ ἀνταλλάσσωμεν καὶ ἀντικαθιστῶμεν ταύτην τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου καὶ τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, μὲ τὰ «ξυλοκέρατα» τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν κοσμικῶν ἡδονῶν καὶ ἀθλιοτήτων!

Εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κόσμου, ποῦ εἶναι ὁ ἀγὼν καὶ ἡ βία;

Τοῦτο καὶ μόνον τὸ ἐρώτημα, εἶναι ἱκανὸν νὰ προβληματίσῃ ἐκείνους, κυρίως, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νὰ συζεύξουν τὴν χαρὰν τοῦ Χριστοῦ μὲ ἐκείνην τὴν τοῦ κόσμου! Τοιαῦται κοσμικαὶ χαραὶ καὶ ἐκδηλώσεις ὑπῆρχον καὶ τότε τὴν ἐποχὴν τοῦ Χριστοῦ! Εἴδομεν, ὅμως, ποτὲ τὸν Κύριον νὰ συμμετάσχῃ εἰς αὐτάς; Μόνον εἰς τὸν ἐν Κανᾷ γάμον συμμετεῖχεν, εἰς τὸν ὁποῖον, ὡς γνωρίζομεν ἐκ τῆς παραδόσεως, ὁ νυμφίος ἀλλὰ καὶ ἡ νύμφη, ἦσαν συγγενεῖς τῆς Ὑπερ­αγίας Θεοτόκου, καὶ μετέπειτα ἠκολούθησαν τὸν Κύριον, ὁ μὲν ὡς μαθητής Του καὶ ἡ δὲ ὡς μυροφόρος ἀντιστοίχως! Παρέστη ὁ Κύριος εἰς ἐκεῖνον τὸν γάμον, ὡς προσκεκλημένος, ἔχων ὡς ἀπώτερον σκοπόν Του τὸ γνωστὸν καὶ μέγιστον θαῦμα τῆς μεταβολῆς τοῦ ὕδατος εἰς οἶνον! Οὔτε ἐτραγῴδησεν, οὔτε ἐχόρευσε, καὶ οὔτε ποτὲ εἶδον Τοῦτον, ὅσοι ἠθέλησαν νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴν ἐπὶ τῆς γῆς βιοτήν Του, εἴτε ὀρχούμενον, εἴτε τρώγοντα καὶ πίνοντα κοσμικῷ τῷ τρόπῳ, καὶ οὔτε κἂν ἐγέλασεν ἢ χαριεντίσθῃ μετά τινος! Εἰς τοὺς οἴκους τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ τῶν τελωνῶν εἰσῆλθεν, ὅμως διὰ νὰ λυτρώσῃ τούτους ἐκ τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας!

Ἄλλωστε, ἐὰν εἶχε προβῇ εἰς τὴν παραμικρὰν ἐκτροπήν, οἱ Φαρισαῖοι δὲν θὰ ἐπεστράτευον ἐναντίον Του ψευδομάρτυρας! Ἡ κάθε παρέκβασις καὶ παρεκτροπή Του, θὰ ἦτο δι’ ἐκείνους τὸ «μέγιστον ὅπλον», διὰ νὰ τὸν κατηγορήσουν οὐσιαστικῶς! Συνεπῶς, ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκείνη ἡ συνυφασμένη, μὲ τὸν πόνον καὶ τὴν βίαν καὶ τὸν ἀγῶνα καὶ τὴν πνευματικὴν πρόοδον καὶ τὴν σωτηρίαν! Ἡ χαρὰ τοῦ Κυρίου, εἶναι ἡ χαρὰ καὶ ἡ ἀγωνία διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, εἶναι ἡ χαρὰ τῆς βίας καὶ τοῦ μαρτυρίου καὶ τῆς ὀδύνης διὰ τὸν Χριστόν, εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ πόνου, ὅταν ὁ πόνος οὗτος ἔρχεται ὡς δῶρον Θεοῦ!

Ἡ χαρὰ τῶν Ἁγίων μας!

Ἂς ἴδωμεν ὅμως δι’ ὀλίγον, εἰς τὰς βιογραφίας καὶ τὰ Συναξάρια τῶν Ἁγίων. Ἐχάρησαν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, «χαρὰς μεγάλας», αἱ ὁποῖαι δὲν δύνανται νὰ συγκριθοῦν μὲ τὰς ἀνοήτους καὶ βδελυρὰς «χαρὰς καὶ διασκεδάσεις» τοῦ κόσμου τούτου! Ἐχάρη ὁ δίκαιος Συμεών, ὅτε εἶδε νὰ πραγματοποιῇται ἡ μεγίστη του ἐπιθυμία, νὰ ἴδῃ δηλαδὴ καὶ νὰ βαστάξῃ εἰς τὰς χεῖρας του ὡς βρέφος, τὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴν ἡμῶν (Λουκ. Β΄ 28-33)! Ἐχάρησαν οἱ Θεῖοι Ἀπόστολοι, ὅτε εἶδον τὸν Διδάσκαλόν των νὰ ἀναλαμβάνεται εἰς τοὺς οὐρανούς (Λουκ. ΚΔ΄ 52)! Ἐχάρησαν ἐπίσης, ὅταν ὠνειδίσθησαν καὶ ἐδάρησαν, ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ Ἰουδαϊκοῦ συνεδρίου, ἀπειθοῦντες εἰς τοῦτο καὶ τοὺς ἀνόμους περιορισμοὺς ποὺ ἐπέβαλεν εἰς τοὺς μαθητὰς τοῦ Σωτῆρος (Πράξ. Ε΄ 41)! Ἔχαιρον, ἀκόμη, οὗτοι, ὅταν κηρύσσοντες τὸ Εὐαγγέλιον, ὑπέφερον «ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστεί­αις, διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες» (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 4-10)!

Ἔχαιρον, ὅμως, καὶ τὰ πλήθη τῶν λοιπῶν Ἁγίων, ὅταν, ἄλλοι εἰς τὰ σπήλαια καὶ τὰς ἐρήμους, ἠσκήτευον καὶ ἐταλαιπώρουν ἑαυτοὺς διὰ τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ἕτεροι, ἔχυνον, ἐν ἀφάτῳ χαρᾷ καὶ εὐφροσύνῃ, τὸ αἷμα των διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ καὶ ἕτεροι ἀγωνιζόμενοι παντοιοτρόπως, διὰ νὰ μὴ ἀπολέσουν τὸν στέφανον τῆς αἰωνιότητος! Μίαν χαράν, ὑπὲρ ἐκείνην, τὴν ὁποίαν αἰσθάνεται ὁ ἀθλητής, ὁ ὁποῖος κοπιάζει, «ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβῃ»

«Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς», τοὺς διεβεβαίωνεν ὁ Κύριος, ἐκεῖ εἰς τὴν «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν» Του (Ματθ. Ε΄ 12)!

Χαίρετε!

Τοῦτον τὸν χαιρετισμὸν ἀπηύθυνεν ὁ Ἀναστὰς Κύριος, ἐμφανισθεὶς πρὸς τὰς θρηνούσας μυροφόρους, ὀλίγον μετὰ τὴν Θείαν Αὐτοῦ Ἀνάστασιν, ὅταν αὗται, «λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων (ἦλθον) ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου» (Μᾶρκ. ΙΣΤ΄ 2), καὶ τὸν ἀνεζήτουν μετὰ τῶν νεκρῶν! Οὗτος δὲ ὁ χαιρετισμός ἦτο καὶ τὸ ἔναυσμα ὅτι μετὰ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Ζωοδότου, «ἡ λύπη πέπαυται καὶ ἡ χαρὰ ἐξήνθησε», καὶ εἰς τὴν ζωὴν τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὴ τοῦ Χριστιανοῦ, πρέπει νὰ κυριαρχῇ μόνον ἡ χαρά!

Ἤδη εὑρισκόμεθα, ὀλίγας μόνον ὥρας πρὸ τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, καὶ θὰ ζήσωμεν τὰς φρικώδεις στιγμὰς τοῦ ἑκουσίου Πάθους τοῦ Χριστοῦ! Εἶναι βέβαιον, ὅτι βιοῦντες τὰς τραγικὰς ἐκείνας στιγμάς, θὰ πικρανθῶμεν καὶ θὰ ἀγανακτήσωμεν καὶ θὰ πενθήσωμεν! Ὅμως, ὁ ἴδιος ὁ Σωτήρ μας μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι, «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ’ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται» (Ἰωάν. ΙΣΤ΄ 20)! Ταύτην τὴν ἀνεκλάλητον καὶ ἀπερίγραπτον χαράν, εὔχομαι ἀδελφοί μου, νὰ ἔχομεν πάντοτε εἰς τὰς καρδίας μας, καὶ οὐδέποτε νὰ ἀνταλλάξωμεν ταύτην μὲ ὅ,τιδήποτε κοσμικὸν καὶ μικρὸν πρᾶγμα, καὶ αὕτη… θὰ εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία καὶ θὰ μᾶς συνοδεύσῃ εἰς τὸν Παράδεισον. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου , Ἱεροκήρυξ Ἱ. Μ. Πατρῶν

πηγή: orthodoxostypos.gr