Ὁ γάϊδαρος, ὁ Χότζας καί ὁ γείτονας

Δημήτριος Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

«Βοσκοί , στὴ μάντρα τῆς Πολιτείας, οἱ λύκοι! Οἱ λύκοι!

Στὰ ὅπλα ἀκρίτες!»

Παλαμᾶς

Ἐρανίζομαι μιὰ διδακτικὴ μυθιστορία ἀπὸ τὸν «ἐθνικὸ ἥρωα» τῶν Ἀγαρηνῶν, τὸν Νασρεντὶν Χότζα.
«Ἕνας γείτονας τοῦ Χότζα πῆγε καὶ τοῦ ζήτησε νὰ τοῦ δανείσει τὸν γάϊδαρό του, ἐπειδὴ ὁ δικός του ἦταν ἀνήμπορος καὶ ἄρρωστος.
-Ὁ γάϊδαρός μου δὲν εἶναι ἐδῶ, ἀποκρίθηκε ὁ Χότζας, παρ᾿ ὅλο ποὺ εἶχε πολλὲς ὑποχρεώσεις καὶ ὀφειλὲς στὸν γείτονά του.
Ὅμως γιὰ κακή του τύχη, τὴν στιγμὴ ἐκείνη ἀκούστηκε τὸ... γκάρισμα τοῦ συμπαθοῦς τετραπόδου ἀπὸ τὸν... σταῦλο.

-Χότζα, φώναξε ἀγανακτισμένος ὁ γείτονας, δὲν ντρέπεσαι νὰ μοῦ λὲς ψέματα; Ὁ γάϊδαρός σου εἶναι ἐδῶ, τὸν ἀκούω.
 
-Κι ἐσὺ δὲν ντρέπεσαι νὰ πιστεύεις πιὸ πολὺ τὸν γάϊδαρο, παρὰ ἐμένα, κοτζὰμ Χότζας;».

Κάθε μῦθος ἔχει καὶ τὸ ἐπιμύθιό του, τὸ δίδαγμά του. Γείτονας εἶναι ὁ λαός. Χότζας ἡ κυβέρνηση, ἡ κραταιά, τῶν ἀρίστων. Παρένθεση: Ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τῶν «ἀριστερῶν» πέσαμε καὶ ξεπέσαμε στὴν κυβέρνηση τῶν «ἀρίστων». Ἴδια, κοινὴ ἡ καταγωγὴ τῶν λέξεων. Εἶναι μάλιστα ὁ ὑπερθετικὸς βαθμός τοῦ «καλὸς» καί τοῦ «ἀγαθός». Τώρα πῶς γίνεται νὰ μᾶς κυβερνᾷ τὰ τελευταῖα χρόνια ὁ ὑπερθετικὸς βαθμὸς τῆς καλοσύνης καὶ τῆς ἀγαθοσύνης, ὁ... ἀ(ιθ)έρας τοῦ τόπου, καὶ νὰ μετεωριζόμαστε στὸ φρύδι τοῦ γκρεμοῦ καὶ τῆς καταστροφῆς, αὐτὸ ὑπερβαίνει, ἑρμηνευτικῶς, τίς διανοητικές μας ἱκανότητες.

Γιὰ νὰ ἐπανέλθουμε. Γάϊδαρος εἶναι ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων. Βοᾷ, κραυγάζει, ἀποκαλύπτει τὸ ψεῦδος, τὴν ὑποτίμηση τῆς λογικῆς μας.

Κομπορρημονεῖ «ὁ κυβερνητικὸς χότζας» ὅτι ἔχουμε χαμηλὸ πληθωρισμὸ σὲ σχέση μὲ ἄλλες εὐρωπαϊκές, μεγάλες οἰκονομίες. Εἴμαστε ὅμως πρῶτοι, ἀριστεύουμε στὴν ἀκρίβεια. Ἡ ἀκριβότερη, γιὰ παράδειγμα, βενζίνη τῆς Εὐρώπης. Ὅπως  ἔλεγε καὶ ὁ μακαρίτης Χάρυ Κλύν, τὰ καταστήματα τροφίμων,  θυμίζουν ναούς. Μπαίνουν οἱ ἄνθρωποι, οἱ καταναλωτές, ὅπως ἀρέσκεται νὰ μᾶς ἀποκαλεῖ, τὸ «κεντρικὸ δελτίο εἰδήσεων», στὰ κρεοπωλεῖα, στὰ σοῦπερ μάρκετ, καὶ κάνουν τὸν σταυρό τους βλέποντας τίς τιμές των προϊόντων. Ἀντιλέγει ἡ κυβέρνηση πὼς μοιράζονται ἀφειδῶς ἐπιδόματα. Ὅταν ἤθελε ὁ σφαγέας νὰ ὁδηγήσει τὰ γουρούνια στὸ σφαγεῖο, κρατοῦσε ἕναν «τουρβὰ» μὲ βελανίδια. Βάδιζε μπροστά, ρίχνοντας βελανίδια. Οἱ καημένοι οἱ χοῖροι τὸν ἀκολουθοῦσαν, ἀπολαμβάνοντας τὸ πρόσκαιρο γεῦμα. Χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουν κατέληγαν στὸ λεπίδι τοῦ σφάχτη. Τὴν ἴδια τακτικὴ υἱοθετεῖ καὶ ἡ νεοδημοκρατικὴ ἀριστεία. Μέχρι τίς ἐκλογὲς θὰ μοιράζει ἀφθονοπαρόχως βελανίδια...

Βαυκαλιζόταν τίς προάλλες, 18 Νοεμβρίου, ἡ κ. Κεραμέως, πηδαλιοῦχος τῆς κατ᾿ εὐφημισμὸν λεγόμενης Παιδείας -τὸ «Ὑπουργεῖο Κρατικοῦ Παιδομαζώματος»- γιὰ τίς ἀπαράμιλλες ἐπιδόσεις στὸν τομέα εὐθύνης της. «Τὰ ψηφιακὰ ἐργαλεῖα, τὸ ὀλοήμερο μέχρι στὶς 5:30, ἡ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση, τὰ πειραματικὰ σχολεῖα. Ὑλοποιήθηκαν ὅλοι οἱ στόχοι τῶν προεκλογικῶν δεσμεύσεων». Ὅλη, δηλαδή, ἡ τέφρα τοῦ πολιτικαντισμοῦ...

Γιὰ τὴν ὕπουλη πανδημία τῶν νέων, ποὺ λέγεται ψηφιακὴ ἐξάρτηση, γιὰ τὴν παραβατικότητα, γιὰ τίς συμμορίες ἀνηλίκων, γιὰ τὰ φροντιστήρια ἐκχυδαϊσμοῦ καὶ προτροπῆς μέσῳ τῶν τρισάθλιων στίχων τῶν τράπερ, γιὰ τὰ ἐπικίνδυνα, βλάσφημα καὶ ἀνθελληνικὰ σχολικὰ βιβλία, γιὰ τὰ πανεπιστήμια, ποὺ τὰ μετατρέπουν, οἱ «ἐθνικοὶ μπογιατζῆδες», (ἡ φράση ὑπάρχει σὲ βιβλίο Γλώσσας τῆς Β' Γυμνασίου καὶ χαρακτηρίζει τοὺς μαθητὲς ποὺ ἑτοιμάζουν καὶ στολίζουν μιὰ αἴθουσα γιὰ ἐθνικὴ ἑορτή), σὲ ἀχούρια, ἐκ τοῦ ἑλληνικοῦ «ἀχυρὼν» ἡ λέξη, οὔτε λέξη ἡ ὑπουργός. Ὁ γάϊδαρος γκαρίζει τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ δὲν δαγκώνει, εἶναι ἄκακος.

Ἐπαίρεται ὁ «Χότζας τῆς Ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς», καυχᾷται γιὰ τὴν σκληρὴ καὶ ἀταλάντευτη στάση μας κατὰ τῶν «τουρκικῶν προκλήσεων», ἔτσι  χαζοχαρούμενα ὀνομάζουν τὴν πολεμικὴ στάση τοῦ Ἐρντογάν. Βγαίνουν οἱ ὑπερφίαλοι ὄνοι τῆς Ἄγκυρας καὶ χρεμετίζουν ἀσυστόλως. Θὰ ἔρθουμε βράδυ, θὰ σᾶς καταποντίσουμε στὴν «γαλάζια πατρίδα», θὰ ἐπαναληφθεῖ ἡ Σμύρνη τοῦ '22, θὰ σᾶς πνίξουμε στὸ αἷμα, μᾶς ἀνήκει τὸ μισὸ Αἰγαῖο, δὲν ἔχετε δικαίωμα νὰ κάνετε γεωτρήσεις οὔτε στὴν Καρδίτσα. Καὶ τί σκληροτράχαλα ἀπαντᾷ ὁ ἡμέτερος γίγας τῆς διπλωματίας; Οἱ διεθνεῖς συνθῆκες μᾶς προστατεύουν, ὁ ΟΗΕ, ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἡ Γαλλία, ἡ Αἴγυπτος θὰ πολεμήσουν γιά μᾶς. Ἡ Ἀμερικὴ τοῦ Μπάϊντεν, ὁ ὁποῖος κάνει χειραψίες μὲ τοὺς τοίχους, φωνάζει «ἀέρα»...

Μά, ὁ λαὸς θέλει ἀπαντήσεις, ὄχι γιὰ νὰ τοὺς ἀνισόρροπους Τούρκους, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀναθαρρήσει ὁ ἴδιος. «Ἐρχόμαστε ἀπὸ μακριά», λέει ὁ ποιητής. Οἱ δηλώσεις τῶν ἰθυνόντων νὰ γίνονται πρὸς τοὺς Ἕλληνες πολῖτες καὶ ὄχι γιὰ τοὺς ὀλοζωὴς τοῦ ἔθνους μας αἱμοσταγεῖς ἐχθρούς. «Ὁ Τοῦρκος γεφύρι νὰ γίνει, μὴν διαβεῖς ἀπὸ πάνω του», καταθέτει ἡ εὐθύβολη λαϊκὴ θυμοσοφία. Ὁ πρόλογος ἑνὸς γράμματος τοῦ Ὀδυσσέα Ἀνδρούτσου, στὴν ἀρχὴ τῆς «ἁγιασμένης Ἐπανάστασης», εἶναι μιὰ ὡραία ὑπενθύμιση γιὰ τὸ χρέος τῆς Πονεμένης Ρωμιοσύνης. Μιὰ μυρίπνοη ἀπάντηση:

«Ἀγαπητοὶ Γαλαξιδιῶτες. Ἤτανε βέβαια ἀπό τὸ Θεὸ γραμμένο νὰ δράξουμε τὰ ἅρματα μιὰ μέρα καὶ νὰ χυθοῦμε κατεπάνω στοὺς τυράννους μας, ποὺ τόσα χρόνια μᾶς τυραννεύουν. Τί τὴν θέλουμε, βρὲ ἀδέρφια, τούτη τὴ πολυπικραμένη ζωή, νὰ ζοῦμε ἀπὸ κάτω στὴ σκλαβιὰ καὶ τὸ σπαθὶ τῶν Τούρκων ν᾿ ἀκονιέται εἰς τὰ κεφάλια μας; Δὲν τηρᾶτε ποὺ τίποτα δὲν μᾶς ἀπόμεινε; Οἱ ἐκκλησιές μας γενήκανε τζαμιὰ καὶ ἀχούρια τῶν Τούρκων. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ πὼς τάχα ἔχει τίποτε ἰδικό του, γιατί τὸ ταχὺ βρίσκεται φτωχὸς σὰν διακονιάρης στὴ στράτα. Οἱ φαμίλιες μας καὶ τὰ παιδιά μας εἶναι στὰ χέρια καὶ στὴ διάκριση τῶν Τούρκων. Τίποτα ἀδέρφια δὲν μᾶς ἔμεινε. Δὲν εἶναι πρέπον νὰ σταυρώσουμε τὰ χέρια καὶ νὰ τηρᾶμε τὸν οὐρανό». Μὲ σταυρωμένα τὰ χέρια, πεθαίνεις, μὲ τὸν σταυρὸ στὸ χέρι καὶ μὲ ἀγῶνες ἐθνικούς, ἀνασταίνεσαι.

Ὅταν γίναμε κράτος, ὅταν ἡ Οἰκονομία τοῦ Θεοῦ τὸ ἐπέτρεψε - ἡ οἰκονομία τῶν σημερινῶν «Χαλασοχώρηδων» πάει νὰ ἀκυρώσει τό '21 - οἱ ἐλευθερωτὲς Πατέρες μας ἀποφάνθηκαν, στὴν Γ' Ἐθνοσυνέλευση τῆς Τροιζήνας: «Κάλλιον νὰ μὴν ὑπάρχει Ἕλλην εἰς τὸν κόσμον, παρὰ νὰ ἀτιμάζει τὸ κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ καὶ ὁμοίωσιν, ὑπάρχων ἀνδράποδο τοῦ ἀναισθήτου Τούρκου, ἐνῶ ἐπλάσθῃ ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐλεύθερος». Αὐτὸ νὰ μὴν τὸ λησμονοῦμε, «βρὲ ἀδέλφια»: Ἀναίσθητος ὁ Τοῦρκος, ἐλεύθερος ὁ Ἕλλην...

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

 

πηγή:  orthodoxia-ellhnismos.gr