Εις μνήμην του π. Γεωργίου Μεταλληνού

Λέων Μπρανγκ,Ταμίας της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων

Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός υπήρξε μια ιδιαίτερα χαρισματική προσωπικότητα με μαχητικούς αγώνες σε πολλά επίπεδα και πολλές διαστάσεις υπέρ του Χριστού και της Ορθοδοξίας. Ό, τι και να πει κανείς για το πρόσωπο και το έργο του είναι απειροελάχιστα και πολύ φτωχά μπροστά στην πραγματικότητα της προσφοράς του. Αξιοποίησε τα βασικά μέσα της εποχής για τη διάδοση του πνεύματος της Εκκλησίας. Αναφέρουμαι ενδεικτικά: τη συγγραφή, το κήρυγμα, επιστημονικά
συνέδρια, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, πλήθος ιεραποστολικών ταξιδιών κ.ά. Στις συζητήσεις που συμμετείχε αποδείχθηκε εξαιρετικός τακτικός παίκτης με υπέροχη στρατηγική στην ανάπτυξη του λόγου του, ένας χείμαρρος ουσιαστικού λόγου που οδηγούσε σε βαθύ προβληματισμό. Το κολοσσιαίο συγγραφικό του έργο φανερώνει έναν βαθυστόχαστο ερευνητή, ο οποίος ήξερε να δομεί την επιστημονική του επιχειρηματολογία με απόλυτα άρτιο και πειστικό τρόπο. Όργωσε κυριολεκτικά όλη την Ελλάδα και έδωσε ένα πολύ ισχυρό παρόν σε πλήθος χωρών του εξωτερικού με ευρεία ανάπτυξη ποιμαντικού, επιστημονικού και κοινωνικοπολιτικού λόγου. Αντιμέτωπος με την τόσο πλούσια προσφορά του αναρωτιέται κανείς όντως: Ποια θέματα δεν είχε προσεγγίσει ο π. Γεώργιος; Με ποιους δεν είχε διαλεχθεί;

Ο π. Γεώργιος υπήρξε αληθινός πνευματικός Πατέρας. Με τη χάρη του Θεού κατείχε αυτήν την τέχνη των τεχνών, οδηγώντας τα πνευματικά του παιδιά στην βαθύτερη κατανόηση και πρακτική εφαρμογή της πίστεως με γνώμονα τον αγιογραφικό λόγο για την «εξ όλης της καρδίας», «εξ όλης της ψυχής», «εξ όλης της ισχύος» και «εξ όλης της διανοίας» αγάπη προς τον Θεό (Λουκ. 10, 27). Γνώριζε άριστα να ανοίγει μπροστά στα μάτια τους έναν κόσμο εντελώς άλλης υφής, έναν κόσμο χωρίς όρια, χωρίς τα όρια του πεπερασμένου, του κτιστού, το θεανθρώπινο σώμα της Εκκλησίας, την κιβωτό της σωτηρίας.

Υπήρξε αληθινός υπερασπιστής της Ορθόδοξης Παραδόσεώς μας, πάντα ανοιχτός στον διάλογο, αλλά ταυτόχρονα μαχητικός και ασυμβίβαστος στα θέματα της πίστεως. Η συμμετοχή του επί χρόνια ως εκπροσώπου της Εκκλησίας της Κύπρου στο Διάλογο με του Λουθηρανούς αλλά και γενικά τα κηρύγματά του, οι εκπομπές και συνεντεύξεις του σε ραδιόφωνο και τηλεόραση, η αρθρογραφία και το επιστημονικό έργο του το φανερώνουν απόλυτα.

Υπήρξε αληθινός επιστήμονας. Γνώριζε καλώς, γνώριζε άριστα, όσο ελάχιστοι, τον χώρο της επιστήμης του. Ως πανεπιστημιακός διδάσκαλος ανέπτυξε σε εξαιρετικό βαθμό την ικανότητα, να μυεί τους φοιτητές στην επιστήμη και να τους παρέχει τα εργαλεία για την κατανόηση της ιστορικής πορείας του Ελληνισμού.

Μέσα από τη δική του έρευνα και τα δικά του πονήματα, που είναι κορυφαία στον τομέα τους, ο κάθε πραγματικά ενδιαφερόμενος καταλαβαίνει, ότι όλοι εκείνοι οι ερευνητές που πλησιάζουν τα δεδομένα της ιστορίας του Ελληνισμού χωρίς την ουσιαστική γνώση της Ορθοδοξίας, χωρίς να γνωρίζουν ποια είναι η θυσιαστική διάσταση και ποιο είναι το μεγαλείο των Αγίων της, μπορεί μόνο να αποτυγχάνουν οικτρά στην ερμηνεία αυτής της ιστορικής πορείας. Αναγκαστικά θα καταλήγουν σε μια φανταστική και διαστρεβλωμένη δική τους εκδοχή.

Με αληθινή μαεστρία ο π. Γεώργιος ανέδειξε τα δύο παράλληλα ρεύματα στην Ορθόδοξη Ανατολή, την αγιοπατερική παράδοση και τη φιλοσοφίζουσα σκέψη. Μέσω της αντιπαράθεσης ανθενωτικών και ενωτικών, των βαθειά ριζωμένων στην Ορθόδοξη Παράδοση πρόσφατων και σύγχρονων πατερικών αναστημάτων και των θιασωτών του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και της Αθεΐας, έκανε απόλυτα κατανοητό – χωρίς κάθε ίχνος φανατισμού και πάντα με πνεύμα διαλόγου – ότι όντως εκφραστές του ελληνικού πολιτισμού μπορεί τελικά να είναι μόνο εκείνοι, οι οποίοι, σύμφωνα με τη διακήρυξη του προσωρινού πολιτεύματος της Ελλάδος, από την Α’ Εθνοσυνέλευση του 1822, «πιστεύουν εις Χριστόν». Όσοι προβάλλουν ένα διαστρεβλωμένο “Χριστό” όπως οι δυτικόφρονες «χριστιανοί» ή τον αρνούνται όπως οι άθεοι «Έλληνες», αποδεικνύονται τελικά άσχετοι με την ιστορική πορεία του Ελληνισμού και εξελίσσονται σε ανθέλληνες και συχνά και σε εχθρούς του Ελληνισμού.

Υπήρξε ένας από τους λίγους κληρικούς και ερευνητές, που προέβαλαν ως πρότυπο ζωής της Ορθοδοξίας την ενότητα της πνευματικής και κοινωνικοπολιτικής ζωής. Όλη η ζωή, όπως τόνιζε συχνότατα υπενθυμίζοντας τη λειτουργική ευχή: «Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα», αγιάζεται από το σωτηριολογικό έργο του Χριστού. Επομένως ο κάθε πιστός φέρνει ολάκερα την ευθύνη για τη διαμόρφωση της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας στην οποία ζει.

Το ΔΣ της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων αποχαιρετά με αισθήματα αγάπης και ευγνωμοσύνης τον σπουδαίο δάσκαλο και κληρικό της Εκκλησίας μας, διότι κράτησε την Θεολογία μας σε όλη του τη ζωή στο πλαίσιο της αγιοπνευματικής παραδόσεως. Προσεύχεται θερμά στον πανάγαθο Τριαδικό Θεό να τον κατατάξει εν χώρα ζώντων και δικαίων.

Αιωνία του η μνήμη!

πηγή:  http://aktines.blogspot.com