Ποινική καταδίκη της Θείας Λειτουργίας

 Του Χαράλαμπου Άνδραλη

 Στις 10 Οκτωβρίου 2022, ο πανορθοδόξως γνωστός και δημοφιλής λόγιος ιερέας από την Πάτρα, π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό με ποινή φυλάκισης 8 μηνών με αναστολή, επειδή παρέβη την προδήλως αντισυνταγματική απαγόρευση τέλεσης της Θείας Λειτουργίας κατά την εορτή του Ευαγγελισμού του 2020 και λειτούργησε, τηρώντας κατά τα λοιπά τα ισχύοντα μέτρα της τότε επιτρεπόμενης «ατομικής προσευχής».

Είναι ευκαιρία να θυμηθούμε ποιος επέβαλε την απαγόρευση της Θείας Λειτουργίας, ακόμα και χωρίς την παρουσία πλήθους (Κυριάκος Μητσοτάκης) και ποιοι συμμετείχαν στην εμμονή του (υπουργικό συμβούλιο και κυβερνητικοί βουλευτές), δίνοντας την ευκαιρία α) σε συμπλεγματικούς με την Εκκλησία πολίτες να καταδίδουν συνανθρώπους τους επειδή κοινώνησαν, β) σε δημοσιογράφους να τραμπουκίζουν με μανία και να «τηλεδικάζουν» χριστιανούς, γ) σε εισαγγελείς να διώκουν ευσυνείδητους κληρικούς επειδή έκαναν το καθήκον τους, κάποιες φορές κατόπιν επίσημης κυβερνητικής εντολής (βλέπε Κουκάκι, Κέρκυρα, με τις αδιανόητες δηλώσεις του αλήστου μνήμης Νίκου Χαρδαλιά), δ) σε δικαστές να καταδικάσουν χριστιανούς επειδή άσκησαν τα λατρευτικά τους καθήκοντα (βλ. Πάτρα, Κέρκυρα).

Η συγκεκριμένη καταδίκη του ιερέα, όπως και εκείνη της Κέρκυρας που εκκρεμοδικεί στο δεύτερο βαθμό, όπου ναι μεν αθωώθηκε πρωτοβάθμια ο Μητροπολίτης, αλλά καταδικάστηκαν οι λίγοι συμμετέχοντες λαϊκοί, αποτελούν στίγματα για την Δικαιοσύνη, που ευχόμαστε να καθαρίσουν οι ανώτερες βαθμίδες της. Η αρχή της θρησκευτικής ελευθερίας και η αρχή της αναλογικότητας, ως συνταγματικές αρχές, υπερισχύουν από τον κάθε παράλογο νόμο και υπουργική απόφαση των προσωρινών κυβερνώντων και κάθε Δικαστήριο υποχρεούται να ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων.

Μέχρι πρότινος η Ελληνική Δικαιοσύνη ήταν το τελευταίο αποκούμπι για την προστασία των πολιτών από τις αυθαιρεσίες των άλλων εξουσιών. Δυστυχώς, σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων, «πλυντήριο» κάθε αντισυνταγματικής και αντιδημοκρατικής νομοθέτησης της σημερινής απολυταρχικής κυβέρνησης. Εκτός από τις παραπάνω περιπτώσεις, είδαμε ποινικές διώξεις καθηγητών Πανεπιστημίου επειδή εξέφρασαν την επιστημονική τους άποψη, δημοσιολογούντων επειδή εξέφρασαν διαφωνία με τα κυβερνητικά μέτρα, ανεμβολίαστων υγειονομικών επειδή διαδήλωσαν ειρηνικά έξω από το σπίτι του «αυτοκράτορα» Μητσοτάκη και φυσικά τη «συνταγματικότητα» των προστίμων των ανεμβολίαστων πολιτών άνω των 60 ετών και της αναστολής εργασίας των ανεμβολίαστων υγειονομικών. Ευελπιστούμε ότι αυτή η διετία ήταν μία κακή παρένθεση για τη Δικαιοσύνη και ότι θα σηκώσει επιτέλους το ανάστημά της για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών και τη διαφύλαξη των συνταγματικών αρχών της πατρίδας μας. Είναι δημοκρατική ανάγκη, διότι χωρίς ανεξάρτητη δικαιοσύνη, δεν μπορεί να υπάρχει δημοκρατία και ελευθερία.

Όσο για τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, δεν τίθεται θέμα στίγματος, αφού έχουν βουτηχτεί ολοκληρωτικά στο λάκκο με τις αντισυνταγματικές ακαθαρσίες διαχρονικά τις τελευταίες δεκαετίες και τίποτα πια δεν μας εκπλήσσει. Η ευθύνη, όμως, σε αυτή την περίπτωση βαραίνει και τους πολίτες σε μεγάλο βαθμό που επιμένουν να αυταπατώνται αναζητώντας λύση στα ίδια πρόσωπα.

Πέρα από το θλιβερό της υπόθεσης, βέβαια, η καταδίκη του π. Αναστασίου μας θυμίζει ότι ο πραγματικός χριστιανισμός δεν είναι δημόσιες σχέσεις και καλοπέραση, αλλά απαιτεί θυσίες και υπομονή διωγμών. Όσο και αν το ξεχνάμε, πάντα θα υπάρχουν πατέρες Αναστάσιοι να μας το θυμίζουν με τη σταθερή ομολογία τους και την κρυστάλλινη ζωή τους. Αν δεν μπορούμε να τους φτάσουμε, τουλάχιστον να μην είμαστε απέναντί τους, γιατί αυτοί που διώκονται για το Χριστό και για τον πιστό λαό, ίσως είναι η αιτία που ο Θεός ανέχεται εμάς τους υπόλοιπους. Αναμένουμε την ανοιχτή υποστήριξή του στο δεύτερο βαθμό από τον οικείο Μητροπολίτη.