Οἱ τέσσαρες σπόροι!

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ
16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022
Ἀπόστολος: Τίτ. γ΄ 8-15
Εὐαγγέλιον: Λουκ. η΄ 5-15
Ἦχος: α΄.- Ἑωθινόν: Ζ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ» (Λουκ. Η΄ 5)

Οἱ τέσσαρες σπόροι!

Τὴ γνωστὴ Παραβολὴ «τοῦ Σπορέως», ἠκούσαμεν σήμερον ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἀγαπητοί μου! Τὴν παραβολὴν ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν, ὁ Διδάσκαλος χρησιμοποιεῖ τὴν εἰκόνα τοῦ σπείροντος γεωργοῦ, προκειμένου νὰ διδάξῃ εἰς τοὺς μαθητάς Του καὶ τὸν ὄχλον, καὶ νὰ δείξῃ εἰς τούτους, ἀλλὰ

καὶ εἰς ὅλους ἡμᾶς, τὴν διάθεσιν καὶ ἐπιμέλειαν τὴν ὁποίαν θὰ πρέπῃ νὰ ἐπιδεικνύωμεν, κατὰ τὴν ἀκρόασιν τοῦ Θείου Λόγου.

Τέσσαρας κατηγορίας ἀκροατῶν τῶν Λόγων τοῦ Θεοῦ, μᾶς ἔδειξεν ὁ Κύριος! Τέσσαρας κατηγορίας, ὑπὸ τὴν μορφὴ τεσσάρων ἀντιστοίχων «σπόρων» τοῦ «σπείροντος γεωργοῦ»! Τέσσαρας «σπόρους», οἵτινες ριπτόμενοι εἰς τὸν ἀγρὸν ἀπὸ τὰς χεῖ­ρας τοῦ «σπορέως», «ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν,· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν,· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν,. Καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν» (Λουκ. Η΄ 5-8)! Τέσσαρες περιπτώσεις ἀκροατῶν τοῦ Θείου Λόγου, εἰς τὰς ὁποίας ἀνήκομεν καὶ ἡμεῖς, οἵτινες θεωρούμεθα «ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας», καὶ ἐκκλησιαζόμεθα καὶ ἀκροώμεθα, εὐκαίρως τε καὶ ἀκαίρως, τὰς Θείας Διδασκαλίας! Τέσσαρες «καρδίαι», αἵτινες προσφέρονται πρὸς καλλιέργειαν καὶ σποράν, ἀλλὰ δὲν ἔχουν καὶ αἱ τέσσαρες τὴν ἰδίαν πνευματικὴν ὠφέλειαν καὶ καρποφορίαν!

Τέσσαρες σπόροι «πνευματικοῦ σίτου», οἵτινες προωρίζοντο νὰ ἀποδώσουν τὸν ἑκατονταπλασίονα καρπόν, ὅταν ἐσπείροντο ὑπὸ τοῦ σπορέως! Ὅμως, ὁ πρῶτος ἔπεσεν, – ὡς συνήθως συμβαίνει, – εἰς τὸν δρόμον, ὅπου διαβαίνουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ τὸν κατεπάτησαν, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ τὸν κατέφαγον! Ὁ δεύτερος, – ὡς συμβαίνει καὶ πάλιν, – ἔπεσεν εἰς πετρῶδες ἔδαφος, καὶ ἀφοῦ ἐρρίζωσε καὶ ἡτοιμάσθη νὰ καρποφορήσῃ, ἐξηράνθῃ «διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα»! Ὁ τρίτος κόκκος τοῦ σίτου, ἔπεσεν εἰς τὰς ἀκάνθας, – σύνηθες καὶ τοῦτο, – καὶ ἐνῶ ἤρχισε νὰ αὐξάνεται, «συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό»! Ὁ τέταρτος, τέλος, ἔπεσε – κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ γεωργοῦ, – εἰς τὸ καλλιεργημένον ἔδαφος, καὶ ὡς ἦτο ἑπόμενον, «ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα»!

Τέσσαρες πνευματικοὶ σπόροι, εἰς τέσσαρας καρδίας, ὡς διευκρινίζει ἐν συνεχείᾳ ὁ Διδάσκαλος, αἱ ὁποῖαι (καρδίαι) «εὐθύνονται» διὰ τὴν ἀπόδοσιν καὶ καρποφορίαν τοῦ σπόρου (τοῦ Θείου Λόγου)!

Ὁ Λόγος δὲν ἁγιάζει!

Οἱ τέσσαρες οὗτοι ἀκροαταὶ τοῦ Θείου Λόγου, οἵτινες ὑποδηλοῦνται διὰ τῶν ὡς ἄνω τεσσάρων σπόρων τῆς παραβολῆς, δὲν ἀξιολογοῦνται ὑπὸ τοῦ Κυρίου, ἐπειδὴ ἐδέχθησαν τὸν Θεῖον Λόγον, ἀλλὰ διὰ τὸ πῶς καὶ πόσον ἐπεδόθησαν εἰς τὴν καρποφορίαν του! Δηλαδή, δὲν ἁγιάζονται ἐπειδὴ προσέρχονται καὶ ἀκροῶνται τὰ Θεῖα Λόγια! Οὕτω, εἰς τὴν πρώτην περίπτωσιν, ἡ καρδία ἡ εἰκονιζομένη διὰ τοῦ δρόμου, εἶναι ἀδιάφορος καὶ ἀφήνει τὸν «σπόρον» ἔκθετον καὶ ἀπροστάτευτον εἰς «τοὺς πόδας τῶν περαστικῶν» καὶ εἰς τὰς ὀρέξεις τῶν δαιμόνων (πετεινῶν)! Εἰς τὴν δευτέραν, ἡ καρδία ποὺ δέχεται μετὰ χαρᾶς τὸν σπόρον, εἶναι σκληρὰ ὡς πέτρα καὶ δὲν ἐπιτρέπει εἰς τὸν Λόγον νὰ «ριζώσῃ» καὶ αὐξηθῇ καὶ καρποφορήσῃ! Ἡ τρίτη καρδία εἶναι ἡ χέρσος καὶ ἀκανθηφοροῦσα! Εἶναι ἡ «ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευ(ομένη καὶ συμπνιγομένη)»! Εἶναι ἐκείνη ἡ καρδία ἥτις ἐπιθυμεῖ μὲν τὸν Λόγον, ἀλλ’ ἐπιθυμεῖ καὶ ἄλλας κοσμικὰς καὶ ἐφαμάρτους ἐπιθυμίας! Καὶ αἱ τρεῖς αὗται καρδίαι, δὲν προτίθενται νὰ καλλιεργήσουν τὸν σπόρον, καὶ ὠφεληθῶσιν ἐκ τοῦ Θείου Λόγου! Τὸ λέγομεν δὲ τοῦτο, διότι ἡ πλειονότης τῶν λεγομένων χριστιανῶν, προσπαθοῦμεν ἵνα κατατάξωμεν ἑαυτούς, μετὰ τῶν Ἁγίων καὶ σεσωσμένων, ἐπειδὴ κάποτε πηγαίνομεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἢ ἀνάπτομεν κάποιον κηρίον, ἢ κάμνομεν τὸν Σταυρόν μας, ἢ νηστεύομεν τὴν Μεγάλην Παρασκευήν!

Δὲν ἐπιδιώκομεν νὰ προφθάσωμεν τὴν κρίσιν τοῦ Κυρίου! Ὅμως, καὶ διὰ τὰς τρεῖς πρώτας ταύτας καρδίας, ὁ Θεῖος Λόγος ἀκούεται καταδικαστικός!

Ἡ τετάρτη περίπτωσις!

Εἰς τὴν τετάρτην καὶ παρήγορον περίπτωσιν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ καρδία εἶναι ἑτοίμη, διὰ νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ, ὁ «σπόρος» εὑρίσκει πρόσφορον ἔδαφος καὶ «γῆν ἀγαθήν»! Αὐτονόητον, συνεπῶς, εἶναι, τὸ νὰ βλαστήσῃ καὶ «ριζώσῃ» καὶ αὐξηθῇ, καὶ «ποιήσῃ καρπὸν ἑκατονταπλασίονα»!

Κατὰ τὴν ἑρμηνείαν μάλιστα ποὺ ἔδωσεν ὁ Κύριος, «τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκού­σαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ» (Λουκ. Η΄ 15). Εἰς ταύτην τὴν τετάρτην περίπτωσιν, ἀξίζει νὰ προσέξωμεν ἰδιαιτέρως τινὰς χαρακτηριστικὰς λέξεις, εἰς τὰς ὁποίας περικλείεται καὶ ἅπασα ἡ οὐσία τῆς Θείας διδαχῆς! Ἐν πρώτοις, διὰ νὰ ἐπιτύχῃ ὁ Θεῖος Λόγος εἰς τὴν ἐπὶ τῆς γῆς πορείαν μας, θὰ πρέπῃ νὰ δεχθῶμεν τοῦτον, «ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ»! Τοῦτο σημαίνει, ὅτι θὰ πρέπῃ νὰ ἔχωμεν καρδίαν ἐμπεπιστευμένην εἰς τὰς χεῖρας τοῦ «Γεωργοῦ»! Τοῦτο, κυρίως, ἀπουσιάζει ἀπὸ τὰς τρεῖς πρώτας περιπτώσεις! Εἰς τὴν πρώτην, ἐκθέτομεν τὸν Θεῖον Λόγον, εἰς τὴν κρίσιν τοῦ καθενός! Εἰς τὴν δευτέραν, προβάλλομεν τὰς ἰδικὰς μας ἀπαιτήσεις καὶ ἐπιλογάς, καὶ σκληρύνομεν τὰς καρδίας μας καὶ κρίνομεν τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ! Εἰς τὴν τρίτην περίπτωσιν, ἡ καρδία μας πληροῦται ἀπὸ τὰς «ἀκάνθας» τῶν μεριμνῶν καὶ ἡδονῶν τῆς ζωῆς ταύτης καὶ ἀποστερεῖ ἀπὸ τὸν Θεῖον «σπόρον», τὸ δικαίωμα νὰ βλαστήσῃ καὶ ἀποδώσῃ καρπόν! Ὅμως εἰς τὴν τετάρτην περίπτωσιν, παραδίδομεν, (εἴθε!), τὰς καρδίας ἡμῶν, εἰς τὴν διαχείρισιν τοῦ Θεοῦ!

Θὰ τελειώσωμεν τὸ παρόν, μὲ μίαν ἀκόμη ἐπισήμανσιν! «Ἀκού­σαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ»! Εἶναι ἡ Θεοδρόμος πορεία τῆς χριστιανῆς καρδίας εἰς τὴν καλλιέργειαν τοῦ «σπόρου»! Ἐφ’ ὅσον ἀκούσωσι κατέχουσι! Καὶ ἐφ’ ὅσον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσι! Καὶ ἡ καρποφορία, – ὡς συμβαίνει εἰς κάθε σποράν, – ζητεῖ ὑπομονὴν καὶ ἀναμονήν! Ὑπομένει ὁ κάθε γεωργός, καὶ ἀναμένει τὸν κατάλληλον καιρόν, διὰ νὰ δρέψῃ τὸν ἑκατονταπλασίονα καρπόν! Ὑπομένει, πολλάκις, εἰς τὰς ἀντιξόους καιρικὰς συνθήκας, αἱ ὁποῖαι δυσχεραίνουν τὴν αὔξησιν καὶ καρποφορίαν τοῦ σπόρου! Ὑπομένει, εἰς ποικίλα ζιζάνια τὰ ὁποῖα, – ὡς ἐδίδαξεν ὁ Ραββὶ εἰς ἑτέραν παραβολήν, – συμφύονται μετὰ τοῦ σπόρου, καὶ ἀπειλεῖται οὗτος εἰς τὴν «πρόοδον» καὶ καρποφορίαν του! Ὑπομένει ὁ γεωργός, τὸν ὅσον χρόνον ἀπαιτεῖται μέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἀγωνιᾷ ἕως ὅτου ἴδη τὴν ἐσοδείαν του εὐοδουμένην καὶ εὐλογημένην!

Εἰς τὴν τοιαύτην ὑπομονὴν καλούμεθα, ἅπαντες ἡμεῖς οἱ διαθέσαντες τὰς καρδίας ἡμῶν εἰς τὴν ὑποδοχὴν τοῦ Θείου Λόγου! Ὑπομονὴν καὶ ἀγῶνα καὶ ἀγωνίαν, διὰ νὰ ἴδωμεν εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν τὴν ποθουμένην καρποφορίαν τοῦ «Σπόρου»! Ὑπομονὴν καὶ ἐργασίαν πνευματικήν, διὰ νὰ δυνηθῶμεν νὰ ἐπιδείξωμεν κατὰ τὴν ὥραν τοῦ θερισμοῦ (τῆς ἀπολογίας ἡμῶν), «καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας» (Λουκ. Γ΄ 8)!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου , Ἱεροκήρυξ Ἱ. Μ. Πατρῶν

 

πηγή: orthodoxostypos.gr