Το πιστοποιητικό εμβολιασμού σε αναστολή.

 Είναι γεγονός ότι ο ασφαλέστερος τρόπος αποτυχίας είναι η λήθη. Κάποιος που ξεχνά τα όσα έζησε, είτε είναι ένα μεμονωμένο άτομο είτε ολόκληρος λαός, είναι καταδικασμένος να τα ξαναζήσει με χειρότερο και οδυνηρότερο τρόπο. Γι’ αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να μπορούμε να αξιολογούμε τα βιώματά μας και να αντλούμε συμπεράσματα από αυτά.

Από την 1η Μαΐου αναστέλλεται η χρήση των πιστοποιητικών εμβολιασμού και νόσησης. Αυτό γίνεται προφανώς διότι μπαίνουμε στην τουριστική περίοδο και θα είναι οικονομικά ασύμφορο να υποχρεώνουμε σε αποκλεισμούς τους πολύτιμους επισκέπτες μας. Για τους ιθαγενείς δε φαίνεται να έχουμε ιδιαίτερες ευαισθησίες μια που συνεχίζουμε να τους υποχρεώνουμε σε παράλογους περιορισμούς όπως στην περίπτωση των υγειονομικών σε αναστολή  και το πιστοποιητικό ισχύει σε μια ολόκληρη σειρά  από εργασιακούς χώρους. Και για όσους αμφιβάλουν για τις προθέσεις σχετικά με το πιστοποιητικό ας διαβάσουν τις επίσημες προβλέψεις για την επάνοδό του από το φθινόπωρο που οι τουρίστες θα αποχωρήσουν.

Το πιστοποιητικό εμβολιασμού σε αναστολή. Ένας σύντομος απολογισμός.

Επειδή όμως ένας κύκλος κλείνει ας κάνουμε ένα απολογισμό για όσα ζήσαμε τους προηγούμενους μήνες. Το πιστοποιητικό εμβολιασμού επιβλήθηκε κατά την κυβέρνηση με δική της πρόταση σε όλη την Ευρώπη και αυτό αποτελεί και άλλοθι για το ότι δεν αποτελεί δική μας πρωτοτυπία. Δε σημαίνει όμως το ότι και οι υπόλοιποι είχαν το ανάλογο πιστοποιητικό, ότι η χρήση του ήταν η ίδια παντού. Σε κάποιες χώρες όπως η Βρετανία δε το χρησιμοποιούσαν καθόλου σε καταστήματα και εστίαση, σε κάποιες άλλες αν δεν υπήρχε μπορούσε να αντικατασταθεί με τεστ που γίνονταν δωρεάν. Στη δική μας όμως περίπτωση είχε εκδικητικό, καταπιεστικό και ρατσιστικό προσανατολισμό.

Όποιος δε διέθετε το πιστοποιητικό αυτό αποκλειόταν ΕΝΤΕΛΩΣ από κλειστούς χώρους εστίασης, από κινηματογράφους, θέατρα και μουσεία και από κάθε είδους κοινωνική ζωή. Μάλιστα για να εκδοθεί πιστοποιητικό νόσησης έπρεπε να είναι μόνο η πρώτη νόσηση που για τους ανεμβολίαστους θα επιβεβαιωνόταν με PCR. Αν κάποιος ξανανοσούσε δε μπορούσε να εκδώσει πιστοποιητικό.( Αυτό επιτράπηκε ξαφνικά όταν ανακοινώθηκε η επικείμενη αναστολή των πιστοποιητικών). Σε χώρους εργασίας όποιος είχε το πιστοποιητικό μπορούσε να κυκλοφορεί ελεύθερα, ενώ όποιος δεν είχε έπρεπε να πραγματοποιεί δύο rapid τεστ εβδομαδιαία που γίνονταν με δικά του έξοδα και θα δηλώνονταν επίσημα σε ειδικές πλατφόρμες.

Η διάρκεια των πιστοποιητικών εμβολιασμού και νόσησης.

Μια ακόμη ιδιαιτερότητα στη χώρα μας ήταν η διάρκεια των πιστοποιητικών. Ξαφνικά από 6 μήνες έγινε 3 για τη νόσηση και από 9 έγινε 6 για τον εμβολιασμό. Την ίδια ώρα το Ευρωπαϊκό πιστοποιητικό είχε την παλιά διάρκεια.
Μια άλλη ευαίσθητη πτυχή των πιστοποιητικών εμβολιασμού και νόσησης ήταν ο έλεγχος της ταυτοπροσωπίας. Για να βεβαιωθεί ένα κατάστημα, ένας κινηματογράφος, ένα νυκτερινό κέντρο ότι ο φέρων το πιστοποιητικό ήταν και ο εμβολιασμένος ή νοσήσας έπρεπε να επιδείξει αστυνομική ταυτότητα ή κάποιο ανάλογο επίσημο έγγραφο. Αυτό λοιπόν που συνέβαινε ήταν ο κάθε μπράβος νυκτερινού κέντρου, ο κάθε υπάλληλος ενός καταστήματος, ο κάθε σερβιτόρος, χωρίς καμία πιστοποίηση έλεγχε την αστυνομική σου ταυτότητα. Ένα γεγονός που αντιβαίνει βέβαια σε κάθε έννοια ατομικού δικαιώματος και δημοκρατίας.
Θα πει ίσως κάποιος ότι αυτό ήταν απαραίτητο και σε καιρό «πολέμου» αναστέλλονται τα ατομικά δικαιώματα.

Μερικά παράλογα (και πλέον το πιστοποιητικό εμβολιασμού σε αναστολή).

Θα αποδείξω ότι αυτό δεν ισχύει. Τα πιστοποιητικά εμβολιασμού είναι ξεκάθαρα ότι αποτελούν ένα μέσο επιβολής και εκδίκησης. Η χρησιμότητά του όχι μόνο είναι μηδενική αλλά είναι και επικίνδυνη. Ας πούμε μερικά παραδείγματα. Ένας εκπαιδευτικός που εμβολιάστηκε και το δήλωσε στο διευθυντή μπορούσε να μπαίνει στην τάξη και με 39 πυρετό και με θετικό τεστ γιατί δεν ήταν υποχρεωμένος να το δηλώνει. Ένας νοσηλευτής ή ιατρός μπορούσε –πράγμα που συνέβη συχνότατα- να μεταδώσει σε ολόκληρες κλινικές τον κορονοϊό γιατί αφού ήταν εμβολιασμένος δε χρειαζόταν να κάνει τεστ. Ένας ταξιδιώτης μπορούσε κάλλιστα με κορονοϊό να ταξιδέψει με πλοίο ή αεροπλάνο γιατί είχε πιστοποιητικό. Την ίδια στιγμή που ένας ανεμβολίαστος αποκλειόταν αν και είχε αρνητικό τεστ γιατί δεν είχε πιστοποιητικό.

Επομένως το κράτος και τους εισηγητές «ειδικούς» δεν τους ενδιέφερε η υγεία των ανθρώπων αλλά ο εξαναγκασμός σε εμβολιασμό και η τιμωρία (αποκλεισμός ή οικονομική εξουθένωση) όσων δε δέχονταν να υποκύψουν αντίθετα με τη συνείδησή τους στον έμμεσο υποχρεωτικό εμβολιασμό. Και είναι σίγουρο ότι η τεράστια διασπορά και τα 30.000 σχεδόν θύματα οφείλονται σε μια τέτοια ανεγκέφαλη επιλογή που στο βωμό μικροσυμφερόντων καταστρέφει αυτό που υποτίθεται ότι προστατεύει.

Η μη-αντίδραση και η απάθεια των ανθρώπων.

Και να σας εκμυστηρευτώ κάτι; Δεν με εξέπληξε η συμπεριφορά της εξουσίας (κυβέρνηση, κόμματα όλου του φάσματος, πολιτικό προσωπικό) και των δορυφόρων της (στρατευμένη επιστήμη, δικαιοσύνη, κρατικοδίαιτοι). Με εξέπληξε αρνητικά η απάθεια των ανθρώπων και των οργανωμένων ομάδων. Οι άνθρωποι της τέχνης που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης πλην ελαχίστων εξαιρέσεων αποδέχθηκαν να ανεβάζουν τις παραστάσεις τους μόνο μπροστά σε κοινό που είχε πιστοποιητικό. Κάποιοι μάλιστα «φωτισμένοι» δημιουργοί, επαναστάτες της νιότης επεδείκνυαν δημόσια τα πιστοποιητικά τους και ζητούσαν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Συγγραφείς, ποιητές, μουσικοί, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, τραγουδιστές για να εξασφαλίσουν την εύνοια των κρατούντων όχι απλώς σιώπησαν αλλά λειτούργησαν ως γενίτσαροι.

Οι ακαδημαϊκοί, οι ηγέτες της Εκκλησίας, οι επικεφαλής συλλόγων του πνεύματος, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, οι ελεύθεροι από δεσμεύσεις επιστήμονες και τα συλλογικά τους όργανα, πραγματικά απογοήτευσαν όσους περίμεναν μια έστω αντίδραση. Θα μου επιτρέψτε να σας παρακαλέσω να διαβάσετε την ιστορία της ανόδου του Ναζισμού στη Γερμανία και να δείτε πως ξαφνικά όλοι σιώπησαν ή δικαιολόγησαν το φαινόμενο Χίτλερ με τις γνωστές συνέπειες.

Οι απλοί άνθρωποι που έσωσαν τα προσχήματα.

Θα ήθελα πάντων να πω ότι χιλιάδες ανώνυμοι άνθρωποι έσωσαν τα προσχήματα. Πολλοί από αυτούς εμβολιάστηκαν γιατί αυτό πίστευαν σωστό και ήταν αναφαίρετο δικαίωμά τους και είχαν πιστοποιητικό. Άλλοι είχαν νοσήσει και είχαν και αυτοί πιστοποιητικό. Όμως αρνήθηκαν να το δείξουν και περιόρισαν σημαντικά τις δραστηριότητές τους. Θεώρησαν σημαντικότερη την αξιοπρέπειά τους από ένα χαρτί που θα τους έδινε μια υποτιθέμενη υπεροχή έναντι των άλλων. Αυτών που έτσι και αλλιώς πλήρωσαν ακριβά την επιλογή τους να μην εμβολιαστούν. Άσκησαν ένα αναφαίρετό τους δικαίωμα και αυτοί. Γνώρισα και τους μεν και τους δε και σας διαβεβαιώνω ότι οι περισσότεροι ήσαν άνω του μέσου όρου σκεπτόμενοι. Ένα εκλεκτό κομμάτι της κοινωνίας μας που αποτελούν τη εγγύηση για το μέλλον αυτού του τόπου. Τα πιστοποιητικά είναι μια συλλογική ήττα του πολιτισμού μας και της δημοκρατίας μας. Ας το σκεφτούμε ψύχραιμα και ας κάνουμε την αυτοκριτική μας.

Ν. Παναγιωτόπουλος – Καρδιολόγος

cardiodoctor.gr

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr