Τα σχολεία δεν κάνουν το καθήκον τους να προστατεύουν τα ευάλωτα παιδιά…
Ιστοσελίδα «The Critic»
Από τον Keith Jordan,
3 Δεκεμβρίου, 2021
Πολλοί άνθρωποι που έχουν υποστεί εκφοβισμό στο σχολείο θα θυμούνται τον δάσκαλο να τους απευθύνει λόγια παρηγοριάς και σοφίας για να τους βοηθήσει σε αυτό το χλευασμό - γιατί ίσως ήταν υπέρβαροι, ή κοκκινομάλληδες ή ψηλοί, ή είχαν οποιοδήποτε από τα χαρακτηριστικά για τα οποία τα παιδιά μπορεί να γίνουν τόσο σκληρά . «Μην τους ακούς», έλεγε ο δάσκαλος, «το κάνουν μόνο επειδή είσαι διαφορετικός. Εσύ είσαι τέλειος ακριβώς όπως είσαι.»
Οι καιροί έχουν αλλάξει. Πολλοί σημερινοί δάσκαλοι όχι μόνο αποφεύγουν τον ρόλο τους ως παρηγορητές, αλλά είναι πιθανό να γίνονται συνένοχοι σε αυτόν τον εκφοβισμό.
Ένας τέτοιος ασυνήθιστος ισχυρισμός απαιτεί αποδεικτικά στοιχεία.
Δυστυχώς, τα έχουμε με τον κουβά. Από τότε που ιδρύσαμε το «Our Duty»,
το 2018, έχουμε συγκεντρώσει μαρτυρίες από γονείς που παλεύουν για τα
δικά τους παιδιά που είναι αποφασισμένα να ακολουθήσουν το μονοπάτι που
καταλήγει σε ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων, στείρωση, απώλεια
σεξουαλικής και αναπαραγωγικής λειτουργίας και δια βίου μετάνοια. Αποκαλύπτουν
πώς τα παιδιά τους ενθαρρύνονται να ενστερνιστούν μια τρανς ταυτότητα
από τους συμμαθητές, με τη συνεννόηση και συναίνεση των δασκάλων, συχνά
εσκεμμένα, και εν αγνοία των γονιών τους.
Οι γονείς παιδιών σχολικής ηλικίας μπορεί ήδη να υποψιάζονται ότι κάτι είναι σάπιο στη Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση. Μπορεί να εκνευρίζονται όταν τα παιδιά τους επιστρέφουν στο σπίτι παπαγαλίζοντας αντιεπιστημονικά δόγματα, όπως η άρνηση του βιολογικού φύλου και η ύπαρξης άπειρων ταυτοτήτων φύλου. Αλλά οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα πόσο ολοκληρωτικά έχουν καταληφθεί τα σχολεία τους από το λόμπι των τρανς ομάδων, πόσο έχουν επενδύσει οι δάσκαλοι σε αυτήν την ιδεολογία, και τι σημαίνει αυτό για τα παιδιά τους. Γι' αυτό είναι τόσο σημαντικό να ακούμε τους καταγγέλλοντες.
Ας ακούσουμε τη μητέρα ενός αγοριού με αυτισμό, ΔΕΠΥ, επιληψία, προβλήματα ψυχικής υγείας (συμπεριλαμβανομένου του αυτοκτονικού ιδεασμού) και μαθησιακών δυσκολιών, που ενθαρρύνθηκε από τα κορίτσια στο σχολείο του να φορέσει φούστα.
«[Τα κορίτσια] του έφεραν φούστες για να φορέσει και τον ενθάρρυναν να πάει στην τουαλέτα και να αλλάξει τα ρούχα του. Όταν βγήκε, τον ζητωκραύγασαν… του έδωσαν και καλσόν να φορέσει. Στη συνέχεια, ο γιος μου μπήκε στα μαθηματικά, και ο δάσκαλος τον επευφήμησε. Το σχολείο επικοινώνησε μαζί μας και μας ζήτησε να γράψουμε μια επιστολή όπου θα εξηγούσαμε γιατί δεν θέλαμε ο γιος μας να φοράει φούστα στο σχολείο. Όταν εκφράσαμε τις ανησυχίες μας για τα κορίτσια που τον ενθάρρυναν, το σχολείο απάντησε ότι απλώς τον υποστήριζαν. Στη συνέχεια τα κορίτσια ενθάρρυναν τον γιο μου να φορέσει ένα φόρεμα για τον σχολικό χορό και τον κάλεσαν να ετοιμαστεί από τη θέση τους. Το σχολείο επικοινώνησε μαζί μου για να μου πει ότι προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν το φόρεμά του. Πραγματικά δεν ήξερα τι να τους πω εκείνη την ώρα.....Έμεινα άναυδη».
Αυτό είναι ένα κλασικό παράδειγμα «κοινωνικής επιβεβαίωσης», μια απίστευτα ισχυρή ψυχολογική παρέμβαση που επικεντρώνεται στην αποδοχή της νέας ταυτότητας, του ονόματος και των αντωνυμιών με τις οποίες αυτοπροσδιορίζεται ένα παιδί. Ο στόχος είναι να εδραιωθεί η αίσθηση ότι «γεννήθηκε σε λάθος σώμα» και πως -γιατί όχι- χρειάζεται ιατρική παρέμβαση για να είναι ευτυχισμένο. Είναι μια διαδικασία που καθιστά σχεδόν αδύνατη την περαιτέρω διερεύνηση της ψυχολογικής κατάστασης αυτού του παιδιού, και την απομάκρυνσή του από το μονοπάτι των αναστολέων της εφηβείας, των σεξουαλικών ορμονών αντιθέτου φύλου και της χειρουργικής επέμβασης.
Αλλά υπάρχει και πιο απαίσια πλευρά σε αυτή την ιστορία. Όπως έχουν σημειώσει η πρωτοπόρος ερευνήτρια των διαφυλικών, Dr Lisa Littman, η ρεπόρτερ Abigail Shrier και πολλοί άλλοι, τα αυτιστικά παιδιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στην τρανσέξουαλ ιδεολογία. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα τρανς άτομα και τα άτομα που δεν ταυτίζονται με το βιολογικό τους φύλο, έχουν έξι φορές περισσότερες πιθανότητες να είναι αυτιστικά. (Εξ΄άλλου πολλά αυτιστικά παιδιά μένουν αδιάγνωστα, επομένως αυτή είναι πιθανό να είναι μια σημαντική υποεκτίμηση.)
Και η μητέρα συνεχίζει:
«Μάθαμε πρόσφατα από τον μικρότερο γιο μου που φοιτά στο ίδιο σχολείο, ότι υπάρχουν αφίσες σε όλες τις τουαλέτες και τους διαδρόμους που λένε ότι είναι εντάξει να λες πως είσαι κορίτσι αν είσαι αγόρι και το αντίστροφο. Μας είπε ότι μια εξωτερική οργάνωση μπήκε για να μιλήσει στη συνέλευση σχετικά με τις αντωνυμίες και για τις εκατοντάδες διαφορετικές σεξουαλικότητες και πώς η καθεμία είχε μια σημαία. Κατά τη γνώμη μου, αυτό ενθαρρύνει τα ευάλωτα παιδιά, ειδικά αν είναι αυτιστικά ή έχουν άλλες νοητικές δυσκολίες.
Οι διεμφυλικοί ακτιβιστές λένε ότι πρόκειται για δικό μας ηθικό πανικό. Ότι κανείς δεν μπορεί να πειστεί από άλλον ότι είναι τρανς και ότι αυτές οι ανησυχίες είναι απλώς μια ανανέωση του παλαιού επιχειρήματος της «στρατολόγησης ομοφυλοφίλων» από τη δεκαετία του 1980.
Οι ειδικοί όμως διαφωνούν. Όπως το θέτει η αναλύτρια και κοινωνική λειτουργός Lisa Marchiano (και αναφέρεται στο υπέροχο βιβλίο της Abigail Shrier: "Irreversible Damage, "Ανεπανόρθωτη ζημιά"): «Νομίζω ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι πολύ επιρρεπής σε αυτού του είδους τις ψυχικές επιδημίες. Συνέβη με τις λοβοτομές. Συνέβη με τη διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας. Συνέβη στη Γερμανία τις δεκαετίες του 1930 και του 1940. Τα ανθρώπινα όντα είμαστε επιρρεπή στην μετάδοση ψυχικών καταστάσεων. Απλώς είμαστε. Οποιοσδήποτε από εμάς.»
Αυτή η άποψη - ότι η «Δυσφορία φύλου αιφνίδιας έναρξης, (Rapid Onset Gender Dysphoria, ROGD», είναι μεταδοτική και εμφανίζεται στα παιδιά ομαδικά - υποστηρίζεται από μια σειρά ανέκδοτων και ερευνητικών στοιχείων και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Μερικές φορές γίνεται και επιστημονική ανακοίνωση, όπως στην περίπτωση του σχολείου του Μπράιτον με πάνω από 70 «τρανς και μη συμμορφούμενα με το φύλο τους παιδιά». Δεδομένης μάλιστα της μεταδοτικότητας της δυσφορίας του φύλου, έχουμε μαρτυρία και από άλλο γονέα με παιδί στο ίδιο σχολείο που προαναφέρθηκε.
Αυτό το κορίτσι διαγνώστηκε επίσης αυτιστικό. Όπως τόσα άλλα παιδιά που παλεύουν σήμερα με την έναρξη της εφηβείας τους, το κορίτσι αυτοτραυματιζόταν και είχε αρχίσει να φοράει έναν επίδεσμο για να επιπεδώνει το στήθος της. Η πίστη της στην τρανς ταυτότητά της ενισχύθηκε από τα άλλα κορίτσια, τα οποία όχι μόνο υποστήριξαν την αυταπάτη της ότι ήταν αγόρι - αλλά άρχισαν ακόμη και να στοχοποιούν τους γονείς της.
“Εξεπλάγην όταν έλαβα ένα μήνυμα από μια από τις φίλες της στο σχολείο. Μου έγραφε ότι η κόρη μου είναι ένα τρανς αγόρι και εμείς χρησιμοποιούμε (αγορίστικες) αντωνυμίες και πιστεύουμε ότι πρέπει και εσείς να κάνετε το ίδιο. Ήμουν σοκαρισμένη, αναστατωμένη, και θυμωμένη. Πώς θα μπορούσε κάποιος άλλος να γνωρίζει την κόρη μας όπως εμείς; Την πίεζαν να μας πει για την αλλαγή της. Κοίταξα τα μηνύματα της κόρης μου και προσπαθούσαν να την πείσουν να πει σε όλους τους δασκάλους να χρησιμοποιήσουν το νέο της όνομα και τις νέες αντωνυμίες της και είπαν επίσης ότι ήθελαν να το ανακοινώσουν στους γονείς και τους φίλους τους που θα ήταν «άνετοι με αυτό».
Η μητέρα συνεχίζει περιγράφοντας την τεράστια πίεση που
άσκησαν αυτοί οι φίλοι στην κόρη της για να πραγματοποιήσει το ταξίδι
προς την τρανς ταυτότητά της. Την παρότρυναν να πει στους
γονείς και τους δασκάλους της ότι είναι τρανς, της είπαν ότι θα ένιωθε
καλύτερα μόλις θα άρχιζε να παίρνει τεστοστερόνη και ότι «κάποιος θα σε
αγαπήσει όποιες χειρουργικές επεμβάσεις κι αν κάνεις». Ανέφεραν το
κανονικό όνομά της ως το "deadname" της, και μάλιστα προσφέρθηκαν να της
αγοράσουν έναν επίδεσμο για το στήθος της.
Ήθελα πολύ να πάω στα σπίτια αυτών των παιδιών και να μιλήσω με τους γονείς , αλλά με συμβούλεψαν πως πρέπει να παρέμβει το σχολείο. Ενημέρωσα το σχολείο για το τί είχε συμβεί και τους έδειξα όλα τα κείμενα του εξαναγκασμού. Η διευθύντρια του σχολείου αρνήθηκε ότι ήταν εκφοβισμός και είπε ότι είχε μια «υπέροχη συνομιλία» με τα κορίτσια και τους γονείς τους. Δεν έγινε τίποτα περισσότερο. Η κόρη μου επισκέπτεται τώρα κλινική ψυχολόγο. Κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής συνεδρίας τη ρωτήσαμε πού άκουσε για πρώτη φορά για τα τρανς θέματα και είπε «στο σχολείο». Έχω λοιπόν αμφιβολίες για το τί διδάσκεται σε σχέση με την ιδεολογία του φύλου σε αυτό το σχολείο.
Οι γονείς που αμφισβητούν τους δασκάλους όταν κάνουν διαφήμιση της τρανς ιδεολογίας στα σχολεία αγνοούνται ή χειρότερα, χαρακτηρίζονται ως τρανσφοβικοί γεμάτοι μίσος που σκοπεύουν να εξευτελίσουν τους απογόνους τους αρνούμενοι τη νέα τους ταυτότητα.
Εν τω μεταξύ, τα σχολεία σπεύδουν να δώσουν τα LGBTQIA + διαπιστευτήριά τους, και καλλιεργούν τις σχέσεις τους με εκπροσώπους ομάδων συμφερόντων όπως η Stonewall και η Gendered Intelligence, τις ίδιες οργανώσεις που σπεύδουν να δυσφημίσουν όσους επικρίνουν την ιδεολογία του φύλου ως φανατικούς και «σεξουαλικούς ρατσιστές».
Αυτό που είναι πιο ενοχλητικό στην υποστήριξη των σχολείων στην ιδεολογία του φύλου και τους θερμούς υποστηρικτές της, είναι ότι αγνοούν τις κυβερνητικές οδηγίες σχετικά με τον προγραμματισμό μαθημάτων για τις σχέσεις, τη σεξουαλικότητα και την υγεία. Οι κυβερνητικές οδηγίες συμβουλεύουν τους δασκάλους να μην ενισχύουν τα επιβλαβή στερεότυπα, ούτε να προτείνουν στα παιδιά να είναι διαφορετικού φύλου από αυτό που αισθάνονται με βάση την προσωπικότητα, τα ενδιαφέροντα ή τα ρούχα τους, ενώ δεν πρέπει να προτείνουν σε παιδιά που δεν συμμορφώνονται με το φύλο τους ότι η προσωπικότητα ή το σώμα τους είναι λάθος και χρειάζεται αλλαγή.
Οι γονείς δεν είναι ανίσχυροι. Εάν γνωρίζετε δασκάλους που υποστηρίζουν ενεργά την ιδεολογία του φύλου και έχουν κακή επίδραση στα παιδιά σας αμφισβητήστε τους. Γράψτε στους επίσημους φορείς, Διευθυντές, Γραφεία, Βουλευτές, Υπουργεία, οπουδήποτε....
Όταν οι γονείς συστρατεύονται μπορούν συχνά να αποκλείσουν την ιδεολογία του φύλου. Υπήρξαν δύο αξιοσημείωτες ιστορίες επιτυχίαςστο Ηνωμένο Βασίλειο: πρώτον, η Safe Schools Alliance ανάγκασε το Oxfordshire County Council να αποσύρει την τρανς εργαλειοθήκη τρανς. Εν τω μεταξύ, οι γονείς σε ένα σχολείο στη Rhondda Cynon Taf είχαν παρόμοια επιτυχία.
Εάν αμφιβάλλετε γιατί πρέπει να το κάνετε αυτό, φανταστείτε την κόρη σας με γένια, ουλές διπλής μαστεκτομής και στείρα. Φανταστείτε τον γιο σας με στήθος και μια πληγή ανάμεσα στα πόδια του. Πολλοί από εμάς δεν χρειάζεται να φανταστούμε....
Οι ακτιβιστές δάσκαλοι δεν μπορούν να συνεχίσουν να πανηγυρίζουν ανοήτως για αυτές τις βαρβαρότητες χωρίς να εισπράττουν την λογική αμφισβήτηση. Εάν δεν παίρνουν στα σοβαρά το καθήκον τους να φροντίζουν τα ευάλωτα παιδιά, τότε εναπόκειται στους γονείς να τους υπενθυμίσουν ότι τα ραβδιά και οι πέτρες μπορεί να σπάζουν κόκαλα, αλλά οι λέξεις μπορούν να κάνουν ζημιά που θα διαρκέσει για μια ζωή.
Πηγή: https://thecritic.co.uk/are-children-being-bullied-into-being-trans/
https://mumdadandkids.gr/vioithiki-iatriki/are-children-being-bullied-into-being-trans
πηγή: http://aktines.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας