Όταν ρώτησαν
το Χριστό τι γνώμη έχει για το θάνατο μερικών Γαλιλαίων που σφάχθηκαν από τον
Πιλάτο στο θυσιαστήριο του ναού, ο Χριστός τους απάντησε με το ερώτημα: «Νομίζετε
ότι αυτοί οι Γαλιλαίοι υπήρξαν περισσότερο αμαρτωλοί από όλους τους Γαλιλαίους
και γι’αυτό έπαθαν τόσο άσχημο θάνατο;»
Και συνεχίζει
απαντώντας: «όχι, σας λέω, αλλά αν δεν μετανοείτε, όλοι σας παρόμοια θα χαθείτε»(Λουκά
13,1-3). Από τα λόγια αυτά του Χριστού συμπεραίνουμε ότι ο επώδυνος θάνατος δε
φανερώνει την ύπαρξη μεγάλης αμαρτίας. Είναι λάθος από τον τρόπο του θανάτου
(ήσυχος ή επώδυνος) να συμπεραίνουμε ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν καλός ή κακός. Ο επώδυνος
θάνατος του καλού χριστιανού
πιθανόν να ξεπλένει την ψυχή του από ξεχασμένα και άγνωστα αμαρτήματα.
Οι απόστολοι
αλλά και εκατομμύρια μάρτυρες πέθαναν με επώδυνο θάνατο. Αυτός ο θάνατος θα τους δοξάσει στην ουράνια βασιλεία του Θεού.
Η Εκκλησία μας εύχεται ανώδυνα τα τέλη της
ζωής, γιατί πολλοί στην οδύνη παρεκτρέπονται, βρίζουν το Θεό και
ταλαιπωρούν αφάνταστα τους συγγενείς τους. Ο πόνος είναι ένας μεγάλος
πειρασμός.
Από το βιβλίο
«Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.
133-134), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας