Γεώργιος Ρούντας: Όταν το κατέβασμα μιας αφίσας αποδεικνύει το έλλειμμα δημοκρατίας, ελευθερίας και επιστημονικής καταρτίσεως και σηματοδοτεί μια νέα αρχή διαλόγου και ενημερώσεως

Με την απλή δικαιολογία ότι: ‘ήταν διχαστική” και με μία ακόμη πιο απλή εντολή του αξιότιμου Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών κ. Κωνσταντίνου Αχιλλ. Καραμανλή, η αφίσα του κινήματος Υπέρ της Ζωής “Αφήστε με να ζήσω!” κατέβηκε από τα σημεία των σταθμών του μετρό, στα οποία νομίμως είχε αναρτηθεί.

Τον ίδιο χαρακτηρισμό, ότι ήταν “διχαστικό το μήνυμα της αφίσας” και ότι “στους δημόσιους χώρους πρέπει να αποφεύγονται μηνύματα διχαστικά” χρησιμοποίησε και ο αξιότιμος Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων κος Άδωνις

Γεωργιάδης, σε δημόσιες εμφανίσεις του, υποστηρίζοντας την απόφαση του συναδέλφου του Υπουργού, να κατέβει η αφίσα.

Είναι απορίας άξιον βέβαια, γιατί δεν αντέδρασαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και δεν φάνηκαν αμερόληπτοι και σε άλλες διαφημιστικές καμπάνιες για άλλα κοινωνικά ζητήματα, τα οποία άπτονται των προσωπικών επιλογών των δύο φύλων και τα οποία προκάλεσαν επίσης μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις. Έχουν φυσικά οι αξιότιμοι κ.κ. Υπουργοί, όπως και όλοι οι συμπολίτες μας, το συνταγματικό δικαίωμα στην έκφραση και διατύπωση γνώμης, όπως επίσης έχουν και το δικαίωμα να διαφωνούν. Δεν γίνεται σε μία Δημοκρατία να συμφωνούν όλοι με όλα. Βέβαια, αυτό αποδείχθηκε με την σχετική Υπουργική απόφαση, ότι είναι σχετικό στην χώρα μας!

Για την ιστορία πρέπει να σημειωθεί, ότι η αφίσα πουθενά δεν χαρακτήριζε ούτε αρνητικά ούτε θετικά κάποιον άνθρωπο συγκεκριμένα, ούτε συγκεκριμένη ομάδα προσώπων ή κάποια συγκεκριμένη πράξη, απλά προέτρεπε προς ενημέρωση, για ένα φλέγον κοινωνικό ζήτημα, όπως γίνεται με όλες τις αφίσες τέτοιου είδους όπως π.χ. εναντίον της χρήσεως ναρκωτικών.

Απλώς, πρότεινε την επιλογή της ζωής ( η οποία εκτός των άλλων είναι υπέρτατο συνταγματικώς προστατευόμενο έννομο αγαθό) , όπως εξάλλου συμβαίνει και διατυπώνεται πανηγυρικά και διαχρονικά σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης δραστηριότητας τόσο στον κοινωνικοπολιτικό τομέα όσο και στον ακαδημαϊκό. Εάν κάποιος πολίτης ήθελε να ενημερωθεί μπορούσε άνετα να το κάνει, εάν πάλι διαφωνούσε μπορούσε επίσης πολύ άνετα να διαφωνεί και να μην δίνει καθόλου σημασία.

Επιπλέον, η εν λόγω αφίσα είχε τυπωμένες τις φράσεις : ‘Κίνημα Υπέρ της Ζωής” και “Διάλεξε την Ζωή” μαζί με τέσσερεις ιατρικές επιστημονικές επισημάνσεις και στο κέντρο την φωτογραφία ενός εμβρύου. Εξέφραζε, δημοκρατικώς και νομίμως, μία ιατρική άποψη προτρέποντας απλώς τον εκάστοτε πολίτη, ο οποίος θα την έβλεπε, να επιλέξει την ζωή. Ήταν μία απλή έκφραση και διατύπωση γνώμης απολύτως εναρμονισμένης με το Ελληνικό Συνταγματικό πλαίσιο αλλά και με την εθνική νομοθεσία. Δεν στοχοποιούσε κανέναν απολύτως, δεν ονομάτιζε, δεν εξύβριζε κανέναν απολύτως και δεν προέτρεπε σε καμία κατάργηση του ήδη υπάρχοντος νόμου, για τις εκτρώσεις στην Ελλάδα

Για την οποιαδήποτε ενδεχόμενη διαφωνία επί των ιατρικών αυτών τοποθετήσεων σίγουρα τον λόγο δικαιούται να έχει κάποιος επιστήμονας σχετικός με το αντικείμενο και όχι ένας Υπουργός ή ένας οποιοσδήποτε τρίτος,  ο οποίος δεν είναι γιατρός και δεν έχει καμία ιδέα επί του αντικειμένου. Το ίδιο φυσικά ισχύει και με το νομικό θέμα του ζητήματος.

Πραγματικά είναι κρίσιμο το, εάν οι δύο αξιότιμοι κ.κ. Υπουργοί γνωρίζουν όντως τί σημαίνει στα Ελληνικά η λέξη “διχασμός” και τί σημαίνει η φράση “διχαστικό μήνυμα”!

Έχουν αναρωτηθεί άραγε, εάν ο πολιτικός πολιτισμός στην Ελλάδα και ο πολιτικός λόγος ακόμη και αυτός, ο οποίος διεξάγεται μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο σήμερα, είναι “διχαστικός” ή όχι και εάν προκαλεί “διχαστικά μηνύματα” ;  Το έχουν αναρωτηθεί αυτό ποτέ;

Έχουν αναρωτηθεί ποτέ , εάν οι πολιτικές ομιλίες, με τον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται διχάζουν την κοινωνία , εάν την γεμίζουν με εμπάθεια και εάν τελικά οδηγούν σε σύγκρουση – ενίοτε και σωματική – και αντιπάθεια τις εκάστοτε κοινωνικές ομάδες ;

Έχουν αναρωτηθεί ποτέ, εάν σε όλες αυτές τις ατελείωτες  ώρες έκθεσης των πολιτικών μας στα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως, τα οποία πολύ ορθώς τους δίνουν βήμα έκφρασης, ο λόγος τους είναι διχαστικός ;

Ίσως, θα έπρεπε να το συλλογιστούν αυτό βαθειά και με αίσθημα ευθύνης!

Σύμφωνα λοιπόν με τα διδάγματα της κοινής πείρας και σύμφωνα με τα ετυμολογικά λεξικά ένας άνθρωπος “Διχάζει” , όταν :

Εντός ενιαίου και αδιαίρετου κοινωνικού συνόλου χαρακτηρίζει δυσμενώς και κατονομάζει συγκεκριμένους ανθρώπους και ομάδες ανθρώπων, όταν τους αποδίδει αρνητικούς προσδιορισμούς, όταν τους υβρίζει και επιθυμεί την κοινωνική τους απομόνωση και δυσπραγία, όταν τους συκοφαντεί, όταν τους στοχοποιεί επωνύμως και ονομαστικά, όταν προτρέπει και διεγείρει σε επιθετικές συμπεριφορές εναντίον τους, όταν προτρέπει σε σύγκρουση μεταξύ τους ομάδες ανθρώπων ή μεμονωμένους ανθρώπους, όταν δογματίζει, όταν κατεβάζει αφίσες αδικαιολόγητα χωρίς προηγούμενη ενημέρωση, όταν αποκλείει ανθρώπους να εκφραστούν και να επιδιώξουν τον διάλογο και μάλιστα σε επιστημονικό επίπεδο. Αυτό είναι διχασμός!

Με την λογική των αξιότιμων δύο Υπουργών το κάθε σύνθημα κατά των ναρκωτικών, κατά της βίας ή κατά του αλκοολισμού και οτιδήποτε άλλο είναι διχαστικό και άρα πρέπει να μην εκφράζεται καθόλου! Να καταργηθεί τότε όλος ο Ποινικός Κώδικας, επειδή μπορεί να διχάζει και να προκαλεί τους πολίτες! Σκέτος παραλογισμός!

Αντιθέτως και σύμφωνα πάλι με τα διδάγματα της κοινής πείρας των πολιτισμένων και δημοκρατικών ανθρωπίνων κοινωνιών, όπως είναι η χώρα μας, η προτροπή σε ενημέρωση και διάλογο, ο ίδιος ο διάλογος και η ενημέρωση, σε καθεστώς ελευθερίας και νομιμότητος, η ακώλυτη και ανεμπόδιστη ελευθερία έκφρασης και διατύπωση γνώμης, πόσο μάλλον επιστημονικής, είναι όχι απλώς προστατευόμενες έννοιες αλλά είναι επιζητούμενες, θεμελιώδεις και ευρισκόμενες στην κορωνίδα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Ιδίως οι πολιτικοί ταγοί έχουν ιερή υποχρέωση να ενημερωθούν κάποτε για τα σοβαρότατα κοινωνικά θέματα, όπως αυτό των εκτρώσεων, από σχετικούς επιστήμονες, να προβούν σε κοινωνικό και επιστημονικό διάλογο και ύστερα να νομοθετήσουν για να βρούν λύση! Έχουν υποχρέωση να ενημερώσουν τους πολίτες για τις συνέπειες επιβλαβών και επικίνδυνων πράξεων, ακόμη κι αν οι ίδιοι οι πολίτες πιστεύουν ακράδαντα, ότι είναι δικαίωμά τους να τις πράξουν, όπως συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις π.χ. ναρκωτικά, κάπνισμα, ενδοοικογενειακή βία, bullying, ληστείες κτλπ.

Επίσης, αξιότιμος κ.α. Γεννηματά, Πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ εντελώς πρόχειρα και ευκαιριακά, χωρίς να έχει απολύτως καμία γνώση επί του ζητήματος, όπως αποδείχθηκε περίτρανα η επιστημονική άγνοια και η επιπολαιότητά της, έσπευσε εντελώς πρόχειρα να υπεραμυνθεί του νόμου 1609/1986. Δεν απαντάει όμως στο εξής πολύ σημαντικό ερώτημα : Γιατί η πολιτεία ενώ ωθεί τις γυναίκες στην έκτρωση και μάλιστα τις επιδοτεί, μετά είναι παντελώς απούσα από το πλευρό των γυναικών, οι οποίες καλούνται να σηκώσουν το βάρος της επιλογής τους στις πλάτες του εφόρου ζωής ; Γιατί ως γνωστόν στην ζωή την τελική επιλογή για κάθε ζήτημα την έχει το ίδιο το άτομο, όπως έχει και την συνέπεια την επιλογής του! Αυτός που θα επιλέξει κάτι αυτός και θα σηκώσει εφόρου ζωής την συνέπεια. Αυτοί λοιπόν που προτρέπουν έναν άνθρωπο να κάνει έκτρωση , θα είναι κοντά του να σηκώσουν μαζί του το βάρος και τις συνέπειες της επιλογής του;  Ή μήπως όχι ; Προφανώς και συμβαίνει το δεύτερο, θα είναι απόντες στην πλειονότητα των περιστάσεων!

Θα έπρεπε τόσο η κ.α. Φώφη Γεννηματά, όσο και οι κ.κ. Άδωνις Γεωργιάδης, Κωνσταντίνος Αχιλλ. Καραμανλής αλλά και όλοι οι υπόλοιποι να γνώριζαν, ότι ο συγκεκριμένος νόμος πάσχει από νομικής απόψεως αλλά και από ιατρικής.  Συγκεκριμένα το συγκεκριμένο Ελληνικό Νομοθέτημα, ό νόμος 1609/1986 υπέρ των εκτρώσεων, έχει  σοβαρότατα κενά, αντιφάσεις και ελλείψεις στην αιτιολογική του έκθεση, την οποία μάλιστα δεν την υπογράφει απολύτως κανένας ιατρός επιστήμων , ούτε ομάδα ιατρών ειδικών επί του θέματος. Δεν ζητήθηκε όπως φαίνεται ποτέ η γνωμάτευση επιστημονικής ομάδας ιατρών για την σύνταξη του νόμου αυτού. Επίσης έχει  σημεία, τα οποία δημιουργούν ερωτηματικά για το αν είναι όντως συνταγματικός ή όχι καθότι – άκουσον άκουσον – έχει εκφράσεις της θεωρίας της Ευγονικής, την οποία ως γνωστόν θεμελίωσαν και υποστήριξαν οι Ναζί της φασιστικής χιτλερικής Γερμανίας! Είναι ανεπίτρεπτο στην Ελληνική Δημοκρατία, για την οποία έγιναν θυσίες, να υπάρχει τέτοιο νομοθέτημα, το οποίο εκτός των άλλων προέκυψε από πιέσεις φεμινιστικών κινημάτων στην Ελλάδα.

Όλα αυτά αν δεν τα γνωρίζουν, τουλάχιστον ας προσπαθήσουν να μελετήσουν τώρα οι αρμόδιοι, ώστε να ξεκινήσει ένας επιστημονικός διάλογος για το ζήτημα και επιτέλους να ενημερωθούν οι πολίτες και να μην ζουν στην άγνοια και στην θλίψη.

Τόσα χρόνια εφαρμόζεται ένας προχειρότατος νόμος με εξαιρετικά δυσμενείς συνέπειες για την κοινωνία μας, την ώρα που ιατρική επιστήμη έχει φθάσει στα ύψη και μπορεί και επιλύει προβλήματα με χειρουργικές επεμβάσεις και θεραπευτικές αγωγές ακόμη και κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Γιατί να μην μάθουν οι πολίτες, ότι υπάρχουν λύσεις; Γιατί να μην επιδοτήσει η πολιτεία τους πολίτες να χρησιμοποιήσουν τις λύσεις αυτές; Αν οι πολιτικοί είναι ανενημέρωτοι δεν σημαίνει, ότι πρέπει να μείνουν ανενημέρωτοι και οι πολίτες.

Είναι παράλογο να θεωρούμε ζωή τους μύκητες, τα βακτήρια και τους μικροοργανισμούς, τους οποίους ανακαλύπτουν οι αξιολογότατοι επιστήμονες στον πλανήτη Άρη π.χ., στα βάθη των ωκεανών ή στα έγκατα της γής και να μην θεωρούμε ζωή το ζυγωτό του ανθρώπου, να  μην θεωρούμε ζωή το ανθρώπινο έμβρυο!

Είναι παράλογο να λέμε, ότι καλύτερο είναι να ασχοληθούμε με τα παιδιά του τρίτου κόσμου τα οποία ζούν σε άθλιες συνθήκες φτώχιας, μιζέριας, κακοποίησης και πεθαίνουν, ενώ δεν πρέπει να ασχολούμαστε με τις εκτρώσεις! Το ένα δεν αναιρεί το άλλο, είναι και τα δύο εξίσου σημαντικά προβλήματα και αποδεικτικά στοιχεία της παράνοιας και της βίας, η οποία επικρατεί στην παγκόσμια κοινότητα. Είναι και τα δύο άκρως σημαντικά ζητήματα, τα οποία πρέπει να λυθούν για να διαφυλαχθεί το θαύμα Της Ζωής!

Στην Αληθινή Δημοκρατία χωράνε όλοι, στην Αληθινή Δημοκρατία κριτήριο είναι η ευτυχία και η χαρά στην ψυχή του ανθρώπου, γιατί αλλιώς τι νόημα έχει μία Δημοκρατία με δυστυχισμένους και μελαγχολικούς πολίτες ; Πώς μπορεί να υπάρξει Δημοκρατία με φίμωση, με αυταρχισμό ;

Στην Αληθινή Δημοκρατία δεν χωράει η βία, τα αδιέξοδα, η θλίψη, η μισαλλοδοξία και ο θάνατος!

Στην Αληθινή Δημοκρατία πρέπει να υπάρχει ελευθερία γνώμης, διάλογος, ειρήνη, ευγένεια, διέξοδοι, λύσεις,  επιστημονική κατάρτιση και ενημέρωση!

Συγχαρητήρια από καρδιάς στο “Αφήστε με να ζήσω!” και σε όλα τα συνεργαζόμενα σωματεία, ευχόμενος η προσπάθεια αυτή να αποτελέσει εφαλτήριο πνευματικής ανάνηψης, επιστημονικής ενημέρωσης και βοήθειας για όσο το δυνατόν περισσότερους συμπολίτες μας, επαναφέροντας συγχρόνως την γυναίκα στην πλέον αξιοπρεπή και θαυμαστή κοινωνική θέση, όπως και της αρμόζει.

Το οφείλουμε Στον Ζωοδότη Θεό, το οφείλουμε στην ζωή την ίδια, το οφείλουμε στα παιδιά μας, το οφείλουμε στον πολιτισμό και στην ιστορία μας, το οφείλουμε στην μαστιζόμενη ανθρωπότητα.

“ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ”

Ρούντας Ναπ. Γεώργιος

19-01-2020

πηγή:  enromiosini.gr