Μία μεγάλη ἀνθρωπίνη… “ἀνάγκη”

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΩΔΕΚΑΤΗ ΛΟΥΚΑ
19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020
Ἀπόστολος: Κολ. γ΄ 4-11
Εὐαγγέλιον: Λουκ. ιζ΄ 12-19
Ἦχος: πλ. β΄.- Ἑωθινόν: Θ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

“Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε

μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν” (Λουκ. ΙΖ΄ 15)

Μία μεγάλη ἀνθρωπίνη… “ἀνάγκη”

Ἅπαντες οἱ ἄνθρωποι, ἀδελφοί μου ἀναγνῶσται, ἴσως καὶ ἄνευ οὐδεμιᾶς ἐξαιρέσεως, αἰσθανόμεθα

ἀδήριτον τὴν ἀνάγκην νὰ δεχώμεθα τὰς εὐχαριστίας τῶν ἄλλων, ὅταν προσφέρωμεν εἰς αὐτούς, ἔστω καὶ κάτι τὸ ἀσήμαντον. Ἐπιθυμοῦμεν, ἐπὶ παραδείγματι, ὅταν θὰ προσφέρωμεν ἀκόμη καὶ μηδαμινῆς ἀξίας πράγματα ἢ ἐξυπηρετήσεις, – τὸ ἐλάχιστον δῶρον, τὴν παραμικρὰν ἐξυπηρέτησιν, ἀκόμη καὶ ἕν ἁπλοῦν… χαμόγελον, – νὰ γίνῃ τοῦτο ἀποδεκτὸν καὶ ἀξιοπρόσεκτον παρὰ τοῦ παραλήπτου. Ἀναζητοῦμεν, τὴν ἀναγνώρισιν καὶ τὴν εὐχαριστίαν, καὶ ἐπιθυμοῦμεν – ἔστω καὶ ἂν προσποιούμεθα πολλάκις τό… ἀντίθετον, – νὰ ἀσχοληθοῦν οἱ …πάντες μὲ τὴν προσφορὰν ἡμῶν καὶ μάλιστα μετὰ πολλῶν ἐπαίνων. Ὅταν δὲ συμβῇ τὸ ἀντίθετον, καὶ παραλείψουν οἱ ἄνθρωποι νὰ εὐχαριστήσουν καὶ εἴπουν λόγους ἐπαινετικούς, θλιβόμεθα καὶ προσπαθοῦμεν ἐν τῇ συζητήσει, νὰ ὑπενθυμίζωμεν καὶ τὴν δωρεάν, ἀλλὰ καὶ τήν, πρὸς ταύτην, ὑποχρέωσιν! Ἔχομεν δέ, καὶ λόγους κατηγορητικοὺς καὶ δεικτικοὺς νὰ εἴπωμεν, ὅταν οἱ ἀποδέκται τῶν δώρων καὶ δωρεῶν ἡμῶν, ἐμμένουν εἰς τὴν παραθεώρησιν τῆς… “ὑποχρεώσεώς” των καὶ προσ­ποιοῦνται ἢ καὶ πιστεύουν ὅτι δὲν ἔχουν τὴν τοιαύτην ὑποχρέωσιν!

Εἰς τὴν ἀντίστροφον, ὅμως, περίπτωσιν, ὅταν, δηλαδή, ἡμεῖς εἴμεθα οἱ δωρολῆπται καὶ ἡμεῖς ὑποχρεούμεθα νὰ εὐχαριστήσωμεν καὶ ἐκφράσωμεν τὴν εὐγνωμοσύνην ἡμῶν πρὸς τοὺς εὐεργετοῦντας ἡμᾶς, τό… “εὐχαριστῶ” μας εἶναι πολύ… δύσκολος λέξις! Ἔχομεν τὴν αἴσθησιν ὅτι… ἅπαντες μᾶς χρεωστοῦν καὶ ὅτι ἡμεῖς εἰς… οὐδένα ὀφείλομεν! Ἀπαιτοῦμεν καὶ διαμαρτυρόμεθα διὰ τὴν ἀχαριστίαν τῶν ἄλλων, ἀλλὰ δὲν εἴμεθα ἐξ ἴσου ἀπαιτητικοὶ καὶ ἀπὸ τόν… ἑαυτόν μας.

Τὸ δίκαιον παράπονον

Εἰς τὸ σημερινὸν Εὐαγγελικὸν ἀνάγνωσμα, ὁ Κύριος προσφέρει εἰς τοὺς δέκα ἐκείνους λεπρούς, ὅ,τι πολυτιμώτερον θὰ ἐπεθύμουν καὶ θὰ ἤθελον… Τοὺς δίδει τὴν ὑγείαν των! Ἐὰν δὲ φαντασθῶμεν ποία ἦτο ἡ μαρτυρικὴ ζωὴ τῶν λεπρῶν κατ᾿ ἐκείνην τὴν ἐποχήν… καταλαμβάνει ἡμᾶς ἴλιγγος καὶ θλῖψις ἄφατος! Ὁ λεπρός, τὴν ἐποχὴν ἐκείνην, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὰς παλαιοτέρας ἐποχάς, ὤφειλε – κατὰ τὸν Μωσαϊκὸν νόμον – νὰ ἀποχωρήσῃ ἀδιαμαρτυρήτως καὶ ἑκουσίως, ἐκ πάσης κοινωνικῆς – ἀκόμη καὶ στοιχειώδους, ἀναστροφῆς. Λόγῳ τοῦ κινδύνου ὅστις ὑπῆρχεν ἐκ τῆς εὐκόλου μεταδόσεως τῆς ἀσθενείας ταύτης, ἀνεχώρει εἰς ἀβάτους καὶ ἐρήμους τόπους, ὅπου καὶ ἀπέθνησκεν ἔρημος καὶ ἐγκαταλελειμμένος ἐκ πάσης ἀνθρωπίνης παρηγορίας καὶ ὑπὸ ἀφορήτων σωματικῶν καὶ κυρίως ψυχικῶν ὀδύνων.

Συνεπῶς, τὸ δῶρον τοῦ Κυρίου εἰς τούς, ἐν προκειμένῳ, δέκα λεπρούς, εἶναι μοναδικὸν καὶ ἀφάνταστον! Δῶρον τὸ ὁποῖον, ἀκόμη καὶ ὁ πλέον… κοινὸς νοῦς, ὤφειλε νὰ ἐκτιμήσῃ δεόντως… Δῶρον τὸ ὁποῖον, δὲν ἠδύνατο νὰ συγκριθῇ καὶ νὰ ἀντιστοιχηθῇ ἔναντι τοῦ… οἵουδήποτε! Καὶ ὅμως… ! “Οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενής …” (Λουκ. ΙΖ΄ 18)! Δὲν ἐθεώρησαν στοιχειώδη ὑποχρέωσίν των, οὔτε κἂν ἕνα… “εὐχαριστῶ”! Εἷς, μόνον, – καὶ οὗτος… “ἀλλογενής”, ὅστις καὶ εἶχεν φυλετικὰς καὶ ἐθνικάς τινας ἀναστολάς, καθ᾿ ὅτι, ὡς Σαμαρείτης, ὤφειλε νὰ ὑπάρχῃ, σαφὴς καὶ δεδηλωμένος ἐχθρὸς παντὸς Ἰουδαίου, – ὑπέστρεψε καὶ “μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, … ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ” (Λουκ. ΙΖ΄ 15-16).

Εἰς τὴν συγκεκριμένην ταύτην περίπτωσιν, ὁ Κύριος ἐκφράζει τὴν πικρίαν καὶ δυσφορίαν Του… Μίαν δυσφορίαν τὴν ὁποίαν – ὡς ἤδη ἀνεφέραμεν, – θὰ ἐξεδήλωνεν ὁ καθεὶς ἁπλοῦς ἄνθρωπος! Βεβαίως, ὁ Κύριος, – θὰ ἐτολμῶμεν νὰ εἴπωμεν – εἶναι… “συν­ηθισμένος” εἰς τὴν ἀνθρωπίνην ἀχαριστίαν!!! Ἐκφράζεται, ὅμως, οὕτω, διὰ νὰ ἐπισημάνῃ τὴν τοιαύτην ὑποχρέωσιν ἡμῶν…!

“εὐχαριστοῦντες πάντοτε ὑπὲρ πάντων…

τῷ Θεῷ καὶ πατρί” (Ἐφεσ. Ε΄ 20)

Διὰ τῆς ὡς ἄνω προτροπῆς, ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, συν­ιστᾷ εἰς τοὺς Χριστιανούς, τὴν μεγίστην ταύτην ὑποχρέωσιν πρὸς τὸν πρῶτον καὶ μοναδικὸν Εὐεργέτην, τὸ Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἀλήθεια, ἀδελφοί μου, ἀνελογίσθημεν στιγμήν τινα, πόσα δῶρα, ἀνεκτίμητα, ἀπολαμβάνομεν καθ᾿ ἑκάστην στιγμὴν τῆς ἐπιγείου ζωῆς ἡμῶν παρὰ τοῦ Κυρίου; Ἀφήσαμεν τὸν νοῦν ἡμῶν, ἵνα συλλάβῃ τὸ ἡτοιμασμένον… ἀσύλληπτον δῶρον, τῆς ἡτοιμασμένης Οὐρανίου Βασιλείας; Κατενόησες ποτὲ Χριστιανέ, τὸ ἀφάνταστον – “ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις” – πανακήρατον καὶ πανάσπιλον Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου, τὸ ὁποῖον δίδεται “εἰς βρῶσιν καὶ πόσιν τοῖς πιστοῖς”; Συνελογίσθης, ἔστω καὶ στιγμήν τινα, τὸ ὕψος τοῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως καθ᾿ ὅ, ἐντὸς ἐλαχίστων λεπτῶν τῆς ὥρας, συγχωρεῖ ὁ Κύριος πάσας τὰς ἀνομίας καὶ ἁμαρτίας σου ὅσας διέπραξες καθ᾿ ἅπασαν τὴν διάρκειαν τῆς ζωῆς σου; Συνησθάνθημεν, ἐσὺ καὶ ἐγώ, οἱ ἀπαιτοῦντες τὰς εὐχαριστίας ἐκ τῶν … ἄλλων διὰ μηδαμινάς τινας ἐξυπηρετήσεις, πόσας εὐχαριστίας ὀφείλομεν εἰς τόν, ἀπαύστως ἐλεοῦντα ἡμᾶς, γλυκύτατον Κύριον;

Ἐάν δέ, ρίψωμεν τὴν προσοχὴν ἡμῶν, εἰς τὰς ὑπολοίπους καὶ καθημερινὰς θείας εὐεργεσίας πρὸς τὸν ἄνθρωπον …ἀδυνατοῦ­μεν ἀκόμη καὶ εἰς τὴν ἁπλῆν ἀπαρίθμησιν! Ἴδωμεν τὴν πανθομολογουμένην ἀξίαν τῆς ὑγείας! Ἀκόμη καὶ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι, ἀναφερόμενοι εἰς ταύτην, ἐκ συνηθείας ἀσφαλῶς, ἐκφωνοῦν τὸ “δόξα Σοι ὁ Θεός”! Ταύτης τῆς ὑγείας τὴν ἀξίαν, συνειδητοποιοῦμεν ἔτι ἐναργέστερον, ὅταν συναντῶμεν καὶ συνομιλῶμεν, μετὰ ἀνθρώπων οἵτινες ὑποφέρουν ἐξ ἀνιάτων καὶ ὀδυνηρῶν ἀσθενειῶν καὶ ἀναπηριῶν. Εἴπομεν, ἆραγε, μίαν εὐχαριστίαν διὰ ταύτην πρὸς τὸν θεῖον χορηγὸν αὐτῆς;

Ὡς εἶπέν τις, “ἐὰν ἤθελέ τις ἵνα προσεύχηται, θὰ ἤρκει ἵνα ἐνθυμῇται τὰς θείας εὐεργεσίας καὶ δι᾿ ἑκάστην ἔλεγεν, ἔστω ἕνα… “εὐχαριστῶ”! Ὥρας ὁλοκλήρους, θὰ ἐνεθυμεῖτο καὶ θὰ ηὐχαρίστει καὶ θὰ ἐδοξολόγει τὸν Κύριον, καὶ ἴσως καὶ αὗται… δὲν θὰ ἤρκουν»!

Συνεπῶς – καὶ διὰ νὰ κατακλείσωμεν τὸ παρόν, – ἂς βάλωμεν εἰς τὴν καθημερινὴν μας προσευχήν, τὴν ἐγκάρδιον εὐχαριστίαν ἡμῶν πρὸς τὸ Κύριον, καὶ δι᾿ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα μᾶς ἱκανοποιοῦν, ἀλλὰ καὶ δι᾿ ὅσα λυπηρὰ ἐπιτρέπει, καθ᾿ ὅσον, Ἐκεῖνος γνωρίζει πόσην ὠφέλειαν καὶ δι᾿ αὐτῶν, ἀποκομίζομεν καὶ ὠφελούμεθα!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

πηγή: http://orthodoxostypos.gr