Η φιλανθρωπία του γέροντος Χαραλάμπους Βασιλόπουλου

Ήταν ο αείμνηστος Γέροντας ψυχή φιλάνθρωπος. Συμμετείχε στον ανθρώπινο πόνο. Πονούσε για τους ανθρώπους που υπέφεραν από φτώχεια, πείνα, αρρώστεια και συμφορές. Στις ανάγκες αυτές των συνανθρώπων μας έδειχνε έμπρακτα την αγάπη του προσφέροντας και τη στερνή δραχμή από το πενιχρό βαλάντιό του.

Οι γνωρίζοντες καλύτερα το οικογενειακό του δέντρο, λένε ότι σ’ αυτήν την αρετή ο Γέροντας είχε μοιάσει στην πονόψυχη και φιλάνθρωπη μητέρα του Σπυριδούλα που πάντα με μεγάλη χαρά έκανε τις μικρές φιλάνθρωπες ευεργεσίες της…

Ο π. Χαράλαμπος ήξερε ν’ αξιολογεί και να ιεραρχεί τις ανάγκες. Έτσι αν τύχαινε να έχει χρήματα στην τσέπη του που προορίζονταν για ένα

συγκεκριμένο σκοπό, άλλαζε τον προορισμό τους αν τύχαινε μπροστά του μια άλλη ανάγκη.

Ένα βράδυ είχαν τηλεφωνήσει στο Γέροντα από τη γνωστή εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», που ήταν ιδρυτής και πνευματικός καθοδηγητής της, και του είχαν ανακοινώσει ότι δεν είχαν χρήματα για ν’ αγοράσουν το απαιτούμενο χαρτί του φύλλο που επρόκειτο να κυκλοφορήσει.

Εκείνος όμως ο μακαριστός που είχε μεγάλη πίστη στο Θεό και πολύ συχνά χαρακτήριζε τους πιστούς και ειδικότερα τους ιερωμένους «ως μηδέν έχοντας και τα πάντα κατέχοντας», βρήκε το ποσό που χρειαζόταν για χαρτί. Τηλεφώνησε μάλιστα στην εφημερίδα και ζήτησε να περάσει κάποιος το πρωί από το κελί του στο Μοναστήρι να του δώσει τα χρήματα.

Πολύ πρωί, ξημερώματα, την άλλη μέρα, πέρασε από το Μοναστήρι, να πάρει τα χρήματα για το χαρτί μια ανηψιά του. Μόλις την αντίκρυσε ο π. Χαράλαμπος την υποδέχθηκε με κάποια αμηχανία και χαμογελώντας της είπε:

-          Ξέρω, ήρθες για τα χρήματα. Χθες το βράδυ που τηλεφώνησα τα είχα. Σήμερα όμως δεν υπάρχουν. Προηγήθηκε κάποια επείγουσα ανάγκη και τα διέθεσα…

Και ποια ήταν η έκτακτη αυτή ανάγκη; Όπως μάθαμε, λίγες ώρες πριν είχε επισκεφθεί τον Γέροντα μια χαροκαμένη μάνα. Χτύπησε την πόρτα του κι αυτός ανοίγοντας βλέπει μια δυστυχισμένη μαυροφόρα μνα κλαίει και να τον παρακαλεί:

-          Παππούλη μου είμαι μόνη κι έρημη. Το κορίτσι μου πέθανε στο Νοσοκομείο. Δεν έχω χρήματα να το πάω στο χωριό μου να το κηδέψω. Σε παρακαλώ βοήθησέ με…

Ο π. Χαράλαμπος χωρίς πολλές διατυπώσεις πήρε τα χρήματα που είχε για το χαρτί και της τα έδωσε, παρηγορώντας την έμπρακτα, στη δύσκολη εκείνη ώρα.

Όταν σ’ άλλη περίπτωση πήγε κάποιος από το τυπογραφείο του «Ορθόδοξου Τύπου» στο Μοναστήρι να πάρει χρήματα όπως είχανε συνεννοηθεί και διεπίστωσε ότι είχαν δοθεί για άλλη ανάγκη, ρώτησε:

-          Και τα έδωσες όλα, π. Χαράλαμπε;

-          Αφού τα είχα, κι αφού ήταν ανάγκη να δοθούν, μπορούσα ν’ αρνηθώ; Είπε αφοπλιστικά ο Γέροντας.

Πηγή: «Ο μακαριστός Γέροντας, Αρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος» Μιχάλης Τσώλης, εκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» Αθήναι 1996 (σελ. 71-72)