Που έγκειται το μεγαλείο του Μυστηρίου του Γάμου;

Το μεγαλείο του Μυστηρίου του Γάμου έγκειται στο ότι το ίδρυσε αυτός ο ίδιος ο Θεός και ευλόγησε την ένωση αυτή.

Εάν ανοίξουμε την Παλαιά Διαθήκη και σταθούμε στο πρώτο κεφάλαιο της Γενέσεως, θα δούμε να γίνεται λόγος περί της δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου. Άξιο προσοχής είναι αυτό: ότι η δημιουργία του ανθρώπου είναι συνδυασμένη με το Γάμο. Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν την αγιογραφική εξιστόρηση των γεγονότων.

Αρχικά η Παναγία Τριάς εκφράζει την αγαθή Της θέληση για τη δημιουργία του ανθρώπου: «Ο Θεός-Πατήρ, εκφράζοντας τη θεία και αγαθή βουλή και σκέψη Του προς τα άλλα δύο Πρόσωπα της αγίας και αδιαίρετης και ζωοποιού Τριάδος – τον ομοούσιο προς Αυτόν μονογενή Υιό και Λόγο Του και το ομόθρονο και συναΐδιο προς Αυτόν Παράκλητο Πνεύμα - είπε∙ ας κάνουμε μέγα και θαυμαστό δημιούργημα, το τιμιότερο απ’ όλα τα ζωντανά κτίσματα, για το οποίο δημιουργήθηκε ο ουρανός, η γη, η θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτά∙ ας κάνουμε άνθρωπο, άνδρα και γυναίκα, και ας τον τιμήσουμε με έξοχα χαρίσματα και θείες ικανότητες∙ δηλαδή με ψυχή λογική και αθάνατη, με ελεύθερη βούληση, με ικανότητα γνωστική και δημιουργική και εξουσία σε όλο τον ορατό κόσμο∙ και ας κάνουμε έτσι, ώστε να μπορεί, εάν θέλει, να γίνει όμοιος με Μάς κατά την αρετή, την οσιότητα και αγιότητα, όσο αυτό είναι δυνατό στο κτίσμα να ομοιάσει στον κτίστη του» (Γεν. Α’ 27).

Στον επόμενο στίχο σημειώνεται η εκτέλεση της αποφάσεως του Θεού: «Και ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και διέπλασε τον άνθρωπο με ψυχή λογική και αθάνατη, με ελεύθερη βούληση, με ικανότητα γνωστική και δημιουργική και εξουσία πάνω σε όλο τον ορατό κόσμο∙ δημιούργησε από την αρχή ανδρόγυνο, ένα άνδρα και μία γυναίκα» (Γεν. Α’ 27).

Στο δεύτερο κεφάλαιο της Γενέσεως ξεκαθαρίζεται περισσότερο το ζήτημα. Διότι ο Θεός εκφράζει την αγαθή Του θέληση και για τη δημιουργία της γυναίκας:

«Και ο Θεός-Πατήρ, εκφράζοντας τη θεία και αγαθή βούληση και σκέψη Του προς τα άλλα δύο Πρόσωπα της αγίας και αδιαίρετης και ζωοποιού Τριάδος, τον ομοούσιο προς Αυτόν μονογενή Υιό και Λόγο Του και το ομόθρονο και συναΐδιο προς Αυτόν, Παράκλητο Πνεύμα, είπε∙ δεν είναι καλό πράγμα να μείνει στο μακάριο αυτό τόπο ο άνθρωπος μόνος∙ ας κάνουμε γι’ αυτόν βοηθό, ο οποίος όμως δεν θα είναι όπως τα άλλα δημιουργήματα. Ας κάνουμε βοηθό όμοιο και ομότιμο με τον Αδάμ, της ίδιας ουσίας και αξίας, που να μην υστερεί από αυτόν σε τίποτε, ώστε να επικοινωνεί μαζί του∙ να ανακοινώνουν αμοιβαία τις σκέψεις τους, να εκδηλώνουν αμοιβαία τα αισθήματά τους∙ ώστε μαζί και οι δυό να συντηρούν και διαιωνίζουν το ανθρώπινο γένος» (Γεν. Β’ 18).

Και στον 21^ο στίχο του αυτού κεφαλαίου διαβάζουμε, το πρώτο στάδιο της πραγματοποίησης της δημιουργίας της γυναίκας. «Και ο παντοδύναμος και απειροτέλειος Θεός, για να μη προξενήσει πόνο στον άνθρωπο η αφαίρεση της πλευράς και ως εκ τούτου διάκειται εχθρικά προς το πλάσμα που θα δημιουργούσε ο Θεός, όταν θα θυμόταν τον πόνο, διέταξε να καταληφθεί ο Αδάμ από νάρκη. Και ο Αδάμ έπεσε σε ασυνήθη, βαθύ ληθαργικό ύπνο, κατά τον οποίο διατηρούσε την αυτοσυνειδησία του. Τότε ο Θεός έλαβε μία από τις πλευρές του Αδάμ και αναπλήρωσε την έλλειψή της με σάρκα. Δεν έλαβε τμήμα από το κεφάλι του Αδάμ, για να μη του είναι αυτή που θα δημιουργούσε ο Θεός αυθέντης∙ ούτε από τα πόδια του, για να μη του είναι δούλη και την ποδοπατεί∙ έλαβε μία από τις πλευρές του Αδάμ, ώστε  αυτή που θα δημιουργούσε ο Θεός να είναι ισχυρή, όπως η πλευρά, ασθενέστερη όμως του Αδάμ, όπως το μέρος είναι ασθενέστερο του όλου. Έλαβε μία από τις πλευρές κάτω από τον βραχίονα του Αδάμ, ώστε ο Αδάμ να προστατεύει και να υποβαστάζει αυτήν που θα δημιουργούσε ο Θεός∙ και επειδή η πλευρά είναι κοντά στην καρδιά του, να την αγαπά με θέρμη» (Γεν. Β’ 2).

Ο Θεός νυμφαγωγός

Στη συνέχεια σημειώνει ο θεόπνευστος συγγραφέας τη σύσταση του ιερού θεσμού του Γάμου, όταν παρουσιάζει τον ίδιο τον Θεό να οδηγεί και να παραδίδει με στοργή τη γυναίκα στον Αδάμ:

«Και ο παντοδύναμος και απειροτέλειος Θεός μετέπλασε και μορφοποίησε την πλευρά, που έλαβε από τον Αδάμ, σε τέλεια και ολοκληρωμένη προσωπικότητα, τη γυναίκα, δημιούργημα ελεύθερο, λογικό και ομότιμο προς τον Αδάμ. Και για να δείξει στον Αδάμ ότι γι’ αυτόν δημιούργησε τη γυναίκα, την οδήγησε ως πατέρας φιλόστοργος προς αυτόν και του την παρέδωσε ως δεύτερο εαυτό του, ως βοηθό ικανό να του προσφέρει βοήθεια στα καθημερινά και τα κύρια προβλήματα, που επρόκειτο να αντιμετωπίζει στη ζωή του» (Γεν. Β’ 22).

Όταν ο Αδάμ αντίκρισε το νέο δημιούργημα χάρη στο προφητικό χάρισμα που διέθετε είπε:

«Αυτό το δημιούργημα, που πλάσθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο τώρα μόνο, για πρώτη και τελευταία φορά, είναι οστούν από τα οστά μου και σάρκα από τη σάρκα μου∙ προέρχεται εξ ολοκλήρου από το δικό μου φύραμα∙ αυτή θα ονομασθεί γυναίκα, διότι έγινε από τον άνδρα της» (Γεν. Β’ 23).

«Μπροστά στον ιερό και αδιάσπαστο αυτό δεσμό υποχωρούν και αυτοί ακόμη οι δεσμοί μεταξύ γονέων και παιδιών. Εξαιτίας του στενού αυτού συνδέσμου θα εγκαταλείψει ο άνδρας τον πατέρα και τη μητέρα του και θα προσκολλάται στη μία και μόνη γυναίκα του, και με τον στενό αυτόν σύνδεσμο και συνάφεια θα γίνουν οι δύο μία σάρκα, ένα σώμα» (Γεν. Β’ 24).

Και ο Θεός ευλόγησε τον άνδρα και τη γυναίκα, λέγοντας∙ «σεις, το ένα ζευγάρι, καρποφορείτε, αναπαράγεσθε και πολλαπλασιάζεσθε∙ με τους απογόνους, που θα προέλθουν από τη μία ρίζα, τη δική σας, γεμίσατε και καλύψετε τη γη και γίνετε οι κυρίαρχοι, που θα την υποτάξετε» (Γεν. Α’ 28).

Τι βλέπουμε σε όσα μέχρι τώρα σημειώσαμε; Ότι ο πρώτος ιδρυτής του Γάμου είναι ο ίδιος ο Θεός! Θα μπορούσαμε να πούμε και ο πρώτος Νυμφαγωγός, που οδηγεί τη γυναίκα και την ενώνει με τον άνδρα. Ο ίδιος ο Θεός ιδρύει τον Γάμο, την οικογένεια μέσα στον παράδεισο και ευλογεί αυτήν και θέτει και τους σκοπούς του Γάμου.

Ιερός και άγιος, λοιπόν, ο θεσμός του Γάμου.

Είναι εσφαλμένη επομένως η αντίληψη μερικών ότι ο Γάμος είναι συνέπεια της αμαρτίας και τιμωρία του Θεού. Όπως τα πάντα έκανε «καλά λίαν» και το καθένα έχει τον σκοπό του, έτσι και τον Γάμο τον έκανε καλά και έχει αποστολή και προορισμό μεγαλειώδη.

Πηγή: «Το Μυστήριο του Στεφανώματος», Αρχιμ. Καλλιστράτου Λυράκη (+), Αθήνα 2005