Γέρων Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτης: Ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

(Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸν ἔνθρονιστηριον λόγον τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτου, 1974)

*****

Ἐκεῖνοι ποὺ ὁμιλοῦν πληθωρικὰ περὶ ἀγάπης νο­θεύουν τὸ περιεχόμενό της γιὰ νὰ περιπτυχθοῦν ὅλους τους αἱρετικοὺς ὅλων τῶν ἀποχρώσεων. Εἶναι τόσο ψεύ­τικη αὐτὴ ἡ ἀγάπη ὅσο καὶ τὰ ψεύτικα λουλούδια...

*****

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι Καθολικὴ μὲ τὴν ἔννοιαν, ὅτι κατέχει ὅλο τὸ πλήρωμα τῆς ἀληθείας καὶ τῆς χάριτος διὰ τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ κό­σμου καὶ ἐπὶ πλέον εἶναι Καθολικὴ μὲ τὴν ἔννοιαν ὅτι «δυνάμει» τείνει, ὄχι νὰ κατακτήση, ἀλλὰ νὰ ἁγιάση τὸν κόσμον. Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας ὁ Χριστὸς καὶ ἠμεῖς μέ­λη ἐκ μέρους συνδεόμενοι διὰ τῆς κοινῆς πίστεως «ἐν τῷ συνδέσμω τῆς ἀγάπης».
* Ὅσο περισσότερο ἁγιάζομε ὁ καθένας τὸν ἑαυτόν μας, τόσο περισσότερο ἁγιάζεται τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλη­σίας καὶ κατὰ τὸν ἀνθρώπινο χαρακτήρα της, διότι κατὰ τὸν θεῖον τῆς χαρακτήρα εἶναι τόσον ἁγία ὅσον καὶ....

ὁ Θε­άνθρωπος Ἰησοῦς. Ἡ Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἰ­στορία ἀγῶνος ἐξαγιασμοῦ τῶν πιστῶν της.

* Ὅλοι ὅσοι πιστεύουν ἀληθινά, ἀγαποῦν ἐν ἀληθεία ὅσοι δὲν πιστεύουν ἀληθινὰ ἀγαποῦν ἐν ὑποκρίσει. Ε­μείς ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀγαποῦμε ὅλους καὶ ἐπιθυμοῦμε νὰ ἔρθουν σὲ ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας. Ἔτσι μᾶς δίδαξε «ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης» ἔτσι ἀναπαύεται ἡ συνείδησίς μας. Δὲν ἐχθραινόμεθα πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ἐξ αἰ­τίας τῆς αἱρέσεως ἡ τῆς ἀπιστίας τῶν, ἀλλὰ καὶ δὲν θὰ ἀγαπήσωμεν ποτὲ τὴν ἀπιστίαν ἡ τὴν αἵρεσιν χάριν τῶν ἀνθρώπων, διότι θὰ ἀποξενωθοῦμε ἀπὸ τὸν Θεόν.

* Ὁ Θεὸς διοχετεύει τὴ δύναμη τῆς ἀγάπης Του, ὅταν προσκυνῆται «ἐν Πνεύματι καὶ ἀληθεία».

* Ἐκεῖνοι ποὺ ὁμιλοῦν πληθωρικὰ περὶ ἀγάπης νο­θεύουν τὸ περιεχόμενό της γιὰ νὰ περιπτυχθοῦν ὅλους τους αἱρετικοὺς ὅλων τῶν ἀποχρώσεων. Εἶναι τόσο ψεύ­τικη αὐτὴ ἡ ἀγάπη ὅσο καὶ τὰ ψεύτικα λουλούδια....

* Λέγουν νὰ ἑνωθοῦμε οἱ Ὀρθόδοξοι μὲ τοὺς Ρωμαιο­καθολικοὺς καὶ ἐν συνέχεια μὲ τοὺς Προτεστάντας καὶ μὲ ὅλες τὶς γνωστὲς καὶ ἄγνωστες αἱρέσεις ποὺ ἐπενόησε ὁ Διάβολος ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστιανισμοῦ. Καὶ ἀφοῦ ἐνω­θοῦν ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ ἀνεξαιρέτως μεταξὺ τῶν, κατό­πιν νὰ ἑνωθοῦν καὶ μὲ τοὺς Μωαμεθανούς, τοὺς Ἰου­δαίους, κατ' ἐπέκτασι μὲ τοὺς Βουδδιστάς, Βραχμανιστάς, Σιντοϊστάς καὶ μὲ ὅλες γενικὰ τὶς θρησκεῖες τῆς ὑφηλίου.

Αὐτὴ ἡ παναιρετικὴ ἀλχημεία ἐπιχειρεῖται διὰ τοῦ λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν. Ὁ ὄ­ρος νομίζομε ὅτι δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικό­τητα. Πρόκειται περὶ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐθελοθρησκειῶν. Ὁ μοναδικὸς θεὸς ὁ ὅποιος θὰ διεκδικήση ἐκεῖ φόρον λατρείας θὰ εἶναι ὁ ἐκπεσῶν Ἑωσφόρος, ὁ ὀ­ποῖος διὰ τοῦ ἀπεσταλμένου τοῦ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων Ἀντιχρίστου θὰ ἐπιχείρηση νὰ ὑποκαταστήση τὴν πί­στη καὶ τὴ λατρεία στὸν ἀληθινὸ Θεό. Γιὰ τὸν Οἰκουμε­νισμὸ δὲν ὑπάρχει προσωπικὸς Θεός, τελείως ἀπαράδεκτο εἶναι γιὰ τοὺς συνεπεῖς οἰκουμενιστᾶς τὸ δόγμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ σατανοκίνητος Σιωνισμὸς συντο­νίζει δύο ἐπίβουλες ἐνέργειες ἐντὸς καὶ ἐκτός της Ἐκκλη­σίας ποὺ ἀποβλέπουν σὲ ἕνα καὶ μοναδικὸ σκοπὸ στὴν ἄ­λωση τοῦ φρουρίου ποὺ λέγεται Ὀρθοδοξία.

Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασῶνοι, Ἐνω­τικοί, Οἰκουμενισταί, καὶ κάθε ἄλλη «ρίζα πικρίας», ὄ­λοι αὐτοὶ «μίαν γνώμην ἔχουσι, καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ Θηρίω διδόασιν. Οὗτοι μετὰ τοῦ Ἀρ­νίου πολεμήσουσι, καὶ τὸ Ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι Κύριος κυρίων ἐστι καὶ Βασιλεὺς βασιλέων, καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶ πιστοὶ» (Aποκ. 17, 13).

* Φρονοῦμεν ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἔχει καμμία θέση ἀνάμεσα σ' αὐτὸ τὸ συνονθύλευμα τῶν πλανῶν καὶ τῶν αἱρέσεων. Αὐτὸ τὸ δόλιο «οἰκουμενικὸ» κατασκεύασμα δὲν ἀποσκοπεῖ στὴν ἀναζήτηση τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ κατὰ τὸν π. Χαράλαμπον Βασιλόπουλον «εἶναι ἕνα ἀνακάτεμα ἀφανισμοῦ τῆς Ἀλήθειας. Εἶναι μία προσπάθεια ὄχι νὰ βροῦν τὴν ἀλήθεια οἱ πλανεμένοι, ἀλλὰ νὰ τὴν χάσουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ τὴν ἔχουν, ἐκεῖνοι δηλαδὴ ποὺ πιστεύουν στὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία».

«Μὴ πλανώμεθα. Μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ ἑτεροδοξίας χάσμα μέγα ἔστηρικται», τονίζει ὁ Καθηγητὴς κ. Ἀνδρέας Θεοδώρου.

 

πηγή:  orthodoxia-ellhnismos.gr