μεγάλο σχίσμα. Αυτό και μόνο, καθιστούσε την επίλυση του Ουκρανικού προβλήματος με Σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου.
Στο εν λόγω κείμενο θα μπορούσε κάποιος
να λάβει αφορμή από κάποιες αναφορές στις πρώτες έξη παραγράφους για
εκτενή σχολιασμό, αλλά επί του παρόντος για να μη ξεφύγομε από το θέμα,
αρκεί να δανεισθούμε την εξαίρετη και υπερβαίνουσα των ακαδημαϊκών ορίων
επισήμανση του κ. Φειδά, από τη μελέτη του που τιτλοφορείται «Το
‘’αυτοκέφαλον’’ και το ‘’αυτόνομον’’ εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία», στην
οποία αναφέρεται ότι «η διοικητική ‘’αυτοκεφαλία’’ τοπικής τινός
εκκλησίας είναι υπηρετική της ενότητος της Εκκλησίας» και ότι «η
αυτοκεφαλία εκκλησίας τινός έχει ως αποκλειστικόν σκοπόν την υπηρεσίαν
της τοπικής και οικουμενικής ενότητος της Εκκλησίας».
Αξίζει φυσικά να δανειστούμε και αυτό
που αναφέρει ο κ. Φειδάς στη μελέτη του αυτή, ότι «κανονικώς αρμόδιον
δια την ανακήρυξιν του ‘’αυτοκεφάλου’’ όργανον είναι η Οικουμενική
Σύνοδος και κατ’ ακολουθίαν δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν η Πανορθόδοξος
Σύνοδος…» και ότι «η απόδοσις του ‘’Πατριαρχικού δικαίου’’ εις τινά
θρόνον ήτο κατά την κανονικήν παράδοσιν της Εκκλησίας κανονικόν δικαίωμα
Οικουμενικής Συνόδου ή ομοφώνου τουλάχιστον πράξεως των πατριαρχικών
θρόνων’’.
Αναφέρει λοιπόν το περιοδικό ‘’Ο
Σωτήρ’’, ότι ‘’’έπρεπε αμέσως μετά την κατάρρευση της σοβιετικής
αυτοκρατορίας και την ανεξαρτησία του Ουκρανικού κράτους, να αποκτήσει
και ελευθερία διοικήσεως, αυτό με ευθύνη της Ρωσικής Εκκλησίας δεν
έγινε’’. Θα τολμηθεί ο ίδιος ισχυρισμός και στην περίπτωση της εκχώρησης
Τόμου Αυτοκεφαλίας στην αυτοκαλούμενη ‘’Μακεδονική Εκκλησία’’, αλλά και
στην Εκκλησία του Μαυροβουνίου; Σε τι διαφέρει το ζήτημα, αν εξαιρέσει
κανείς το όνομα ‘’Μακεδονική’’, το οποίο παραχαράσσει την Ελληνική
ιστορία; Μάλιστα η περίπτωση του σχίσματος της αυτοκαλούμενης
‘’Μακεδονικής Εκκλησίας’’, δεν έχει την πολυπλοκότητα και το ιδιάζον του
Ουκρανικού ζητήματος.
Όπως ο κ. Ποροσένκο έτσι και ο κ. Ζάεφ
συνεπικουρούμενος από τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας, ζήτησε την
εκχώρηση Τόμου Αυτοκεφαλίας στην καλούμενη ‘’Μακεδονική Εκκλησία’’. Το
αυτό αίτημα είχε και ο πρωθυπουργός του Μαυροβουνίου κ. Τζουκάνοβιτς.
Υπάρχουν δύο ξεχωριστά κράτη τώρα και συνεπακόλουθα από τον τρόπο που
παρουσιάζει το περιοδικό ‘’Ο Σωτήρ’’ τη λύση του Ουκρανικού προβλήματος,
θα πρέπει να τηρηθεί παρόμοια στάση. Την αρχαία παράδοση, η οποία θέλει
‘’τα εκκλησιαστικά τοις πολιτικοίς συμμεταβάλλεσθαι’’, θα λησμονήσει
για τις περιπτώσεις αυτές;
Ο λόγος του Αποστόλου Παύλου, που
προβλήθηκε στην προλογική αναφορά του εν λόγω κειμένου αυτού, ‘’είτε
πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη’’ (Α΄ Κορ. ιβ΄,26), θα
προταχθεί και στην περίπτωση της αυτοκαλούμενης ‘’Μακεδονικής
Εκκλησίας’’;
Είναι γεγονός ότι το μοναδικό εμπόδιο
για την άρση του σχίσματος της καλούμενης ‘’Μακεδονικής Εκκλησίας’’,
είναι η δημιουργία μεγαλύτερου σχίσματος. Αυτός είναι και ο μοναδικός
λόγος του διαφορετικού χειρισμού. Αυτό που ζητούσε να προσπεραστεί, στην
περίπτωση του Ουκρανικού ζητήματος, δηλαδή τη δημιουργία μεγαλύτερου
σχίσματος, στηρίζοντας αλλοτρόπως το ‘’είτε επιθυμεί το Πατριαρχείο
Ρωσίας, είτε δεν επιθυμεί, η αυτοκεφαλία θα δοθεί’’, τώρα θα αποβεί ο
μοναδικός λόγος για τήρηση διαφορετικής στάσης στο πρόβλημα με την
καλούμενη ‘’Μακεδονική Εκκλησία’’; Θα συνηγορήσουν στο ‘’είτε επιθυμεί
το Πατριαρχείο Σερβίας, είτε δεν επιθυμεί, η αυτοκεφαλία θα δοθεί’’;πηγή: http://orthodoxostypos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας