Ο Χριστιανικός γάμος ως ολοκλήρωση της αγάπης

«Οι εκτός του γάμου σχέσεις εκφράζουν μια συναισθηματική, πρόσκαιρη και όχι ολοκληρωμένη αγάπη…».

Η ψυχοσωματική ένωση ενός νέου και μιας νέας είναι ένα χαρούμενο γεγονός της Δημιουργίας του Θεού, που λέγεται γάμος. Είναι ένα Μυστήριο. Μυστήριο μέγα. Το Μυστήριο της αγάπης. Το μυστήριο της ελπίδας. Το Μυστήριο της Χάριτις του Αγ. Πνεύματος και της ενώσεως «εις σάρκα μίαν». Και δίνει στη σχέση μια ιερότητα, που δεν υπάρχει στην προγαμιαία σχέση.

Ο χριστιανικός γάμος δύο πιστών νέων εξέρχεται από τα όρια της φυσικής βιολογικής σφαίρας και εισχωρεί στη σφαίρα της Θείας Χάριτος, όπου εκεί μέσα πραγματοποιείται πλήρως το ιδεώδες της αγάπης και του αληθινού έρωτα.

Τότε το «εγώ» και το «συ» βρίσκει την πλήρη ανάπτυξή του και γίνεται «εμείς».

Τότε η χριστιανική οικογένεια μεταβάλλεται σε «κατ’ οίκον Εκκλησία», όπου τελεσιουργείται το μυστήριο της ολοκληρώσεως των χριστιανικών προσωπικοτήτων. Γράφει ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους π. Γεώργιος Καψάνης:

«Για να μπορέσει ένας νέος να δώσει σε μια νέα ή μια νέα σε ένα νέο αυτό το ιερότερο που έχει, πρέπει να υπάρχει πρώτον αληθινή αγάπη και άρα μπορούν να προχωρήσουν. Μα, αληθινή αγάπη δεν μπορείς να έχεις αν δεν πάρεις την ευθύνη του άλλου ανθρώπου. Αν δεν αποφασίσεις να ζήσεις μαζί του για όλη σου τη ζωή. Όσο δεν αποφασίζεις αυτό, δεν παίρνεις την ευθύνη του άλλου. Μόλις δύο νέοι πουν ότι εμείς αγαπιόμαστε για πάντα, παίρνει ο ένας την ευθύνη του άλλου, ζητούν την ευλογία του Θεού και κάνουν το Μυστήριο του γάμου. Οι εκτός του γάμου σχέσεις εκφράζουν μια συναισθηματική, πρόσκαιρη και όχι ολοκληρωμένη αγάπη».

Όσοι αγωνίσθηκαν να κρατήσουν καθαρό τον εαυτό τους ομολογούν τη χαρά που απολαμβάνουν μέσα στο γάμο. Λείπουν σ’ αυτούς οι τύψεις και τα αισθἠματα ενοχής. Ζουν ευτυχισμένοι. Αναπαύεται η ψυχή τους. Απολαμβάνουν την ψυχοσωματική τους ένωση με αγάπη. Νοιώθουν το μυστήριο της πραγματικής αγάπης και του αληθινού έρωτα. Λέει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Ο εγκρατής απολαμβάνει περισσότερο την ηδονή, ενώ ο φιλήδονος ζει με σύντροφο την αθυμία και την ταραχή».

Μόνο τότε οι νέοι θα αντιμετωπίζουν νικηφόρα το σεξουαλικό πρόβλημα, αν σκέπτονται τη μελλοντική τους ευτυχία στο γάμο και την παράδοση καθαρής και ακέραιας της πολύτιμης κληρονομιάς στα παιδιά τους.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως η εγκράτεια θα χρειασθεί και μέσα στο γάμο. Όταν π.χ. ο ένας από τους δύο συζύγους αρρωστήσει ή αν χρειασθεί να χωρισθούν για ένα ορισμένο διάστημα (π.χ. ναυτικός, εκπαιδευτικός, κ.λπ.), ή για την τήρηση των νηστειών της Εκκλησίας μας.

Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Γεωργίου Καλπούζου «Έφηβοι και προγαμιαίες σχέσεις», σελ. 50-51