Φρικωδέστατον και απαισιώτατον έγκλημα

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018
Απόστολος: Γαλ. α΄ 11 – 19
Ευαγγέλιον: Ματθ. β΄ 13-23
Ήχος: πλ. β΄ .- Εωθινόν: Θ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς» (Ματθ. Β΄ 18)
Φρικωδέστατον και απαισιώτατον έγκλημα

Εάν, αγαπητέ μου αναγνώστα, θελήσωμεν να ανατρέξωμεν εις τα βάθη των αιώνων και αναζητήσωμεν, φοβερά εγκλήματα και αποτροπαίους καταστάσεις, θα εύρωμεν – και τούτο είναι

βέβαιον – πολλά τοιαύτα. Αφ’ ενός μεν, απειράριθμα και αναρίθμητα, αλλά, αφ’ ετέρου, και ανατριχιαστικά και απερίγραπτα και δια τα οποία η ανθρωπίνη γλώττα, αδυνατεί, όχι μόνον να περιγράψη, αλλά και να εξιστορήση δια λεπτομερειών. Εγκλήματα, προς δόξαν και λατρείαν ανυπάρκτων θεών, από λαούς ειδωλολατρικούς, εγκλήματα δια την αναρρίχησιν εις θρόνους και την απόλαυσιν της ματαίας και εγκοσμίου δόξης, εγκλήματα δια την απόκτησιν χρημάτων και άλλων υλικών αγαθών. Εγκλήματα, ακόμη, δια την επιβολήν ψευδών θεωριών και χαλιναγωγήσεως της ανθρωπίνης σκέψεως, αλλά και αναρίθμητα ακόμη τοιαύτα, δια ασημάντους αιτίας και ευτελείς επιδιώξεις.
Εάν δε, επί πλέον, αναζητήσωμεν μεταξύ τούτων των εγκλημάτων, να εύρωμεν το φοβερώτερον και στυγερώτερον και αποκρουστικώτερον, με βεβαιότητα θα κατελήγωμεν εις το, επί του λόφου του Γολγοθά, έγκλημα των αιώνων, όπου ο «Ιησούς, ο μόνος αναμάρτητος», δολοφονείται με τον πλέον φρικώδη θάνατον, από το «αγαπημένο Του δημιούργημα», τον αχάριστον και αγνώμονα άνθρωπον. Εκτός, όμως του κορυφαίου τούτου στυγερωτάτου εγκλήματος, θα εύρωμεν και πλήθος άλλων, τα οποία διακρίνονται δια την σκληρότητα και απανθρωπίαν τους και τα οποία, παρά τας εκατονταετίας και χιλιετίας, αι οποίαι έχουσι παρέλθει, δεν παύουν να συγκινούν και να δονούν ακόμη και τα σκληροτέρας καρδίας.
Μεταξύ δε των ειδεχθεστέρων και στυγνοτέρων, αναμφισβητήτως συγκαταλέγεται και το περιγραφόμενον σήμερον εις το Ιερόν Ευαγγελικόν ανάγνωσμα. Είναι η σφαγή των νηπίων υπό του αιμοσταγούς Ηρώδου, όταν ούτος επληροφορήθη την γέννησιν του «Βασιλέως των Ιουδαίων». Προκειμένου να φονεύση ούτος τον Ιησούν και επειδή δεν γνωρίζει ασφαλώς τα στοιχεία της ταυτότητος του Κυρίου, σπεύδει εις την σφαγήν όλων των νηπίων, «εν Βηθλεέμ και εν πάσι τοις ορίοις αυτής από διετούς και κατωτέρω, κατά τον χρόνον ον ηκρίβωσε παρά των μάγων» (Ματθ. Β΄ 16).

Νήπιον!

Εξίσταται ο ανθρώπινος νους, προ του εγκλήματος εις το οποί­ον αναφερόμεθα! Και τούτο διότι, κάθε έγκλημα έχει συγκεκριμένα κίνητρα. Φονεύει κάποιος, είτε διότι απειλείται και συνεπώς σπεύδει να υπερασπίση την ιδίαν ζωήν του, είτε διότι παρηνωχλήθη κατά βίαιον τρόπον υπό του θύματος και συνεπώς έφθασεν εις την ακροτάτην άμυναν, να φονεύση τον απειλούντα αυτόν, είτε σπεύδων να προασπίση την οικογενειακήν και συζυγικήν τιμήν και υπόληψίν του, είτε δι’ οίονδήποτε άλλον βαρυσήμαντον λόγον, ο οποί­ος μπορεί, να μη τον αθωώνη απολύτως, αλλά πάντως να του προσδίδη κάποια σοβαρά ελαφρυντικά.
Εν προκειμένω, όμως, ποίαν ενοχήν δύναται να φέρη εν αθώον νήπιον; Τι ηδίκησε; Εις τι έπταισε; Ποίον ηπείλησε; Τίνα παρηνώχλησε; Ακόμη δε περισσότερον, πως δύναται να δικαιολογηθή η εξολόθρευσις τόσων χιλιάδων παιδίων και βρεφών – κατά παράδοσιν, αριθμούνται εις δεκατέσσαρας χιλιάδας – τα οποία, απλώς, προσ­έφερον χαράν και ευφροσύνην εις τας οικογενείας, τας οποίας ανήκον και ουδέν κακόν εβάρυνεν αυτά; Αποτροπιασμός και αγανάκτησις αλλά και διάθεσις εκδικήσεως μας καταλαμβάνει, όταν προσ­παθούμε να συνειδητοποιήσωμεν το φοβερόν τούτο έγκλημα.
Βεβαίως, έχει η ιστορία να μας παρουσιάση και τοιαύτα εγκλήματα, κατά αθώων παιδίων και βρεφών, και τα οποία είναι ακόμη φρικωδέστερα και ανατριχιαστικώτερα, τούτου. Επί παραδείγματι, εις την Χαναάν, βλέπομεν φρικώδες και αποτρόπαιον έγκλημα, την θυσίαν αθώων βρεφών, προς τιμήν και εξευμένισιν ενός ψευτοθεού Βάαλ, όπου οι ίδιοι οι γονείς προσέφερον τα τέκνα των και παρηκολούθουν την θυσίαν των. Εις την αρχαίαν Ρώμην, επίσης, συναντώμεν παρόμοια απεχθή περιστατικά, όπου γυναίκες ελευθέρων ηθών τα, εκ παρανόμων ερώτων και συλλήψεων, γεννώμενα βρέφη, έρριπτον εις τα … απορρίμματα, μη αισθανόμεναι την παραμικράν τύψιν συνειδήσεως. Γνωστή, τέλος, είναι η φοβερά βρεφοκτονία, η οποία συνέβαινεν εις την κοίτην του ποταμού Ευρώτα εις τα μεθόρια της πόλεως Σπάρτης, όπου, άκαρδοι και σκληροί πατέρες, εκρήμνιζον τα άωρα άρρενα βρέφη των, δια ποικίλους, αστείους λόγους.

Δολοφονία των βρεφών και και των νέων,
και η «ημέρα του παιδιού»

Μήπως, όμως και σήμερον δεν συνεχίζεται το φοβερόν τούτο «φονικόν», εξελιχθέν, μάλιστα, εις τρομακτικήν πλέον γενοκτονίαν; Περίπου, πεντακόσιαι χιλιάδες «εκτρώσεις» εις την προσφιλεστάτην πατρίδα μας, μόνον, αριθμούνται επισήμως, αλλά και νομιμοποιούνται και επιδοκιμάζονται και συνιστώνται, από την ποικίλην πληροφόρησιν και δη την κρατικήν. Τα βρέφη, όσον κι αν προσ­παθούμε να τους δείξωμεν επίπλαστον αγάπην και συμπάθειαν με «δήθεν» τιμητικάς εκδηλώσεις – ως η γνωστή «ημέρα του παιδιού» – ευρίσκονται και σήμερον, εις τας ανατολάς του έτους 2019, εις το στόχαστρον. Και ενώ «δήθεν» τα υπερ-προστατεύομεν, δυστυχώς είναι τα πρώτα θύματα ενός ακηρύκτου πολέμου που σκοπόν έχει να τα … εξαφανίση!
Κοντά δε εις τούτο το στυγερώτατον έγκλημα εναντίον του «άνθους της ηλικίας», έχουν προστεθή και άλλοι τρόποι «δολοφονίας» των νέων ανθρώπων, ως τα ναρκωτικά τα οποία διακινούνται πλέον με πάσαν άνεσιν, ακόμη και εις τα δημοτικά σχολεία και ουδείς ανησυχεί, ουδείς αντιδρά, ουδείς ταράσσεται. Νέοι άνθρωποι, το «μέλλον της Πατρίδος μας», ως αρεσκόμεθα κάποτε να τους αποκαλούμε, κοίτονται πτώματα, ψυχικά και σωματικά, εντός και εκτός των νυκτερινών και ημερινών τούτων κέντρων του θανάτου, και αναμένουν τον θάνατον ανήμπορα να αντιδράσουν στις «επιταγές των μυστικών μασωνικών κέντρων», που τα θέλουν έτσι … περιφερόμενα ερείπια! Ας παρακάμψωμεν – και τούτο, λόγω ελλείψεως χώρου – όλα εκείνα τα νυκτερινά κέντρα της δήθεν διασκεδάσεως, τα οποία κράτησαν και κρατούν τα «νειάτα» μας, θύματα της νωθρότητος και της απραξίας, πολύ δε περισσότερον της μακράν της Εκκλησίας και του Θεού, ζωής και ευλογίας.
Θα ήτο περιττόν, εις το σημείον τούτο, να αναφέρωμεν και την «καθοδήγησιν» των νέων κάθε ηλικίας, από τα σύγχρονα μέσα μαζικής ενημερώσεως, τα οποία αδιστάκτως θα απεκάλουν, «μέσα μαζικής καταστροφής», δια των οποίων καθοδηγούνται εις την διαστροφήν περισσότερον και ελαχίστως εις την ενημέρωσιν.

Ο «θάνατος» εισήλθεν… !

Είτε, εντός εισαγωγικών, είτε εκτός, …ο θάνατος υπό τας ποικίλας αυτού μορφάς, εισήλθεν, όχι πλέον δια τα τίμια γηρατεία μόνον, τα οποία «φυσικώ τω τρόπω», απέρχονται εις τας αιωνίους σκηνάς. Ο θάνατος εισήλθεν απειλητικός και αδυσώπητος, δια τους νέους και τας νεάνιδας, αλλά και την «άωρον» ηλικίαν και απειλεί χωρίς να… εξαιρή! Ας προσπέσωμεν, αδελφοί, εις Τον «ως βρέφος τεχθέντα» και ας τον παρακαλέσωμεν, ίνα καταστείλη τον …αφύσικον τούτον θάνατον περί ου προείπομεν, δια να μη ακουσθή εισέτι, «φωνή εν Ραμά… θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς». Αμήν.

Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

πηγή: http://orthodoxostypos.gr