Η απάτη της παρούσης ζωής

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄  ΛΟΥΚΑ
18 ΝΟΕΒΡΙΟΥ 2018
Απόστολος: Εφεσ. δ΄  1 – 7
Ευαγγέλιον: Λουκ. ιβ΄  16 – 21
Ήχος: πλ. δ΄ .- Εωθινόν: Γ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

“ψυχή, έχεις πολλά αγαθά κείμενα
εις έτη πολλά·” (Λουκ. ΙΒ΄ 19).

Η απάτη της παρούσης ζωής

Πολλοί είναι οι απατεώνες, φίλοι αναγνώστες, οι οποίοι παρουσιάζονται εις την ζωήν μας και
καταφέρνουν να μας αποπροσανατολίζουν από την βασική πραγματικότητα της ζωής, αλλά και από άλλες στοιχειώδεις αλήθειες, που θα έπρεπε να είναι οι βασικοί οδοδείκτες εις την εν Χριστώ πορείαν μας. Επιγραμματικά και μόνον, να αναφέρω, την απάτην του πλούτου και των χρημάτων. Πόσοι άνθρωποι δεν έζησαν εις την ζωήν αυτήν, με μοναδικήν προοπτικήν τον πλουτισμόν τους και την αποταμίευσιν χρημάτων και άλλων υλικών αγαθών! Ελάχισται εξαιρέσεις ανάμεσα εις τα δισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια των ανθρώπων που πέρασαν από την γην αυτήν, είναι εκείναι αι οποίαι “παρεβίασαν” τον κανόνα αυτόν της εμπιστοσύνης εις την ύλην και ευμάρειαν και ενεπιστεύθησαν την ζωήν των εις τας παντοδυνάμους χείρας του Κυρίου μας, αποδεχόμενοι εκ καρδίας εκείνο το “λειτουργικόν”, “εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα”!
Πόσοι, επίσης, ακόμη, ηγάπησαν την παρούσαν ζωήν και εξηπατήθησαν θεωρούντες ότι η ζωή των θα είναι μακράς διαρκείας και ότι ο θάνατος θα έρχεται δι’ όλους τους άλλους, εκτός του εαυτού των! Προς τούτο άλλωστε και η παρούσα ζωή, ευστοχώτατα ωνομάσθη “αιών ο απατεών”, ως εξαπατούσα ημάς τους παροικούντας και διερχομένους και πείθουσα δια την … μονιμότητα και “αθανασίαν” αυτής!!! Μία ακόμη απάτη της παρούσης και εφημέρου ταύτης ζωής, είναι αι επίγειοι δόξαι, δια τας οποίας ο άνθρωπος, κυριολεκτικώς καταφθείρεται και περιπίπτει εις αδικίας και φθόνους και έχθρας και μίση, προκειμένου να δοξασθή υπό των ανθρώπων με δόξας φθειρομένας και ματαίας, αι οποίαι συντόμως λήγουν και ξεχνούνται! Δυστυχώς δε, αύται αι δόξαι προτιμούνται της Θείας Δόξης και Βασιλείας και οι άνθρωποι ζουν έχοντες ως απώτατον στόχον την καταγραφήν του ονόματός των “εις την ιστορίαν”!

Η πλάνη του πλουσίου

Ο πλούσιος της σημερινής παραβολής, έχει πολλά αγαθά και μάλιστα, συμφώνως προς την εκτίμησίν του, “κείμενα εις έτη πολλά”. Έως εδώ, θα ελέγωμεν, ότι δεν υπάρχει κάτι το μεμπτόν εις την στάσιν του. Η πλάνη του, εις άλλα σημεία καταφαίνεται και διαπιστούται. Και εν πρώτοις, διακρίνει ο κάθε μελετητής, ένα πνεύμα κτητικότητος! Θεωρεί ότι, όλα αυτά τα αγαθά είναι … δικά του και προορίζονται όλα δια την καλοπέρασίν του εις την παρούσαν ζωήν. Ένα δεύτερον σοβαρόν λάθος του, είναι εκείνο το οποίον ήδη ανεφέραμεν˙ το ότι, ομιλεί με πολλήν βεβαιότητα δια την μεγάλης διαρκείας, επί γης ζωήν του. Άπασαι αι κινήσεις του, εκ τούτου του λάθους εκκινούσι και εις τούτο καταλήγουσι. “καθελώ μου τας αποθήκας και μείζονας οικοδομήσω, και συνάξω εκεί πάντα τα γενήματά μου και τα αγαθά μου, και ερώ τη ψυχή μου· ψυχή, έχεις πολλά αγαθά κείμενα εις έτη πολλά· αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου” (Λουκ. ΙΒ  18-19). Θεωρεί ότι το μέλλον του επί της γης είναι … ατελείωτον και δεν διακρίνει ούτε καν … κάπου εις το βάθος, τον βεβαιότατον θάνατον, δια του οποίου όλοι οι άνθρωποι θα διέλθωμεν κάποια στιγμή… Τέλος, ένα τρίτον σοβαρόν ολίσθημα διακρίνομεν εις την όλην ενθουσιώδη συμπεριφοράν του άφρονος όντως τούτου, πλουσίου. Σκέπτεται να κατακρημνίση τας αποθήκας του και να ανοικοδομήση νέας μεγαλυτέρας και ευρυχωροτέρας, δια να αποθηκεύση εκεί την πλουσίαν συγκομιδήν του. Όντως ανόητος και επιπόλαιος! Κατά δε την πατερικήν φιλοσοφίαν και ορθόδοξον Χριστιανικήν σκέψιν, ανάλγητος και ψυχρός, ανοικτίρμων και μισάνθρωπος, φίλαυτος και άκρως ιδιοτελής, μη διαθέτων την στοιχειώδη αγάπην και τον στοιχειώδη πόνον δια τους πτωχούς και ανημπόρους και γυμνούς, δια τους οποίους την μέριμναν και επιμέλειαν, ο Κύριος έχει εμπιστευθή εις αυτούς τούτους τους πλουσίους! Ουδ’ επί στιγμήν εσκέφθη ότι ο Θεός του έδωσεν όλα τούτα τα γεννήματα της γης, όχι μόνον δια τον εαυτόν του, αλλά και δια την συντήρησιν κάποιων ακόμη πτωχών και αναπήρων, τους οποίους και ενεπιστεύθη εις τα φιλάνθρωπα αισθήματά του και δια των οποίων θα εύρισκε και ούτος, έλεος κατά την κρίσιν του Θεού. Δυστυχώς, δια τον άφρονα τούτον πλούσιον, προείχεν η ιδιοτέλεια και ο ατομισμός του και αδυνατούσε, συνεπώς, να διαθέση έστω και στοιχειώδη αγάπην δια τον αδυνατούντα συνάνθρωπον.

Η παγίς του πλούτου

Όταν, κάποτε, επλησίασε τον Κύριον, κάποιος άρχων, ο οποίος ζητεί να μάθη πως θα κληρονομήση την αιώνιον ζωήν, ο Κύριος, μαζί με τας άλλας εντολάς του Μωσαϊκού νόμου, του συνιστά να πωλήση όλα τα υπάρχοντά του και να τα διανείμη εις τους πτωχούς. Μαζί δε με την υπόδειξιν αυτήν, του δείχνει και πως θα … συν­εχίση να είναι πλούσιος!!! “και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι” (Λουκ. ΙΗ  22). Ο πλούτος του, γίνεται ουράνιος και αιώνιος, αλλά και εδώ εις την γην αυτήν, ακολουθώντας την, κατά Χριστόν, ζωήν, δεν θα έχη την παραμικράν υλικήν ανάγκην! Όπως, όμως, ο άφρων πλούσιος της σημερινής Ευαγγελικής Παραβολής, έτσι και εκείνος, επικράνθη από την απάντησιν που του έδωσεν ο Διδάσκαλος, “ην γαρ πλούσιος σφόδρα” (Λουκ. ΙΗ  23). Ηναγκάσθη δε εις την περίπτωσιν εκείνην ο Κύριος να είπη τα αθάνατα εκείνα λόγια, “πως δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την βασιλείαν του Θεού! Ευκοπώτερον γαρ εστι κάμηλον δια τρυμαλιάς ραφίδος εισελθείν η πλου­σιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν” (Λουκ. ΙΗ  24-25).
Γεννάται όμως το ερώτημα: Από πόσα χρήματα και επάνω … αρχίζει κάποιος να θεωρήται πλούσιος; Από πόση περιουσία … αρχίζει να στενεύη η πύλη της Ουρανίου Βασιλείας; Ας μη νομισθή ότι φιλοσοφούμεν και κάνομεν επίδειξιν ευφυΐας … Είναι, δυστυχώς, γεγονός, ότι οι περισσότεροι των πλουσίων, έχοντες την αίσθησιν ότι δε τους αρκούν τα υπάρχοντά τους, αισθάνονται… πτωχοί και επιδίδονται εις αγώνα διαρκείας δια την συλλογήν, όλο και περισσοτέρων… Υπάρχουν δε και όντως πτωχοί με ελάχιστον ημερήσιον εισόδημα και επαναπαύονται ότι η είσοδός τους εις την Βασιλείαν του Θεού… είναι εξησφαλισμένη! Έχουν ούτως άραγε τα πράγματα;
Σαφώς και απεριφράστως… όχι! Εις την παρούσαν παραβολήν δεν καταδικάζεται υπό του Κυρίου, η ύπαρξις του πλούτου και ούτε, ασφαλώς, το ότι ευρίσκετο εις τας χείρας του συγκεκριμένου πλουσίου. Καταδικάζεται, η νοοτροπία του πλουσίου και η διαχείρισις του πλούτου και το όλον σκεπτικόν του! Υπάρχουν πλούσιοι… ΑΓΙΟΙ, αλλά και πτωχοί ΕΝΟΧΟΙ! Τούτο δε, διότι η ουσία είναι το αν θεωρούμεν τον Χριστόν ως τον καθαυτόν και υπέρ παν άλλο υλικόν αγαθόν, μοναδικόν και ανυπέρβλητον πλούτον!

Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου  Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Πατρών

πηγή: http://orthodoxostypos.gr