Λοιπόν εκείνο που αποτελεί κίνδυνο, μεγάλο κίνδυνο είναι η συνήθεια,
μεγάλο και τρομερό κίνδυνο ή συνήθεια. Εμείς να μη επιτρέψουμε στον
εαυτό μας να συνηθίζει, είτε τη Λειτουργία, είτε την ψαλτική, είτε το
Ποτήριο της Ζωής είτε…να μη το συνηθίζουμε. Να νοιώθουμε δέος κάθε φορά
που γίνεται Λειτουργία.
Όταν προσπαθεί κανείς να νοιώθει τον Κύριο κοντά του, και να ζει το
ιδανικό του, δεν γίνεται συνήθεια ποτέ. Μα, και να μην προλάβει, ας
πούμε, να κάνει τον κανόνα του όλον, αν κάνει κείνο τον κανόνα τον πιο
λίγο καλά, παστρικά, καθαρά, με πολλή συναίσθηση, τον δέχεται ο Θεός σαν
δέκα κανόνες. Να είναι ο νούς και η σκέψις μας εις τον Θεός και να
νοιώθουμε εκεί τον Θεόν κοντά μας. Ε, ευλογεί , ευλογεί τότε ο Κύριος
και αγιάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας