Ο Βίος, τα Θαύματα και η Μονή του Οσίου Δαβίδ του Γέροντος στην Εύβοια (Μνήμη 1 Νοεμβρίου)

«Μέγα εὕρατο, Εὔβοια κλέος, τὸν πανένδοξον, Δαβὶδ τὸν θεῖον, ὡς ἱερᾶς ἀρετῆς καταγώγιον, καὶ τοῦ Χριστοῦ ὀπαδὸν ἀληθέστατον, καὶ τῶν Ὁσίων ἁπάντων ἐφάμιλλον».

Την 1η Νοεμβρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του οσίου Δαβίδ του Γέροντος, που ασκήτευσε στην Εύβοια διδάσκοντας την έμπρακτη αρετή και κάνοντας πλήθος θαυμάτων. Παράλληλα υπήρξε ένας από τους φωτισμένους διδασκάλους του Γένους, που προσέφερε πολλά στην παιδεία των υποδουλωμένων Ελλήνων.

Ο όσιος Δαβίδ γεννήθηκε στη Γαρδενίτσα του Νομού Φθιώτιδας, πιθανότατα το τελευταίο τέταρτο του 15ου αιώνα. Αναφέρεται ότι σε ηλικία

τριών ετών είδε σε όραμα τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, ο οποίος τον παρότρυνε να τον ακολουθήσει σε ένα ξωκλήσι του. Εκεί ο μικρός Δαβίδ απέμεινε να τον κοιτάζει με τα χέρια σταυρωμένα από ευλάβεια και σ’ αυτή τη στάση, με το πρόσωπό του να αστράφτει από μια ουράνια λάμψη, τον βρήκαν οι γονείς του μετά από έξι ολόκληρα μερόνυχτα!

Σε ηλικία δεκαπέντε ετών έφυγε από την πατρίδα του για να υπηρετήσει σε μοναστήρι στη Μαγνησία, μαζί με τον ιερομόναχο Ακάκιο, όπου παρέμεινε για πέντε χρόνια. Στη συνέχεια μετέβησαν μαζί στο μοναστήρι του Κομνηνείου, στην περιοχή της Όσσας, όπου ο Δαβίδ δέχτηκε το αξίωμα της διακονίας.

Διετέλεσε ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας στο Ευπάλιο Φωκίδας (1520-1532) και κατόπιν μετέβη στο όρος Στείρι, ανάμεσα στον Ελικώνα και τον Παρνασσό, όπου ίδρυσε ένα μικρό μοναστήρι. Κάποια στιγμή όμως κατηγορήθηκε ότι εξαιτίας του διέφυγαν μερικοί σκλάβοι κάποιου Αγαρηνού άρχοντα της Λιβαδειάς και για τον λόγο αυτό συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε. Όταν ελευθερώθηκε, αναζήτησε έναν τόπο όπου θα μπορούσε να ασκητέψει κι έτσι βρέθηκε στη βόρεια Εύβοια, στις Ροβιές του σημερινού Δήμου Ελυμνίων.

Είναι θαυμαστός ο τρόπος με τον οποίο πέρασε από την Αταλάντη απέναντι στις Ροβιές. Λέγεται ότι παρακάλεσε έναν βαρκάρη να τον περάσει, εκείνος όμως, βλέποντάς τον ταπεινό και ρακένδυτο, τον περιφρόνησε. Ο όσιος, χωρίς γογγυσμό, άπλωσε το τριμμένο ράσο του πάνω στη θάλασσα, έκανε το σημείο του σταυρού και πατώντας πάνω σ’ αυτό, «Θείω οδηγηθείς Πνεύματι», άρχισε να ταξιδεύει.

Από τις Ροβιές ανηφόρισε προς το βουνό κι έφτασε σε ένα ερειπωμένο εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Χριστού. Καθώς όμως η φήμη του εξαπλωνόταν, όλο και περισσότεροι χριστιανοί προσέτρεχαν κοντά του, με συνέπεια να προκύψει έντονη η ανάγκη να κτισθεί στον τόπο εκείνο ένα μοναστήρι, που αφιερώθηκε στη Μεταμόρφωση του Σωτήρα.

Όταν έφτασε στην ηλικία των 70 ετών, ο όσιος Δαβίδ αποσύρθηκε σε μια σπηλιά όχι πολύ μακριά από το μοναστήρι, όπου διέμενε όλη την εβδομάδα προσευχόμενος και μόνο το βράδυ του Σαββάτου επέστρεφε για να λειτουργήσει, να στηρίξει τους πιστούς που έτρεχαν κοντά του αλλά και να μοιράσει αφειδώς τα αγαθά της μονής σε όσους είχαν ανάγκη, άξιους και ανάξιους.

Βοήθησε πλήθος ψυχών να βρουν τη σωτηρία και προέγνωσε την ημέρα του θανάτου του. Σε βαθιά γεράματα λοιπόν μάζεψε τους μαθητές του, τους έδωσε τις τελευταίες πνευματικές οδηγίες του και εκοιμήθη εν ειρήνη τη στιγμή που εμπιστευόταν σε όσους έστεκαν γύρω του ότι μόλις του φανερώθηκε ο Χριστός. Μετά την κοίμησή του (1η Νοεμβρίου εν έτει 1589 ή 1601) πλήθος θαυμάτων έλαβαν χώρα στον τάφο του…

Δυο λόγια για τη μονή…

Η πασίγνωστη στο πανελλήνιο Μονή Οσίου Δαβίδ του Γέροντος ιδρύθηκε περί το 1540 σε μια ειδυλλιακή περιοχή της βόρειας Εύβοιας (βρίσκεται αντίκρυ του χωριού Δρυμώνα και πάνω από το χωριό Καλαμούδι).

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 οι μοναχοί της βοήθησαν στον Αγώνα, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν την οργή των Τούρκων, οι οποίοι κατέστρεψαν ολοσχερώς το μοναστήρι – ανακαινίσθηκε το 1877.

Σε απόσταση χιλιομέτρου βόρεια της μονής βρίσκεται το «Αγιονέρι». Κατά την παράδοση, ο όσιος Δαβίδ χτύπησε με το ραβδί του το βράχο και ανέβλυσε άφθονο και ιαματικό νερό.

Σε απόσταση 20 λεπτών με τα πόδια, στα νότια της μονής, είναι το «Ασκητήριο» του οσίου Δαβίδ, με το παρεκκλήσιο του αγίου Χαραλάμπους.

Εντός της μονής και σε καλλίτεχνη λειψανοθήκη φυλάσσονται τα θαυματουργά οστά του οσίου Δαβίδ, καθώς και το θυμιατό και το πετραχήλι του, ρωσικής προέλευσης.

Αναρίθμητα και καθημερινά είναι τα θαύματα που επιτελούνται σ΄αυτή τη μονή της Εύβοιας. Γέροντες, νέοι και μικρά παιδιά την επισκέπτονται με πίστη για να εναποθέσουν τα προβλήματά τους στον όσιο Δαβίδ τον Γέροντα αλλά και στους φωτισμένους Ιάκωβο και Κύριλλο, που διετέλεσαν ηγούμενοί της.

πηγή:  http://orthodoxplanet.com/2016/10/31/%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B1-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B4/