Ολιγόπιστε! εις τι εδίστασας;

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ  ΜΑΤΘΑΙΟΥ
29 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018
Απόστολος: Α  Κορ. γ΄  9-17
Ευαγγέλιον: Ματθ. ιδ΄  22 – 34
Ήχος: πλ. δ΄ .- Εωθινόν: Θ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

“ολιγόπιστε! εις τι εδίστασας;” (Ματθ. ΙΔ  31)
Το Θαύμα

Οι μαθηταί του Κυρίου ευρίσκονται εις το πλοίον και η θάλασσα είναι ταραγμένη. Κατά κυριολεξίαν
του ιερού κειμένου, “Το δε πλοίον ήδη μέσον της θαλάσσης ην, βασανιζόμενον υπό των κυμάτων• ην γαρ εναντίος ο άνεμος” (Ματθ. ΙΔ  24). Είναι νύχτα προχωρημένη και σε λίγες ώρες θα αρχίση να ξημερώνη. Την ώρα που παλεύουν με τα κύματα και προσπαθούν να προσεγγίσουν σε κάποια ακτή, “απήλθε προς αυτούς ο Ιησούς περιπατών επί της θαλάσσης” (Ματθ. ΙΔ  25). Οι μαθηταί μη περιμένοντας τη νυκτερινή αυτή επίσκεψη του Κυρίου και μάλιστα, περιπατούντος επί των κυμάτων, νόμισαν ότι πρόκειται περί φαντάσματος και από την ταραχή τους φώναξαν δυνατά. Ο Κύριος στη συνέχεια τους καλεί να ηρεμήσουν και να μη φοβούνται διότι είναι ο Ίδιος. Ο Πέτρος όμως ζητά περαιτέρω αποδείξεις και δια να πεισθή ότι όντως είναι ο Κύριος, του λέγει, “Κυριε, ει συ ει, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα” (Ματθ. ΙΔ  28).
Ο Κύριος δια να πείση τον Πέτρο, δίδει όντως εντολή, να περιπατήση και να έλθη προς τον Χριστόν. Όλοι, εκείνη την στιγμή βλέπουν ένα δεύτερο θαύμα, τον Πέτρο να πλησιάζη προς τον Ιησούν περιπατών και αυτός επί των κυμάτων! “Βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων• Κυριε, σώσόν με.” (Ματθ. ΙΔ  30). Ο Παντοδύναμος Κύριός μας, αφού έσκυψε και τον έπιασε, εμβήκαν μαζί εις το πλοίον και τότε τον ερωτά˙ “ολιγόπιστε! εις τι εδίστασας;” (Ματθ. ΙΔ  31). Θα λέγαμε ότι με τις ελάχιστες αυτές λέξεις, ο Κύριος, “μαλώνει” τον Πέτρο, διότι έκανε κάτι το οποίον δεν θα έπρεπε. Δεν είχε τον όποιοδήποτε λόγο, δια να φοβηθή, αφού μπροστά του εστέκετο ο Ίδιος ο Χριστός. Δεν του επετρέπετο η παραμικρά παρέκκλισις από την πίστιν, αφού το Θαύμα ήδη ενεργείτο εις αυτόν. Όμως, όντως έκανε ένα τεράστιον λάθος…!

Τι σημαίνει η λέξις “ολιγόπιστος”;

Το λάθος του Πέτρου ήταν, ότι εις μίαν στιγμήν, δεν “κοίταξε” προς την σωστήν κατεύθυνσιν. “Βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε“ (Ματθ. ΙΔ  30). Αντί να κοιτάζη προς τον Κύριο, δηλαδή να έχη όλη την ελπίδα και εμπιστοσύνη του εις Αυτόν, εκοίταξε προς τον άνεμον. Δεν είναι τυχαία η λέξι που χρησιμοποιεί το ιερό κείμενο. “Βλέπων”, σημαίνει, ότι έστρεψε όλην του την προσοχήν εις τον ισχυρόν άνεμον και εις την τρικυμιώσαν θάλασσαν και έπαψε να εμπιστεύεται και να βλέπη προς τον Κύριον. Όταν όμως παύη ο άνθρωπος να κοιτάζη και να εμπιστεύεται τον Θεόν, … αρχίζει ο καταποντισμός!
Γιατί, όμως, ο Κύριος χαρακτήρισε τον Πέτρον “ολιγόπιστον”; Τι σημαίνει η λέξις “ολιγόπιστος”; Κάποιοι, ενδεχομένως, κινούμενοι από την σύνθεσιν της λέξεως, θα βιασθούν να απαντήσουν, ότι, “ολιγόπιστος” σημαίνει, ο έχων ολίγην πίστιν. Ποίος όμως είναι αυτός; η μάλλον, ποία είναι η ολίγη πίστις και ποία είναι η … πολλή; Αλλά, για να προσθέσωμεν και ένα ακόμη ερώτημα, ποίος είναι ο “άπιστος”; και ποίος είναι προτιμώτερος δια τον Θεόν, ο άπιστος η ο ολιγόπιστος; Και πάλιν, βεβαίως, παρασυρόμενοι από την ετυμολογίαν των λέξεων, θα απαντήσωμεν δια της απλής λογικής. Άπιστος, είναι ο αρνητής του Θεού, ολιγόπιστος είναι εκείνος που πιστεύει… λίγο (με κάποιες επιφυλάξεις) και πιστός είναι εκείνος που είναι απολύτως δοσμένος εις τον Θεόν!
Ας μας επιτραπή όμως να εκφράσωμεν κάποιες επιφυλάξεις και συνταχθούμε με την κοινή άποψι των Αγίων Πατέρων. Η πλέον επικίνδυνος κατάστασις από τας τρεις που παρετέθησαν θα ελέγομεν ότι είναι η, του ολιγοπίστου και ολιγόπιστος δεν είναι εκείνος που έχει … ολίγην πίστιν! Άλλωστε, ενθυμούμεθα ότι ο Κύριος δια της ελαχίστης πίστεως, της, “ως κόκκον σινάπεως”, εβεβαίωσε ότι θα μπορούμε να μετακινούμε ακόμη και τα … βουνά. Ασφαλώς συμφωνούμεν ότι δεν είναι αυτή η πίστις του ολιγοπίστου, διότι εν προκειμένω ο Κύριος επιτιμά την συγκεκριμένην ολίγην πίστιν. Μα τότε, περί τίνος πρόκειται; Τι σημαίνει “ολιγόπιστος”;
Ας ίδωμεν δι’ ολίγον την περικοπήν. Ο Πέτρος, εν πρώτοις, “πλήρης πίστεως”, εμπιστευόμενος την εντολήν του Κυρίου, έρχεται προς τον Κύριον περιπατών επί των υδάτων. Βλέπει προς τον Κύριον και έρχεται προς Αυτόν, με την βεβαιότητα της Θείας Δυνάμεως. Όταν όμως στρέφη την προσοχήν του προς τον άνεμον και παύη να “στηρίζεται” εις την δύναμι του Κυρίου, αρχίζει να βυθίζεται. Αυτό ακριβώς σημαίνει “ολιγοπιστία”˙ όχι η ολίγη πίστις, ακόμη και η ως “κόκκον σινάπεως”, αλλά η… ολιγοστεύουσα πίστις! Η πίστις εκείνη η οποία ήρχισε να ολιγοστεύη και να μικραίνη και τείνει να εξαφανισθή. Δι’ αυτήν την φθίνουσαν πίστιν, επιπλήττει ο Κύριος εις την σημερινήν Ευαγγελικήν περικοπήν τον Πέτρον και αυτή είναι εκείνη, που ουσιαστικά αποκόπτει τον άνθρωπον από τον Θεόν.

Η σώζουσα πίστις

Πολλοί είναι εκείνοι που καυχώνται δια την πίστιν τους. Η πίστις όμως αυτή, είναι εκείνη η επιπολαία και επιδερμική. Είναι η πίστις, που κατά τον Απόστολον Ιάκωβον, διατίθεται και από τον ίδιον τον διάβολον. “Συ πιστεύεις ότι ο Θεός εις εστι• καλώς ποιείς• και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι.” (Ιακ. Β  19). Η ουσία της πίστεως δεν ευρίσκεται, ούτε εις την λέξιν αυτήν καθ’ αυτήν, ούτε εις το μέγεθος με το οποίον εμείς προσπαθούμε να την αυξάνωμεν η να την μειώνωμεν αντιστοίχως. Η πίστις είναι εκείνη που μας δίδεται από τον Θεόν, εφ’ όσον την θέλομεν και την διαφυλάττομεν… να μη αρχίση να ολιγοστεύη!

Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

πηγή: http://orthodoxostypos.gr