Πανελλαδικές εξετάσεις. Το τελευταίο όπλο

π. Δημητρίου Μπόκου

Στον καιρό των παραμυθιών, μια φορά κι έναν καιρό δηλαδή, ξεκίνησε ο Δεκατρής για μια δύσκολη αποστολή. Όπως έλεγε και τ’ όνομά του, ήταν ο μικρότερος ανάμεσα σε δεκατρία αδέλφια. Μα στο μυαλό και το θάρρος ήταν ο καλύτερος.

Η εξυπνάδα του προκάλεσε φθόνο στ’ αδέλφια του. Πήγαν λοιπόν στον βασιλιά και τον κατάφεραν να ζητήσει απ’ τον Δεκατρή το πιο επικίνδυνο πράγμα: Να φέρει το άλογο ενός φοβερού δράκου.

Ο Δεκατρής διέσχισε ένα πυκνό δάσος, γεμάτο εμπόδια και αγρίμια, μα με την αξιοσύνη του τα ξεπέρασε όλα. Κάποια στιγμή όμως έφτασε μπροστά σ’ ένα μεγάλο ποτάμι. Κατέβαινε με δυνατή βοή από το βουνό και τα ορμητικά νερά του άφριζαν.

Ο Δεκατρής κατάλαβε πως ήταν αδύνατο να το διαβεί. Η ανθρώπινη δύναμη και εξυπνάδα δεν έφταναν για να υπερπηδήσει κι αυτό το εμπόδιο. Μα και πάλι δεν έχασε το θάρρος του. Είχε φυλάξει για μια τέτοια περίσταση ένα τελευταίο όπλο. Ύψωσε τα μάτια του ψηλά και φώναξε:

-  Ευχή της μάνας μου και του πατέρα μου, κάμετε καμάρα να περάσω.

Αμέσως μια μεγάλη καμάρα γεφύρωσε το πλημμυρισμένο ποτάμι κι ο ήρωάς μας πέρασε απέναντι. Μόλις πάτησε το πόδι του στην άλλη όχθη, το γεφύρι χάθηκε το ίδιο αστραπιαία, όπως είχε φανεί.

(Ελεύθερη σύνθεση παραμυθιών του τόπου μας).

Τώρα είσαι συ που, σαν άλλος ήρωας του παραμυθιού, ετοιμάζεσαι για τη δύσκολη αποστολή σου. Να μπεις στον στίβο των εξετάσεων. Και θέλεις σίγουρα ένα καλό αποτέλεσμα. Μια επιτυχία.

Ασφαλώς μπαίνεις στον αγώνα πάνοπλος. Έχεις αξιοποιήσει στο έπακρο τις δυνατότητές σου. Διάβασες, κουράστηκες, αγρύπνησες, ίδρωσες. Όλες σου οι ικανότητες επιστρατεύτηκαν.

Τώρα όμως βρίσκεσαι στην κρίσιμη στιγμή. Ό,τι είχες να κάμεις, το έκαμες. Εξάντλησες τα δικά σου μέσα. Ετοιμάστηκες αρκετά; Κανείς δεν ξέρει. Η αγωνία και η ανησυχία είναι φυσικό να βρίσκουν τώρα έδαφος στην ψυχή σου.

Σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή σκέψου, πως απομένει και στο δικό σου οπλοστάσιο ένα τελευταίο όπλο. Θυμήσου την ευχή που μπόρεσε να γεφυρώσει αδιάβατο ποτάμι. Πριν μπεις στον αγώνα, ρίξε και συ τα μάτια σου ψηλά. Κάνε μια ευχή. Κάλεσε κοντά σου Εκείνον, που μπορεί να σταθεί στη μάχη δίπλα σου.

Όσο δυνατός κι αν είσαι, ένας καλός σύμμαχος πάντα χρειάζεται. Ιδιαίτερα στις κρίσιμες στιγμές που κρίνουν την έκβαση της μάχης. Κάλεσε κοντά σου Εκείνον, που έχει όχι μόνο δύναμη, μα και αγάπη για σένα.

Κι ας γίνει αυτό η αρχή μιας βαθύτερης σχέσης μαζί Του. Που δεν θα ξεκινάει από ανάγκη, όπως τώρα. Ούτε θα αποβλέπει στο βραχυπρόθεσμο κέρδος μιας κάποιας επιτυχίας. Η σχέση γίνεται πολύ δυνατή, όταν την κάνεις ελεύθερα, επειδή το θέλεις εσύ από μόνος σου να είσαι μ’ Εκείνον.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

π. Δημήτριος Μπόκος