Ἕνα νοσηρὸ κι ἐπικίνδυνο κοινωνικὸ "πείραμα"! Νομοσχέδιο προώθησης ἀναδοχῆς παιδιῶν ἀπὸ ὁμόφυλα «ζευγάρια»

τοῦ Χρήστου Μπονατάκη, γονιοῦ 

Συνέχεια καὶ συνέπεια πολιτικῆς προχειρότητας ἀλλὰ καὶ κοινωνικῆς-πολιτισμικῆς παρακμῆς, ἀποτελεῖ ἡ ἐκ τοῦ νομοσχεδίου «Μέτρα Προώθησης Ἀναδοχῆς-Υἱοθεσίας», προωθούμενη δυνατότητα ἀναδοχῆς παιδιῶν ...ἀπὸ ὁμόφυλα ‘ζευγάρια’! Κατάλληλοι ἀνάδοχοι κατὰ τὸ ἄρθ. 8, 1 θεωροῦνται καὶ οἲ «ἔχοντες συνάψει σύμφωνο συμβίωσης», οἱ ὁποῖοι κατὰ τὸν Ν4356/2015 μποροῦν νὰ εἶναι καὶ τὰ ὁμόφυλα "ζευγάρια". 

Ἐννοεῖται βέβαια, ὅτι τὸ δικαίωμα στὸν αὐτοπροσδιορισμὸ καὶ τὴ διαφορετικότητα ὀφείλει μὲ κάθε τρόπο νὰ διασφαλίζεται, ἀποκλειόμενης φυσικὰ κάθε στοχοποιημένης σωματικῆς ἢ...
ψυχολογικῆς βίας ἀντίληψη ἄλλωστε, ποὺ εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐνσταλάζεται συστηματικὰ στοὺς νέους, στὰ πλαίσια τῆς δημόσιας ἢ ἰδιωτικῆς παιδείας. 

Ὅμως, στὸ ὄνομα τοῦ ὀφειλόμενου πρὸς ὅλους σεβασμοῦ καὶ ἀγάπης, δὲν μπορεῖ νὰ ἐκβιάζεται ἡ κατάφαση ἢ ἡ ἀνοχὴ ἀπέναντι σὲ ὁποιεσδήποτε ἐνέργειες καὶ ἐπιδιώξεις• ἢ μία ἀτομικὴ ὑπόθεση ὅπως εἶναι ἡ ὁμοφυλοφιλία (ἢ καὶ ἄλλες ...‘φιλίες’. βλ. Εὐρώπη) ἀφενὸς νὰ προωθεῖται καὶ νὰ προβάλλεται ὡς ἐξ’ ἴσου φυσιολογικὸ σεξουαλικὸ προτυπο καὶ μάλιστα, ὡς ἰσότιμο οἰκογενειακὸ πρότυπο(!), ἀφετέρου ὡς τέτοιο, νὰ ἀναβιβάζεται ἀπροϋπόθετα σὲ θεσμό. 

Ἀναφορικὰ μὲ τὴν ‘ἀναδυόμενη’ -και προθύμως ὑπὸ τῶν ΜΜΕ προβαλλόμενη- ‘Ἰδεολογία’ περὶ ἴσης δῆθεν ἱκανότητας ἀνατροφῆς παιδιῶν ἀπὸ ἑτερόφυλα καὶ ὁμόφυλα ‘ζευγάρια’, εὔστοχες παρατηρήσεις διετυπώθησαν στὴ Βουλὴ ἀπὸ βουλευτὴ τοῦ ΚΚΕ κατὰ τὴ συζήτηση του -περὶ ἐπέκτασης συμφώνου συμβιώσεως στὰ ὁμόφυλα ‘ζευγάρια’- νομοσχεδίου. Ὁ κ. Γκιόκας μεταξὺ ἄλλων ἐπεσήμανε ὅτι: 

«Στὴ συμβίωση τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν, ἀντικειμενικὰ τὸ παιδὶ ἔχει παραποιημένη ἀντιληψη αυτὴς τῆς βιολογικῆς σχέσης (ἔνν. σεξουαλικῆς σχέσης ἄντρα- γυναίκα, ἀπὸ τὴν ὁποία συνίσταται μία οἰκογένεια καὶ διὰ τῆς ὁποίας προκύπτει βιολογικὰ τὸ ἴδιο τὸ παιδί), ἀλλοιώνεται ἀπὸ τὰ βιώματά του. Τὸ ἀνδρικὸ-πατρικὸ καὶ τὸ γυναικεῖο-μητρικὸ πρότυπο ἔχει τὰ δικὰ του χαρακτηριστικά, ποὺ πηγάζουν ἀπὸ τὴ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ τοῦ ἀνθρώπινου εἴδουςκαι εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν ὁμαλὴ ψυχοσωματικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀνάπτυξη τοῦ παιδιοῦ». 

Χαρακτηριστικὴ ἐπ’ αὐτοῦ εἶναι ἡ περίπτωση τῆς Dawn Stefanowicz (ἀκτιβίστρια πλέον για τὰ δικαιώματα τοῦ παιδιοῦ!), ἡ ὁποία σὲ βιβλίο της μεταξὺ ἄλλων ἀποκαλύπτει: «Πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς παλεύουμε μὲ τὴν δική μας σεξουαλικότητα καὶ τὴν αἴσθηση τοῦ φύλου, λόγω τῶν ἐπιδράσεων στὰ οἰκιακὰ περιβάλλοντα που μεγαλώνουμε».[1] 

Γενικότερα δέ, ἀπὸ τὶς λίγες περιπτώσεις ὅπου ἄτομα μεγάλωσαν σὲ ὁμόφυλες «οἰκογένειες» καὶ μίλησαν (ὡς ἐνήλικοι πλέον, ὅπως ἀπαιτεῖται γιὰ ἔγκυρη ἀποτίμηση) γιὰ τὴν «ἐμπειρία» καὶ τὶς συνέπειες στὴ ζωή τους, προκύπτουν σοβαρότατες ἐνστάσεις ὡς πρὸς τοὺς κινδύνους καὶ τὶς τραγικὲς ἐπιπτώσεις ἑνὸς τέτοιου ἐγχειρήματος. 

Ἂν μὴ τί ἄλλο, αὐτὲς οἱ ψυχοκοινωνικὲς προϋποθέσεις στὸ ἄμεσο ‘οἰκογενειακὸ’ περιβάλλον, συνιστοῦν γιὰ ἕνα παιδί καθημερινως προτυπα ὑπονόμευσης (ἢ καὶ περιφρόνησης): γιὰ τὴ φυσικὴ σεξουαλικότητα-τὴν ἑτεροφυλοφιλία, γιὰ τὴν ἔμφυλη ταυτότητά του καὶ τὴν προσωπικότητά του, γιὰ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα, γιὰ τὸ θεμέλιο μίας κοινωνίας-τὴν οἰκογένεια, γιὰ τὴ γονεϊκότητα, γιὰ τὴν περὶ Θεοῦ ἀντίληψη, ἂν μὴ τί ἄλλο γιὰ τὰ Χρηστὰ Ἤθη καὶ γιὰ αὐτὰ ἀκόμη τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα κ.α. 

Θὰ λέγαμε ὅτι ἔτσι, παρέχεται σὲ ἕνα παιδὶ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Πολιτεία ἕνα ‘ἐκ θεμελίων’ νοσηρὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον, ἐντός του ὁποίου ἡ ἀνατροφὴ ἀπὸ μόνη της -χωρὶς ἄλλη ἐνέργεια- τρόπον τινὰ θὰ τὸ ‘ἐκβιάζει’ στὸ ἑξῆς (ὅπως καὶ τὴν κοινωνία γενικότερα) νὰ ἀποδέχεται διαρκῶς καὶ νὰ ‘ἐγκολπώνεται’ ἕναν κατ’ οὐσίαανυπαρκτο -ὅσο καὶ ἐπιβλαβῆ- τύπο «γονιοῦ» καὶ «οἰκογένειας»! 

Σημειωτέον ὅτι ἡ νοσηρότητα αὐτοῦ τοῦ ‘οἰκογενειακοῦ’ τάχα περιβάλλοντος δὲν ἀντιστοιχεῖ καὶ δὲν ἀντιπαραβάλλεται φυσικὰ μὲ ἄλλες ὑπάρχουσες, πράγματι νοσηρὲς καὶ μὲ τραγικὲς συνέπειες οἰκογενειακὲς καταστάσεις. Ἐν προκειμένω, οὐσιώδη μεταξὺ ἄλλων διαφορὰ θὰ εἶναι τὸ γεγονὸς πὼς ὅ,τι συμβαίνει, θὰ ἔχει τὴ θεσμικὴ κατοχύρωση, συναίνεση αλλα καὶ ...‘μέριμνα’ τῆς ἴδιας τῆς Πολιτείας (ὅσο καὶ τῆς ‘συνένοχης’ ἐν πολλοῖς κοινωνίας). 

Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τελικὰ κανείς, ἐκμεταλλευόμενος ἢ ἀλλιῶς χρησιμοποιώντας τὴν ἀδυναμία ἑνὸς ἀνυποψίαστου παιδιοῦ νὰ ἀμυνθεῖ καὶ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸν ἑαυτό του, πραγματώνει μὲν μία προσωπικὴ ἐπιδίωξη, ἐνῶ τὴν ἴδια στιγμή, καταδικάζει εὐθὺς ἐξ’ ἀρχῆς τὸ παιδὶ αὐτὸ σε ατελείωτα ψυχοκοινωνικὰ προβλήματα (καὶ πειράματα)!! 

Ἐν προκειμένω δηλαδή, πρόκειται γιὰ ὁλοκληρωτικὴ ὑπονόμευση (καὶ ‘παραχάραξη’) τῶν δικαιωμάτων τῶν πρὸς ἀναδοχὴ παιδιῶν καὶ τῆς ψυχοκοινωνικῆς τους ἀνάπτυξης! Ἀλήθεια, πῶς νὰ ἀποκαλέσει κανεὶς σεβασμὸ ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἀγάπη πρὸς τὰ παιδιά, ...φροντίδα γιὰ το μέλλον τους καὶ ...‘προοδευτικότητα’ τὸ νὰ ‘παραδίδεται’ ἀπὸ τις ...‘κοινωνικές’(?) ὑπηρεσίες μὲ κάθε ἐπισημότητα ἕνα παιδάκι στὰ χέρια ὁμόφυλων «γονιῶν»; (τὴ συνοδεία ἴσως καὶ τῶν ἀπαραίτητων γιὰ τὴν περίσταση εὐχῶν ὅπως: ...«νὰ σᾶς ζήσει», ...«καλὴ ἀνατροφή»!!) 

Ὑπάρχει ἄραγε κανεὶς ἢ κάτι στὴν προαναφερθεῖσα εἰκόνα ποὺ σέβεται καὶ ἐξασφαλίζει τὸ δικαίωμα τοῦ παιδιοῦ «...γιὰ ἕνα κατάλληλο ἐπίπεδο ζωῆς ποὺ νὰ ἐπιτρέπει τὴ σωματική, πνευματική, ψυχική, ἠθικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀνάπτυξή του»;; (ΟΗΕ, Σύμβαση Δικαιωμάτων τοῦ Παιδιοῦ, ἄρθ. 27, πάρ. 1) 

(Μεταξὺ ἄλλων, σὲ κρατικοὺς λειτουργοὺς ποῦ χειρίζονται τὴ διαδικασία ἀναδοχῆς, ἄραγε θὰ τοὺς ἐπιβληθεῖ νὰ πράξουν ὅλως ἀντίθετα μὲ τὴ συνείδησή τους, ἐρχόμενοι ἔτσι πρὸ ἑνὸς φρικτοῦ γιὰ τοὺς ἰδίους, ἐκβιαστικοῦ διλλήματος;;) 

Σὺν τοῖς ἄλλοις, τὰ διὰ τοῦ νομοσχεδίου προωθούμενα ἤθη, ἀντιτίθεται σαφῶς στα μη ἀναθεωρήσιμα συνταγματικώς «Χρηστὰ Ἤθη» (Σύντ. 110, 1) τὰ ὁποία, ὠς θεμελιώδη πηγη δικαίου (Σύνταγμα 5, 1• Ἀστ. Κώδ. 178, 281• ΑΠ398/1975) ἀποσκοποῦν στὸ νὰ «μὴ χάσει ἡ συμβίωση καὶ ἡ συνύπαρξη τὴν ἀξιοπρέπειά της».Χρηστὰ ἤθη: «αἳ ἰδέαι τοῦ ἑκάστοτε κατὰ τὴν γενικήναντιληψην, χρηστῶς καὶ ἐμφρόνωςσκεπτομενου κοινωνικού ανθρωπου» (ΑΠ 398/1975). Ὅταν δέ, γίνεται λόγος για «ἰδέαι ...ΧΡΗΣΤΩΣσκεπτομένουανθρώπου», ἐννοοῦνται οἱ ἀντιλήψεις τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου «ποὺ σκέπτεται μὲ σωφροσύνη καὶ χρηστότητα» (ΑΠ1137/2005) δηλαδή ηθικα καὶ ἐνάρετα. 

Ἐὰν δηλαδὴ καθ’ ὑπόθεση ἡ ἀναδοχὴ-υἱοθεσία παιδιῶν ἀπὸ ὁμόφυλα ‘ζευγάρια’ (ἡ προαναφερθεῖσα ‘εἰκόνα’), θεωρεῖται κάποτε καθ’ ὅλα ἀποδεκτὴ κοινωνικὰ ἢ ἠθικά, θεσμικὰ καὶ παιδαγωγικά, ἐν προκειμένω θα μιλᾶνε ἴσως κάποιοι γιὰ «ἤθη», ἀλλὰ βεβαίως αὐτά ...δὲν θὰ εἶναι Χρηστά! 

Τὸ ζήτημα λοιπὸν ἔχει ποικίλες προεκτάσεις καὶ συνέπειες στὴν κοινωνία, στὴ δημόσια καὶ τὴν πολιτικὴ ζωή, στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις, γενικότερα στὸν πολιτισμό μας καὶ τὰ πρότυπά του, στὴν ἐπιστήμη καὶ μάλιστα στὴν Παιδείακαθοτι εἶναι αὐτονόητο, ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ ἀναδοχὴ παιδιῶν ἀπὸ ὁμόφυλα ‘ζευγάρια’ θὰ γίνει νόμος, ἀναπόφευκτα θὰ εἰσαχθεῖ καὶ στὴν Παιδεία (στὴν οἰκεία διδακτικὴ θέση) ὡς ἰσότιμη μορφὴ ‘οἰκογένειας! Δία τῆς Παιδείας ἐπίσης, ἤδη ἡ Πολιτεία ἐπιχειρεῖ νὰ ‘κατηχήσει’ καὶ νὰ ‘ἐγκεντρίσει’ τὴ νέα γενιὰ-τὰ παιδιά μας, στὴν ἀπολύτως ἀμφισβητούμενη καὶ ἕωλη (‘ἐπενδυόμενη’ ὅμως δὶ’ ἐπιστημονικοφανοῦς ρητορικῆς)«Ἰδεολογία τῶν φύλων», θεσμικὴ ἔκφραση τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ καὶ ἡ ἐν λόγω δυνατότητα τοῦ νομοσχεδίου.(βλέπε Θεματικη Ἑβδομάδα, 3ος άξονας: «Ἔμφυλες ταυτότητες»). 

Ἄλλωστε ὁ κ. Κουράκης, Ἀναπληρωτὴς Ὕπ. Παιδείας τὸ 2015 στὸ gaypride τῆς Θεσσαλονίκης, εἶχε μὲ εἰλικρίνεια τονίσει: «Πρέπει νὰ μάθουν τὰ παιδιὰ στὰ σχολεῖα τῆς χώρας οτι ἡ ‘διαφορετικότητα’ εἶναι ...πλοῦτος...»!! 

Συνοψίζοντας, ἡ δυνατότητα ποὺ προωθεῖται ἀπ’ τὸ ἄρθ. 8 τοῦ νομοσχεδίου, προδήλως δεν ἀφορᾶ σὲ κάποια ἀντικειμενικὰ «ἀνθρώπινα δικαιώματα», ὅπως προπαγανδίζεται, ἀλλὰ στὴν ἱκανοποίηση αἰτημάτων μίας συγκεκριμένης κοινωνικῆς ὁμάδας, αἰτήματα-‘καρπὸς’ ἑνὸς ἄκριτου ‘δικαιωματισμοῦ’ ὅπου ἡ ἔννοια «δικαίωμα», τείνει ἐνίοτε νὰ ταυτιστεῖ ...μὲ τὴν ἔννοια «βούληση»! 

Εἶναι πράγματι ἄξιο παρατηρήσεως ἡ εὐκολία μὲ τὴν ὁποία πολλοί, κυριολεκτικὰ ‘παίζουν’ μὲ τὰ ζητήματα αὐτὰ καὶ τὴ ζωὴ ὁλόκληρη τῶν εὐάλωτων αὐτῶν κοινωνιολογικὰ καὶ παιδαγωγικὰ παιδιῶν, τὰ ὁποία ἀντιθέτως χρήζουν εἰδικῆς προστασίας καὶ διακριτικῆς μεταχείρισης. Καὶ μεταξύ μας ...μὴν κοροϊδευόμαστε! 

Ἡ ἀναδοχὴ ἢ υἱοθεσία[2] παιδιῶν ἀπὸ ὁμόφυλα ‘ζευγάρια’ συνιστᾶ σαφώς ενα ἰδεοληπτικό, ἀστήρικτο κι ἐπικίνδυνο ΠΕΙΡΑΜΑ! Δὲν θὰ ἦταν ἴσως ὑπερβολὴ ἐὰν ὑποστηριζόταν ὅτι κάτι τέτοιο ψυχοκοινωνικα, προσιδιάζει μᾶλλον σὲ μιαιδιότυπη ἐγκατάλειψη ἢ καὶ κακοποίηση παιδιοῦ! 

Θὰ ἦταν τέλος συνεπὲς ἀλλὰ καὶ συμβολικῆς σημασίας, οἱ προωθοῦντες καὶ ὑποστηρίζοντες την ἐν λόγω δυνατότητα (κυρίως πολιτικοί) ....νὰ προβαιναν σὲ δεσμευτικοῦ χαρακτήρα συμβολαιογραφικὴ πράξη κατὰ τὴν ὁποία σε περίπτωση ποὺ παραστεῖ ἀνάγκη, θὰ ἐκχωρεῖται ἡ κηδεμονία τῶν παιδιῶν τους ...ἀποκλειστικὰ σὲ ὁμόφυλα «ζευγάρια»! 

Ἐκτιμῶ ὡστόσο ὅτι κάτι τέτοιο, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ νὰ τὸ κάνει κάποιος ποὺ ἀγαπάει τὰ παιδιά (του)! Κάποιος ποὺ φροντίζει γιὰ τὸ μέλλον τους... 

Ὡς κοινωνία, ἔθνος καὶ ἐν γένει πολιτισμός, διὰ σειρᾶς ἀποδομητικῶν, ἐθνομηδενιστικῶν, ἰδεοληπτικῶν, ἕως ἀνήθικων πρακτικῶν-θεσπισμάτων καὶ ἀντιλήψεων, μοιάζουμε μᾶλλον σὰν κάποιους που κόβουν μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονὴ τὰ κλαδιὰ ...πάνω στὰ ὁποῖα κάθονται! 

Ποῦ εἶσαι μπάρμπα-Γιάννη Καποδιστρια... 

Ρέθυμνο, 24 Ἀπριλίου 2018 

aktines

 

πηγή:  orthodoxia-ellhnismos.gr