Το θαύμα

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ  ΝΗΣΤΕΙΩΝ
18 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018
Απόστολος: Εβρ. στ´ 13-20
Ευαγγέλιον: Μάρκ. θ΄ 17-31
Ήχος: πλ. δ΄ .- Εωθινόν: Η΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«το πνεύμα το άλαλον και κωφόν,
 εγώ σοι επιτάσσω, έξελθε εξ αυτού
και μηκέτι εισέλθης εις αυτόν» (Μάρκ. Θ΄ 25)
Το θαύμα

Ο Κύριος, μόλις έχει κατέβει από το όρος Θαβώρ, αμέσως μετά την θαυμαστή Του Μεταμόρφωση
και εκεί στους πρόποδες του όρους έχει συγκεντρωθή πολύς κόσμος και Τον περιμένουν. Ένας πατέρας έχει φέρει εκεί τον γιο του, ο οποίος πάσχει από δαιμόνιο και ζη με την προσμονή της θεραπείας του. Ωσότου, όμως, να επιστρέψη ο Κύριος, παρακαλεί, ο δύστυχος εκείνος πατέρας, τους εννέα μαθητάς του Χριστού που και αυτοί περιμένουν τον Διδάσκαλο, να προσπαθήσουν να θεραπεύσουν τον άρρωστο σεληνιαζόμενο νέο. Σύμφωνα δε με τα όσα λέγει ο πατέρας εις τον Χριστόν, «και είπον τοις μαθηταίς σου ίνα αυτό εκβάλωσι, και ουκ ίσχυσαν» (Μαρκ. Θ΄ 18).
Ο Κύριος, αφού κατ’ αρχήν εστέναξε δια την αδυναμία των μαθητών Του αλλά και δια την απιστίαν της γενεάς εκείνης, που τόσα θαύματα έβλεπαν, αλλά παρέμεναν άπιστοι, επετίμησε το ακάθαρτον πνεύμα, το οποίον ταλαιπωρούσε τον νέον εκείνον. Με τα λόγια που έχομεν ως θέμα του παρόντος, ωμίλησε προς τον δαίμονα και αυτό ήταν αρκετό, για να φύγη το δαιμόνιον και να αποκατασταθή η υγεία του δαιμονιζομένου.

«εγώ σοι επιτάσσω»

Στα ανωτέρω λόγια του Κυρίου, διαφαίνεται μία γνωριμία του Κυρίου με το πονηρό πνεύμα. Όταν κάποιος απευθύνεται προς τον οίονδήποτε με την συγκεκριμένη λέξη «εγώ», δείχνει, ότι υπάρχει κάτι το οποίον τους θέλει να … γνωρίζωνται! Ακόμη όμως περισσότερον, οι άλλες δύο λέξεις που ακολουθούν, καταδεικνύουν την δύναμη και την ανωτερότητα του Κυρίου έναντι του Σατανά. «εγώ σοι επιτάσσω», είπε ο Κύριος εις «το πνευ­­μα το άλαλον και κωφόν». Δηλαδή, – δια να το ερμηνεύσουμε κάπως ελεύθερα – «εσύ, πνεύμα πονηρόν, κωφάλαλον, εγώ σε διατάσσω»! Ποιός, άραγε, έχει τέτοια δύναμη και τέτοια εξουσία στον ίδιο τον διάβολο; Ποιός θα τολμούσε να του μιλήση με αυτόν τον επιτακτικό τρόπο; Ακόμη και οι μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας, – όπως διαβάζουμε στις βιογραφίες τους – έστεκαν μπροστά του με τρόμο και φόβο, γνωρίζοντας την τεράστια κακοποιό δύναμη που διαθέτει. Ναι μεν, εμπιστεύονταν την δύναμη του Θεού, με την οποία και εξοπλίζοντο, αλλά και την στιγμή κατά την οποία εκαλούντο να επιτιμήσουν το δαίμονα, εκφωνούσαν το παντοδύναμον Όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δια του οποίου και εξεδίωκον τα βρωμερά αυτά πνεύματα, από τους ανθρώπους.
«Εν τω ονόματι Ιησού Χριστού», εξόρκιζον τον πονηρόν και εκείνος έτρεμε εις το άκουσμα και μόνο του Παναγίου τούτου Ονόματος! Κατ’ αυτόν τον τρόπον εκινήθησαν κατά του διαβόλου και οι Άγιοι Απόστολοι, αλλά και όλοι οι, ανά τους αιώνας, Άγιοι της Εκκλησίας μας. Μέχρι σήμερον, εμείς οι ταπεινοί και ευτελείς κληρικοί, όταν καλούμεθα να επιτιμήσωμεν πονηρά πνεύματα, είτε εις τους λεγομένους «εξορκισμούς», είτε κατά την ακολουθίαν της κατηχήσεως εις το Ιερόν Βάπτισμα, εις το Όνομα του Κυρίου Ιησού, εξορκίζομεν. «Επιτιμά σοι Κύριος, Διάβολε, … Ορκίζω σε κατά του Θεού, … Επιτιμήθητι και αναχώρησον• κατ’ εκείνου γαρ σε ορκίζω … Φοβήθητι τον Θεόν τον καθήμενον επί των Χερουβίμ, … κατ’ εκείνου γαρ σε ορκίζω, του περιπατούντος επί πτερύγων ανέμων, …» (Α  Ἀφορισμὸς ακολουθίας Κατηχήσεως).
Μόνον Εκείνος, ο Κύριός μας, ο αληθινός και μοναδικός Θεός, έχει την δύναμη να επιπλήττη και να διώκη τους δαίμονας. Μόνον Εκείνος, όπως άλλωστε το βλέπομεν εις την σημερινήν περικοπήν, δύναται να βλέπη ως παντελώς αδύναμον και μικρόν, τον πανίσχυρον «Βεελζεβούλ» και να τον επιτάσση με την Θεϊκή Του δύναμη. «Και εν τη συναγωγή ην άνθρωπος έχων πνεύμα δαιμονίου ακαθάρτου, και ανέκραξε φωνή μεγάλη λέγων• έα, τι ημίν  και  σοι, Ιησού  Ναζαρηνέ; Ήλθες  απο­λέσαι ημάς; Οίδά σε τις ει, ο άγιος του Θεού. Και επετίμησεν αυτώ ο  Ιησοῦς λέγων• φιμώθητι και έξελθε εξ αυτού. Και ρίψαν αυτόν το δαιμόνιον εις το μέσον εξήλθεν απ  αὐτοῦ, μηδέν βλάψαν αυτόν. Και εγένετο θάμβος επί πάντας, και συνελάλουν προς αλλήλους λέγοντες• τις ο λόγος ούτος, ότι εν εξουσία και δυνάμει επιτάσσει τοις ακαθάρτοις πνευ­μασι, και εξέρχονται;» (Λουκ. Δ  33-36).

Ο αληθινός Θεός

Η φράση με την οποία επιτιμά ο Κύριος τον διάβολο εις τη σημερινή ευαγγελική περικοπή, είναι πολύ χαρακτηριστική και δείχνει αναμφισβήτητα την Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Μόνον ο Αληθινός Θεός είναι ικανός να επιτιμά τον πανίσχυρον διάβολον και μόνον με το Παντοδύναμον και Άγιον Όνομά Του, οι πιστοί Του και Άγιοι της Εκκλησίας μας, μπόρεσαν και μπορούν να τον νικήσουν και να τον δαμάσουν. Τούτο επιβεβαιώνεται μέσα από τους βίους των Αγίων μας, αλλά και από την πρακτική εφαρμογή της πίστεώς μας εις ημάς τους ιδίους. Όταν μας συμβαίνη όποιαδήποτε «αναποδιά» στη ζωή μας – δηλαδή μία σατανική επενέργεια – και επικαλεσθού­με με πίστη την χάρη και την βοήθεια του Κυρίου μας, νιώθουμε ότι ο Πειρασμός υποχωρεί, διότι δεν υποφέρει και τρέμει, και μόνον στο άκουσμα του Παντοδυνάμου Ονόματος του Κυρίου μας.
Εις τούτο το θαύμα που ακούσαμε σήμερα, αυτό είναι το κύριον, ίσως, δίδαγμα που θα πρέπη να κρατήσωμεν. Παρ’ ότι νιώθουμε πολλές φορές ανασφάλεια και αδυναμία εις τον κόσμον τούτον˙ παρ’ ότι η ύπαρξη των πονηρών πνευμάτων, κυρίως δε, το μίσος που τρέφουν εναντίον ημών των Χριστιανών, μας τρομάζει κάποιες φορές˙ παρ’ ότι οι συνθήκες της παρούσης ζωής μας έχουν, δυστυχώς, αποσυντονίσει πνευματικά, ας διατηρούμε μέσα μας πάντοτε την βεβαιότητα, ότι η χάρις του Κυρίου μας αλλά και η παντοδύναμη βοήθειά Του, ευρίσκονται πάντοτε σε «ετοιμότητα» να σπεύσουν και να μας υπερασπισθούν. Ουδείς άλλος μας ηγάπησε τόσον, όσον ο γλυκύτατος Κύριός μας! Πάντοτε ας τον καλούμε εις βοήθειαν και τότε … «ει ο Θεός υπέρ ημών, τις καθ’ ημών;» (Ρωμ. Η  31)!

Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

πηγή: http://orthodoxostypos.gr