Είναι φυσικό
και εν πολλοίς δικαιολογημένο οι επισημάνσεις αυτές για θέματα πίστεως και
ζωής, λόγω αυξήσεως των εκτροπών εις αμφοτέρους τους τομείς, να στενοχωρούν
πολλούς και να τους πικραίνουν. Δεν προέρχονται πάντως από προσωπική αντιπάθεια
ή εχθροπάθεια προς κανένα. Είναι καλοπροαίρετες και αγαθοκίνητες. Δεν έχω
καμμία κοσμική φιλοδοξία, ούτε επιθυμώ εκκλησιαστικά αξιώματα και διακρίσεις.
Ευχαριστώ και ευγνωμονώ τον Θεό, διότι με αξίωσε, ξεκινώντας από πολύτεκνη και
πτωχή ιερατική οικογένεια της υπαίθρου, να φθάσω σε νεαρή ηλικία στις
υψηλότερες πανεπιστημιακές βαθμίδες ως καθηγητής, και να εκπροσωπήσω το
Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της
Ελλάδος σε διορθόδοξες και
διαχριστιανικές αποστολές και θεολογικούς διαλόγους. Εχόρτασα και κουράσθηκα
από όλα αυτά, γιατί, συν τοις άλλοις, διεπίστωσα ότι όχι μόνον δεν οδηγούν
πουθενά, ούτε εξυπηρετούν την πολυπροβαλλόμενη από τους Οικουμενιστάς μαρτυρία
της Ορθοδόξου πίστεως, αλλά αντίθετα οδηγούν σε αποστασία, σε αποσκίρτηση από
την Ορθόδοξη πίστη, όπως πολλές φορές με πολλά παραδείγματα αποδείξαμε.
Έγινα ιερεύς
σε μεγάλη ηλικία, εφόρεσα το ευλογημένο ράσο, το τιμημένο και αγιασμένο ράσο
του Ορθοδόξου κληρικού, που το αγίασαν χιλιάδες αγίων και οσίων της Εκκλησίας,
μόνο και μόνο από πόθο και αγάπη να συμμετέχω στην παγκοσμίων διαστάσεων και
επιπτώσεων ιερουργία των φρικτών μυστηρίων, ευχόμενος υπέρ συγγενών, φίλων και
εχθρών, να βοηθήσω έστω και μία ψυχή να βρει ανάπαυση και ειρήνη, να αποθέσει
τις ελπίδες της στο Χριστό, και προ παντός να βοηθήσω με όσα τάλαντα και
χαρίσματα μου έδωσε ο Θεός, με όση παιδεία θεολογική και πατερική με τη Χάρη
του Θεού και με νυχθημέρους κόπους απέκτησα, να βοηθήσω την Αγία Ορθοδοξία μας,
την φίλη Ορθοδοξία, στους δύσκολους καιρούς του διαχριστιανικού και
διαθρησκειακού συγκρητισμού, να παραμείνει επί της μαρτυρικής, της στενής και
τεθλιμμένης οδού του Ευαγγελίου και των Αγίων Πατέρων, ως καλή ζύμη, ως φως και
ελπίδα για τον ταλαιπωρούμενο από ποικίλες ψευδοδιδασκαλίες σύγχρονο άνθρωπο.
Εκτιμώ και σέβομαι το επισκοπικό αξίωμα και τους καλούς επισκόπους. Δεν
εξεγείρω κανένα, ούτε τυρεύω. Με το θάρρος και την ευθύνη του διδασκάλου, και
πολλών επισκόπων μάλιστα, λειτουργώ υπομνηστικά και αδελφικά.
Δεν έχουν
άλλωστε ευθύνη για την Εκκλησία μόνον οι επίσκοποι∙ η Εκκλησία δεν είναι
ιδιοκτησία κανενός∙ ο επίσκοπος από κοινού με τους πρεσβυτέρους, αλλά και με
τους πιστούς, ως ενιαίο σώμα με κεφαλή τον Χριστό, έχουν όλοι αναλογική ευθύνη.
Δεν χρειάζεται να υπομνήσω ότι πολλές φορές, όταν πλανήθηκαν πατριάρχες και
επίσκοποι, την Εκκλησία εφύλαξαν απλοί παπάδες και μοναχοί, ότι φύλαξ της
Ορθοδοξίας αποδείχθηκε ο πιστός λαός. Υπακοή στην Εκκλησία δεν σημαίνει υπακοή
σε συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία ενδέχεται να πλανώνται, αλλά υπακοή στην
αλήθεια της Εκκλησίας, όπως αυτή προκύπτει μέσα από το Ευαγγέλιο και την
διαχρονική παράδοση των Αγίων Πατέρων.
Πηγή: «Κακή Υπακοή
και Αγία Ανυπακοή», Θεοδώρου Ζήση, Πρωτοπρεσβυτέρου, Καθηγητού
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Εκδόσεις «Βρυέννιος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας