Ιδού η
απάντηση στο ερώτημα: γιατί αγαπάμε τον Χριστό; Τον αγαπάμε επειδή αυτός πρώτος μας αγάπησε. Με
ποιο τρόπο; Επειδή δι’ ημάς και αντί ημών νίκησε το θάνατο, την αμαρτία και τον
διάβολο και μας χάρισε την αθανασία και την ζωή την αιώνια. Και τούτο είναι η
μόνη αληθινή αγάπη. Όλες οι άλλες αγάπες είναι αληθινές, εάν προέρχονται απ’
αυτήν, και εάν είναι ως αυτή.
Η δική μας χριστοφιλία είναι η φυσική
απάντηση στη φιλανθρωπία του Χριστού. Καμία αγάπη στη γη δεν είναι τόσο απόλυτα δικαιολογημένη και
επάξια όσο η αγάπη μας προς τον Χριστό.
Εάν ο άνθρωπος
δεν έχει αγάπη προς τον Χριστό, είναι
άραγε άνθρωπος, παραμένει άνθρωπος; Αυτό είναι σημάδι ότι μέσα του μαραζώνει
ό,τι είναι πιο άξιο, ύψιστο, πιο ανθρώπινο, εκείνο που τον καθιστά άνθρωπο. Έτσι εκφυλίζεται σε κακέκτυπο, σε
τέρας και όλος οδεύει σε κάποια κατάρα, κάποια δαιμονικότητα, όπου βρίσκεται
όλη η κόλαση και όλοι οι θάνατοι. Έτσι
μας γίνεται ξεκάθαρη εκείνη η περίεργη λέξη του μεγάλου Αποστόλου: «Ει τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν,
ήτω ανάθεμα, μαράν αθά» (Α’ Κορ. Ιστ΄, 22). Έξω από την χριστοφιλία δεν υπάρχει ευλογία για
το ανθρώπινο όν, δεν υπάρχει γαλήνη, χαρά, αλήθεια, δικαιοσύνη, αθανασία,
αιωνιότητα, παράδεισος, μακαριότητα.
Πηγή: π. Ιουστίνου Πόποβιτς, Ερμηνεία των Επιστολών του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, εκδόσεις εν
Πλώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας