Οταν σε αδικούν...

της Ελένης Παπαδοπούλου

Πόσες φορές δεν έχουμε νιώσει αυτό το άσχημο συναίσθημα της αδικίας; Ένα συναίσθημα που μπορεί να έχει μέσα πόνο, θυμό, ίσως και εγωισμό. Να νιώθεις πως σε πνίγει το δίκιο αλλά δεν σου επιτρέπεται να βγεις να φωνάξεις την αλήθεια. Να βλέπεις στα μάτια των ανθρώπων μια εικόνα άσχημη για σένα που ούτε να την φανταστείς δεν θα μπορούσες. Να ακούς άσχημα λόγια για΄σένα και να αναρωτιέσαι που βρήκαν τόσες λέξεις να πουν και με ποιο δικαίωμα κρίνουν. 

Όλα αυτά ίσως έχουν γίνει ρουτίνα στις μέρες μας γιατί δυστυχώς ζούμε στην εποχή που η αδικία διοικεί. Οπότε είναι αρκετά δύσκολο να την αποφύγουμε. Τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο όταν αυτοί που σε αδικούν σου έδειξαν αγάπη κάποτε και τους αγάπησες κι εσύ. Και οι ίδιοι άνθρωποι που σου έδειξαν αγάπη και σε αγκάλιασαν με πολύ θερμό τρόπο οι ίδιοι άνθρωποι σε έβρισαν, σε έδιωξαν, σου άδειασαν τα πάντα. 

Κι όμως εκείνη την δύσκολη στιγμή ήρθε και θα έρχεται πάντα ο Θεός στη ζωή σου με τον δικό Του υπέροχο τρόπο να σε παρηγορήσει, να σε προστατέψει και να σε βοηθήσει να ταπεινωθείς. Περνώντας ακόμη μία δοκιμασία, που μερικές φορές πονάει σαν μαχαίρι στην καρδιά, δοκιμάζεσαι, για να συνεχίσεις πιο δυνατός. Για να βρεις την δύναμη να σιωπήσεις την στιγμή που σε πνίγει το δίκιο, αλλά δεν θέλεις να σκανδαλίσεις κανέναν. Για να βρεις την δύναμη να μην θυμώσεις και να μην πέσεις στην παγίδα που έπεσαν όσοι σε αδίκησαν και σε αδικούν, την κριτική και την καταλαλιά. Να αποφύγεις οποιαδήποτε συζήτηση που θα σε φέρει σε σύγκρουση. Να έρθεις πιο κοντά στον Παντοδύναμο Θεό μας και να δεχτείς το θέλημά Του. Να συγχωρέσεις και να βρεις το θάρρος να ζητήσεις συγγνώμη ακόμη κι αν σε πνίγει το δίκιο, γιατί σίγουρα κάπου έφταιξες κι εσύ έστω και λίγο. Να νιώσεις ευγνωμοσύνη για όσους σε αδίκησαν και σε πόνεσαν, γιατί σε ταπείνωσαν και σε βοήθησαν να κερδίσεις ακόμη μία μάχη στον πόλεμο που δίνεις με τον κακό. Τέλος να αγαπήσεις ακόμη περισσότερο αυτούς τους ανθρώπους και να τους βάζεις στην προσευχή σου ζητώντας το έλεος του Θεού. 

Το πιο σημαντικό σε ότι κάνουμε δεν είναι τι θα πει ο κόσμος, η κοινωνία, κλπ. Το πιο σημαντικό είναι να είμαστε σωστοί στα μάτια του Θεού κι Εκείνος θα φροντίσει να μας στέλνει τις ευλογίες Του και να μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε τον αγώνα που δίνουμε. Μην περιμένεις να δικαιωθείς σε αυτόν τον κόσμο, θα πληγώνεσαι συνέχεια. Κράτησε τα μάτια σου στον ουρανό και θα τα νιώσεις όλα μου είπε ένας φίλος...

Κι έτσι απλά το «Γιατί Θεέ μου» μετατρέπεται στο «Σ’ευχαριστώ Θεέ μου»!

Ελένη Παπαδοπούλου για το ιστολόγιο "Ελληνική Ναυς"