Ψυχοσάββατα

Υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων τελούνται κάθε χρόνο από την Εκκλησία και δύο γενικά Μνημόσυνα. Το πρώτο τελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Κρίσεως (της Απόκρεω) και το δεύτερο τελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής.

Στο πρώτο Ψυχοσάββατο το Μνημόσυνο τελείται γι’ αυτούς που πνίγηκαν στη θάλασσα, σκοτώθηκαν στον πόλεμο, χάθηκαν στη χιονοθύελλα, κάηκαν στη φωτιά, πέθαναν από

θεομηνίες και δεν τους έκανε κανείς Μνημόσυνο. Αλλά τελείται και για όλους τους κεκοιμημένους, τους οποίους «εκάλυψε τάφος εν πάση χώρα». Μπορούμε κι εμείς εκείνο το Ψυχοσάββατο να ετοιμάζουμε ένα πιάτο με κόλλυβα και να δίνουμε τα ονόματα των κεκοιμημένων μας, για να μνημονευθούν.

Στο δεύτερο Ψυχοσάββατο η Εκκλησία μνημονεύει «πάντων των απ’ αιώνος κοιμηθέντων ευσεβώς, επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου». Τελεί το Μνημόσυνο για όλους τους ευσεβείς που κοιμήθηκαν από τον πρώτο άνθρωπο της γης, τον Αδάμ, μέχρι σήμερα. Να ετοιμάζουμε κι εμείς το πιάτο με τα κόλλυβα και να το πηγαίνουμε στην Εκκλησία, για να μνημονεύονται τα ονόματα των κεκοιμημένων μας.

Επίσης μπορούμε να επωφελούμαστε κάποιες ευκαιρίες που παρουσιάζονται. Λόγου χάριν πηγαίνουμε στο Κοιμητήριο για άλλη Κηδεία και με την ευκαιρία παρακαλούμε τον ιερέα να κάνει Τρισάγιο και στου δικού μας κεκοιμημένου τον τάφο. Πηγαίνουμε σ’ ένα μοναστήρι να προσκυνήσουμε και με την ευκαιρία αφήνουμε τα ονόματα των προσφιλών μας, για να τα μνημονεύσουν οι πατέρες της Μονής. Ανακοινώνεται στην ενορία μας ότι θα γίνει Σαρανταλείτουργο και δίνουμε τα ονόματα των προσφιλών μας να μνημονεύονται.

Πηγή: «Η φροντίδα μας για τους κεκοιμημένους», Αβραάμ Μ. Κοκάλη, Εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Αθήναι 2012