Πῶς ὅμως ἐξηγοῦν οἱ «ἄθεοι» τό φαινόμενο τῆς θρησκείας;

Εδώ το προηγούμενο   

Ἡ θρησκεία, λένε, γεννήθηκε ἀπό τό φόβο πού εἶχαν οἱ ἄνθρωποι μπροστά στά φυσικά φαινόμενα, καί ἰδιαιτέρως μπροστά στό θάνατο. (σελ.21-22)

Ὁ ἄνθρωπος, λένε, ἐπειδή δέν μποροῦσε νά ἐξηγήσει ἤ δέν μποροῦσε νά ἑρμηνεύσει καί νά ἀντιμετωπίσει κάποια φαινόμενα τῆς φύσεως, π.χ. ἀνεμοστρόβιλους, κατακλυσμούς, πλημμύρες, τρικυμίες, παγετῶνες, καύσωνες, κεραυνούς, ἐκλείψεις κλπ., ἀπέδιδε στά φυσικά φαινόμενα θεϊκές ἰδιότητες καί τά ἐξηγοῦσε ὡς παρεμβά­σεις τῶν «θεῶν» πού τιμωροῦν τούς ἀνθρώπους.

Παρόμοια ἐξηγήθηκε συχνά καί ὁ θάνατος, ὁ πόνος, ἡ ἀρρώστια. Καί οἱ «ἄθεοι» διατυμπάνιζαν μέ ἀλαζονεία ὅτι, ὅσο ἡ ἐπιστήμη θά ἐξηγεῖ τά φαινόμενα αὐτά, τόσο περισσότερο ὁ κόσμος μας θά ξεπεράσει τούς φόβους του αὐτούς καί θά καταλήξει νά γίνει ἄθρησκος. Κάτι βέβαια πού ὄχι μόνο δέν ἐπιβεβαιώθηκε ἀλλά διαψεύδεται καθημε­ρινά. Διότι ἡ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι καρπός φόβου ἀλλά ἀγάπης. Ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη ὀντολογική ἀνάγκη. Ζοῦμε ἐπειδή ὑπάρχει Θεός. Καί ἀναζητοῦμε τόν Θεό, διότι διαφορετικά δέν μποροῦμε νά ζήσουμε. Ὁ Θεός εἶναι ἡ αἰτία καί τό νόημα τῆς ζωῆς μας.

Μιά δεύτερη ἐξήγηση πού ἔδιναν κάποιοι «ἄθεοι» γιά τήν ὕπαρξη τῆς θρησκείας, ἦταν ὅτι ἡ θρησκεία ἀποτελεῖ ἐφεύρεση τοῦ ἱερατείου, γιά νά ἐξουσιάζει καί νά ἐκμεταλλεύεται τό λαό. Καί ὑποστήριζαν ὅτι ὅταν θά πάψει νά ὑπάρχει ἄρχουσα τάξη πού κα­τα­πιέζει τούς λαούς, τό φαινόμενο τῆς θρησκείας θά ἔπαυε νά ὑπά­ρχει. Γι’ αὐτό καί πολλοί ὑποστήριζαν ὅτι στόν 20^ο αἰώνα βρισκό­μα­σταν στό τέλος τῶν θρησκειῶν. Πόσο οἰκτρά ὅμως διαψεύσθη­καν!  Τό σύνθημα «πέθανε ὁ Θεός» ἔμεινε στήν ἱστορία ὡς ἀνέκδοτο καί ὡς ἕνα ἀπό τά μελανότερα σημεῖα τῆς ἀνθρωπότητος πού ἀπο­κάλυπτε τό μίσος καί τή μανία τόσων «ἄθεων» διωκτῶν καί ὁδήγη­σαν στό θάνατο ἐκατομμύρια μάρτυρες. Καί βέβαια οἱ διῶκτες αὐτοί, ὅλοι τους ἔχουν ἤδη πεθάνει. Ὁ Θεός ὅμως θριαμβεύει στούς τόπους πού κάποτε ἡ ἀθεΐα νόμιζε ὅτι κυριαρχοῦσε.

Καί σήμερα βλέπει κανείς λαούς ὁλόκληρους νά ἀναζητοῦν ὅλο καί περισσότερο τό Θεό. Ὄχι μόνο ἀγράμματοι ἤ ἀπολίτιστοι, ἀλλά ἄνθρωποι κάθε μορφωτικοῦ ἐπιπέδου, ἡλικίας, ἐθνικότητος. Διότι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε πλασμένοι γιά νά ἀναζητοῦμε τόν Θεό, νά ζοῦμε μέ τόν Θεό. Διαφορετικά δέν μποροῦμε νά ζήσουμε, θά πεθάνουμε.

Μάριος Ν. Δομουχτσῆς

Σέ ποιόν Θεό νά πιστέψω;

  (σελ.21-22)

Ἔκδοση Πέμπτη

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

ΑΘΗΝΑ 2013