Γιατί οι παλιάτσοι του συστήματος χλευάζουν τον Άγιο Παΐσιο;

του Χαράλαμπου Άνδραλη

Οι τελευταίες εξελίξεις, με την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους και τις σοβαρές διαταραχές που αυτή επέφερε στις ρωσοτουρκικές σχέσεις, έφεραν και πάλι στο προσκήνιο της ελληνικής επικαιρότητας τον Άγιο Παΐσιο, τα λεγόμενα του οποίου, κάποια αυθεντικά και κάποια παραποιημένα, αποτελούν θέμα συζήτησης, ακόμη και στα κοσμικά «πηγαδάκια». 

Πέρα από τη μεγάλη συζήτηση γύρω από την επιβεβαίωση ή μη των λεγομένων του[1], αυτό που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, είναι η αρνητική ενασχόληση των μέσων της νέας εποχής, διαδικτυακών και μη, με το λαοφιλή άγιο, σε μία απέλπιδα προσπάθειά τους να τον απαξιώσουν και να τον γελοιοποιήσουν στα μάτια των σημερινών Ελλήνων. 

Τα μέσα αυτά είναι εκείνα που νυχθημερόν προπαγανδίζουν την ομοφυλοφιλία ως φυσιολογικό τρόπο ζωής, ενώ «σατιρίζουν» και στηλιτεύουν ως αναχρονιστικό, ο,τιδήποτε έχει να κάνει με την Ορθόδοξη Πίστη και τις παραδόσεις των πατέρων μας. Υπερασπίζονται με πάθος την ελευθερία της έκφρασης σε περιπτώσεις κακόβουλης βλασφημίας των ιερών της χριστιανικής πίστης, αλλά δεν ανέχονται με τίποτα κάποιος να αμφισβητήσει τα δογματικά στερεότυπά τους και την «ιερότητα» της σαρκολατρείας και του σοδομιτισμού. 

Υπερασπίζονται με ιδιαίτερη θέρμη τα θρησκευτικά δικαιώματα όλων των ανθρώπων, εκτός από των «οπισθοδρομικών» Ορθοδόξων Χριστιανών. Το λόγο, εμείς τον κατανοούμε απόλυτα. Ίσως, όμως θα έπρεπε να προβληματίσει και τους ίδιους αυτή η «έμφυτη» αντιπάθεια προς την Ορθοδοξία και η συμπάθεια στα υπόλοιπα θρησκεύματα.

Προβάλλουν ως πρότυπα, πρόσωπα ασήμαντα, εμπαθή και επικίνδυνα για τη νεολαία, διότι έτσι μόνο θα αλλοιώσουν την κοινωνική ηθική που επικρατεί στη χώρα μας. Ως προς αυτό έχουν καταφέρει πολλά, εξαιτίας της δικής μας αδιαφορίας. Όμως, όπως φάνηκε σε πρόσφατη δημόσια διαβούλευση, είμαστε ακόμα πολύ μακριά από την «πολυπόθητη» κοινωνική αποδοχή των παθών τους, παρά την προπαγάνδα, τις στημένες έρευνες και το οικονομικό κεφάλαιο που εισρέει άφθονο προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της «ανοικτής κοινωνίας».

Θα νόμιζε κανείς ότι όλα αυτά τα μέσα ενημέρωσης, τα διαχειρίζεται ο ίδιος άνθρωπος, καθώς η γραμμή είναι κοινή. Χλευασμός του χειρίστου είδους προς τα Θεία και στιγματισμός ως ρατσιστικής οποιασδήποτε άποψης αντίθετης με τη φασιστικά επιβαλλόμενη «πολιτική ορθότητα».

Μέσα σε αυτή τη φαινομενική επικράτηση του ψευτοδιαφωτισμού, εμφανίστηκε και κατέκτησε τις καρδιές μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού και κυρίως της νεολαίας, ένας άνθρωπος αγνός και αυθεντικός, ένα πρότυπο αλλιώτικο από τα άλλα. Ο Όσιος Παΐσιος, μίλησε και εξακολουθεί να μιλάει στο κέντρο της καρδιάς του ανθρώπου, κατευθύνοντας τις σκέψεις και τις επιθυμίες του, σε πράγματα ανώτερα από τα ξυλοκέρατα που προσφέρει η Νέα Εποχή. Στα βιβλία του, δεν θα διαβάσει κανείς προφητείες[2], αλλά μία πρόταση για ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, γλυκύτερο και πιο ανθρώπινο από την απανθρωπιά που μας προτείνουν οι «σοφοί» και οι «φωστήρες» του αιώνος τούτου.

Πόσοι και πόσοι νέοι στην εφηβική και μετεφηβική ηλικία, δεν ξέφυγαν από τα πλοκάμια του κρατικού αθεϊστικού «παιδομαζώματος», επειδή έτυχε να διαβάσουν κάποιο βιβλίο του Οσίου Παϊσίου; Πόσοι δεν παρηγορήθηκαν; Πόσοι δεν συγκινήθηκαν; Πόσοι δεν μετανόησαν; Πόσοι δεν βρήκαν λύση στα αδιέξοδά τους;

Είναι αδύνατον να μην επηρεασθεί κάποιος θετικά από το φιλότιμο και την πνευματική λεβεντιά του Γέροντα, διαβάζοντας τις αυθεντικές απομαγνητοφωνημένες συζητήσεις του ή τα βιβλία που έγραψε ο ίδιος[3].

Αυτός, λοιπόν, ο αναχωρητής, έγινε άθελά του ο Πνευματικός Πατέρας των Νεοελλήνων και όχι μόνο. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες και η προσωπικότητά του είναι σεβαστή από την παγκόσμια Ορθοδοξία. Προέβαλε τη σύγχρονη Ελλάδα στα πέρατα της οικουμένης και την έκανε αγαπητή σε πολλούς ανά τον κόσμο χριστιανούς. Παρόλα αυτά, αντί να αποτελεί καύχημα για την πατρίδα μας, γίνεται αντικείμενο χλευασμού από κομπλεξικούς αναρχικούς, διαχειριστές δυσφημιστικών ιστοτόπων, μέχρι ξοφλημένους πρώην μεγαλοεκδότες.

Ο Άγιος Παΐσιος έγινε το σύμβολο της ορθόδοξης αντίστασης στη σημερινή ισοπέδωση των πάντων. Γι’ αυτό τον πολεμούν! Δεν αντέχουν την παρουσία ενός τέτοιου ανθρώπου στην ελληνική πραγματικότητα, ακόμη και πλέον των 20 ετών μετά το βιολογικό του θάνατο! Δεν του συγχωρούν ότι προέβαλε την ασκητικότητα έναντι στη σαρκολατρεία των ημερών μας. Δεν του συγχωρούν ότι αντιστάθηκε στην ηλεκτρονική δικτατορία τους, όταν ακόμα αυτή ήταν στα «σπάργανά» της[4]. Δεν του συγχωρούν ότι τους χαλάει τα σχέδια, ανακόπτοντας μεγάλο κύμα ανθρώπων που ολοταχώς βάδιζε προς τον πνευματικό γκρεμό της απωλείας.

Στο πρόσωπο του Οσίου Παϊσίου, οι εχθροί της Πίστεως πολεμούν μία Ελλάδα που επιμένει να αντιστέκεται στα σχέδιά τους και δεν γονατίζει ούτε από τεχνητές οικονομικές κρίσεις, ούτε από ποικίλους εκφοβισμούς, ούτε από κηρύγματα υποταγής στα αντίχριστα κελεύσματα των ηγετίσκων της.

Μέσα σε αυτή τη γενική κατρακύλα της χώρας μας, με παρηγοριά στηριζόμαστε στα αυθεντικά λόγια του Οσίου, όταν κάποιος τον ρώτησε:

-          Τι θα γίνει, Πάτερ; Οι Έλληνες πάμε από το κακό στο χειρότερο. Φθάσαμε στον πάτο.

-          Δεν φθάσαμε στον πάτο, έχουμε δρόμο ακόμη, απάντησε ο Όσιος. Αλλά, όταν φθάσουμε στον πάτο, τότε θα αρχίσουν να τακτοποιούνται τα πράγματα.[5]

Χαράλαμπος Άνδραλης

---

[1] Βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σπεύσουμε να ερμηνεύσουμε από τώρα τις παρουσιαζόμενες ως προφητείες του Αγίου, ειδικότερα επειδή ελάχιστες μπορούμε με σιγουριά να αποδώσουμε στον Όσιο Γέροντα. Επιπλέον, θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί με τη «μελλοντολογία» και να μην ξεχνάμε το χρυσό κανόνα του σοφού Γέροντα Αθανασίου Μυτιληναίου, που προέτρεπε να μην προτρέχουμε, αλλά να αναμένουμε πρώτα να συμβαίνουν τα προφητευόμενα και ύστερα με ασφάλεια να διαπιστώνουμε αν επαληθεύτηκαν.

[2] Τα βιβλία που εκδίδονται εμπλέκοντας τον άγιο σε μία ανεξέλεγκτη μελλοντολογία, χωρίς αναφορά στα υπόλοιπα, σημαντικότερα λεγόμενά του, δεν έχουν καμία σχέση με το πνεύμα του Οσίου. Σε αντίθεση με την εντύπωση που έχει δημιουργηθεί, ο Όσιος μιλούσε σπανίως για μελλοντικά γεγονότα. Όσες φορές το έπραττε, το έκανε αφενός για να προειδοποιήσει τους καλοπροαίρετους, αλλά αδιάφορους και αφετέρου για να παρηγορήσει τους πνευματικά ευαίσθητους. Όσο για τα βιβλία που εμπλέκουν τον Άγιο με αιρετικά μυθεύματα όπως τα «νεφελίμ» και τα «ελωχίμ», απέχουν πόρρω από την ορθόδοξη διδασκαλία που με ζήλο υπηρέτησε ο άγιος.

[3] 1) Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ, 2) Ο ΓΕΡΩΝ ΧΑΤΖΗ-ΓΕΩΡΓΗΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ, 3) ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ, 4)ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, όλα εκδόσεις του Ιερού Ησυχαστηρίου "Εὐαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", Βασιλικά Θεσσαλονίκης

 [4] http://www.pigizois.net/afieromata/paisios/simeia_kairon_ger_paisiou_agioritou.pdf

[5] Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης (σελ. 419). Γενικότερα ο Άγιος για να μας παρηγορήσει στα δύσκολα χρόνια που θα ακολουθούσαν, είχε επισημάνει πολλές φορές, όπως προκύπτει από τις αυθεντικές πηγές γύρω από τους λόγους του, ότι ο Θεός θα μας βοηθήσει στη δύσκολη κατάσταση. Ας είμαστε, όμως, επιφυλακτικοί και ας μη προτρέχουμε σχετικά με τον τρόπο που θα εμφανιστεί η Θεία Βοήθεια.