«Το αόρατο επιτελείο του Π.Σ.Ε. προωθεί Οικουμενιστές και φιλενωτικούς σε επίκαιρες εκκλησιαστικές θέσεις. Ανεβάζει κληρικούς χλιαρούς, «μαλακούς», φιλενωτικούς σε εκκλησιαστικά αξιώματα…»

Σημείωση Ιστολογίου: Ένα ακόμη προφητικό κείμενο του π. Χαράλαμπου Βασιλόπουλου, που σήμερα επιβεβαιώνει απόλυτα τις προ δεκαετιών ανησυχίες του.

 Δια να επιτύχει ο Οικουμενισμός την εξαφάνιση της Ορθοδόξου Πίστεως, όπως φαντάζεται, συγκαλεί Ορθοδόξους Συνόδους, Προσυνόδους, Συνέδρια και Διασκέψεις.

Μα θα ερωτήσει κανείς, πως το κατορθώνουν αυτό, αφού αυτοί είναι εκτός Ορθοδοξίας και εχθροί της Ορθοδόξου Εκκλησίας;

Απλούστατα. Το αόρατο επιτελείο του Π.Σ.Ε. προωθεί Οικουμενιστές και φιλενωτικούς σε επίκαιρες εκκλησιαστικές θέσεις. Ανεβάζει κληρικούς χλιαρούς, «μαλακούς», φιλενωτικούς σε εκκλησιαστικά αξιώματα. Μέσω δε αυτών συγκαλούν τα Συνέδρια, τις Συνόδους, τις Προσυνόδους, τις Πανορθόδοξες Συνόδους και τις Διασκέψεις.

Με το οργανωμένο δίκτυό τους, κατορθώνουν να παραμερίζουν τους ακραιφνείς Ορθοδόξους, όσους πονούν διά την Ορθοδοξίαν, ως εκπροσώπους, στις Διαδκέψεις και Συνόδους αυτές. Και τούτο, για να μην ακούεται η Αλήθεια και για να μη παρουσιάζεται καμία αντίδραση. Αλλά και αν θελήσει κανείς να υποστηρίξει την Ορθοδοξία, του πνίγουν τη φωνή, για να μην ακουστεί. Δεν του επιτρέπουν να ομιλήσει πέραν του πενταλέπτου της ώρας. Και αν υπολογισθεί, ότι τα δύο λεπτά χρειάζονται για την μετάφραση, όπως έλεγε ο Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών Ι. Καρμίρης, του απομένουν μόνο τρία λεπτά, καθ’ ην στιγμήν ο Πρόεδρος, ο πάντοτε φυσικά ενωτικός, ομιλεί απεριορίστως, για να επιβάλλει τις απόψεις του.

Με τον τρόπο τους αυτό, μέσα σ’ αυτά τα νόθα Συνέδρια, τις Πανορθοδόξους, Προσυνόδους και Συνόδους, προσπαθούν να αρπάξουν μία απόφαση εις βάρος των Ορθοδόξων και να προχωρήσουν κατόπιν βήμα προς βήμα στην καταστροφή του Δόγματος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Έστω δε ως παράδειγμα η Γ’ Πανορθόδοξος Προσύνοδος της Ρόδου, που πήραν την ολέθρια απόφαση να δύνανται οι επί μέρους Ορθόδοξες Εκκλησίες να κάνουν διάλογο με τους ετεροδόξους. Το πρότειναν, όπως λέγουν, όταν είχε τελειώσει η Σύνοδος. Χωρίς δε να συζητηθεί καν το θέμα, πήραν τις υπογραφές και χωρίς μάλιστα να προλάβουν οι υπογράφοντες να καταλάβουν περί τίνος επρόκειτο! Επί τη βάσει δε αυτής της αποφάσεως προχώρησε εν συνεχεία η Ρωσική Εκκλησία εις το τρομερό κι ασυγχώρητο ολίσθημα να χορηγεί τα Μυστήρια εις τους Παπικούς!

Δια να εννοηθή καλύτερα ο αιφνιδιαστικός και πραξικοπηματικός τρόπος, με τον οποίο ενεργεί ο Οικουμενισμός, επιβάλλεται ν’ αναφερθεί μια ιστορική στιγμή του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου του Β’ κατά το έτος 1963.

Ήμουν τότε ηγούμενος στην Ιερά Μονή Πετράκη. Πρωί – πρωί κτύπησε επίμονα το τηλέφωνό μου στο Μοναστήρι. Από την άλλη μεριά, σαν σήκωσα το ακουστικό, άκουσα ταραγμένη τη φωνή του Μακαριωτάτου να με καλεί να πάω αμέσως στην Αρχιεπισκοπή.

Γεμάτος αγωνία έφθασα σε λίγα λεπτά κοντά του. Και τότε ο αείμνηστος εκείνος πρόμαχος της Ορθοδοξίας με κοίταξε περίλυπος, αλλά με αποφασιστικό βλέμμα και μου είπε:

-               Η στιγμή είναι δύσκολη… Δεινά μας περιμένουν. Η Εκκλησία εισέρχεται εις δίνην και μέγαν κίνδυνον. Ιδού το τηλεγράφημα του Οικουμενικού Πατριάρχου. Μας καλεί να πάμε στην Ρόδο, δια Προσύνοδο και δεν μας αναφέρει το θέμα, διά το οποίον συγκαλούμεθα. Και τούτο διά να μη ετοιμασθούμε. Θα είναι Σύνοδος αυτή εν Αγίω Πνεύματι ή θα είναι ληστρική Σύνοδος;

Δια τούτο ο Μεγάλος εκείνος Ιεράρχης δεν ανεγνώρισε την Β΄  και Γ΄ Διάσκεψη της Ρόδου. Τουναντίον ηγωνίσθη, όσον ουδείς άλλος, διά την ματαίωση των σκοτεινών σχεδίων των Οικουμενιστών. Υπήρξε άλλωστε Πρόεδρος της Πανορθοδόξου Συνόδου της Ρόδου και αντελήφθη τα σχέδιά τους πολύ καλά.

Ιδού τι γράφει ο ίδιος ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Χρυσόστομος ο Β΄ εις το βιβλίο του «Δογματική και Κανοική θέσις της Εκκλησίας»:

«Εθεώρησε καθήκον Αυτής, η Εκκλησία της Ελλάδος, να μη προσέλθη εις την κατά Σεπτέμβριον του 1963 κληθείσαν βεβιασμένως εν Ρόδω Σύσκεψιν, την ονομασθείσαν βραδύτερον Β΄ Πανορθόδοξον Διάσκεψιν, ένθα μετά τόσης προχειρότητος ετέθη, και άνευ της δεούσης συζητήσεως και εντός τριών ημερών απεφασίσθη η υποβολή προτάσεως προς την Εκκλησίαν της Ρώμης προς έναρξιν διαλόγου επί ίσης όροις μετ’ αυτής!!...

Κατελήφθημεν εξ απίνης υπό του βεβιασμένου τηλεγραφήματος του Οικουμενικού Πατριάρχου, μόλις επανακάμψαντος εις την έδραν αυτού, μετά την μακράν εν ταις επαρχίαις της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος περιοδείαν του, της Αγίας και Ι. ημών Συνόδου τελούσης εν μηνί Αυγούστω 1963 εν διακοπαίς, μετά καταπληκτικής επιμονής αξιούντος, ίνα συγκατατεθώμεν εις το βεβιασμένον αίτημα αυτού προς συμμετοχήν εις την εν Ρόδω Σύσκεψιν. Υπέστημεν και μακράν από τηλεφώνου πίεσιν, αλλά δεν υπεκύψαμεν. Ηρωτήσαμεν άπαντα τα μέλη της σεπτής ημών Ιεραρχίας και ελάβομεν υπό πάντων, πλην ενός, την αρνητική απάντησιν» (δηλαδή να μη μεταβώμεν).

Ο Οικουμενισμός αναπτύσσει μίαν αφάνταστον δραστηριότητα συγκαλώντας σε διάφορα σημεία της υδρογείου κάθε τόσο Συνέδρια και Συνόδους. Έχει ρίξει τώρα το βάρος στο ενωτικό πρόβλημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον Παπισμό. Και έχει κατορθώσει μέχρι σήμερα να διαβρώσει το ορθόδοξο φρόνημα μερικών Θεολόγων και Κληρικών σε ανησυχητικό βαθμό. Αυτούς δε τους χρησιμοποιεί ως φερέφωνα εις τα Συνέδρια αυτά. Ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Κ. Μουρατίδης χαρακτηρίζει ως:

«Λίαν ανησυχητικόν το γεγονός, ότι υπό την επίδρασιν της οικουμενικής θεολογίας, Ορθόδοξοί τινες θεολόγοι δεν διστάζουν να προβούν εις προτάσεις τουτ’ αυτό καταλυτικάς της τε Δογματικής και της Κανονικής τάξεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Βυσσοδομούν, λοιπόν, οι εχθροί της Πίστεως και της Πατρίδος μας συγκαλούντες αδιακόπως Συνέδρια και Συνόδους. Εκεί δε με ωραίες λέξεις, με απατηλά συνθήματα, με μεγάλα και πλάνα λόγια θα μας πούνε ξαφνικά, ότι πρέπει να υπογράψουμε την Ένωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον Παπισμό, τον Προτεσταντισμό και αργότερα με τον Μωαμεθανισμό, Βουδισμό κ.λπ.

Το σχέδιο και το όνειρό του Οικουμενισμού είναι να επιτύχει, όπως κατ’ επανάληψη ελέχθη, την συγχώνευση όλων των Χριστιανικών Ομολογιών και όλων των Θρησκειών. Ένα λοιπόν, μέσον διά την επιτυχία του σκοπού αυτού είναι τα Συνέδρια και οι Σύνοδοι, που συγκαλεί αδιακόπως στις ημέρες μας.

Πηγή: «Ο Οικουμενισμός χωρίς Μάσκα», Αρχιμ. Χαραλ. Δ. Βασιλοπούλου, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» (σελ. 145-150)