Τι σχέση έχει ο Μωάμεθ με την εβραϊκή θρησκεία και το χριστιανισμό;

Το Κοράνιο αποτελεί συγκερασμό ιουδαϊκών, χριστιανικών και ειδωλολατρικών αραβικών στοιχείων. Ο Μωάμεθ, ως έμπορος, ήρθε σε επαφή με Ιουδαίους και χριστιανούς της Αραβίας και του Βυζαντίου και έμαθε για τις θρησκείες τους.

Το Κοράνιο (42,13-15) γράφει ότι η θρησκεία του Νώε, του Αβραάμ, του Μωυσή και του Ιησού είναι η ίδια με του Μωάμεθ. Ο Αλλάχ θα ενώσει όλους, εβραίους, χριστιανούς και μουσουλμάνους.

Αν και δέχεται τις αποκαλύψεις του Μωυσή και του Χριστού (5,44-46), τις σχετικοποιεί και προτρέπει τους πιστούς να μην κάνουν τους εβραίους και τους χριστιανούς φίλους και προστάτες, γιατί είναι άδικοι και παράνομοι λαοί (5,51). Είναι κακοί οι εβραίοι και οι χριστιανοί, γιατί παίρνουν στα αστεία τη θρησκεία του Μωάμεθ. Οι Ιουδαίοι της

Μέκκας δε δέχθηκαν την αποκάλυψη του Μωάμεθ ως θεϊκή και τον περιφρόνησαν. Αυτούς τους απειλεί σε πολλά σημεία. Την άρνηση προς αυτόν την ανάγει σε άρνηση προς το Θεό.

Οι Ισραηλίτες κατά το Κοράνιο δεν τήρησαν τη συμφωνία-διαθήκη με το Θεό. Λέει ο Γαβριήλ στους Ισραηλίτες: «εκτός από ορισμένους ανάμεσά σας, εσείς όλοι μεταστρέψατε αρνούμενοι» (2,83). Οι Εβραίοι απέκρυψαν τις αποκαλύψεις του Θεού στη Βίβλο και θα τρώνε φωτιά στα σπλάχνα τους και ο Θεός δε θα τους εξαγάγει κατά την ημέρα της Ανάστασης (2,174). Οι Εβραίοι παρουσιάζονται ότι έκρυψαν πολλά από το Βιβλίο του Μωυσή (6,91). Αλλού (4,46) γράφει: «Ανάμεσα στους Εβραίους είναι κι εκείνοι που μετατοπίζουν τις λέξεις απ’ τις σωστές θέσεις τους,… Ο Αλλάχ όμως τους καταράστηκε για την απιστία τους».

Άλλοτε (5,62 και 5,64) εκφράζεται έντονος αντισημιτισμός: «Πολλούς απ’ αυτούς θα τους δεις, να βιάζονται στην αμαρτία και στην εχθροπάθεια, και να τρώνε απαγορευμένα φαγητά. Πονηρά πράγματι είναι τα όσα κάνουν». «Κι είπαν οι Εβραίοι “ο Αλλάχ έχει δεμένα τα χέρια Του”. Ας δεθούν τα χέρια τους και να είναι καταραμένοι, για την (βλαστήμια) που εξεστόμισαν. Τ’ αντίθετο τα δύο Του χέρια είν’ ορθάνοιχτα: δίνει και ξοδεύει (απ’ την γενναιοδωρία Του) όπως Του αρέσει. Η αποκάλυψη που σου ήρθε από τον Κύριό σου θα αυξήσει σ’ άλλους από αυτούς την αδικία και την απιστία. Και σπείραμε ανάμεσά τους τη διχόνοια και το μίσος μέχρι την Μέρα της Κρίσης. Κάθε φορά που θα ανάβουν φωτιά για πόλεμο, ο Αλλάχ θα τη σβήνει. Σπείρουν το κακό στη γη. Κι ο Αλλάχ δεν αγαπά τους κακοποιούς».

Οι χριστιανοί της Αραβίας, προφανώς αιρετικοί, έδειξαν μεγαλύτερη ανοχή και αποδοχή στη διδασκαλία του Μωάμεθ. Γι’ αυτό ο Μωάμεθ τους επαινεί. Γράφει στο 5,82: «Θ’ ανακαλύψεις ότι οι πιο φανατικοί στην έχθρα απ’ τους ανθρώπους προς τους πιστούς είναι οι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες, οι συνεταιρίζοντες τον Αλλάχ. Ενώ θ’ ανακαλύψεις ότι: οι πιο κοντά στην αγάπη προς τους πιστούς, είναι αυτοί που είπαν ότι: «Είμαστε Χριστιανοί». Κι αυτό, γιατί ανάμεσά τους υπάρχουν άνθρωποι αφοσιωμένοι στη μάθηση, καθώς και μοναχοί και δεν είναι υπερήφανοι». Το ότι οι χριστιανοί της Αραβίας ήταν διχασμένοι λόγω των αιρέσεων φαίνεται κι από τα γραφόμενα στο Κοράνιο: «Και απ’ εκείνους, ακόμη που είπαν είμαστε χριστιανοί, πήραμε μια Συμφωνία και αγνόησαν ένα μεγάλο μέρος απ’ το μήνυμα που τους εστάλη. Έτσι τους προξενήσαμε έχθρα και το μίσος μεταξύ τους, μέχρι την Ημέρα της Κρίσης. Και ο Αλλάχ θα τους ειδοποιήσει για το τι είναι εκείνο που είχαν κάνει». (5,14).

Ο Μωάμεθ για να μειώσει τους Ιουδαίους, που δεν τον δέχονταν ως προφήτη, γράφει πως ο Δαβίδ και ο Χριστός καταράστηκαν τους Ιουδαίους. Γράφει: «Κατάρες ξέφυγαν απ’ το στόμα του Δαβίδ και του Ιησού, του γιού της Μαριάμ, για εκείνους απ’ τα Παιδιά του Ισραήλ, που αρνήθηκαν την πίστη: Και τούτο για ό,τι πα΄ρακουσαν κι επέμεναν στην παρανομία» (5,78).

Ο Θεός κατά το Μωάμεθ, τους Ιουδαίους και τους χριστιανούς τους τιμωρεί για τις αμαρτίες τους. Γράφει: «Κι είπαν οι Εβραίοι κι οι Χριστιανοί: “Είμαστε παιδιά του Αλλάχ και οι αγαπημένοι Του”. Λέγε: “Γιατί τότε σας παιδεύει για τις αμαρτίες σας; Όχι, δεν είστε παρά άνθρωποι – απ’ αυτούς που δημιούργησε. Συγχωρεί όποιους θέλει και βασανίζει όποιους θέλει. Και στον Αλλάχ ανήκει η Κυριαρχία των ουρανών και της γης, κι ό,τι βρίσκεται ανάμεσά τους, και σ’ Αυτόν (όλα) καταλήγουν”»(5,18).

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.244--246), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου