Ὁ αὐτοκράτορας ὑποχωρεῖ στό Βασίλειο καί τό Γρηγόριο. Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Οὔτε τό φίλο του ἄφησε μόνον.  Βράχος καί ὀχυρό βέβαια ὁ Βασίλειος.  Μά τοῦ ἤτανε γλυκιά παρηγοριά ἡ παρουσία του ἐπιστήθιου φίλου στήν κρίσιμη στιγμή. Ὁ Οὐάλης πολέμησε τό Βασίλειο προσωπικά καί κατά μέτωπο. Ἀλλά δίπα στό Βασίλειο πάντα ὁ Γρηγόριος. Ἄτυχος ὁ Οὐάλης. Πού νά τά βγάλει πέρα μέ δύο ἱερά θηρία, μέ δυό ἀρχαγγέλους τοῦ Θεοῦ. Ἀναγκάστηκε νά τούς ἀφήσει. Κάποτε-κάποτε, μάλιστα, τούς ἔδειχε κι ἐκτίμηση.  Και μείνανε νησίδα Ὀρθοδοξίας γιά τήν Ἀνατολή. Ὠκεανός ὁ ἀρειανισμός, κατάπιε ἤ πέταξε στά βράχια τούς ὀρθοδόξους. Ἐξόριστος π.χ. ὁ Μελέτιος Ἀντιοχείας. Τό ἴδιο καί ὁ φιλος τους Εὐσέβιος Σαμοσάτων, ἀπό τό 374. Καί ὁ Πέτρος Ἀλεξανδρείας. Ἀπό τή σημερινή βόρεια Γιουγκοσλαβία μέχρι τή Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου ἐξουσιάζενε οἱ ἀρειανοί.

Τί κέρδισε ἡ Ἐκκλησία, μέ τό ν’ ἀφήσει ὁ Οὐάλης ἐλευθέρους δύο Καππαδόκες ὀρθοδόξους; Κάτι πολύ σπουδαῖο: τήν πυξίδα. Οἱ ὀρθόδοξοι τῆς Ἀνατολῆς εἴχανε πυξίδα. Ἤξερα ποιοί ἐπίσκοποι στέκουν ὄρθιοι. Ποιοί ὀρθοδοξοῦν.  Τότε οἱ ὀρθόδοξοι διώκονταν, κρύβονταν ἤ σιωποῦσαν ἀπό φόβο. Στρέφανε ὅμως τό βλέμμα τους πρός τήν Καισάρεια καί βεβαιώνονταν πώς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ζεῖ καί στήν Ἀνατολή.  Διαφωνοῦσαν ἤ προβληματίζονταν γιά κάποιο σημεῖο τῆς πίστης; Ἀπευθύνονταν στό Βασίλειο καί τό Γρηγόριο. Αὐτοί λειτουργούσανε ὡς μέτρο τῆς ὀρθοδοξίας. Καί οἱ δύο στέκονταν ψηλά, στήν κορυφή, τούς ἔβλεπαν ὅλοι.  Καί ὅλοι μετρούσανε τήν ὀρθδοξία τους μέ τήν ὀρθοδοξία τοῦ Βασιλείου καί τοῦ Γρηγορίου.

Κέρδισε ὅμως ἡ Ἐκκλησία καί κάτι ἀκόμα, σουδαῖο ἐπίσης. Οἱ δύο μεγάλοι θεολόγοι εἴχανε μείνει ἐλεύθεροι νά θεολογοῦν.  Ν’ ἀντιμετωπίζουνε καί νά λύνουνε τά μεγάλα θεολογικά προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας. Ἄν δέν τά ἔλυναν, οἱ πιστοί θά παρασύρονταν ἀκόμα περισσότερο ἀπό τίς παλαιές καί τίς νέες κακοδοξίες. Εἶναι ἀδύνατο νά φανταστεῖ κανείς τί κακό γινότανε μέ τίς πολλές κακοδοξίες τῶν χρόνων ἐκείνων. Οἱ πιστοί χρειάζονταν στέρεα καί θεία θεολογική τροφή.  Χρειάζονταν στήριγμα γιά ν’ ἀποφύγουνε τά παρακλάδια τοῦς ἀρειανισμοῦ. Καί ζητούσανε νέα ἐπιχειρήματα γιά νά νιώθουνε σίγουροι στήν ὀρθοδοξία τους. Ὅλ’ αὐτά τήν ἐποχή ἐκείνη τά ἔδινε ὁ Θεός μέ ὀργανά του τό Βασίλειο καί τό Γρηγόριο.

Ὁ πληγωμένος Ἀετός (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)

(ἀφηγηματικὴ Βιογραφία)

  (σελ.101-102)

Στυλιανοῦ Γ. Παπαδοπούλου Καθηγητή Πανεπιστημίου

Ἔκδοση Δ΄

Ἀποστολική διακονία

 

θα βρείτε τα προηγούμενα εδώ