Φονταμενταλιστική η δράσις των «Μεταπατερικών» -Το φαινόμενο του «Ακαδημαϊκού Φονταμενταλισμού»

Ι. Μαρκάς, ερευνητής

[..] Όπως είναι φυσικό η ταύτιση των Ορθοδόξων εκσυγχρονιστών θεολόγων με το πνεύμα της «μεταπατερικής» Δύσης προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις πανορθοδόξως. Η απάντηση των «μεταπατερικών» σε αυτές τις αντιδράσεις κάνει λόγο για «πατερικό φονταμενταλισμό» και «εκκλησιαστική θριαμβολογία» εις βάρος του «άλλου».

Ελλείψει, δηλαδή, σοβαρών επιστημονικών επιχειρημάτων, οι της «Ακαδημίας» προσπαθούν μέσα από συνθήματα κενά περιεχομένου ή νεοταξικά τσιτάτα, να «τρομοκρατήσουν» όσους τολμούν να αρθρώσουν παραδοσιακό λόγο, και για αυτό τον λόγο, όπως θα δούμε αμέσως μετά, δεν διστάζουν να εκτοξεύουν χαρακτηρισμούς και ύβρεις σε πρόσωπα που τους φέρνουν σε δύσκολη θέση.

Έτσι μετατρέπονται οι ίδιοι σε αυτό που κατηγορούν στους άλλους, δηλαδή σε φονταμενταλιστές «ακαδημαϊκού» τύπου, και επομένως μπορούμε να πούμε ότι απέναντι στον ανύπαρκτο «πατερικό φονταμενταλισμό», αντιπαρατάσσουν και εκδηλώνουν έναν γνήσιο«ακαδημαϊκό φονταμενταλισμό», που στην πραγματικότητα είναι ένας «αντι-πατερικός φονταμενταλισμός».

Πως εκδηλώνεται ο ακαδημαϊκός-αντιπατερικός φονταμενταλισμός:

α) με ακατάσχετο υβρεολόγιο και βαρύτατους χαρακτηρισμούς. Για τους «πολιτισμένους» θεολόγους της «ΑΘΣ» οι αντιδρώντες, είναι άνθρωποι: συμπλεγματικοί (=κομπλεξικοί), φανατικοί, ανεγκέφαλοι, ρατσιστές, αντισημίτες, οπισθοδρομικοί, φοβικοί, παραδοσιόπληκτοι, εθνικιστές, συντηρητικοί, ανώριμοι, μυθομανείς.

β) με συκοφαντίες καιχτυπήματα «κάτω από τη ζώνη», ήτοι μεθόδους εξευτελισμού της προσωπικότητας όσων αντιδρούν[31].

γ) με αποκλεισμούς από τα ΜΜΕ, μερικά εκ των οποίων χρηματοδοτούν τα συνέδρια της «ΑΘΣ», όπως συμβαίνει με την εφημερίδα «Θεσσαλία» στο Βόλο.

δ) με ποινικοποίηση των αντιαιρετικών αγώνων και των φυσικών προσώπων που θα έχουν το σθένος να εγκαλούν τους αιρετικούς, τόσο τους «εντός» -αυτούς που ως λυκοποιμένες αποδομούν την ορθόδοξη θεολογία και τα δόγματα- όσο και τους  «εκτός» -αυτούς που ανήκουν σε άλλα «δόγματα» και θρησκεύματα. Με ένα νομοθετικό έκτρωμα τύπου «hatespeech» (=ρητορική του μίσους), που ισχύει στις ΗΠΑ, και που θα στοχοποιεί όσους θα καταγγέλλουν τους αιρετικούς, τον διεθνή Σιωνισμό, ακόμα και τους ομοφυλόφιλους. Η «ΑΘΣ» εργάζεται μεθοδικά και προς αυτή την κατεύθυνση.

 Αυτός είναι εν ολίγοις ο ολοκληρωτικός τρόπος διαχείρισης των «συμπλεγματικών» αντιδρώντων από τους φωστήρες καθηγητές της «Ακαδημίας». Μόνο που πραγματικοί συμπλεγματικοί, δεν είναι όσοι εμμένουν να μη μεταθέτουν τα όρια της Πίστεως που παρέλαβαν από τους Πατέρες, αλλά οι έμμισθοι δεφένσορες της «Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών», με την αγωνιώδη προσπάθεια που καταβάλλουν να θέσουν σώνει και καλά την Ορθόδοξη θεολογία στις ράγες της νεωτερικότητας του διαφωτισμού, ή –ακόμη χειρότερα- της μετανεωτερικότητας του καθολικού μηδενισμού και της αμφισβήτησης των πάντων.

Αυτοί οι στυγνοί επαγγελματίες θεολόγοι του καιρού μας είναι που, σύμφωνα με τον μακαριστό π. Ιωάννη Ρωμανίδη, εμφανίζουν ως προς την προσέγγισή τους με τη θεολογία των Ρωμαίων Πατέρων, «συμπλέγματα κατωτερότητας». Η θέσις αυτή είναι αξιοπρόσεκτη και καθόλα τεκμηριωμένη, ακριβώς επειδή η θεολογική μέθοδος των Πατέρων βασίζεται επί της Ορθοδόξου πνευματικότητας, και είναι αδύνατον ο έχων συμπλέγματα κατωτερότητας και πνευματικώς δουλοπρεπής σε κάθε τι ξένο προς τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό να καταλάβει την Πατερική θεολογία και πνευματικότητα[32].

Επιπλέον, καλό θα ήταν να αντιληφθούν ορισμένοι ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αναζητεί την ενότητα, με την έννοια του «ίνα ώσι έν» που διαστρεβλώνουν οι «μεταπατερικοί» θεολόγοι, απλούστατα διότι η ίδια κατέχει το όλον της αλήθειας και δεν ψάχνει να βρει δεξιά και αριστερά «μέρος της αλήθειας».

Το πρόβλημα το έχουν οι λεγόμενες «δυτικές εκκλησίες», οι οποίες αποκόπηκαν οικειοθελώς από αυτή την ενότητα που διατηρεί η Ορθοδοξία, ως αυθεντικός φορέας της αποκεκαλυμμένης αλήθειας. Το να θεωρείται η στάση αυτή από κάποιους «γενίτσαρους» θεολόγους της Ορθοδοξίας, ως «φονταμενταλισμός» ή «εσωστρέφεια», είναι τουλάχιστον αστείο και κωμικό.

Η Ορθοδοξία δεν υπηρέτησε και δεν υπηρετεί κανενός είδους «φονταμενταλισμό», αλλά φυσικά δεν υπηρετεί ούτε και τον θρησκευτικό πλουραλισμό, που οδηγεί στον Οικουμενισμό και στο Συγκρητισμό. Αρνείται να αποδεχθεί τη «θεωρία των κλάδων», της «περιεκτικότητος», των «δύο πνευμόνων», τη «βαπτισματική» ή τη «μεταπατερική θεολογία».

Η στάση της είναι καθόλα έντιμη, αφού εδώ και 2000 χρόνια με συνέπεια και ακρίβεια υπηρετεί την αλήθεια και μόνο αυτή, χωρίς να τη σχετικοποιεί ή να τη νοθεύει. Τα δυτικοχριστιανικά κριτήρια ενότητας, τα απορρίπτει ολοκληρωτικά, διότι αυτά ακριβώς είναι στη βάση τους ιμπεριαλιστικά και άκρως φονταμενταλιστικά, αφού θεμελιώνονται με δόλιες μεθόδους που θυμίζουν ξεκάθαρα πρακτικές του τεκτονισμού.

Η σύγχρονη κατατετμημένη ομολογιακή μορφή του χριστιανισμού δε θα πρέπει να έχει ως λύση της την πανομολογιακή συμφωνία, ούτε την ομολογιακή ομοτιμία, ούτε ακόμη την πανομολογιακή συγκόλλησηή παράθεση[33], αλλά την επιστροφή των πεπλανημένων στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.[...]

 

πηγή:  http://katanixis.blogspot.gr