Στην Ορθοδοξία δεν είναι νοητή θρησκευτική
ζωή χωρίς θυσία. Αυτό διασαφηνίζεται με πρωτότυπο και οριστικό τρόπο στην
Καινή Διαθήκη. Η θυσία του Χριστού πάνω στον Σταυρό με την μοναδικότητα και την
οικουμενικότητά της ξεπερνά όλες τις θυσίες του κόσμου, αλλά σηματοδοτεί την
πορεία και τη ζωή του κάθε πιστού, εφ’ όσον θέλει να είναι σωστός Χριστιανός.
Όταν, λοιπόν, ο αρχηγός της πίστεώς μας, ο Χριστός, μας
υποδεικνύει το δρόμο της θυσίας, δεν μπορεί ο πιστός ν’ ακολουθεί το δρόμο
του εγωκεντρισμού, της φιλαυτίας, της ιδιοτέλειας, του συμφέροντος, της
φυγοπονίας και της φιλαργυρίας.
Η θυσία φέρνει
χαρά, λέει ο Γερ. Παΐσιος. «Αυτή την
χαρά της θυσίας δεν την γεύονται
σήμερα οι άνθρωποι, γι’ αυτό είναι
βασανισμένοι (Γέροντος Παϊσίου, ΛΟΓΟΙ Β’, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ, σελ. 194). Το καλό είναι καλό, μόνον όταν αυτός που το
κάνει θυσιάζη κάτι από τον εαυτόν του, ύπνο, ανάπαυση κ.λπ… Όταν κανείς
βαριέται, κουράζεται και με την ξεκούραση. Ένας που βοηθάει, ξεκουράζεται με
την κούραση. Αυτός έχει πνεύμα θυσίας (σελ. 195). Ό,τι κάνει κανείς, να το
κάνη με την καρδιά του, αλλιώς δεν αλλοιώνεται πνευματικά. Ό,τι γίνεται με την
καρδιά δεν κουράζει. Η καρδιά είναι σαν μια μηχανή που φορτίζεται∙ όσο
δουλεύει, τόσο φορτίζεται… Να μην υπάρχη μέσα μας η απληστία, αλλά η θυσία… Και
ξέρεις τι χαρά νιώθει ο άνθρωπος, όταν θυσιάζεται; Δεν μπορεί να εκφράση την
χαρά που νιώθει. Η ανώτερη χαρά βγαίνει
από την θυσία. Μόνον όταν θυσιάζεται, συγγενεύει με τον Χριστό, γιατί ο
Χριστός είναι θυσία. Ο άνθρωπος από δω ζη τον Παράδεισο ή την κόλαση» (σελ.
196). Και παρά κάτω αναφέρει ο Γέροντας ένα θαυμαστό παράδειγμα αυτοθυσίας
(σελ. 212). «Πριν από χρόνια σε μια βιοτεχνία κινδύνεψε να τυλιχθεί ένας
εργάτης σ’ ένα μηχάνημα και ενώ ήταν τόσοι άνδρες, έτρεξε μια γυναίκα να τον
γλυτώση. Οι άνδρες κοιτούσαν. Τον γλύτωσε τελικά, αλλά τυλίχτηκε εκείνη με τα
φορέματά της και σκοτώθηκε. Μάρτυρας! Μεγάλη υπόθεση!»
Ο πιστός Χριστιανός, λοιπόν, εάν θέλει να
είναι πραγματικός οπαδός του Χριστού, δεν μπορεί να τα θέλει όλα δικά του και
να μη θυσιάζει τίποτε∙ ούτε χρόνο, ούτε κόπο, ούτε χρήμα. Δεν μπορεί να
σκέφτεται πολύ για να θυσιάσει κάτι. Ο πιστός οπαδός μιμείται σ’ όλα τον Κύριό
του∙ και στο μέγα θέμα της θυσίας. Αρχίζει τη μίμηση, δέχεται τη θεϊκή βοήθεια
και φτάνει, όπου ο Θεός ευλογήσει…
Πηγή: «Μικρή Συμβολή στη Χριστιανική Ζωή»,
Πρεσβ. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου – Θεσσαλονίκη 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας