Θεοδώρου, κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τὸ ὁποῖο εἶχε δημοσιευθεῖ στὴν ἐφημερίδα μας πρὶν ἀπὸ 27 χρόνια (25- 12-1987). Θεωρήσαμε ὠφέλιμο νὰ παραθέσουμε ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα μὲ μεγάλη σημασία:
«Καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ πρέπει ἰδιαιτέρως νὰ προσέξουμε. Μάλιστα οἱ ταγοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Ἄν, ἐλαυνόμενοι ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ κακῶς νοουμένου Οἰκουμενισμοῦ, θελήσουν νὰ ἀποβάλουν τὸν ἐκκλησιολογικὸν “ἐπαρχιωτισμόν” (μὲ τὸν ὁποῖον κατηγοροῦν τοὺς ὀρθοδόξους
συντηρητικοὺς χριστιανούς!) καὶ νὰ κάνουν ἀνοίγματα θεαματικὰ στὸ διαχριστιανικὸ θέατρο τῆς Οἰκουμένης· ἄν, ἀντὶ τοῦ συνετοῦ καὶ περιεσκεμμένου θεολογικοῦ διαλόγου τῆς ἀλήθειας, τὸν ὁποῖον ὀφείλουν νὰ κάνουν μὲ βαρὺ αἴσθημα εὐθύνης, μὲ ταπείνωση καρδίας καὶ φόβο Θεοῦ, ἐπιδοθοῦν σὲ ἀλχημεῖες καὶ ἅλματα οἰκουμενιστικά· ἄν, ἀντὶ μιᾶς πραγματικῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν ἐπὶ τοῦ θεμελίου τῆς μιᾶς πίστεως καὶ τοῦ ἑνὸς βαπτίσματος, ἐπιδιώξουν μίαν ἐξωτερικὴ συγκόλληση τῶν Ἐκκλησιῶν, ἕνα ἐκκλησιολογικὸ τερατούργημα καὶ ἕνα νόθο συμβιβασμό, ἂς εἶναι βέβαιοι ὅτι ἐκεῖνο ποὺ τελικὰ θὰ κατορθώσουν εἶναι ἡ διάσχιση τοῦ χιτῶνος τῆς Ὀρθοδοξίας. Σὲ μιὰ τέτοια προοπτική, σημαντικὸ μέρος τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος δὲν θὰ τοὺς ἀκολουθήσουν. Καὶ τὸ σχίσμα στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας μας θὰ εἶναι βέβαιο· σχίσμα πρωτοφανὲς καὶ ἀδυσώπητο!». Ἕνα ὄντως ὁμολογιακὸ καὶ συνάμα προφητικὸ κείμενο! Αἰωνία του ἡ μνήμη
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ 19/12/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας