Το «καθαρτήριον πυρ». Μια από τις αιρέσεις του παπισμού.

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Μια από τις αιρέσεις του παπισμού είναι και το δόγμα για το «καθαρτήριον πυρ» (purgatorium). Σ’ αυτό το πυρ, λένε οι Λατίνοι, θα μπουν όλες οι ψυχές. Όσες είναι δίκαιες, θα το περάσουν χωρίς να πάθουν τίποτα. Όσες, πάλι, είναι βαριά αμαρτωλές, δεν θα ωφεληθούν. Θα ωφεληθούν, όμως, όσες έχουν ελαφριές αμαρτίες, γιατί θα καθαριστούν μέσα στη φωτιά κι έτσι θα σωθούν. Ο χρόνος που απαιτείται γι’ αυτή την κάθαρση είναι ανάλογος με τον αριθμό και την βαρύτητα των πταισμάτων.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, από το άλλο μέρος, απορρίπτει αυτή την πλάνη και διδάσκει μόνο την

αποκαλυμμένη από το Θεό αλήθεια: Ότι οι πιστοί χριστιανοί, μετά τον σωματικό θάνατό τους και αφού περάσουν από μια πρώτη κρίση, θα βρεθούν σε κατάσταση αναμονής της τελικής Κρίσεως. Μέχρι τότε προσεύχεται γι’ αυτούς, ζητώντας από τον πολυεύσπλαχνο Κύριο να συγχωρήσει τα αμαρτήματά τους – εκούσια ή ακούσια, βαριά ή ελαφριά – και να τους σώσει. Μπορεί να σωθεί ακόμα κι ένας πολύ αμαρτωλός άνθρωπος, που πέθανε αμετανόητος; Αυτό το γνωρίζει μόνο ο Θεός, από το άπειρο έλεος του οποίου εξαρτάται η σωτηρία όλων μας.

Από το βιβλίο «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή», Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, σελ. 182-183