Το σεξουαλικό ένστικτο και η αλόγιστη χρήση του

Η περίοδος της εφηβείας είναι η πλέον συγκλονιστική για τη ζωή του ανθρώπου. Γίνεται μέσα

του μια επανάσταση απ’ τις ορμές, που τον ξαφνιάζει, τον αιφνιδιάζει και τον προβληματίζει. Ένας δυναμισμός ασκεί τεράστια επίδραση στις σωματικές, ψυχικές και πνευματικές δυνάμεις και λειτουργίες των νέων.

Αυτό το ισχυρό ένστικτο μας το έδωσε ο Θεός και κατέχει κεντρική θέση στη ζωή μας, όπως εκείνο της αυτοσυντήρησης, της πείνας και της δίψας.

Είναι δώρο του Θεού και δεν είναι καθόλου αμαρτωλό! Όταν όμως γίνει κακή χρήση αυτού, μπορεί να αποβεί σε αμαρτία και μάλιστα θανάσιμη.

Όπως όλα τα ένστικτα μπορούμε να τα τιθασεύσουμε, έτσι και το ένστικτο αυτό. Μπορούμε να το κατευθύνουμε εκεί που θέλουμε και εκεί που πρέπει.

Σκοπός του γενετήσιου ενστίκτου είναι η ολοκλήρωση των συζύγων και η αναπαραγωγή νέων ανθρώπων.

Η ηδονή και η γέννηση των παιδιών, μαζί και τα δυο σοφά και τέλεια συνδεδεμένα από τον Δημιουργό μας, υπηρετούν τον βασικό σκοπό του ενστίκτου.

Το λάθος μας είναι, ότι απομονώνουμε το ένα από το αδιάσπαστο αυτό σύνολο και ζητάμε την ηδονή χωρίς να θέλουμε τον καρπό της αγάπης μας.

Είναι ακριβώς τω ίδιο σαν να τρώμε όχι για να ζήσουμε μα για την απόλαυση μόνο του φαγητού.

Κι εδώ ακριβώς εστιάζεται το δράμα της νεολαίας στην εποχή μας με τις συνέπειες και τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

-    Δεν είναι από το Θεό δοσμένη και η σεξουαλική ορμή στον άνθρωπο; Ρωτούν πολλοί.

-    Καμμιά αντίρρηση. Όμως και οι πιο ευεργετικές δυνάμεις (λ.χ. ο ηλεκτρισμός, η φωτιά, το νερό, η πυρηνική ενέργεια κ.τ.λ.), όταν ξεφύγουν από τα καθορισμένα όριά τους, είναι επικίνδυνες και γίνονται καταστροφικές. Αν διατηρηθεί η ορμή αυτή στην κοίτη της εκπληρώνει τον προορισμό της. Αν όμως εκτραπεί, τότε δημιουργεί πληγές και προβλήματα.

Η φυσική της διέξοδος είναι η νόμιμη τεκνογονία μέσα στον ευλογημένο από την Εκκλησία μας γάμο. Φράζοντας με τα διάφορα σατανικά μέσα τη διέξοδο αυτή, εκτρέπεται η ορμή σε άλλα «κανάλια», αρχίζοντας από τα «παρά-νόμον» και φθάνοντας μέχρι τα «παρά-φύσιν».

Χωρίς αμφιβολία, η γενετήσια δύναμη του ανθρώπου δημιουργήθηκε από τον Θεό. Είναι ένα από τα πολυτιμότερα δώρα Του, που σου έδωσε για τη νειότη σου. αλλά η ύπαρξη ενός ενστίκτου δεν δικαιολογεί και την αλόγιστη ικανοποίησή του. Η παρουσία μιάς δυνάμεως δεν σημαίνει ότι πρέπει στα τυφλά και χωρίς χαλινό να την χρησιμοποιούμε. Η χρήση της πρέπει να γίνεται σωστά και στην ώρα της.

Δεν μπορεί π.χ. ο αστυνομικός επειδή του έδωσαν ένα περίστροφο να το χρησιμοποιεί ανεύθυνα και αλόγιστα. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τη γενετήσια δύναμή σου. η χρήση πρέπει να γίνεται στο σωστό τόπο και χρόνο και κάτω από τις συνθήκες που καθόρισε ο Δημιουργός Θεός μας.

Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Γεωργίου Καλπούζου «Έφηβοι και προγαμιαίες σχέσεις», σελ. 11-13