Ἡ «Χριστιανικὴ Ἐπιστήμη» (Christian Science) καὶ ἡ ἀμφισβήτησις τῶν ἀνθρωπολογικῶν διηγήσεων τῆς Γενέσεως

Mary Baker Eddy (1821- 1910)

 Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Ἐπικ. Καθ.Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Ἡ «Χριστιανική Ἐπιστήμη» (Christian Science) εἶναι γνωστή αἱρετική καί παραχριστιανική κίνηση, πού ἱδρύθηκε ἀπό τήν Mary Baker Eddy (1821- 1910), ἔχει διεθνῆ παρουσία, χωρίς φυσικά νά ἀπουσιάζει καί ἀπό τήν Ἑλλάδα. Μεταξύ τῶν ἄκρως ἀντιχριστιανικῶν καί αἱρετικῶν
δοξασιῶν πού πιστεύει καί διαδίδει συμπεριλαμβάνονται καί οἱ κακόδοξες καί παράδοξες θέσεις της γιά τίς ἀνθρωπολογικές διηγήσεις (Κεφ. 1- 3) τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως.
Ι) Γιά τήν «Χριστιανική Ἐπιστήμη» ἡ χριστιανική θέση ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖται ἀπό ψυχή καί σῶμα, συγκροτεῖται ἀπό πνευματικό καί ὑλικό στοιχεῖο εἶναι μία πλάνη, ἕνα λάθος πού πρέπει, κατά τούς ἰσχυρισμούς της, νά καταστραφεῖ μέ τήν ἀλήθεια, πού ταυτίζεται μέ τίς δοξασίες τῆς αἵρεσης. Δέν ὑπάρχει κανένα ὑλικό στοιχεῖο. Γιά τήν αἵρεση ἡ θέση, ὅτι ὑπάρχει ὑλικό στοιχεῖο μαζί μέ τό πνευματικό στόν ἄνθρωπο εἶναι τό μέγαλο λάθος τῶν θνητῶν.
 ΙΙ) Τό «κατ’ εἰκόνα», γιά τήν αἵρεση, εἶναι ἀπόδειξη γιά τήν ἀνυπαρξία ὁποιουδήποτε ὑλικοῦ στοιχείου στόν ἄνθρωπο.
ΙΙΙ) Ὁ ἄνθρωπος, ἰσχυρίζονται, δέν ἔπεσε ποτέ στήν ἁμαρτία. Δέν ὑπάρχει πτώση τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ βιβλική διήγηση γιά τήν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, σύμφωνα μέ τήν «Χριστιανική Ἐπιστήμη», εἶναι μῦθος. Εἶναι ἱστορικό λάθος. Δέν εἶναι πραγματικό γεγονός. Δέν συνέβη ποτέ. Οἱ προπάτορες ποτέ δέν ὑπῆρξαν ὡς ἱστορικά πρόσωπα. Οἱ βιβλικές ἀνθρωπολογικές διηγήσεις πρέπει νά ἐκλαμβάνονται μόνο ἀλληγορικά.
IV) Πραγματικό καί ἀληθινό εἶναι γιά τήν αἵρεση τό ἀναμαρτησία τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ βιβλική διήγηση γιά τήν πτώση εἶναι μόνο μιά ἀλληγορία, πού προσδιορίζει τό ἀναληθές. Κατ’ ἐπέκταση, γιά τήν «Χριστιανική Ἐπιστήμη», δέν ὑπάρχει ἡ ἁμαρτία οὔτε ὡς θεολογικό δεδομένο. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀνίκανος γιά τό κακό καί γιά τήν ἁμαρτία.
V) Ἡ ἀντίληψη ὅτι ἁμαρτάνουν οἱ ἄνθρωποι εἶναι μία ψευδαίσθηση. Ὁ ἄνθρωπος πού νομίζει ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός εἶναι ἁπλῶς θῦμα ψευδαίσθησης. Γιά τήν αἵρεση ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά θεωρηθεῖ χωρισμένος ἀπό τήν ἁγιότητα. Οἱ θέσεις τῆς «Χριστιανικῆς Ἐπιστήμης» καί στό κεφάλαιο τῆς ἀνθρωπολογίας βρίσκονται σέ κάθετη ἀντίθεση, ὄχι μόνο μέ τήν πραγματικότητα καί τήν Ἁγία Γραφή, ἀλλά καί μέ τό σύνολο τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου. Καί στήν αἵρεση αὐτή διαπιστώνουμε τή χρήση χριστιανικῆς ὁρολογίας, πού ὅμως εἶναι σέ ἀπόλυτη ἀναντιστοιχία ὡς πρός τήν νοηματοδότησή της μέ τήν παραδοσιακή χριστιανική καί ἐκκλησιαστική θεώρηση τῶν ὅρων ἀλλά καί μέ αὐτή τήν κοινή λογική. Ὕστερα ἀπό τίς παραπάνω ἐπισημάνσεις ποιός θά διαφωνήσει μέ τήν αὐστηρή ἀξιολογική κρίση, πού εἶχε διατυπώσει, παλαιότερα, ὁ λουθηρανός θεολόγος P.Scheurlen, ὑποστηρίζοντας, ὅτι ἡ « Χριστιανική Ἐπιστήμη»: «δέν εἶναι καμμία ἐπιστήμη, ἀλλά εἶναι μία γελοιογραφία τοῦ Χριστιανισμοῦ». (Βλ. P. Scheurlen, Die Se- kten der Gegenwart, [ 3η. ἔκδ], 1923, σ. 118 ). Νομίζουμε κανείς.

Ορθόδοξος Τύπος 7-11-2014