Ἀσκητής καί Ἱερέας. Στή Ναζιανζό. Ἀνοιχτές μητρικές ἀγκάλες Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Τρισευτυχισμένοι ὁ γερο-Γρηγόριος καί ἡ Νόννα. Ἔμαθαν ὅτι τά παιδιά τους ἔρχονται. Ἔλειψαν περίπου ὀκτώ χρόνια. Ἔφυγαν παλληκαράκια κι ἔρχονται ὥριμοι ἄνδρες. Ἡ καρδιά τῆς Νόννας πήγαινε νά σπάσει ἀπό τήν ἀγωνία. Πῶς θά δεῖ, πῶς θά τήν ἰδοῦν οἱ λεβέντες της; Φώναξε γιά ἕνα καλάθι.
Ἔβαλε μέσα λίγα φροῦτα καί ξερούς καρπούς καί βγῆκε ἀπό τό σπίτι.  Πέρασε τό γεφυράκι τοῦ ποταμοῦ καί στάθηκε δίπλα στό ἀμπέλι τους. Ἐκεῖ θά φτάνανε ἀπό τό μεγάλο δρόμο οἱ γιοί της. 
Κάποτε φανήκανε ἀπό μακριά.
Ὁ Γρηγόριος καί ὁ Καισάριος ξεπέζεψαν καί προχώρησαν μέ τά πόδια  Βάδισε λίγο καί ἡ γερόντισσα μέ τή νέα καρδιά. Ὁ Γρηγόριος ἔπεσε στήν ἀγκαλιά της καί σχεδόν τή σήκωνε ψηλά.  Κοντά καί ὁ Καισάριος, ἔκανε τά ἴδια. Ἄφθονα τά δάκρυα τῆς Νόννας, κύλαγαν τραγούδι εὐχαριστήριο στό Θεό.
Συνέχισαν καί οἱ τρεῖς γιά τό σπίτι, νά μήν περιμένει ὁ γερο-πατέρας.
Ὅλα καί ὅλοι ἀνέπνευσαν. Ἕνας δυνατός καλοδεχούμενος ἀέρας ὅρμησε στό μεγάλο σπίτι. Ἔδωσε χαρά καί σιγουριά, δύναμη κι ἐλπίδα. Τό γιορταστικό τραπέζι ἀντάξιο τῆς μεγάλης χαρᾶς τῶν γονέων.  Καί ἡ λαμπρότητά του καθρέφτιζε τή λαμπρότητα και τή σύνεση τῶν νέων ἀνδρῶν.
Οἱ καλεσμένοι πολλοί.
Ὅταν περάσανε οἱ γιορτές –καί πέρασαν γρήγορα- οἱ γονεῖς μέ τά τέκνα συζητήσανε τό τί θά κάνουν –τί θά κάνουν ἀπό δῶ καί πέρα, ὁ σπουδαῖος ρητοροδιδάσκαλος καί σοφιστής Γρηγόριος καί ὁ ἐξαίρετος γιατρός Καισάριος.

Ὁ δεύτερος δέν ἄφησε πολλά περιθώρια.  Θά γύριζε στήν Κωνσταντινούπολη καί θά σταδιοδρομοῦσε πολύ εὔκολα. Ἔμενε ὁ πρῶτος, ὁ Γρηγόριος. Αὐτός εἶχε τόση ταπείνωση καί ἀγάπη, πού ἔσκυψε νά σηκώσει τά γεράματα τῶν γονέων του.  Καί εἶχε τόση μεγαλωσύνη, πού ἀσυναίσθητα ἔσκυψε νά φορτωθεῖ καί νά σηκώσει τό μεγαλεῖο τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς θεολογίας.

 Ὁ πληγωμένος Ἀετός (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)

(ἀφηγηματικὴ Βιογραφία)

 σελ.53-54

Στυλιανοῦ Γ. Παπαδοπούλου Καθηγητή Πανεπιστημίου

Ἔκδοση Δ΄

Ἀποστολική διακονία

 

πηγή:  http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9073.html