Ἡ τιμὴ καὶ ἡ ἀτιμία!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ἀπόστολος: Β΄ Τιμ. α΄ 8 – 18

Εὐαγγέλιον: Λουκ. ιδ΄ 16 – 24

Ἦχος: πλ. δ΄.- Ἑωθινόν: Γ΄

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«ἔχε με παρῃτημένον» (Λουκ. ΙΔ΄ 18, 19)

Ἡ τιμὴ καὶ ἡ ἀτιμία!

  Ἕνας εὐγενὴς καὶ πλούσιος ἄνθρωπος ἠσθάνθη τὴν ἀνάγκην νὰ προσκαλέσῃ εἰς δεῖπνον μέγα καὶ λαμπρόν, πολλοὺς καὶ ἐπισήμους καὶ εὐγενεῖς φίλους του! Ὅταν, ὅμως, ἦλθεν ἡ ὥρα τοῦ μεγάλου τούτου πανηγυρικοῦ δείπνου, καὶ τὰ πάντα ἦσαν ἕτοιμα, καὶ ἀπέστειλε τὸν ὑπηρέτην του ἵνα

ὑπενθυμίσῃ εἰς τοὺς προσ­κεκλημένους τὴν παρουσίαν καὶ συμμετοχήν των εἰς τὴν τράπεζαν, ἐξεπλάγη ἀλλὰ καὶ ἐλυπήθη, διότι «ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες»! Ὁ πρῶτος, προεφασίσθη ὅτι ὤφειλεν ἵνα ὑπάγῃ καὶ ἴδῃ καὶ ἐλέγξῃ τὸν προσφάτως ἀγορασθέντα ἀγρόν του! Μία αἰτιολογία, παντελῶς ἀνυπόστατος καὶ ψευδής, καθ’ ὅσον, οὔτε ἡ ὥρα ἐκείνη ἐνεδείκνυτο διὰ τὸν τοιοῦτον ἔλεγχον, ἀλλὰ καὶ ὁ τοιοῦτος ἔλεγχος, συγκρινόμενος μὲ τὴν δόξαν τοῦ δείπνου τούτου, ἦτο ἀσυγκρίτως κατώτερος!

  Ὁ δεύτερος, κατὰ παρόμοιον τρόπον, σπεύδει καὶ οὗτος ἵνα «δικαιολογήσῃ» τὴν ἀπουσίαν του, προφασιζόμενος καὶ οὗτος ψευδῶς, ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν ἀγρὸν καὶ δοκιμάσῃ τὰ πέντε ζεύγη βοῶν, ἅτινα προσφάτως ἠγόρασε! Τοιαύτη ἐργασία, – ὡς ἀντιλαμβάνεται ὁ κάθε νουνεχής, – γίνεται κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἡμέρας καὶ οὐχί, μετὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου! Πῶς νὰ πείσῃ, συν­επῶς, τὸν εὐγενῆ καὶ φιλόξενον οἰκοδεσπότην! Ὁ τρίτος, ἀσεβὴς καὶ χυδαῖος, προκρίνει τοῦ ἐξόχου τούτου δείπνου, τήν, μετὰ τῆς συζύγου του, διανυκτέρευσιν, καὶ προσβάλλει καὶ οὗτος τὸν φίλον του καὶ γλυκὺν πλούσιον οἰκοδεσπότην! Εἰς τὴν τιμὴν διὰ τῆς ὁποίας περιεποιήθῃ οὗτος ὁ πλούσιος τοὺς φίλους του, ἐκεῖνοι «ἀπήντησαν» διὰ τῆς προσβολῆς καὶ τῆς ἀτιμίας! Εἰς τὴν ἀγάπην καὶ τὸν σεβασμόν του, ἐπέδειξαν ἀχαρακτήριστον ἀγένειαν καὶ κακότητα!

«Τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης»!

 Λογικὸν ἦτο! Μετὰ τὴν προσβολὴν καὶ τὴν ἀδιαφορίαν τῶν προσκεκλημένων, ὁ οἰκοδεσπότης ὠργίσθη! Ἅπαντες, ὑποθέτω, ὅτι θεωροῦμεν αὐτονόητον τὴν τοιαύτην ἀντίδρασιν, ἵνα μὴ εἴπω ὅτι καὶ συμφωνοῦμεν! Ὠργίσθη καὶ ἀντιδρᾷ! Καλεῖ, ἐν πρώτοις, τὸν δοῦλον του, ἵνα σπεύσῃ «εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς» φέρει, ὡς νέους συνδαιτημόνας διὰ τὸ ἤδη ἕτοιμον δεῖπνον του! Καὶ ὅταν, οὗτος ὑπήκουσεν εἰς τὸ πρόσταγμα τοῦ οἰκοδεσπότου, καὶ ἔφερεν ἅπαντας τούτους τοὺς ταπεινοὺς καὶ εὐτελεῖς, ὁ εὐγενὴς οὗτος ἄρχων, ἀποστέλλει ἐκ νέου τὸν δοῦ­λον του καὶ παραγγέλλει εἰς τοῦτον «ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου»! Τοσαύτη εἶναι ἡ ὀργή του καὶ ὁ θυμός του, ὥστε κινεῖται – θὰ ἐλέγομεν – «ἐκδικητικῶς» πρὸς τοὺς ὑβριστὰς καὶ περιφρονητάς, καὶ διαβεβαιοῖ τούτους, ὅτι οὐχὶ μόνον τοῦ ἐν λόγῳ δείπνου, – ἐκ τοῦ ὁποίου αὐτο-ἀπεκλείσθησαν, – ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοῦ ἀκόμη ἐνδοξοτέρου τοιούτου, (τὸ ὁποῖον πρόκειται νὰ γίνῃ εἰς τὸ μέλλον), θὰ εἶναι ἀποκεκλεισμένοι!

  Βεβαίως, ἐκτιμῶ, ὅπως – ὑποθέτω – ὅτι ἐκτιμοῦμεν ἅπαντες, ὅτι ἡ ἀντίδρασις τοῦ οἰκοδεσπότου, οὐχὶ μόνον εἶναι ἀπολύτως δικαιολογημένη, ἀλλὰ ἐὰν καὶ ἡμεῖς εὑρισκώμεθα εἰς τὴν θέσιν του,  θὰ ἀντιδρούσαμε κατὰ τὸν αὐτὸν ἢ ἄλλον παράλληλον τρόπον! Κάμνω τὴν τοιαύτην ἐπισήμανσιν, διότι θὰ πρέπῃ νὰ ἔχωμεν τὸ σθένος, οὐχὶ μόνον νὰ ἐκτιμῶμεν ἐκ τῆς θέσεως τοῦ προσβεβλημένου οἰκοδεσπότου, ἀλλὰ καὶ ὡς, ἀπὸ τῆς ἀντιστοίχου θέσεως τῶν προσκεκλημένων! Διότι, ἐὰν εἰσέλθωμεν εἰς τὴν ἑρμηνείαν τῆς ἐν λόγῳ παραβολῆς, θὰ ἀντιληφθῶμεν ὅτι ἡμᾶς προσκαλεῖ, ὁ Ἄρχων Οἰκοδεσπότης, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἰς κοινωνίαν μετ’ Αὐτοῦ καὶ εἰς συμμετοχὴν εἰς τὴν οὐράνιον καὶ αἰωνίαν τράπεζαν, τῆς Θείας Μεταλήψεως! Δὲν χαιρόμεθα μόνον, διὰ τὴν ἀντίδρασιν τοῦ εὐγενοῦς Ἄρχοντος, ἀλλὰ καὶ ἀνησυχοῦμεν, μήπως εἴμεθα ἡμεῖς οἱ ἀρνηταὶ καὶ ἀγενεῖς, οἵτινες ἀπαρνούμεθα τὴν Θείαν Μετάληψιν καὶ Τράπεζαν καὶ προσβάλλομεν τὴν ὑψίστην τιμὴν καὶ πρόσκλησιν τοῦ Κυρίου μας!

Τὰ δύο Δεῖπνα!

   Δύο δεῖπνα διακρίνομεν, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, εἰς τὴν σημερινὴν Εὐαγγελικὴν περικοπήν! Ἐκεῖνος ὅστις ἐκτιμήσει καὶ παρακαθήσει εἰς τὸ πρῶτον, τὸ ἐπὶ τῆς γῆς οὐράνιον, τῆς Θείας Κοινωνίας, προϋποτίθεται ὅτι θὰ συμμετάσχῃ καὶ εἰς τὸ δεύτερον, τὸ ἐν οὐρανοῖς αἰώνιον καὶ ἀτελεύτητον!

   Ἡμεῖς, ὡς ἤδη εἴδομεν, εἴμεθα ἐκεῖνοι οἱ τετιμημένοι – προσκεκλημένοι, οἵτινες ἠξιώθημεν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ συν­επῶς τῆς συμμετοχῆς ἡμῶν εἰς τὰ Θεῖα Μυστήρια τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας! Ὅμως, δυστυχῶς, καὶ πολλοὶ ἐξ ἡμῶν, εἴμεθα ἐκεῖνοι οἵτινες, εἰς τὰς ἐπανειλημμένας ἐκκλήσεις καὶ ὑπενθυμίσεις τοῦ Χριστοῦ μας, μετερχόμεθα σωρείαν ἀτόπων καὶ ἀνυποστάτων δικαιολογιῶν καὶ κατ’ οὐσίαν περιφρονοῦμεν τὸν Οὐράνιον Οἰκοδεσπότην. Οἱ πολλοὶ ἐξ ἡμῶν εἶναι, δυστυχῶς, ἐκεῖνοι, οἵτινες στρεφόμεθα εἰς πᾶσαν ἄλλην ἐνέργειαν καὶ ἐργασίαν, προκειμένου νὰ ἀποστασιοποιηθῶμεν ἀπὸ τὸ Ὕψιστον καὶ Οὐράνιον Δεῖ­πνον τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Τὴν τράπεζαν ἐκείνην, διὰ τῆς ὁποίας ὁ Κύριος μᾶς καθιστᾷ συσσώμους καὶ συναίμους τοῦ Ἁγίου Του Σώματος καὶ Αἵματος, ἀλλὰ καὶ μετόχους τῆς Οὐρανίου Βασιλείας Του.

   Οἱ πτωχοὶ καὶ ἀνάπηροι καὶ χωλοὶ καὶ τυφλοί, οἵτινες ἐκλήθησαν ἀντὶ τῶν ἀρνητῶν καὶ προδοτῶν, ὡς ἠκούσαμεν, κατὰ τὴν δευτέραν ἀποστολὴν τοῦ ὑπηρέτου, εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι τοὺς ὁποίους νομίζομεν «ἀπορριπτέους» τῆς σωτηρίας, καὶ τοὺς ὁποίους ὁ Δεσπότης Χριστός, θὰ καλέσῃ, προκειμένου νὰ ἐπαισχυνθῶμεν ὅλοι ἡμεῖς οἱ περιφρονηταὶ τῆς Θείας προσκλήσεως. Εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες δὲν ηὐτύχησαν νὰ διδαχθῶσι τὰ νάματα τῆς Θείας καὶ ἀμωμήτου Πίστεώς μας καὶ εὑρέθησαν, καὶ μὴ θέλοντες, μακρὰν τῶν Ἁγίων Μυστηρίων καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι, ἀκόμη, ἐκεῖνοι τοὺς ὁποίους ὁ Πανοικτίρμων Κύριος, θὰ καλέσῃ καὶ τιμήσῃ, διότι καὶ ἐκεῖνοι ἤθελον τὴν εὔνοιαν καὶ χάριν τῆς Θείας Ἀγάπης.

   Ἀλλὰ καὶ τὸ δεύτερον Δεῖπνον, τὸ ὁποῖον, ὡς προανεφέραμεν, «διακρίνεται», εἰς τὴν ὀργίλην ἀπάντησιν τοῦ Οὐρανίου Βασιλέως, εἶναι ἡ αἰώνιος εὐφροσύνη τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, ἡ ἡτοιμασμένη ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, «τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν». Εἶναι τὸ Δεῖπνον ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ὑπόσχεται ὁ Κύριός μας εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι θὰ τιμήσωσι καὶ θὰ τιμηθῶσιν ἀπὸ τὴν Θείαν Μετάληψιν καὶ βρῶσιν τοῦ Παναγίου Σώματος καὶ τοῦ Παν­ακηράτου Αἵματος τοῦ Δεσπότου.  Εἶναι ἡ αἰωνία παράκλησις καὶ Θεία ἀνέκφραστος ἡδονὴ τὴν ὁποίαν, εἴθε, νὰ ἀπολαύσωμεν ἅπαντες. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή:orthodoxostypos.gr