Ο γελαστός Άγιος – Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης

Μπορείς να είσαι χαρούμενος και μέσα στις δυσκολίες;

Ο άγιος Ευμένιος, ο σύγχρονος χαρισματούχος Άγιος[1], έζησε ως πολύπαθος Ιώβ σε όλη του τη ζωή, αλλά ακτινοβολούσε τη χαρά του Αγίου Πνεύματος.

Ζωή γεμάτη πειρασμούς

 Μεγάλωσε με στερήσεις σε φτωχή υπερπολύτεκνη οικογένεια, ορφανός από πατέρα. Στα δεκαεπτά του χρόνια πήγε για μοναχός. Προσβλήθηκε από τη λέπρα στα εικοσιτέσσερα. Αποθεραπεύθηκε την

επόμενη χρονιά, άλλωστε είχε βγει το φάρμακο για εκείνη την αρρώστια. Όμως, επειδή αφενός είχε αποκτήσει διάφορα προβλήματα υγείας και χρειαζόταν ιατρική βοήθεια, αφετέρου επειδή ήθελε ο ίδιος να βοηθήσει τους ασθενείς του Νοσοκομείου Λοιμωδών Νόσων στην Αθήνα, όπου είχε νοσηλευθεί, κρίθηκε αναγκαίο να παραμείνει εκεί. Κι έμεινε εκεί τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, σ’ ένα κελλάκι δίπλα στο Ναό των Αγίων Αναργύρων, όπου λειτουργούσε, αφού χειροτονήθηκε και ιερέας, και εξομολογούσε χιλιάδες κόσμο. Χτυπήθηκε αλύπητα από τους πειρασμούς, πάλεψε με τον διάβολο αλλά και με χρόνιες ασθένειες. Ουδέποτε όμως παραπονέθηκε. Όλα τα δεινά τα θεωρούσε επισκέψεις του Θεού και τα μετέτρεπε σε πηγές χαράς.

 Χαρά παντού!

Το ζάχαρο ανέβαινε στο 4, η πίεση στο μάτι στο 70, πονούσε φρικτά, αλλά το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο. «Καιγόμουν στον πυρετό», έλεγε, «αμέσως έκανα προσευχή και άρχισα την ευχαριστία. Μετά ήρθε η δρόσος του Αγίου Πνεύματος. Ένα αεράκι… από άλλη φύση… Μετά ήρθε η χαρά».

 Ζούσε σαν να μην είχε καμία έλλειψη ή ανάγκη. Στον καύσωνα χαιρόταν. Στο τσουχτερό κρύο, το διασκέδαζε.

Όταν μάθαινε ότι κάποιος έλεγε κάτι κακό γι’ αυτόν, ευχαριστιόταν. «Πολύ καλό, πολύ καλό», έλεγε γελώντας.

Κι όταν καταλάβαινε ότι ο Θεός έκανε δεκτή την προσευχή του για τους άλλους, έκλαιγε από χαρά.

Έδινε απλόχερα. Ήταν μια κινητή Τράπεζα, που μοίραζε διαρκώς αυτά που του έδιναν.

Αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Χαιρόταν να κάθεται με τις ώρες μαζί τους, τους μιλούσε και τους κερνούσε πορτοκαλάδες και γλυκά. Κι αυτά τον αγαπούσαν κι έρχονταν κατά δεκάδες στο κελλάκι του, για να πάρουν την ευχή του, ιδιαίτερα στις εξετάσεις.

Όταν βάδιζε στο δρόμο, προσευχόταν και έψαλλε χαμηλόφωνα, χωρίς να νοιάζεται για το τι θα πουν οι άλλοι. Είχε μια ουράνια απλότητα, που την ακτινοβολούσε και γύρω του.

Και πράγματι, όσοι τον πλησίαζαν στενοχωρημένοι, έφευγαν αισιόδοξοι και με ανεβασμένο το ηθικό.

«Γέλιο θεϊκό»

Ο Άγιος ζούσε σε ένα διαρκές ουράνιο πανηγύρι! Συχνά γελούσε σαν παιδί. Και μέσα στην εκκλησία τον έβλεπες γελαστό∙ στις ακολουθίες, την ώρα που θυμιάτιζε την Κυρία Θεοτόκο ή την ώρα των Παρακλήσεων. Ασφαλώς θα έβλεπε θείες παρουσίες και δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του.

«Γέροντα, πώς τα καταφέρνετε να είστε πάντα χαρούμενος και γελαστός;», ρώτησε μία κυρία. Κι εκείνος απάντησε: «Αυτά, ευλογημένη, είναι γέλια θεϊκά».

***

Ας τον παρακαλέσουμε να δώσει και σε μας λίγη από τη θεϊκή χαρά που ζούσε όταν ήταν εδώ στη γη, και απολαμβάνει με μεγαλύτερη πληρότητα τώρα, που είναι λουσμένος στο φως του Παραδείσου.

                                                            Νεφέλη

«ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ», Νοέμβριος 2023

 

Πηγές

-Ἀντων. Χαραλ. Σαριδάκη, Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ, «Ο ΠΡΑΟΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ Τῌ ΚΑΡΔΙᾼ», Ἡράκλειο 2021⁶.

-Σίμωνος Μοναχοῦ, ΑΓΙΟΣ ΕΥΜΕΝΙΟΣ, Ο ΠΟΙΜΗΝ Ο ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ, Ἱ. Καλύβη Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, Ἱ. Σκήτη Κουτλουμουσίου, Ἐκδ. ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ, 2022⁷.

[1] Γεννήθηκε στην Εθιά Μονοφατσίου του Νομού Ηρακλείου Κρήτης το 1931 και πέθανε στην Αθήνα στις 23 Μαΐου 1999. Ανακηρύχθηκε Άγιος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 2022. Η μνήμη του τιμάται στις 23 Μαΐου.

 

πηγή:  prostiniki.gr