Γέρων Αθανάσιος Μυτιληναίος: Τα σύγχρονα μαρτύρια στρέφονται στην ψυχή.

«Μου λέει κάποιος πρόσφατα συνάδελφος κληρικός, απ’ άλλον τόπο – ας μην πω ποιός είναι – υπήρχε ένας μοναχός ασκητής, αυτός είχε κάποια εξέχουσα θέση κάποτε- ήταν και λόγιος κ.λπ.- όμως τα άφησε όλα για να γίνει μοναχός και μάλιστα ασκητής.

 Εκοιμήθη – δηλαδή απέθανε – ο μοναχός αυτός το 1962 δηλαδή είναι πολλά χρόνια – καμιά 25αριά χρόνια. Προσέξτε τώρα εδώ έλεγε το εξής: Αναμένουν την εκκλησία μαρτύρια/διωγμοί που τα μαρτύρια του Νέρωνος ωχριούν!

Δεν εννοεί τα μαρτύρια/διωγμούς του αντιχρίστου αλλά εννοούσε κάτι που αφορούσε τις μέρες μας… Ας πούμε στην γενεά μας. Εκείνο που είπε ο Κύριος σας βεβαιώνω κατα το «ου μη παρέλθει η γενεά αυτή έως αν ταύτα πάντα γένηνται».

Τι ήθελε να πει εδώ;  ‘Οτι έχουμε τους διωγμούς αυτούς οι οποίοι θα είναι στον καιρό μας, στην εποχή μας… Όχι στα έσχατα! Και εδώ να κάνω μια διευκρίνηση αυτό το «ωχριούν οι διωγμοί του Νέρωνος και τα βασανιστήρια» μην σας πάει στο μυαλό σας…γιατί αν διαβάσει κανείς τα αρχαία μαρτυρολόγια θα τρομάξει!

 

Τι περισσότερο μπορεί κανείς να κάνει σ’ έναν άνθρωπο; Τι περισσότερο μπορεί να τον κάνει; Θα σας πω που είναι το σημείο του ό,τι «ωχριούν» τα αρχαία μαρτύρια. Τα αρχαία μαρτύρια απετείνονταν μόνο στο σώμα και μόνο στο σώμα ..όχι στην ψυχή.

Τα σύγχρονα μαρτύρια στρέφονται στην ψυχή. Και μπορεί βέβαια να μην είναι ένα μαρτύριο οδυνηρό με την έννοια να με τηγανίζουνε και να με γδέρνουνε.

Αλλά όταν όμως μου παραλύσουν την βούληση με κάποια φάρμακα δηλαδή χημικές ουσίες ή την νόηση δεν μπορώ να αντιδράσω. Αυτό δεν είναι ένα μαρτύριο πολύ περισσότερο διότι με τον τρόπο αυτόν έχω χάσει την προσωπικότητα μου; 

 

    Θα ‘θελα αυτό το σημείο να τονίσω: ό,τι τα παλαιά μαρτύρια δεν μπορούσαν να προσβάλλουν την ανθρώπινη προσωπικότητα. Τα σύγχρονα μαρτύρια προσβάλλουν την ανθρώπινη προσωπικότητα. Μ’ αυτή την έννοια έτσι το καταλαβαίνω. Και είχε πει και κάτι άλλο : Γιατί οι κληρικοί, επίσκοποι, πρεσβύτεροι δεν ειδοποιούν την εκκλησία να ετοιμάζεται: Αλλά αυτό τώρα προσέξτε αγαπητοί μου. Τι θα πει ό,τι το προφητικό χάρισμα υπάρχει μέσα στην εκκλησία; Το προφητικό χάρισμα δεν είναι με την έννοια ό,τι έναν κήρυκα του ευαγγελίου τον φωτίζει να πει κάποια πράγματα καινούρια…αλλά τον φωτίζει να πει και πράγματα παλαιά και να ανανεώσει.

 

Έχετε ακούσει την έκφραση ότι «αυτή η ομιλία ήταν προφητική»; Δεν σημαίνει ό,τι προλέγει το μέλλον σημαίνει ότι ειδοποιεί για πράγματα που ήδη ειπώθηκαν. Συνεπως δεν είναι μόνο προφήτης εκείνος που λέει το καινούριο αλλά και εκείνος που αναγγέλει αυτό το καινούριο ή το παλαιό. Βλέπετε λοιπόν ό,τι πρέπει να ειδοποιείται η εκκλησία! Και έλεγε ο αποθανών «γιατί δεν ειδοποιείται η Εκκλησία;»

 

Ποιός ξέρει ο άνθρωπος τι έβλεπε, τι αισθανόταν, τι το πνεύμα του Θεού τον φώτιζε και έτρεμε μπροστά σ’ αυτή την ξενοιασιά ..σ’ αυτό το πνεύμα το ανύποπτο!! Γιατί πρέπει να πούμε ότι οι χριστιανοί μας ζούνε ανύποπτα και δεν υπάρχει φοβεροτέρα προϋπόθεση καταστροφής από την ανυποψία!! Να είναι ο εχθρός απ’ έξω να ακονίζει τα μαχαίρια και εμείς να κοιμόμαστε, να γελάμε και να διασκεδάζουμε.”

 
 «Κατηχήσεις Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων», Ομιλία 129η

 

πηγή:  enromiosini.gr