1. Συμφώνως πρὸς τὰ διαλαμβανόμενα ἐν τῇ ὡς ἄνω Κ.Υ.Α. ἡ παρουσία πιστῶν ἐντὸς τῶν Ἱερῶν Ναῶν θὰ πραγματοποιῆται ἀναλόγως τοῦ ἐπιπέδου ἐπιδημιολογικῆς ἐπιβαρύνσεως εἰς τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται ὁ Δῆμος ἢ ἡ Περιφερειακὴ Ἑνότης ἑκάστου Ἱεροῦ Ναοῦ: α) Ἐπίπεδον ἐπιτηρήσεως β) Ἐπίπεδον ηὐξημένου κινδύνου γ) Ἐπίπεδον πολὺ ηὐξημένου κινδύνου καὶ δ) Ἐπίπεδον μητροπολιτικῶν περιοχῶν.
Εἰς τὰς ὑπὸ ἀρίθμησιν α', β' καὶ δ' περιπτώσεις - ἐπίπεδα ἢ συμμετοχὴ πιστῶν ὁρίζεται ὡς ἑξῆς:
Εἰς τὸ α' ἐπίπεδον ἕνας (1) πιστὸς ἀνὰ εἴκοσι πέντε (25) τ.μ. ἐπιφανείας καὶ μὲ ἐλάχιστην ἀπόστασιν δύο (2) μέτρων μεταξὺ των, μὲ μέγιστον ἀριθμὸν παρευρισκομένων πιστῶν τούς πεντήκοντα (50).
Εἰς τὸ β' καὶ δ' ἐπίπεδον προβλέπεται ἕνας (1) πιστὸς ἀνὰ εἴκοσι πέντε (25) τ.μ. ἐπιφανείας καὶ μὲ ἐλάχιστην ἀπόστασιν δύο (2) μέτρων μεταξὺ των, μὲ μέγιστον ἀριθμὸν παρευρισκομένων πιστῶν τούς ἔννεα (9). Ἐνῶ εἰς τὸ γ' ἐπίπεδον ὁρίζεται ἡ τέλεσις τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν», ἄνευ τῆς παρουσίας πιστῶν. Ἐπιπλέον, ἐπιτρέπεται «στὸ πλαίσιο τῶν ἐπιτρεπομένων λόγων μετακίνησης» (Παράρτημα Κ.Υ.Α., Φ.Ε.Κ. Β' 534/10.2.2021, σελ. 5174) ἡ προσέλευσης τῶν πιστῶν διὰ προσκύνημα καὶ «κατ' ἰδίαν προσευχήν», μετὰ τὸ πέρας τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν.
2. Εἰς τὰς ἐν θέματι α', β' καὶ δ' περιπτώσεις - ἐπίπεδα ὁρίζεται ἡ παρουσία ἑνὸς (1) μόνον πιστοῦ ἐντὸς εἴκοσι πέντε (25) τ.μ. επιφανείας μὲ ἀπόστασιν δύο (2) μέτρων ἀπὸ τὸν πλησίον του, ἐνῶ ἡ Κ.Υ.Α. τοῦ Δεκεμβρίου, ἡ ὁποία «κατ' ἐξαίρεσιν ἐπέτρεπε τὴν τέλεσιν Λειτουργιῶν τὴν 25.12.2020, τὴν 1.1.2021 καὶ 6.1.2021», ὤριζε τὴν παρουσίας ἑνὸς (1) πιστοῦ ἀνά δεκαπέντε (15) τ.μ. μὲ ἀπόστασιν δύο (2) μέτρων ἀπὸ τὸν ἄλλον. Καὶ ἐρωτᾶται: αὐτὰ τὰ ὑπερβολικὰ τ.μ. ἐπιφανείας (15 πρὶν καὶ 25 τώρα) ποῦ ἄλλου τηροῦνται; Εἰς τὰ super markets καὶ τὰ λοιπὰ καταστήματα τροφίμων, εἰς τὰ φαρμακεία, εἰς τὰς σχολικὲς αἴθουσας, εἰς τὰ ἀεροπλάνα, εἰς τὸ μετρό, εἰς τὸν ἠλεκτρικὸν σιδηρόδρομον, εἰς τὰ ἀστικὰ λεωφορεῖα, ποῦ; Τόσον ἐπικίνδυνοι διὰ μολυσμὸν καὶ μετάδοσιν τοῦ μικροβίου θεωροῦνται οἱ Ἱεροὶ καὶ καθαγιασμένοι Ναοί μας; Πῶς πρέπει νὰ διαίτερα ἀντιμετώπισης τῶν ἱερῶν καὶ λειτουργικῶν αὐτῶν χώρων, ἀλλὰ καὶ τῶν πιστῶν;
Ἐξ ἄλλου, ὁ καθορισμὸς τοῦ ἑνὸς (1) προσώπου ἐντὸς τῶν 25 τ.μ. ἐπιφανείας καὶ μὲ ἀπόστασιν δύο (2) μέτρων τοῦ ἑνὸς ἀπὸ τὸν ἄλλον διὰ τοὺς Ἐπαρχιακοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς σημαίνει κατ' ἀκρίβειαν τὴν παρουσίαν 3-5 προσώπων μόνον, ἐνῶ ὡς μέγιστος ἀριθμὸς πιστῶν ὁρίζεται (θεωρητικῶς) ὁ ἀριθμὸς πεντήκοντα (50), δηλαδὴ «δῶρον ἄδωρον».
3. Εἰς τὴν γ' περίπτωσιν -ἐπίπεδον πολὺ ηὐξημένου κινδύνου κατατάσσονται ὅλες οἱ περιοχὲς -πόλεις, περιφέρειες- οἱ ὁποῖες ἀνήκουν εἰς τὸ «κόκκινο», δηλ. ἀφορά εἰς τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας (περιφέρεια Ἀττικῆς, Θεσσαλονίκη, Ἀχαΐα καὶ νομοὶ Πελοποννήσου, Εὔβοια, νομοὶ Κρήτης κ.ἂ.). Καὶ εἰς τὴν κατηγορίαν αὐτήν, ὡς μὴ ὤφελε, ἐντάσσονται τὰ Κύθηρα καὶ τὰ Ἀντικύθηρα, ὡς ἀνήκοντα εἰς τὴν Περιφέρειαν Ἀττικῆς. Εἰς τὰ Κύθηρα προέκυψε ἕνα κροῦσμα, τὸ ὁποῖο ἐμολύνθη ἀπὸ μετανάστην ἐπιστρέψαντα ἐξ Ἀλβανίας, ὁ ὁποῖος καὶ μετέδωσε εἰς τὸ περιβάλλον του τὸν ἰὸν (περὶ τὰ δέκα θετικὰ περιστατικὰ τελοῦντα ὑπὸ ἐγκλεισμόν), ἐνῶ τὰ Ἀντικύθηρα εἶναι μέχρι στιγμῆς ἀμόλυντα.
Εἰς τὸ μεγαλύτερο, λοιπόν, μέρος τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Πατρίδος μας μετεδόθη ὁ κορωνοϊὸς καὶ ἕνεκα τούτου ἡ τέλεσης τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, καὶ μάλιστα τῆς Θείας Λειτουργίας, θὰ γίνεται «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν», ἄνευ τῆς παρουσίας τῶν πιστῶν. «Ἀρχαί (νέων) ὠδίνων». Ὁ ἀποκλεισμὸς τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀπὸ τὴν ἐν Ἐκκλησίαις Θείαν Λατρείαν καὶ ἀπὸ τὸ Ποτήριον τῆς ζωῆς, τὸ φερέσβιον Ἱερὸν Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας – Θείας Κοινωνίας, εἶναι ὅ,τι τὸ ὀδυνηρότερον. Ἡ προσέλευσης τῶν πιστῶν διὰ προσκύνημα καὶ «κατ' ἰδίαν προσευχήν», μετὰ τὸ πέρας τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, εἶναι σημαντικὸ μέν, ἄλλα τὸ ἐλάχιστον, ἔναντι τοῦ μείζονος καὶ ὑπερτάτου, πού εἶναι ἡ κοινὴ Θεία Λατρεία καὶ τὸ κορυφαῖον αὐτῆς, ἡ Θεία Μετάληψις τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Τὸ προσκύνημα καὶ ἡ «κατ' ἰδίαν προσευχὴ» δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντικαταστήση καὶ νὰ ἀναπληρώση τὴν ἀπὸ κοινοῦ Θεία Λατρεία καὶ τὴν Θεία Κοινωνία. Ἐπὶ μήνας ἐστερήθη τῶν Θείων αὐτῶν Δώρων ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ἤδη τοῦ προσφέρεται καὶ πάλιν τὸ πικρὸν τοῦτο ποτήριον τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ λιμοῦ, οἱ πικρὲς ἐμπειρίες τῆς παρελθούσης Μεγ. Τεσσαρακοστῆς, Μεγ. Ἑβδομάδος καὶ τοῦ Ἁγίου Πάσχα, ὁ βαρύτατος αὐτὸς σταυρὸς τοῦ Χριστωνύμου Ποιμνίου. Ὁ Κυβερνήτης τῆς Χώρας μας εἰς πρόσφατον συνέντευξίν του ἐξέφρασε τὴν ἐλπίδα ὅτι τὸ Πάσχα θὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν «φαραωνικὴ πληγὴ» τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἀπὸ τὸ Φθινόπωρον, ὅμως, ἄρχισαν τὰ προμηνύματα δι' ἕνα ἀκόμη ἄνευ τῆς συμμετοχῆς τοῦ πιστοῦ Λαοῦ ἐπικείμενον Πάσχα. Εἶναι ἀδιανόητον καὶ ἀσυγχώρητον τὸ ἐνδεχόμενον τοῦτο καὶ ὡς σκέψις ἀκόμη.
Μὴ γένοιτο! Μυριάκις μὴ γένοιτο!
Ἡ ὁμάδα τῶν εἰδικῶν συμβούλων τῆς Κυβερνήσεως (λοιμωξιολόγων) μὲ ὀρθολογιστικὰ κριτήρια καὶ σκεπτικισμὸν ἀντιμετωπίζουσα τὸ θέμα: Ἐκκλησία καὶ ἐκκλησίασμα, ἐντάσσουν καὶ αὐτὸ εἰς τὰ ὁριζόντια μέτρα καί, ὅπως κλείνουν ὅλα τὰ ἄλλα, ἀποφαίνονται καὶ διὰ τὰ τῆς Ἐκκλησίας χωρίς, κατὰ κανόνα, νὰ προσεγγίζουν τόν μεταφυσικὸν καὶ μυστηριακὸν χαρακτήρα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως, ἐπειδὴ εὐρισκόμεθα εἰς ἕνα Ἑλληνορθόδοξο, κατὰ τὴν συντριπτικήν του πλειονοψηφίαν (καὶ ὄχι οὐδετερόθρησκο) Κράτος, τήν Χώρα τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Ἡρώων, πρέπει ἀπὸ ἄλλην, πνευματικὴν ὀπτικὴν γωνίαν νὰ γίνη ἡ προσέγγισης τοῦ πνευματικοῦ μεγέθους, πού λέγεται Ἐκκλησία καὶ εἶναι ἡ μητέρα καὶ σώτειρα τοῦ Ὀρθόδοξου Γένους μας ἐπὶ εἴκοσι (20) καὶ πλέον αἰώνας. Καὶ τὸ εὐσεβὲς Γένος μας, συνυφασμένο μὲ τὴν Ὀρθοδοξία ἐμεγαλούργησε διαχρονικῶς. Διήνυσε μὲ τὴν πάροδον τῶν αἰώνων καὶ πλέον δυσχερεῖς καταστάσεις (Κατοχὲς – δουλεῖες, ἐπιδρομές, πολέμους, καταστροφές, λοιμώδεις ἀσθένειες, δύσκολα καιρικὰ φαινόμενα κ.λπ.) ἀλλ' «ἐκ πάντων τούτων ἐρρύσατο αὐτὸ ὁ Κύριος». Ἑπομένως δὲν εἶναι ὀρθὸν νὰ ἐξισώνουμε τὴν Ἐκκλησία, μὲ τὴν θεία καὶ ὑψηλή ἀποστολή της, μὲ ὅλα τὰ ἄλλα σχήματα τοῦ παρόντος κόσμου.
4. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε, ἡ ὁποία, ὡς γνωστόν, ἐν σχέσει μὲ τὸ Ἑλληνικόν μας Κράτος ἔχει διακριτοὺς ρόλους καὶ αἱ μετ' αὐτοῦ σχέσεις εἶναι σχέσεις συναλληλίας, ἔπειτα ἀπὸ ἕνα περίπου ἔτος (ἀφ' ὅτου ἐνέσκηψε ἡ ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ), συμπάσχουσα μετὰ τοῦ Ὀρθόδοξου Ποιμνίου της διὰ τὴν στέρησιν τοῦ ὑπερτίμου ἀγαθοῦ τῆς Θείας Μεταλήψεως εἰς τὸν Χριστώνυμον Λαόν της, παρὰ τὰς ἑκάστοτε παρεμβάσεις της ὑπὲρ τῆς ἀκωλύτου διενεργείας αὐτῆς, ἀλλά καὶ ποιήσασα χρῆσιν τοῦ Συνταγματικοῦ δικαιώματος Αὐτῆς, διασφαλίζοντας τὸ δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως καὶ τῆς ἐλευθερίας τῆς Θείας Λατρείας (ἄρθρον 13, παραγρ. 1 καὶ 2), ἐν ὄψει τοῦ γεγονότος ὅτι, παρὰ τὴν ὑπ' ἀριθ. Δ1α/ΓΠ. οικ.80588/14.12.2020 (Β' 5509/15.12.2020) Κ.Υ.Α., ἡ ὁποία ἐπέτρεψε ὑπὸ αὐστηροὺς ὑγειονομικοὺς περιορισμοὺς τὴν λειτουργία τῶν χώρων λατρείας (Ὀρθοδόξων Ἱερῶν Ναῶν) μὲ παρουσίαν πιστῶν κατὰ τὰς Ἁγίας Ἐορτᾶς τῶν Χριστουγέννων, Ἁγίου Βασιλείου (Πρωτοχρονιᾶς) καὶ Θεοφανείων, διὰ τῆς ὑπ' ἀριθ. Δ1α/ΓΠ.οικ.2/2.1.2021 Κ.Υ.Α. κατήργησε «τὴν ἐξαιρετικὴ καὶ ὑπὸ περιορισμοὺς δυνατότητα συλλογικῆς ἄσκησης τῆς λατρείας (δημόσια λατρεία) κατὰ τὴν ἡμέρα ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων» (6-1-2021), τὴν ὁποία ἐπέτρεπε ἡ προμνημονευθεῖσα Κ.Υ.Α., ἐξήσκησε τὸ δικαίωμα προσφυγῆς εἰς τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας κατὰ τῆς νεωτέρας αὐτῆς Κ.Υ.Α.
Μὲ τὴν ἀπὸ 5/1/2021 Αἴτησιν Ἀκυρώσεως προσέφυγεν εἰς τὸ ΣτΕ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν καὶ αἱ 81 Ἱεραὶ Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατὰ τῆς συγκεκριμένης Κ.Υ.Α. καὶ τὰς προηγουμένας Κ.Υ.Α., βάσει τῶν ὁποίων «μέσα στὸ ἔτος 2020 συμμορφώθηκε (ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ αἱ Ἱεραὶ Μητροπόλεις αὐτῆς) ἀλλεπάλληλες φορὲς στὴν ἰδιαίτερα ἐπώδυνη ἀπαγόρευση στὴ δημόσια λατρεία, δηλαδὴ τὴν ἀπαγόρευση συμμετοχῆς τῶν μελῶν Της στὴ συλλογικὴ λατρεία κατὰ τὴν διάρκεια περιόδων καὶ Δεσποτικῶν καὶ Θεομητορικῶν Ἑορτῶν κεφαλαιώδους σημασίας γιὰ τὸ Ἑορτολόγιό Της».
Καθηκόντως ἡ Ἑλλαδική μας Ἐκκλησία προσέφυγε εἰς τὸ ΣτΕ, ὄχι ἀντιδικοῦσα μὲ τὴν Ἑλληνικῆν Πολιτείαν, ἀλλά διεκδικοῦσα τὰ Συνταγματικὰ δικαιώματά της, κατὰ τὰ ὡς ἄνω, καὶ στοιχοῦσα πρὸς τοὺς Θείους καὶ Ἱεροὺς Κανόνας τῆς Ὀρθοδόξου ἠμῶν Καθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ πρὸς τὸν Καταστατικὸν Χάρτην τῆς Ἐκκλησίας μας (Ν.590/1977), ἄτινα (ἀμφότερα) κέκτηνται Συνταγματικὴν ἰσχὺν καὶ κάλυψιν, βάσει τοῦ Συντάγματος τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας. Ἐκινήθη οὕτως διὰ νὰ ἀπαλειφθῇ διὰ παντὸς τὸ κακὸ αὐτὸ προηγούμενο.
5. Παράλληλος κίνησης μὲ τὴν προσφυγὴν τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ ΣτΕ ἔλαβε χώραν εἰς τὸ Ἀνώτατον Δικαστήριον τῶν ΗΠΑ (Supreme Court of the United States), ἀντίστοιχον τοῦ ἡμετέρου Συμβουλίου Ἐπικρατείας, κατόπιν προσφυγῆς τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν τοῦ Μπρούκλιν, κατὰ τῆς ἀποφάσεως τοῦ Κυβερνήτου τῆς Ν. Ὑόρκης (25-11-2020), τὸ ὁποῖον διεκήρυξε πανηγυρικῷ τῷ τρόπω ὅτι: «ἀκόμα καὶ σὲ μία πανδημία, τὸ Σύνταγμα δὲν μπορεῖ νὰ τεθεῖ στὴν ἄκρη καὶ νὰ λησμονηθεῖ». Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἔκρινε ὡς ἀντισυνταγματικὴν τὴν παραβίασιν τοῦ συνταγματικῶς κατοχυρωμένου δικαιώματος ἐλευθερίας τῆς Θείας Λατρείας μὲ τὸν περιορισμὸν εἰς τὴν ἄσκησίν της (ὅριον 10 ἢ 25 πιστῶν εἰς τούς Ι. Ναούς). Ὠσαύτως, τὸ Γαλλικὸν Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας (Conseil d' Etat) θεωρεῖ ὡς ἀντισυνταγματικὸν περιορισμὸν τοῦ δικαιώματος τῆς Θείας Λατρείας τὸ ὅριον τῶν 30 πιστῶν διὰ τὴν συμμετοχήν των εἰς τὴν Θείαν Λατρείαν καὶ διέταξε τὴν Γαλλικὴν Κυβέρνησιν νὰ ἀναθεώρηση τὸ σχετικὸν διάταγμα, διότι τὸ Δικαστήριον θεωρεῖ ὅτι κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον ἕνα μεγάλο μέρος τῶν πιστῶν θὰ στερηθῆ τοῦ συνταγματικῶς ἀνεγνωρισμένου δικαιώματος τῆς Θείας Λατρείας. Ἡ Σύνοδος, μάλιστα, τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν τῆς Γαλλίας (CEF) ἐζήτησε ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν «νὰ ἀναθεωρηθεῖ τὸ μὴ ρεαλιστικὸ καὶ ἀνεφάρμοστο μέτρο τῶν τριάντα πιστῶν, τὸ ὁποῖο εἶναι ἐντελῶς ἀσεβὲς γιὰ τὴν πραγματικότητα τῆς θρησκευτικῆς πρακτικῆς τῶν Καθολικῶν».
Ἠμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Κληρικοὶ καὶ Λαϊκοί, τὰ μέλη τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἔχομεν ἴσα δικαιώματα ἐνώπιον τοῦ νόμου, τοῦ Θείου καὶ τοῦ ἀνθρωπίνου, ἢ τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος δὲν περιφρουρεῖ ἐξ ἴσου τὸ δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως καὶ τῆς ἐλευθέρας Θείας Λατρείας; (ἄρθρ.13, παρ. 1 καὶ 2). Διατὶ ἠμεῖς νὰ τυγχάνωμεν διαφορετικῆς ἢ κατωτέρας μεταχειρίσεως, τοσούτον μάλιστα, ἀφοῦ τὸ ἐν λόγω ἄρθρον τοῦ Συντάγματος δὲν ἀναστέλλεται οὔτε ἐν καιρῶ πολιορκίας ἢ πολέμου;
6. Ὅσον ἀφορᾶ δὲ εἰς τὸν ἐμβολιασμὸν τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Χώρας μας τὸ καλὸν καὶ θεάρεστον εἶναι νὰ ὑποστηρίξη ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Καθολικὴ Ἐκκλησία τὸ θεῖον δῶρον τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας τοῦ προσώπου καὶ τὸν σεβασμὸν τῆς ἐλευθερίας τῆς βουλήσεως τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ ἁρμόδιον Εὐρωπαϊκὸν Συμβούλιον καὶ ὁ Ε.Ο.Δ.Υ. ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ ἐμβολιασμὸς πρέπει νὰ εἶναι προαιρετικός. Ἀκούονται ἔνθεν κακείθεν διάφορες γνῶμες εἰδικῶν ἐπιστημόνων ἰατρῶν. Μέσω τοῦ διαδικτύου παρουσιάζονται τὰ θετικὰ καὶ τὰ ἀρνητικά τοῦ ἐμβολιασμοῦ (πρόκλησις παρενεργειῶν, παραλυσίας μελῶν τοῦ σώματος τοῦ ἐμβολιαζομένου, αἰφνίδιοι θάνατοι μετὰ τὸ ἐμβόλιον, ὅρα περιπτώσεις 23 προσώπων Γηροκομείου Νορβηγίας, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἐκφράζονται θετικῶς μετὰ τὸν ἐμβολιασμὸν των). «Ἄγει τὴν ἀλήθειαν εἰς φῶς ὁ χρόνος», ἔλεγον οἱ ἀρχαῖοι Πρόγονοί μας, καὶ
7. Ἴσως, ὠρισμένοι συνάνθρωποί μας νὰ δυσφορήσουν μὲ τὰ γραφόμενά μας, πληροφορούμενοι ἀπὸ τὰ Μ.Μ.Ε. τὰ ἀναγγελλόμενα καθημερινῶς ἀπὸ τὸ μέτωπον τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ νὰ μᾶς θεωρήσουν ὡς εὐρισκομένους ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου καὶ ὅτι δῆθεν εἴμεθα ἐκτὸς πραγματικότητος.
Ὅμως, Μακαριώτατε, ἡ ἐπιμονὴ μας εἰς τὴν ἐμμονήν τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος εἰς τὴν εἴκοσι (20) αἰώνων παράδοσιν καὶ πρακτικῆς τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ θεοφιλὴς καὶ θεοδίδακτη λύσις τοῦ προβλήματος, ἐὰν ἐντρυφήσωμεν εἰς ἱστορικά γεγονότα παραλλήλων ἢ καὶ πλέον ἀπειλητικῶν ἐπιδημιῶν καὶ τὴν ἀντιμετώπισίν των ἐντός τοῦ χώρου τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας μὲ τὰ ἁγιαστικὰ μέσα, ποὺ διαθέτει (Θεία Λατρεία, Ἱερὲς Ἀγρυπνίες, Ἱερὲς Λιτανεῖες κ.λπ.). Ὅταν κλείονται οἱ Ἱεροὶ Ναοὶ διὰ τοὺς πιστοὺς καὶ δὲν τιμῶνται ἀπὸ τὸν Λαὸν τοῦ Θεοῦ λειτουργικῶς και λειτανευτικῶς οἱ Ἅγιοι Προστᾶται καὶ Πολιοῦχοι τῶν διαφὸρων περιοχῶν (π.χ. ὁ Ἅγιος Δημήτριος στὴ Θεσσαλονίκη, ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας στὴν Πάτρα, ὁ Ἅγιος Σπυρίδων στὴν Κέρκυρα) ἔχουμε κατακόρυφη αὔξησι καὶ ἐπέκτασι τῆς ἐπιδημίας, ὄχι διότι οἱ Ἅγιοι ἐκδικοῦνται ἢ τιμωροῦν, ἄλλα καθὼς στέλνουν τὰ μηνύματά τους εἰς τὸν φιλοχριστὸν λαόν.
Εὐχηθῆτε, Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε καὶ Ἅγιοι Συνοδικοὶ Πατέρες νὰ παρέλθη τὸ συντομώτερον ἡ φρικτὴ αὐτὴ καὶ παγκόσμια δοκιμασία τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ ἅπαν τὸ Χριστεπώνυμο Πλήρωμα τῆς Ἁγιωτάτης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μας νὰ διδαχθῇ ἐκ τῆς τοιαύτης δεινῆς συμφορᾶς καὶ ἐν μετανοία νὰ λατρεύη τὸν Σωτήρα, Λυτρωτὴν καὶ Εὐεργέτην Κύριον ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ εἰς καμμίαν περίπτωσιν νὰ μὴν ἐπαναληφθοῦν τὰ θλιβερὰ γεγονότα τῆς Μεγ. Τεσσαρακοστῆς, Μεγ. Ἑβδομάδος καὶ τοῦ περυσινοῦ Ἁγίου Πάσχα, πού οἱ Ἱεροὶ Ναοὶ μας ἤσαν ἄδειοι ἀπὸ τὴν ἀπουσίαν τῶν εὐσεβῶν καὶ Ὀρθόδοξων Χριστιανῶν.
Καὶ ἐπὶ τούτοις ὑποσημειούμενος βαθυσεβάστως, διατελῶ,
Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις
Ὁ Μητροπολίτης
+ Ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφεὶμ
πηγή: orthodoxia-ellhnismos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας