του Vincent Held*
ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ:
[Mια
επικίνδυνη, για το μέλλον του ανθρώπου και του κόσμου, επανάσταση
βρίσκεται σε εξέλιξη υπό την «ανυποψίαστη» αιγίδα του ΟΗΕ και του ΠΟΥ με
λάβαρο τη σεξουαλική αγωγή στα σχολεία. Στις τάξεις της προσχώρησε και η
ελληνική κυβέρνηση και, εννοείται, το σύνολο των «προοδευτικών»
κομμάτων. Ο αλλαζών άνθρωπος του Διαφωτισμού
αναγόρευσε τον εαυτό του
θεό και προσπαθεί να γκρεμίσει τη βιολογική τάξη που θέσπισε ο Θεός με
τη Δημιουργία (άντρας-γυναίκα) και να εγκαθιδρύσει μια καινούρια,
αντίθετη στην επιστήμη (βιολογία) και σύμφωνη με τις αρρωστημένες
αντιλήψεις του. Αποσπώντας τα παιδιά από την εποπτεία της οικογένειας,
με έναν νεοεποχίτικο γενιτσαρισμό, προσπαθεί να τους στερήσει τη
φυσιολογική σεξουαλική εξέλιξη και, κατά συνέπεια, τη φυσιολογική
σεξουαλική ζωή.
Και
αφού η ανθρωπότητα έφτασε να αριθμεί περίπου 8 δις κατοίκους χωρίς
σεξουαλική αγωγή τότε τι χρειάζεται το μάθημα αυτό στα σχολεία; – It’s
the power, stupid (το επίθετο προς τον εαυτό μου). Η Νέα, πλανητική,
Εξουσία δεν θέλει ανθρώπους προσωπικότητες, αλλά παραδομένους στα πάθη.
Γι’ αυτό και θα γεμίσει τον κόσμο με ομοφυλόφιλους, βιαστές, παιδεραστές
και ανθρώπους που το σύμπαν τους θα εξαντλείται στη γεννητήσια ορμή.
Πόσο επίκαιρα είναι σήμερα τα λόγια του Χριστού: «Αφήστε τα παιδιά να
’ρθούν σε μένα». Αυτά ήταν τα παιδιά που δεν προσκύνησαν κανέναν
αυτοκράτορα, βασιλιά, σουλτάνο, φύρερ, «πατερούλη»… ακριβώς γιατί είχαν
Θεό-Πατέρα…Ε.Δ.Ν.]
Τα
ιδεολογήματα των ΛΟΑΤ, χάρις στην προώθησή τους από ΟΗΕ και ΠΟΥ, και
την υιοθέτησή τους από τις κυβερνήσεις, εισέβαλαν στα σχολεία σπέρνοντας
τη σύγχυση και ρημάζοντας τις παιδικές ψυχές…
Μερικοί
τα υποστηρίζουν με ενθουσιασμό, άλλοι τα απορρίπτουν με τρόμο. Ακόμα
σχετικά άγνωστα στο κοινό, τα προγράμματα «ολοκληρωμένης εκπαίδευσης στη
σεξουαλικότητα» που προωθούν ο ΟΗΕ και ο ΠΟΥ σπάνια αφήνουν αδιάφορους
αυτούς που αφιερώνουν χρόνο να ασχοληθούν με αυτά. Βεβαιωθείτε ότι
κάθεστε καλά, πάρτε μια βαθιά ανάσα – και προετοιμαστείτε για ένα σοκ.
Η
τρανσεξουαλικοποίηση παιδιών προεφηβικής ηλικίας: μια σημαντική τάση
στο κίνημα των ΛΟΑΤ, απόλυτα συμβατή με τα προγράμματα «σεξουαλικής
εκπαίδευσης» του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ).
Μεταξύ
των ηλικιών 0 και 4, ενημερώνεται για την «ικανοποίηση που σχετίζεται
με το άγγιγμα του σώματός του» και «τον πρώιμο βρεφικό αυνανισμό ».
Ταυτόχρονα, θα μάθει να “εκφράζει τις επιθυμίες του” και να αναπτύξει
“μια περιέργεια για το σώμα των άλλων”. Μετά τα 4 χρόνια, θα είναι
σίγουρα ώριμο για πραγματικό “σεξουαλικό παιχνίδι“. [1] Πρόκειται λοιπόν
να ενημερώνεται όσο πιο νωρίς γίνεται σχετικά με τη “φιλία και αγάπη με
άτομα του ίδιου φύλου”. Μεταξύ 6 και 9 ετών, θα ανακαλύψει τα
«σεξουαλικά του δικαιώματα», καθώς και «τη θετική επίδραση της
σεξουαλικότητας στην υγεία και την ευημερία». Θα χρειαστεί επίσης να
συνεχίσει να μελετά την τεχνική του «αυνανισμού», ενώ θα μαθαίνει να
«αποδέχεται την ποικιλία των τρόπων ζωής». Μεταξύ των 9 και 12, θα
πρέπει να είναι σε θέση να “περιγράψει το βιασμό” και άλλες σεξουαλικές
βιαιότητες [2] εκτός από το να διδαχτεί τα διάφορα πιθανά “μεγέθη” των
ανδρικών και των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Σε αυτό το στάδιο,
προφανώς θα μάθει ότι είναι επιβλαβές να «σιωπά» ή να «αρνείται» τον
«σεξουαλικό προσανατολισμό» του. Μεταξύ 12 και 15 ετών θα προστεθεί το
ζήτημα της «εγκυμοσύνης σε ζευγάρια του ίδιου φύλου», καθώς και της
«ταυτότητας φύλου». (Δεν θα ήταν καλή στιγμή να ξεκινήσει “ορμονική
θεραπεία”;). Και για να μη χάσουν οι λιγότερο έξυπνοι, θα διδαχθεί ακόμα
η ομο- ή αμφιφυλόφιλος «έξοδος» μόλις περάσει τα 15 χρόνια!
Ο ΠΟΥ ασχολείται με την παιδική σεξουαλικότητα: τι φρέσκος αέρας!
Παρουσιάζουμε
εδώ μια μικρή έκθεση «γνώσεων» και «επιδεξιοτήτων» που ο ΟΗΕ καλεί να
ενσταλάξουμε στα μυαλά των μικρών, στο πλαίσιο των στόχων της «αειφόρου
ανάπτυξης» (!) της Ατζέντας 2030. Πιο συγκεκριμένα, αυτά τα προγράμματα
«ολοκληρωμένης εκπαίδευσης στη σεξουαλικότητα» αντιστοιχούν στα «πρότυπα
του ΠΟΥ για τη σεξουαλική εκπαίδευση στην Ευρώπη», που εγκρίθηκαν στα
τέλη του 2010. [3]
Τα
“πρότυπα ΠΟΥ- Ευρώπη” δημιουργήθηκαν το 2010 στο πλαίσιο μιας
“συνεργασίας” με το Ομοσπονδιακό Κέντρο Υγειονομικών Πληροφοριών (BZgA)
στην Κολωνία, υπηρεσία του γερμανικού Υπουργείου Υγείας, υπεύθυνη για
την “ενημέρωση του πληθυσμού για έναν υγιεινό τρόπο ζωής” …
Αλλά
πέρα από την πρακτική των «σεξουαλικών παιχνιδιών» και μιας πιθανής
ομο-ή τρανσεξουαλικοποίησης των μικρών παιδιών, τα «πρότυπα» του ΠΟΥ
υποδηλώνουν ακόμη περισσότερες εξωτικές δυνατότητες. Αυτό το κείμενο
βασίζεται πράγματι στη «Διακήρυξη των Σεξουαλικών Δικαιωμάτων» της
Διεθνούς Ομοσπονδίας Προγραμματισμένων Γονέων (IPPF), την οποία
παρουσίασε ο ΠΟΥ ως «ο κορυφαίος διεθνής οργανισμός» σε θέματα
«σεξουαλικής υγείας». [4]
Διακήρυξη σεξουαλικών δικαιωμάτων της IPPF
«Όλοι
έχουν δικαίωμα […] στη σεξουαλική ελευθερία. Αυτό συνεπάγεται σε όλους
την ευκαιρία […] να αποφασίζουν ελεύθερα τι επηρεάζει τη σεξουαλικότητά
τους, να επιλέγουν τους σεξουαλικούς τους συντρόφους, να επιδιώκουν να
φθάσουν στο πλήρες σεξουαλικό δυναμικό και την ευχαρίστησή τους, αυτό
[…] λαμβάνοντας πλήρως υπόψη τις […] εξελικτικές ικανότητες του
παιδιού.“(Άρθρο 5 της Διακήρυξης Σεξουαλικών Δικαιωμάτων της IPPF).
Αυτό
σημαίνει ότι, σύμφωνα με τις «εξελικτικές ικανότητές του», κάθε παιδί
θα πρέπει να μπορεί «να επιλέγει ελεύθερα τους σεξουαλικούς του
συντρόφους», τόσο μεταξύ των άλλων παιδιών όπως και μεταξύ των ενήλικων;
Με τον ίδιο τρόπο που ένας ενήλικας πρέπει να είναι σε θέση να
«αποφασίζει ελεύθερα τι επηρεάζει τη σεξουαλικότητά του»,
συμπεριλαμβανομένης της επιλογής των «συντρόφων» του μεταξύ των
«παιδιών»;
Αυτό
το ερώτημα τίθεται ιδιαίτερα στην Ελβετία, όπου οι πρωτοποριακές
εκπαιδευτικές πρακτικές που «μαγειρεύονται» από τον ΠΟΥ βρίσκονται στο
επίκεντρο ενός καλά οργανωμένου λόμπι – και υποστηρίζονται ενεργά από
τις δημόσιες αρχές.
ΛΩΖΑΝΗ
– Το Ίδρυμα PROFA, το οποίο συγκεντρώνει περίπου 13 εκ. φράγκα από
δημόσιες επιδοτήσεις κάθε χρόνο (χωρίς να υπολογίζονται οι “υπηρεσίες
που χρεώνονται”!), θέλει να καταπολεμήσει την “άγνοια” σε θέματα
σεξουαλικής εκπαίδευσης. “Εντεταλμένο από το κράτος” για να «ανοίξει τα
μάτια» των μαθητών στο καντόνι του Vaud (40.000 μαθητές / έτος), αυτός ο
οργανισμός “που υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον” ισχυρίζεται ότι ακολουθεί
τόσο τα “πρότυπα” του ΠΟΥ όσο και τη “διακήρυξη των σεξουαλικών
δικαιωμάτων» της IPPF, τα οποία συνιστούν το« πλαίσιο αναφοράς» του. Μια
θέση που αναμφίβολα αξίζει κάποιες διευκρινίσεις!
Πρόωρη σεξουαλικοποίηση παιδιών: Η Ελβετία πρωτοπορεί!
Είναι
γεγονός: η ελβετική κυβέρνηση υποστηρίζει ανοιχτά τα πρότυπα του ΠΟΥ
για τη σεξουαλική εκπαίδευση, τα οποία θεωρεί «επιστημονικά
θεμελιωμένα». Τον Φεβρουάριο του 2018, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο
υποστήριξε επίσημα το Ίδρυμα της Λωζάνης Σεξουαλική Υγεία – Ελβετία
(SSS), έναν οργανισμό αφιερωμένο στην προώθηση αυτών των εκπαιδευτικών
μεθόδων που «βασίζονται στα δικαιώματα»:
«Η SSS […] προωθεί μια ολιστική σεξουαλική εκπαίδευση στην Ελβετία, σύμφωνα με τα πρότυπα του ΠΟΥ Ευρώπης. “[5]
Για
την SSS, όπως και για τον ΠΟΥ, «η σεξουαλικότητα ξεκινά από τη
γέννηση». Λόγος για τον οποίο “η σεξουαλικοποίηση δεν είναι ποτέ πρόωρη”
…
Επιπλέον,
η SSS διευκρινίζει σαφώς στις ετήσιες εκθέσεις της ότι είναι
“διαπιστευμένο μέλος της IPPF, [της] Διεθνούς Ομοσπονδίας για τον
Οικογενειακό Προγραμματισμό και τα Σεξουαλικά Δικαιώματα”. [6]
Αλλά
μπορούμε πραγματικά να υποστηρίζουμε ότι αυτός ο οργανισμός, που έχει
εγκριθεί και χρηματοδοτείται από την Ελβετική Συνομοσπονδία, αποδέχεται
την παιδεραστία, μετά από “ελεύθερη” συγκατάθεση;
Η
ανάγνωση μιας έκθεσης της SSS για τη “σεξουαλική εκπαίδευση μικρών
παιδιών” φαίνεται να επιβεβαιώνει αυτήν την καταπληκτική υπόθεση.
Πράγματι, μια ομιλήτρια επαινεί τα πλεονεκτήματα των πειραμάτων που
πραγματοποιούνται στους περίφημους γερμανικούς «εναλλακτικούς
βρεφονηπιακούς σταθμούς» μετά τον Μάιο του ’68**. Ενθαρρύνοντας τις
«σεξουαλικές εκδηλώσεις», επιτρέποντας στα νήπια να «παίζουν γυμνά αν το
επιθυμούν και [να] εγγίζουν το ένα το άλλο», αυτά τα ιδρύματα έχουν
συμβάλει στην« απελευθέρωση» της «παιδικής σεξουαλικότητας». Τα
παιδιά έγιναν «για πρώτη φορά σεξουαλικά αυτοκαθοριζόμενα υποκείμενα».
Μάιντς
/ Ιούνιος 2015 – Περίπου πενήντα 5χρονα παιδιά που απειλούν το ένα το
άλλο, χτυπιούνται μεταξύ τους, ξεντύνουν το ένα το άλλο με βία και
«εισάγουν αντικείμενα στον πρωκτό το ένα στον άλλο» … Παρά τις
καταγγελίες πολλών γονέων, οι νηπιαγωγοί συνέχισαν, σύμφωνα με
πληροφορίες, να «κλείνουν τα μάτια τους» για μήνες. Είναι αλήθεια ότι
όταν κάποιος αποδέχεται την αρχή της «σεξουαλικής αυτοδιάθεσης» των
παιδιών, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των «σεξουαλικών δραστηριοτήτων»
και της «σεξουαλικής επίθεσης» γίνεται ασαφής! Σύμφωνα με την ένωση
κοινής ωφέλειας Pro Familia – Mainz, αυτή η διάκριση εξαρτάται από την
“εκπαιδευτική έννοια του σεξ” κάθε ιδρύματος … Ένα ολόκληρο πρόγραμμα!
Αργότερα,
η συντάκτριά μας αρχίζει να επιμένει στη βιολογική πραγματικότητα αυτού
που αποκαλεί «οργασμική ικανότητα των παιδιών». Επισημαίνει επίσης ότι
είναι συνηθισμένο ένα παιδί να «ζυμώνεται με σεξουαλικά ερεθίσματα» και
ότι τα νήπια «έρχονται σε επαφή με τη σεξουαλικότητα των ενηλίκων ούτως ή
άλλως» από νεαρή ηλικία. Οι «σεξουαλικές συμπεριφορές» όπως το «ζητώ /
απαιτώ να συμμετάσχω σε μια σεξουαλική δραστηριότητα» είναι επομένως
μόνο ένα απλό «στατιστικό» φαινόμενο, η συχνότητα του οποίου ποικίλλει
ανάλογα με τις «ευκαιρίες» και τη «σεξουαλική γνώση» που διαθέτουν τα
παιδιά (γνώση που ο συγγραφέας ζητεί άλλωστε να αναπτυχθεί). Τέλος, η
«παιδική σεξουαλικότητα» θα επηρεαστεί αναγκαστικά από την παρουσία – ή
όχι – του “αισθησιασμού” στη “σχέση με τους γονείς” …
Liberation: πού βρίσκεται τα γονίδιο της παιδεραστίας;
Διαισθητικά,
θα μπορούσαμε να μπούμε στον πειρασμό να συνδυάσουμε αυτούς τους κάπως
ασυνάρτητους ισχυρισμούς με μερικές από τις πιο τολμηρές θέσεις του Gary
Dowsett, ομότιμου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο La Trobe (Αυστραλία) και
στον οποίο ανατρέχει συχνά ο ΠΟΥ για τη “σεξουαλική υγεία”:
“Πολλές
μητέρες και πατέρες θα συμφωνήσουν ότι τα παιδιά […] αποτελούν μια
σεξουαλική απάντηση για τους γονείς τους. Πού λοιπόν είναι η διαφορά
μεταξύ αυτής της γλυκιάς και ντροπαλής σεξουαλικότητας μεταξύ των γονέων
και των παιδιών τους και της αγάπης του παιδεραστή για τον ερωμένο του ή
την ερωμένη του; […] Δεν λέω ότι η σχέση γονέα-παιδιού είναι
παιδεραστική, λέω ότι τα δύο δεν αποκλείονται αμοιβαία. […] Έχουμε τρία
κοινωνικά / νομικά ζητήματα για επίλυση: τη γονική εξουσία για
ομοφυλόφιλους και λεσβίες· το δικαίωμα στη νομιμότητα των παιδεραστών
και των νεαρών ερωμένων τους · και τέλος, τα σεξουαλικά δικαιώματα του
παιδιού γενικά. “[7]
Άλλωστε,
εάν παραδεχτούμε (όπως αναφέρει η έκθεση της SSS) ότι είναι πολύ
σύνηθες τα παιδιά να επιδίδονται σε “σεξουαλικά παιχνίδια”, γιατί να
εξαιρούμε απ’ αυτά απαραίτητα τους ενήλικες; Πολύ περισσότερο επειδή
ορισμένα παιδιά “ζητούν” – ακόμη και “απαιτούν” – να “συμμετέχουν σε
σεξουαλικές δραστηριότητες” μαζί τους! (Ομοίως, γιατί τα βρέφη πρέπει να
αποκλειστούν αυτόματα από κάθε σεξουαλική δραστηριότητα – είτε με
παιδιά είτε με ενήλικες, επειδή η “σεξουαλικότητα αρχίζει κατά τη
γέννηση“; Να τι μπορεί να εξηγήσει γιατί ο ΠΟΥ επιμένει τόσο στην ανάγκη
απελευθέρωσης από «προκαταλήψεις» και άλλους «κοινωνικούς κανόνες» σε
θέματα σεξουαλικότητας…)
Τα
περίφημα «πρότυπα» του ΠΟΥ έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά από την SSS,
του οποίου το λογότυπο εμφανίζεται στη συνοδευτική σελίδα αυτού του
επίσημου κειμένου του ΟΗΕ.
Όμως,
το πιο εκπληκτικό στοιχείο αυτού του αρκετά πικάντικου εγγράφου
έγκειται στην ευνοϊκή στάση της SSS απέναντι στις δυστυχώς περίφημες
“εκθέσεις Kinsey”, που δημοσιεύθηκαν το 1948 και το 1953 αντίστοιχα.
Επειδή αυτά τα άκρως αμφιλεγόμενα έγγραφα παρουσιάζονται ως απλές
“μέθοδοι που προήλθαν από στατιστικές και τις κοινωνικές επιστήμες”.
Ωστόσο,
θα πρέπει να καταστεί σαφές εδώ ότι οι δύο «εκθέσεις Kinsey» αφορούσαν
πράγματι τη «μελέτη» χιλιάδων παιδεραστικών πράξεων… και ότι ο Δρ.
Kinsey επέμεινε στην κοινοτοπία όχι μόνο της ανδρικής ομοφυλοφιλίας,
αλλά και στις [σεξουαλικές] «επαφές [των παιδιών] με ενήλικες”!
Διευκρίνιζε επίσης ότι τέτοιες “επαφές” είχαν “μικρή πιθανότητα να
προκαλέσουν σημαντική βλάβη” στα μικρά κορίτσια, αρκεί “να μην
ενοχλούνται οι γονείς τους” … Μεταξύ άλλων ευρημάτων, αυτός ο με πτυχίο
ζωολογίας (!) επιπλέον, έκανε αναφορές για «πολλαπλούς οργασμούς» σε
δεκάδες «προ-έφηβους άντρες», των οποίων η ηλικία κυμαινόταν μεταξύ 14
ετών και… μόλις 5 μηνών.
(Διαβάζοντας
μερικές περιγραφές που δύσκολα στηρίζουν τους λεγόμενους «οργασμούς»,
τις οποίες αφήνουμε στον αναγνώστη, καθίσταται απολύτως παράλογο να
ισχυριστούμε ότι πρόκειται για κάτι άλλο από απλούς και ξεκάθαρους
βιασμούς. Διαπιστώνοντας τον «πόνο» των θυμάτων, τις «κραυγές» τους, τα
«ασταμάτητα δάκρυα» και τις προσπάθειές τους να «ξεφύγουν από τον
σύντροφο», ο Δρ Κίνσευ επιβεβαίωνε ωστόσο ότι τα θύματα είχαν «κάποια
ευχαρίστηση» από την κακοποίηση. Είναι λοιπόν εκπληκτικό το γεγονός ότι
το Ομοσπονδιακό Γραφείο Δημόσιας Υγείας, το οποίο “πέρασε από κόσκινο”
αυτό το έγγραφο, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η προσέγγιση της SSS
“στηρίζεται σε αποδεικτικά στοιχεία “και” επιστημονικά θεμελιωμένα”…
[8])
Το
Ινστιτούτο Kinsey (το όνομα του ιδρυτή του) απέκτησε «ειδικό
συμβουλευτικό καθεστώς» στα Ηνωμένα Έθνη στις αρχές του 2014. Επομένως,
πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία μιλούν εύκολα για
«κουλτούρα βιασμών» για να στιγματίσουν την παραμικρή εκδήλωση
«φαλλοκρατίας», δεν διστάζουν να συσχετίζονται με έναν οργανισμό που
συνδέεται ιστορικά με την αποδοχή της παιδεραστίας, ακόμα και σε μορφές
τουλάχιστον βίαιες…
Αυτές είναι οι μεθοδολογικές αναφορές – και η πνευματική κληρονομιά – της SSS.
Η σεξουαλικότητα των παιδιών από 3 έως 6 χρόνια
Εξώφυλλο
της διπλωματικής εργασίας μιας φοιτήτριας της Ανώτατης Εξειδικευμένης
Σχολής – Δυτική Ελβετία (HES-SO), ένα ίδρυμα συνεργαζόμενο με την SSS
(Πηγή: RERO)
Μπορούμε
λοιπόν να ανησυχούμε μαθαίνοντας ότι αυτή η περισσότερο από ύποπτη ΜΚΟ
δραστηριοποιείται σήμερα στην κατάρτιση «Ειδικών στη σεξουαλική υγεία,
εκπαίδευση – κατάρτιση-συμβουλευτική»… Και αυτό, σε συνεργασία με
τις HES-SO και της Λουκέρνης (HSLU), καθώς και με τα Πανεπιστήμια της
Λωζάνης και της Γενεύης! Η SSS αμφισβητείται επίσης τακτικά από τα
ελβετικά μέσα ενημέρωσης σχετικά με την πολιτική που ακολουθεί σε θέματα
σεξουαλικής εκπαίδευσης. Είναι αλήθεια ότι χρηματοδοτείται από το
Ομοσπονδιακό Γραφείο Δημόσιας Υγείας, το οποίο τη στηρίζει με νύχια και
δόντια από τις επικρίσεις, και από το οποίο λαμβάνει 1 εκ. φράγκα
ετησίως για να καλύψει τις δαπάνες προσωπικού της …
(Το
ότι το Ελβετικό Ίδρυμα Προστασίας Παιδιών είναι «μέλος» της SSS
προκαλεί ανησυχία. Θα μιλήσουμε για τις εκπληκτικές του θέσεις σχετικά
με τη σεξουαλικοποίηση των παιδιών λίγο μετά. Σημειώστε επίσης τη λυπηρή
συνεργασία του Κέντρου Σχολικής Υγείας του καντονίου του Neuchâtel, το
οποίο εγκρίνει πλήρως τα «πρότυπα του ΠΟΥ Ευρώπης». Ωστόσο, δεν φτάνει
μέχρι το αντίστοιχο του Vaud, το ίδρυμα PROFA, επίσης μέλος της SSS –
και το οποίο εκφράζεται ανοιχτά υπέρ της «Διακήρυξης των Σεξουαλικών
Δικαιωμάτων» της IPPF!)
Για
αρκετά χρόνια, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας της Ελβετίας
(FOPH) διακρίνεται για τις επαναλαμβανόμενες εκστρατείες αφίσας
με σκηνές πορνογραφίας – ιδίως ομοφυλοφιλίας – σε δημόσιο χώρο (δείτε
εικόνες από την τελευταία εκστρατεία της “πρόληψης του AIDS”). Αυτό δεν
εμποδίζει τη συνεργό του SSS να ισχυρίζεται ότι εργάζεται για “την
ευαισθητοποίηση για τους κινδύνους που συνδέονται με την πορνογραφία”!
Όλοι βλέπουν την πνευματική, διανοητική και ηθική σύγχυση των ατόμων που
διευθύνουν αυτούς τους δύο οργανισμούς.
Χωρίς
να ξεχνάμε ότι τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία του Vaud (CHUV) προσφέρουν
επίσης βερνίκι επιστημονικής αξιοπρέπειας σε αυτήν την κλίκα,
αναφέροντας την SSS ως σημείο αναφοράς, ειδικά σε θέματα «σεξουαλικά
μεταδιδόμενων λοιμώξεων»! Και αυτό, παρόλο που τα επιστημονικά ή ιατρικά
βιογραφικά είναι άγνωστα στη διοικητική “ομάδα” την υπεύθυνη για τη
διαχείριση αυτής της δομής σε καθημερινή βάση …
Η έμπρακτη σεξουαλικοποίηση: η υπόθεση της Βασιλείας
Αν
και μπορεί να σοκάρει η υποστήριξη τόσων πολλών δημόσιων φορέων για τις
τουλάχιστον αμφισβητήσιμες δραστηριότητες της SSS, αυτό δεν εκπλήσσει.
Ήδη το 2012, το καντόνι της Βασιλείας είχε προσπαθήσει πράγματι να
εισαγάγει μαθήματα σεξουαλικής εκπαίδευσης εμπνευσμένα άμεσα από τις
οδηγίες του ΠΟΥ. [9]
Για
παράδειγμα, τα παιδιά έπρεπε να μάθουν για τη «διαδικασία αναπαραγωγής»
καθώς και την ύπαρξη «μεθόδων αντισύλληψης» από το δημοτικό σχολείο (7
ετών). Πιο συγκεκριμένα: θα διδάσκονταν ότι «η σεξουαλικότητα ασκείται
επίσης για ευχαρίστηση […] και όχι μόνο για αναπαραγωγή».
Αλλά
ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός της μετάδοσης τέτοιων πληροφοριών σε νέους
προεφηβικής ηλικίας; Αν όχι να τους ενθαρρύνουμε να αναπτύξουν οι ίδιοι
σεξουαλική δραστηριότητα;
Η
Lisa & Jan είναι ένας οδηγός σεξουαλικής μύησης για παιδιά πριν την
εφηβεία. Παρά τις απολύτως σαφείς εικόνες (που θα μπορούσαμε να
περιγράψουμε ως παιδική πορνογραφία), το καντόνι της Ζυρίχης θεωρεί ότι
πρέπει η διδασκαλία της σεξουαλικής αγωγής να αρχίζει από την ηλικία των
4 ετών.
Οντως,
η μεγάλη γερμανική εφημερίδα Blick επιβεβαίωσε ότι το εικονογραφημένο
βιβλίο Lisa & Jan θα διανέμονταν τόσο στα δημοτικά σχολεία της
Βασιλείας όσο και στα νηπιαγωγεία (5 ετών)! Να τι βρίσκουμε σε αυτό το
έργο, οι κύριοι χαρακτήρες του οποίου είναι ένα αγοράκι και ένα
κοριτσάκι, και τα δύο πριν την εφηβεία:
“Μεταξύ
του πλήθους των εικόνων, βλέπουμε ένα μικρό κορίτσι να αυνανίζεται, ενώ
ένα άλλο το παρατηρεί, ένα μικρό αγόρι να αγγίζει τον εαυτό του
[ενεργητικά] κάτω από τα σεντόνια και να φωτίζει τα απόκρυφα μέρη του με
μια λάμπα, μια γυναίκα να βάζει προφυλακτικό σε έναν άνδρα, ένα παιδί
να κατασκοπεύει τους γονείς του στη μέση μιας σεξουαλικής πράξης από το
παράθυρο [με γκρο πλαν στα ένθετα γεννητικά τους όργανα]. “
(Αυτή
η περιγραφή, η οποία παραμένει πολύ μέτρια, δημοσιεύθηκε το 2013 στον
μεγάλο ιστότοπο Καθολικών πληροφοριών Aleteia. Πρέπει να σημειωθεί ότι,
εκτός από την πρόσκληση των παιδιών να χειρίζονται τα γεννητικά τους
όργανα με διάφορους τρόπους, το εν λόγω έργο δεν σταματά να τους
ενθαρρύνει είτε να αγγίξουν τους άλλους είτε να τους αγγίξουν – ειδικά
από τον πατέρα τους. Για να μην αναφέρουμε αυτήν την εικόνα που δείχνει
δύο μικρά αγόρια να αυνανίζουν το ένα στο άλλο, ή την άλλη, όπου ο
μικρός Jan αυτο-διεγείρεται κάτω από το καλωσυνάτο βλέμμα της μητέρας
και της μικρής αδελφής του).
[Αφαιρέθηκε εικονογραφικό υλικό για μικρά παιδιά ιδιαίτερα προκλητικό, σ.τ.μ.]
Τα
μέσα μαζικής ενημέρωσης στην Ελβετία σαρκάζουν συστηματικά τους
αντίπαλους της σεξουαλικοποίησης της πρώιμης παιδικής ηλικίας, και
μάλιστα τους χαρακτηρίζουν «επικίνδυνους». Το Ταχυδρομείο, από την
πλευρά του, αρνήθηκε να παραδώσει στα σχολεία υλικό χαρακτηριζόμενο ως
“πορνογραφικό”.
Η
Blick προσθέτει: “Το Ελβετικό Ίδρυμα Προστασίας Παιδιών συνιστά το
βιβλίο [Lisa & Jan], το οποίο έχει διατεθεί σε πολλά σχολεία, από 5
ετών και πάνω.”
Πληροφορίες
πολύ πιο σουρεαλιστικές από την “παρουσίαση πορνογραφικών αντικειμένων ή
παραστάσεων” σε ανηλίκους υποτίθεται, σύμφωνα με την ελβετική
νομοθεσία, ότι θεωρούνται τουλάχιστον “σεξουαλική κακοποίηση”! Και πολύ
περισσότερο όταν μιλάμε για παιδιά τεσσάρων ή πέντε ετών …
Ωστόσο,
χάρη στην ενεργητική αντίδραση των ενδιαφερόμενων γονέων –
υποστηριζόμενων από μια χούφτα εκλεγμένων αξιωματούχων (που
χαρακτηρίζονται από τα μέσα ενημέρωσης ως “συντηρητικοί”, ακόμη και
“αντιδραστικοί”), η κυβέρνηση της Βασιλείας αναγκάστηκε τελικά να
υποχωρήσει, ακυρώνοντας Τα “μαθήματα” που είχαν προγραμματιστεί για το
σχ. έτος 2014-15.
5ετής ύποπτος για σεξουαλική κακοποίηση συμμαθητών του!!!
Ένα
αγοράκιι που αρπάζει τους μικρούς του συμμαθητές “από τα γεννητικά
όργανα” και το οποίο, με το “παντελόνι κατεβασμένο” προσπαθεί να τους
«διεισδύσει». Με την υπόθεση ασχολήθηκε τον Ιούνιο του 2016, η
Δικαιοσύνης της Βασιλείας – χρειάστηκε σχεδόν ένα χρόνο για να
αντιδράσει προτού επιτέλους διατάξει τη σύνταξη έκθεσης σχετικά με τη
«σεξουαλική συμπεριφορά» του μικρού παιδιού. Οι γονείς του πίστευαν ότι
δεν ήταν τίποτα περισσότερο από παιδικά παιχνίδια. Από την άποψη των
“προτύπων ΠΟΥ”, μπορεί να μην ήταν λάθος …
Να
και μια άλλη σπόντα, που μας έρχεται αυτή τη φορά από έναν σοσιαλιστή
βουλευτή, γνωστό για τις φεμινιστικές του ιδέες: “Εάν υπήρχαν λιγότερα
άτομα σεξουαλικά απογοητευμένα, θα υπήρχαν λιγότερες συγκρούσεις [sic].
“[10]
Επειδή
όποιος είναι λίγο ικανοποιημένος προφανώς θέλει να αναπτύξει τη
σεξουαλική δραστηριότητα των παιδιών του από νεαρότατη ηλικία, αυτό
είναι αυτονόητο …
Το
2019 αποκαλύφθηκε στη Γερμανία το απίστευτο “σκάνδαλο Lügde”.
Αποδείχθηκε ότι ένα δίκτυο ταινιών παιδικής πορνογραφίας, που δρούσε εδώ
και είκοσι χρόνια (!) σε ένα κάμπινγκ της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας,
είχε επωφεληθεί από την ενεργό βοήθεια των τοπικών αρχών – και ιδίως της
αστυνομίας, η οποία είχε στις τάξεις του τουλάχιστον έναν παιδεραστή
που έχει ήδη καταδικαστεί. Εάν και πολλοί αξιωματούχοι αναγκάστηκαν να
παραιτηθούν, φαίνεται ότι κανένας από αυτούς δεν έχει διωχθεί μέχρι
σήμερα. Πρέπει να σημειωθεί ότι ακριβώς στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία
αναπτύχθηκαν σε συνεργασία με το γερμανικό κράτος τα περίφημα «πρότυπα
ΠΟΥ», τόσο σκοτεινά στο θέμα της «σεξουαλικότητας των παιδιών».
Τέλος,
εδώ είναι η κατάληξη (τουλάχιστον προσωρινή) αυτής της θλιβερής
υπόθεσης: τον Ιανουάριο του 2018, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι οι γονείς της Βασιλείας δεν είχαν το δικαίωμα
να αποσύρουν τα παιδιά τους από τα εκπαιδευτικά προγράμματα του
καντονιού. Μια πληροφορία που μεταδίδεται αδιάκοπα από τον ελβετικό τύπο
– και ιδίως από την κρατική τηλεόραση (SRF), η οποία παρατήρησε όχι
χωρίς κακία:
“Οι
αρχές της Βασιλείας δεν [σχεδιάζουν πλέον] μαθήματα σεξουαλικής
εκπαίδευσης σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία, αλλά οι εκπαιδευτικοί
θα έχουν το δικαίωμα να θίγουν συγκεκριμένα θέματα. Για παράδειγμα,
όταν ένα παιδί περιμένει έναν μικρότερο αδερφό ή μια μικρότερη αδελφή, ή
όταν η τάξη βρίσκει προφυλακτικό έξω από το σχολείο.”
Σαφώς:
Ο ευρωπαϊκός νόμος θα επιτρέπει σε έναν ανισόρροπο δάσκαλο σήμερα να
εφαρμόσει, παρ’ όλα αυτά, το πρόγραμμα που επινοήθηκε από τους
θεότρελους της βρεφικής σεξουαλικοποίησης. Με κάθε νομιμότητα!
Edward Bernays: Πατέρας της χειραγώγησης των μαζών
Από
τις αρχές του 20ού αιώνα, ορισμένοι κοινωνικοί ψυχολόγοι πρότειναν να
εκθέσουν πρόωρα τα παιδιά σε σεξουαλικές “γνώσεις” και άλλες
“σεξουαλικές εμπειρίες” νωρίς, με συγκεκριμένο στόχο να “εκφυλιστούν”. Η
ψυχολογική αποδυνάμωση της κοινωνίας την καθιστά υποχρεωτικά ευκολότερη
στη διακυβέρνηση. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα μιας «προπαγάνδας υπέρ της
σεξουαλικής εκπαίδευσης», κυρίως από τον Edward Bernays, ανιψιό του
Sigmund Freud και εφευρέτη των σύγχρονων «δημοσίων σχέσεων».
Είναι
καιρός για τα εμπλεκόμενα θεσμικά όργανα να καταστήσουν σαφές ότι
παραιτούνται οριστικά από σχέδια που έχασαν ήδη κάθε αξιοπιστία. Και η
Ελβετία να πάψει να είναι μια χώρα ανίκανη να προστατέψει τον πληθυσμό
της από τα επικίνδυνα κοινωνικά πειράματα μιας χούφτας αντικοινωνικών
ιδεολόγων.
«Αναπόφευκτες» οι σεξουαλικές κακοποιήσεις μεταξύ παιδιών!
“Ο
νέος ποινικός κώδικας έχει καταργήσει το αδίκημα της προσβολής της
αιδούς και το αντικατέστησε με τη σεξουαλική επίθεση. Η κύρια διαφορά
έγκειται στο γεγονός ότι μόνο ένας ενήλικας μπορεί να είναι ένοχος
σεξουαλικής επίθεσης εναντίον ανηλίκου, ενώ η προσβολή της αιδούς
τιμωρεί επίσης τις πράξεις που διαπράττουν οι ανήλικοι.”(Σχόλιο του
Γαλλικού Συνταγματικού Συμβουλίου, Φεβρουάριος 2012)
Σε
αντίθεση με την παιδεραστία, η σεξουαλικότητα μεταξύ των βρεφών δεν
υπόκειται όντως σε κάποιο ποινικό χαρακτηρισμό, και συνεπώς ο τομέας
φαίνεται συνεπώς ελεύθερος για σεξουαλικοποίηση των παιδιών από νεαρή
ηλικία. Το όλο θέμα είναι ότι τα μικρά να μυούν το ένα το άλλο, στο
πλαίσιο των υποτιθέμενων σχέσεων κοινής συναίνεσης…
Στους
γερμανικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς, οι ιστορίες για «σεξουαλική
κακοποίηση παιδιών» τροφοδοτούν τακτικά στις ειδήσεις. Φαίνεται ότι οι
γονείς και το εκπαιδευτικό προσωπικό έχουν μερικές φορές πολύ
διαφορετικές απόψεις για το τι είναι ανεκτό και τι δεν είναι …
Στη
Γερμανία, ορισμένα μέσα ενημέρωσης εργάζονται έτσι ενεργά για την
προώθηση της ανοχής μεταξύ του πληθυσμού για μια «σεξουαλική
παιδαγωγική» με υπέροχα ασαφή περιγράμματα.
ΙΟΥΛΙΟΣ
2019 – Παρόλο που αναγνωρίζει ότι “οι σεξουαλικές επιθέσεις μεταξύ των
παιδιών δεν είναι σπάνιες”, η μεγάλη καθημερινή Süddeutsche Zeitung
μείωνε τη σοβαρότητα της είδησης υποστηρίζοντας ότι “οι γονείς
τραυματίζονται συχνά [από αυτές τις πράξεις] περισσότερο παρά τα
παιδιά». Και ένας δάσκαλος επιμένει τονίζοντας τον «φυσιολογικό»
χαρακτήρα της «παιδικής σεξουαλικότητας», καθώς η «σεξουαλική
περιέργεια» είναι, κατά την άποψή του, «νόμιμη». Για περισσότερη
ειλικρίνεια, θα αναφερθούμε στον περιφερειακό τύπο: «Το να θέλουμε να
αποτρέψουμε τις σεξουαλικές επιθέσεις μεταξύ παιδιών είναι ουτοπικό»,
είχε τίτλο η εφημερίδα Ruhr Nachrichten λίγους μήνες νωρίτερα … Πολύ
απλά.
Σύμφωνα
με το άρθρο του Süddeutsche Zeitung που αναφέρθηκε παραπάνω, ο κάθε
βρεφονηπιακός σταθμός μπορεί πράγματι να έχει τη δική του
«σεξουαλικοπαιδαγωγική αντίληψη», για να μπορεί να διακρίνει τις
«σεξουαλικές πράξεις» που συνδέονται με «τη σεξουαλική εκπαίδευση» των
παιδιών απύ τις “σεξουαλικές κακοποιήσεις”. Στην πράξη, εναπόκειται στον
παιδαγωγό να αξιολογήσει την ύπαρξη μιας πιθανής «σχέσης εξουσίας»
μεταξύ των παιδιών, προκειμένου να προσδιοριστεί εάν μια δεδομένη
«σεξουαλική πράξη» συνιστά – ή όχι – κακοποίηση. Μεταξύ των κριτηρίων
που πρέπει να ληφθούν υπόψη: οι διαφορές «ηλικίας» και «φύλου», ή ακόμη
και «φυσικής δύναμης» μεταξύ των παιδιών, ακόμη και η ύπαρξη
«μεταναστευτικού υποβάθρου» ή… οτιδήποτε αλλού. Πλήρης σύγχυση!
«Δεδομένου
ότι αυτά είναι παιδιά, τα οποία μπορούν ακόμα να λύσουν τα προβλήματά
τους μακριά από τη δικαιοσύνη, δεν θα μιλήσουμε για «δράστες» και
«θύματα», αλλά για «επιθετικά» και «ανήσυχα παιδιά» “. “(Επίσημη
τεκμηρίωση της Υπηρεσίας Προστασίας των Νέων του Βρανδεμβούργου για το
ζήτημα των “σεξουαλικών επιθέσεων” μεταξύ παιδιών).
Τα
«προστατευτικά μέτρα» που επέβαλε η γαλλική κυβέρνηση στα νηπιαγωγεία
κατά την πρόσφατη «υγειονομική κρίση» αποτελούν πρόσκληση για
προβληματισμό σχετικά με τη δυνατότητα θεσμοποίησης της κακοποίησης
παιδιών στις δυτικές κοινωνίες. Είτε είναι σκόπιμο, είτε ξεκινά από
καλές προθέσεις. (Εικόνες: Lionel Τοp/ Twitter)
Φαίνεται
λοιπόν ότι στη Γερμανία τουλάχιστον, πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις
για τη συστηματοποίηση αυτού του τύπου σεξουαλικής κακοποίησης των
ανηλίκων, ειδικά επειδή οι εκπαιδευτικοί που εποπτεύουν αυτήν την
κακοποίηση φαίνεται να έχουν πλήρη νομική ασυλία. Υπενθυμίζεται λοιπόν
ότι στις αρχές του 20ού αιώνα, η ιδέα της πρώιμης έκθεσης των παιδιών σε
σεξουαλικές “γνώσεις” και “εμπειρίες” θεωρούνταν τρόπος ψυχολογικού
“εκφυλισμού” των πληθυσμών.
Αυτό
γίνεται για να γίνουν πιο εύκολα προς επηρεασμό και επομένως πιο εύκολα
κυβερνήσιμα. Επιτρέποντας στους παιδαγωγούς της βρεφικής
σεξουαλοποίησης να υπονομεύουν τις συναισθηματικές βάσεις των παιδιών
από νεαρή ηλικία, το γερμανικό κράτος ετοιμάζει επίσης τον δρόμο για την
πρόωρη υιοθέτηση των ΛΟΑΤ ταυτοτήτων, τις οποίες προωθεί ενεργά μέσω
της «στρατηγικής» του της Gender-Mainstreaming, που εγκρίθηκε επίσημα το
2016. Επειδή δεν πρόκειται ούτε λίγο ούτε πολύ για το μπέρδεμα των
σεξουαλικών ταυτοτήτων των παιδιών διαγράφοντας ενεργά κάθε διάκριση
μεταξύ αγοριών και κοριτσιών – και αυτό, ξεκινώντας από το νηπιαγωγείο!
«Μπορεί
πραγματικά να ωφελήσει τα παιδιά, αν τα αγόρια παίζουν μερικές φορές
κούκλες και τα κορίτσια παίζουν με καρφιά. […] Αλλά όταν τα αγόρια
παίζουν κούκλες, μακιγιάρονται και φορούν ροζ, πολλοί γονείς φοβούνται.
Θα γίνει ο γιος μου ομοφυλόφιλος; Πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν ένα
κορίτσι φορά κράνος εργοταξίου, δεν γίνεται αμέσως κτίστης. (Μια
εργαζόμενη παιδικής μέριμνας περιγράφει λεπτομερώς τις πρακτικές «χωρίς
φύλο» στη μεγάλη εφημερίδα Die Zeit, τον Ιούνιο του 2010)
Το
2016, η περιοχή της Έσσης επέβαλε «την αποδοχή λεσβιών, ομοφυλόφιλων,
αμφιφυλόφιλων, trans και intersexuels (LGBTI)» ως επίσημο «μαθησιακό
στόχο» (!) στα σχολικά προγράμματα. Ενημερώνοντας τα παιδιά για την
ομοφυλοφιλία από την ηλικία των 6 ετών και για την τρανσεξουαλικότητα
από τα 10, οι πολιτικές αρχές θέλουν να τους βοηθήσουν να «διαμορφώσουν
τη σεξουαλικότητά τους».
Επομένως,
δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το γερμανικό κράτος συμμετείχε στη
δημιουργία των «προτύπων τoυ ΠΟΥ», αφού αποτελούν αδιαμφισβήτητα την
πολιτική του ατζέντα. Αυτή η διαπίστωση μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να
δούμε τη σύνδεση μεταξύ της προώθησης των ΛΟΑΤ τρόπων ζωής και της
συμπεριφοράς μιας αντι-ναταλιστικής [κατά των γεννήσεων] πολιτικής, που
αποτελεί περίφημο χαρακτηριστικό της σύγχρονης Γερμανίας. (Προς
υποστήριξη αυτής της θέσης, να σημειωθεί επίσης ότι το Ταμείο Πληθυσμού
των Ηνωμένων Εθνών, το UNFPA, το οποίο προωθεί τη μείωση του δυτικού
πληθυσμού, συνδέεται στενά τόσο με τα «πρότυπα» της ΠΟΥ όσο και τις
“Κατευθυντήριες αρχές για τη σεξουαλική εκπαίδευση του ΟΗΕ”).
Όσο
για τον ίδιο τον ΠΟΥ, ίσως οι πρόσφατες προστριβές του με τον Αμερικανό
πρόεδρο να μην αφορούν μόνο τη διαχείριση της «υγειονομικής κρίσης»,
αλλά και σε πιο ιδεολογικά ζητήματα. Με τα βασικά ζητήματα της κοινωνίας
που τελικά θα καθορίσουν τα περιγράμματα του δυτικού πολιτισμού στον
21ο αιώνα.
*Ο Vincent Held σπούδασε πολιτική οικονομία και εργάζεται ως σύμβουλος Ανθρώπινων Πόρων. Εχει γράψει τα βιβλία Crépuscule de la Banque nationale suisse, Après la crise και Une civilisation en crise.
**Σε
έναν από αυτούς τους σταθμούς στη Φρανκφούρτη εργάστηκε η εμβληματική
μορφή του Μάη του ’68 και μεγάλη μορφή της Αριστεράς και της προόδου,
πράσινος Ευρωβουλευτής και επίτιμος διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του
Καποδιστριακού (!!!), Ντάνιελ Κον-Μπεντίτ. Να πώς περιγράφει σε βιβλίο
του την…παιδαγωγική του: «Μερικά παιδιά άνοιγαν το φερμουάρ μου και
άρχιζαν να με χαϊδεύουν. Αντιδρούσα διαφορετικά, ανάλογα με την
περίπτωση (…) Αλλά αν επέμεναν, τα χάιδευα». Πηγή: Protagon.gr.
[1]
« Standards pour l’éducation sexuelle en Europe », pp. 38 ss., OMS /
Santé Sexuelle Suisse / Ministère fédéral de la Santé allemand (BzgA),
2010
[2]
« Principes directeurs internationaux sur l’éducation sexuelle », p.52,
UNESCO / OMS / ONU Femmes / ONUSIDA / Fonds des Nations unies pour la
population / etc., 2018
[3]
Ibid., p.35 : « most experts believe that children and young people
want and need sexuality and sexual health information as early and
comprehensively as possible, as acknowledged in development psychology
and reflected in the Standards for Sexuality Education in Europe (WHO
Regional Office for Europe and BZgA, 2010). »
[4]
« Standards pour l’éducation sexuelle en Europe », p. 19, OMS / Santé
Sexuelle Suisse / Ministère fédéral de la Santé allemand (BzgA), 2010
[5] « Tour d’horizon et enjeux de l’éducation sexuelle en Suisse », Éducation Santé, Septembre 2019
[6]
Μέχρι πολύ πρόσφατα, ο ιστότοπος του οργανισμού δημοσίευσε την ακόλουθη
πληροφορία: «Η SSS είναι το διαπιστευμένο ελβετικό μέλος της IPPF, ενός
παγκόσμιου μη κυβερνητικού οργανισμού για τη σεξουαλική και
αναπαραγωγική υγεία δικαιώματα και τα δικαιώματα που συνδέονται με
αυτήν.” Από τις 11 Απριλίου 2020, αυτή η αναφορά έχει εξαφανιστεί, ενώ
ήταν online από το 2014. Ωστόσο, εξακολουθεί να εμφανίζεται πλήρως στον
ιστότοπο της IPPF …
[7] « Boiled Lollies And Bandaids: Gay Men And Kids », Gay Information, Spring 1982 (pp. 34 ss)
[8]Ο
OFSP δηλώνει ότι εξέτασε, ιδίως, το κείμενο της Bettina Schuhrke, η
οποία υποστηρίζει κυρίως την ιδέα της «σεξουαλικής αυτοδιάθεσης» του
παιδιού – και η οποία δίνει τις «εκθέσεις Kinsey» ως παράδειγμα της
ακολουθητέας «μεθόδου! (cf. « Rapport d’experts sur l’éducation sexuelle en Suisse », admin.ch, juin 2017, p. 13)
[9]
Στις 28 Νοεμβρίου 2012, η HSLU και η μη κυβερνητική οργάνωση SSS,
οργάνωσαν ένα «ατελιέ», για να εξετάσουν την εμπειρία της Βασιλείας, η
οποία ξεκίνησε στις αρχές του έτους. Συμμετείχαν εκπρόσωποι από το
Υπουργείο Παιδείας της Βασιλείας, το “Κέντρο Συνεργασίας του ΠΟΥ” στην
Κολωνία (BZgA) – και την Ελβετική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας
(FOPH). Η συνάντηση επικεντρώθηκε, όπως μπορούμε να φανταστούμε, στα
περίφημα “πρότυπα για τη σεξουαλική εκπαίδευση στην Ευρώπη” … (βλ. “Standortbestimmung der Sexualaufklärung in der Schweiz”, Hochschule Luzern / Santé Sexuelle Suisse, 28/11 / 2012)
[10] « Éducation – Pas de ça à l’école pour les petits », Le Matin, 17.04.2012
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Πηγές:
πηγή: enromiosini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας