Η αδικαιολόγητη δικαιολογία: «δεν βρίσκω χρόνο να μελετήσω τον Λόγο του Θεού»

Πρόφαση και λόγος πονηρός, λόγος που προέρχεται από τον πονηρό, είναι ο λόγος «δεν ευκαιρούμε». Λόγος χωρίς αλήθεια. Διότι βρίσκεται βεβαίως καιρός για τηλεόραση και τα ατελείωτα τηλεφωνήματα. Υπάρχουν ώρες για «κουτσομπολιά» και περιπάτους στην αγορά και τις βιτρίνες των καταστημάτων. Δεν λείπει ο χρόνος για εκδρομές στα βουνά και τις ακτές της Ελλάδας και του εξωτερικού. Ευκαιρούμε να διαβάζουμε την εφημερίδα και το κοσμικό περιοδικό. Μόνο, όταν πρόκειται για το λόγο του Θεού, που θα ωφελήσει την ψυχή μας, δεν υπάρχει χρόνος. Τότε μόνο δεν ευκαιρούμε! Τότε παρουσιάζονται όλα τα εμπόδια!

Κανένας βέβαια δεν αρνείται ότι η εποχή μας έχει αυξημένες υποχρεώσεις και απαιτήσεις. Ούτε είναι άγνωστο ότι ο ρυθμός της ζωής μας έγινε κατά πολύ ταχύτερος από άλλοτε. Όλοι επίσης  γνωρίζουμε ότι ο έντονος τρόπος της σύγχρονης ζωής επιβάλλει περισσότερη ανάπαυση και αναψυχή.

Η φράση όμως «δεν ευκαιρούμε», δεν είναι φράση και δικαιολογία μόνο της εποχής μας. Ακουγόταν και πριν από χίλια εξακόσια χρόνια. Στις ημέρες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου οι ίδιες προφάσεις υπήρχαν. Επανειλημμένως το αναφέρει στις ομιλίες του. Οι χριστιανοί έβρισκαν και τότε χρόνο για τα θέατρα και τον ιππόδρομο. Δεν είχαν όμως χρόνο για να ακούσουν ή να μελετήσουν το λόγο του Θεού: «Κάθε ημέρα καλεί σε θέατρα και κανείς δεν βαριέται, κανείς δεν υπάρχει που να απαρνείται, κανείς δεν προβάλλει τις απασχολήσεις του», διαπίστωνε με βαθιά θλίψη ο άγιος.

Αντίθετα, σε άλλη ομιλία εγκωμιάζει την προθυμία του αξιωματούχου εκείνου της Αιθιοπίας, που μελετούσε – όπως λένε «Αι Πράξεις των Αποστόλων» - το Νόμο του Θεού στο αμάξι κατά το ταξίδι του, εξοικονομώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο χρόνο για μελέτη μέσα στις πολλές του υποχρεώσεις και τα καθήκοντα. Σημειώνει σχετικά ο ιερός Χρυσόστομος:

«Πράγματι και ο βάρβαρος ευνούχος, που ήταν στην υπηρεσία της βασίλισσας των Αιθιόπων, μολονότι κατείχε τόσο μεγάλο αξίωμα και βρισκόταν πάνω στο αμάξι του, παρά ταύτα και την ώρα αυτή δεν παραμελούσε τη μελέτη της Γραφής, αλλά κρατώντας στα χέρια του το βιβλίο του προφήτη Ησαΐα διάβαζε αυτό με μεγάλο ενδιαφέρν, χωρίς μάλιστα να αντιλαμβάνεται το περιεχόμενο. Επειδή, όμως, πρόσφερε ό,τι εξαρτιόταν από αυτόν, δηλαδή τη φροντίδα, την προθυμία και την προσοχή, βρήκε και τον οδηγό».

Και συνεχίζει ο ιερός Πατήρ να προβάλλει το παράδειγμα του ευνούχου της βασίλισσας Κανδάκης, που αποστομώνει οποιαδήποτε αδικαιολόγητη δικαιολογία. Γράφει συγκεκριμένα ο άγιος Ιωάννης:

«Σκέψου, παρακαλώ, πόσο σπουδαίο πράγμα ήταν το ότι ούτε όταν ταξίδευε παραμελούσε τη μελέτη της Αγίας Γραφής, και αυτά συνέβαιναν ενώ βρισκόταν πάνω στο αμάξι. Ας το ακούσουν εκείνοι που δεν καταδέχονται να πράξουν το ίδιο, ούτε όταν βρίσκονται στο σπίτι τους, αλλά νομίζουν ότι είναι πάρεργη η ανάγνωση των Γραφών, και επειδή νυμφεύθηκαν ή στρατεύτηκαν ή φροντίζουν για τα παιδιά τους ή επιμελούνται των βοηθών τους, ή είναι επιφορτισμένοι με τη φροντίδα άλλων ζητημάτων δεν τους αρμόζει να ενδιαφέρονται για την ανάγνωση των θείων Γραφών».

Είναι σαν να ομιλεί για την εποχή μας ο ιερός Πατήρ. Όσο και αν αλλάζουν οι εποχές, οι άνθρωποι κατά βάθος είμαστε οι ίδιοι εφόσον δεν έχουμε τη διάθεση να φροντίζουμε για τη μελέτη ή την ακρόαση του λόγου του Θεού, παντού και πάντοτε θα προφασιζόμαστε και θα νομίζουμε ότι δεν ευκαιρούμε. Εάν όμως θέλουμε, όλα είναι δυνατόν να γίνουν. Αρκεί να αξιολογηθούν και τακτοποιηθούν με σωστό τρόπο.

Υπάρχουν εξάλλου αναρίθμητοι άνθρωποι στις ημέρες μας, που πέτυχαν αυτό που φαίνεται ακατόρθωτο. Χωρίς να αδιαφορήσουν για την εργασία τους, χωρίς να στερηθούν την καθαρή και αγνή ψυχαγωγία τους, βρίσκουν χρόνο και για τη μελέτη του Νόμου του Θεού. Και ενώ ζουν στην εποχή μας, δεν υποφέρουν από άγχος. Δεν αισθάνονται ανία και πλήξη.

Μένουν ήρεμοι και ειρηνικοί. Είναι πάντοτε αισιόδοξοι.

Πηγή: «Ο Νόμος του Θεού και ο Άνθρωπος», Αρχιμ. Καλλιστράτου Ν. Λυράκη, Αθήνα 2000