Ἡ ὑπόσχεσις τοῦ Κυρίου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019
Ἀπόστολος: Πράξ. β΄ 1 – 11
Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. ζ΄ 37-52, η΄ 12
Ἦχος – Ἑωθινόν: Πεντηκοστῆς
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

“καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου
αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι” (Πράξ. Β΄ 4)
Ἡ ὑπόσχεσις τοῦ Κυρίου

Κατ’ ἐπανάληψιν, φίλε μου ἀναγνῶστα, ὁ Κύριος προειδοποίησε τοὺς μαθητάς Του, διὰ ἐκεῖνα τὰ

μέλλοντα γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἐπρόκειτο νὰ συμβοῦν. Εἴτε εἰς τὸν Ἴδιον τὸν ἑαυτόν Του, εἴτε εἰς τὴν περαιτέρω ζωὴν τῶν μαθητῶν, εἴτε ἀκόμη καὶ εἰς τὸν κόσμον ὁλόκληρον. Μᾶς ὡμίλησε – καὶ μάλιστα μὲ μεγάλην σαφήνειαν – διὰ τὴν Μέλλουσαν Βασιλείαν Του καὶ διὰ τὸ Κριτήριον, τὸ ὁποῖ­ον ὁ Ἴδιος θὰ συγκαλέσῃ καὶ εἰς τὸ ὁποῖον θὰ συμμετάσχωμεν ἅπαντες ὡς ὑπόδικοι, διὰ νὰ λάβωμεν ἕκαστος, τὸν ἔπαινον ἢ τὴν καταδίκην, κατὰ τὰς πράξεις καὶ τὴν βιοτήν μας. Ἐλαχίστας λεπτομερείας καὶ ὑψηλὰ μυστήρια μᾶς ἀπεσιώπησεν ὁ Κύριος˙ ἐκεῖ­­να, ὅμως, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν τὴν σωτηρίαν ἡμῶν, μᾶς τὰ ἐδίδαξε καὶ μᾶς τὰ ἀπεκάλυψε, διὰ νὰ τὰ ἀκολουθήσωμεν καὶ κερδίσωμεν τὴν μετ’ Αὐτοῦ αἰωνίαν συγκατοίκησιν.
Μία τοιαύτη ἐνημέρωσις καὶ ὑπόσχεσις εἶναι τὸ ὑπερθαύμαστον γεγονὸς τῆς Πεντηκοστῆς, τὸ ὁποῖον ἑορτάζει σήμερον ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Ἡ κάθοδος τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἐπὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ ἐν ταὐτῷ ὁ θαυμαστὸς φωτισμός των καὶ τὰ ὅσα ἄλλα θαυμαστὰ καὶ οὐράνια ἠκούσαμεν εἰς τὸ σημερινὸν Ἱερὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, εἶχον προφητευθῆ ἀπὸ τὸν Κύριον εἰς τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους. Ὁ Κύριος τοὺς εἶχεν προειδοποιήσει ἀρκετὰς φορὰς διὰ τὸν Παράκλητον, τὸν ὁποῖον θὰ τοὺς ἔστελνε, προκειμένου νὰ φωτισθοῦν καὶ ἐνισχυθοῦν εἰς τὴν μεγάλην των ἀποστολήν. “Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὅ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ” (Ἰωάν ΙΕ΄ 26).

Ἡ ἐκπλήρωσις τῆς ὑποσχέσεως

Μόλις συνεπληρώθησαν πεντήκοντα ἡμέραι ἀπὸ ἐκείνην, τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, καὶ ἐνῶ “ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό”, …ἐκπληροῦται ἡ ὑπόσχεσις! Κατὰ τὴν τρίτην ὥραν τῆς ἡμέρας, (δηλαδή, περίπου εἰς τὰς ἐννέα (9) τὸ πρωΐ) ἠκούσθη ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ἕνας ἦχος, σὰν τὸν ἦχο ποὺ δημιουργεῖ ἕνας δυνατὸς ἄνεμος καὶ ἐγέμισε τὸν χῶρον ἐκεῖνον τοῦ ὑπερώου, μέσα στὸν ὁποῖον εὑρίσκοντο οἱ Μαθηταὶ τοῦ Κυρίου. Τὴν ἰδίαν στιγμήν, ἐνεφανίσθησαν πύριναι γλῶσσαι νὰ διαμοιράζωνται καὶ ἐπικάθηνται εἰς κάθε ἕνα ἐκ τῶν παρευρισκομένων καὶ νὰ μὴ καίουν καὶ καταφλέγουν τοὺς δεχομένους, οὐδὲ κἂν νὰ ἐνοχλοῦν τούτους. Ἀμέσως δὲ ὕστερον, “ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι“ (Πράξ. Β΄ 4). Ἅπαντες οἱ παρόντες ἐγέμισαν μὲ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ ἤρχισαν νὰ ὁμιλοῦν ξένας γλώσσας. Ἔχει, δὲ εἰς τοῦτο τὸ σημεῖον, μεγίστην σημασίαν ἡ ἐπισήμανσις, τὴν ὁποίαν ἔχομεν καὶ ὡς θέμα εἰς τὸ παρόν. Δὲν ὁμιλοῦν ἁπλῶς ξένας γλώσσας, ἀλλά… ὅσον τοὺς ἐφώτιζε τὸ Πανάγιον Πνεῦμα. Ἡ προφορὰ τῶν ξένων γλωσσῶν, δὲν εἶναι… γλωσσομάθεια, ἀλλὰ φωτισμὸς καὶ χάρις τοῦ Παρακλήτου. Τοῦτο δέ, ἐνισχύεται ἐκ τοῦ γεγονότος, ὅτι ἐνῶ ὁμιλοῦν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ἅπαντες οἱ ἀκούοντες κατανοοῦν τοὺς θείους λόγους των, “Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες” (Πράξ. Β΄ 9-11).
Δὲν ἐπρόκειτο, συνεπῶς, δι’ ἕν ἀνθρώπινον ἐπίτευγμα, ἀλλὰ διὰ Θείαν ἐπέμβασιν, κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ Ἀπόστολοι, λαλοῦν μὲν τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ συμφώνως πρὸς τὴν καθοδήγησιν καὶ τὸν φωτισμὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δὲν εἶναι… ἱκανότης τῆς ἀνθρωπίνης δυνάμεως, ἀλλὰ δωρεὰ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖον “τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῖ”, κατὰ τὴν εὐχὴν τῆς χειροτονίας. Εἶναι, τὸ μυστήριον τοῦ Θείου φωτισμοῦ, κατὰ τὸ ὁποῖον οἱ ἁπλοῖ ἁλιεῖς καὶ ἀπαίδευτοι καὶ ἀγράμματοι μεταβάλλονται εἰς “δοχεῖα τοῦ Παναγίου Πνεύματος” καὶ φέρουν, ὄχι ἁπλῶς μέρος τῆς γνώσεως ἢ καὶ πᾶσαν γνῶσιν ἀνθρωπίνην, ἀλλὰ τὴν Θείαν γνῶσιν, τὴν ἄλλοτε ἐνεργοῦσαν καὶ κινουμένην κατὰ τὴν Θείαν θέλησιν καὶ ἄλλοτε σιωπῶσαν καὶ Θείῳ θελήματι, ἀνενεργόν.

Τὸ Πανάγιον Πνεῦμα, “ὅλον συγκροτεῖ
τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας”

Ἡ παρουσία τοῦ Παναγίου Πνεύματος καὶ ἡ κυριαρχικὴ καὶ ἐνεργὸς δύναμίς Του, ὑπάρχει καὶ διακρίνεται, κυρίως εἰς τὸν χῶρον τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ μας Ἐκκλησίας. Ἂν ὑπάρχῃ ἡ Ἐκκλησία, καὶ ἂν παρέμεινεν ἀλώβητος διὰ μέσου τῶν αἰώνων, καὶ ἂν ἐπέζησε καὶ ἐδοξάσθη μέσα ἀπὸ φοβερωτάτους διωγμοὺς καὶ ποταμοὺς αἱμάτων ἑκατομμυρίων μαρτύρων, καὶ ἂν – τέλος – ἠξιώθημεν καὶ ἡμεῖς νὰ εἴμεθα μέλη ταύτης τῆς Ἐκκλησίας, ταῦτα πάντα καὶ ἄλλα ὅσα, οὐδὲ ἡ φαντασία ἡμῶν δύναται λογισθῆναι, ἀποτελοῦν τὰ πειστήρια τῆς ἐνεργοῦς παρουσίας τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Ἐὰν διὰ τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος, λογιζόμεθα τέκνα καὶ (δυνάμει) κληρονόμοι τῆς τῶν Οὐρανῶν Βασιλείας, …ἐὰν διὰ τοῦ Ἱεροῦ Χρίσματος ἔχομεν λάβει τὰ Θεῖα Χαρίσματα τοῦ Παν­αγίου Πνεύματος, …ἐὰν ἀντὶ τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου, μεταλαμβάνωμεν τὸ Ἴδιον τὸ Σῶμα καὶ τὸ Ἴδιον τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, …ἐὰν διὰ τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου, ὁ ἀνὴρ καὶ ἡ γυνή, “ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν”, ἐὰν ἡμεῖς οἱ κληρικοί, ἐπίσκοποι, ἱερεῖς καὶ διάκονοι, ἐπαύσαμεν νὰ ἀνήκωμεν εἰς τὴν τάξιν τῶν λαϊκῶν καὶ ἐγενήθημεν ὄργανα τῆς Θείας καὶ Παντοκράτορος δυνάμεως, …“οὐκ ἐξ ἡμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον”. Εἰς τὸ Πνεῦ­μα τὸ Ἅγιον ὀφείλονται καὶ ἐξ Αὐτοῦ ἀπορρέει “πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον”! Ἐάν, τέλος, πιστεύομεν εἰς τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν καὶ ἀγωνιζώμεθα διὰ νὰ γίνωμεν κληρονόμοι αὐτῆς, καὶ τοῦτο τὸ ὀφείλομεν εἰς τὸ Θεῖον καὶ Πανάγιον καὶ Ζωαρχικὸν Πνεῦμα, τὸ “ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον καὶ ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον”, τὸν Παράκλητον, ὁ ὁποῖος καὶ “ὁδηγήσει ἡμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν Ἀλήθειαν”.
Εἴθε, φίλε μου ἀναγνῶστα, νὰ ζῶμεν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, συν­ειδητῶς ἐξαρτώμενοι ἀπὸ τὸ τρίτον τοῦτο Πρόσωπον τῆς Παναγίας Τριάδος καὶ ὑπ’ Αὐτοῦ ζωοποιούμενοι, ἀξιωθῶμεν τῆς αἰωνίου Ζωῆς καὶ μακαριότητος. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

πηγή: http://orthodoxostypos.gr