Πως εφάρμοσε ο Γέρων Επιφάνιος το «πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσι»

Του ζητήσαμε κάποτε να μας ερμηνεύσει το «πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσι» των διδακτικών στίχων της Ακολουθίας της Θείας Μεταλήψεως, δεδομένου ότι λογική και κατανοητή φαίνεται κυρίως η συνδιαλλαγή μ’ αυτούς τους οποίους εμείς λυπήσαμε και όχι μ’ εκείνους που ελύπησαν εμάς. Αυτός θέλοντας να μας διδάξει τις ωφέλειες από την εφαρμογή του παραπάνω στίχου, μάς διηγήθηκε το εξής περιστατικό:

Λειτουργούσα κάποτε στους Τρεις Ιεράρχας και μεταξύ των εκκλησιαζομένων ήταν και ο τάδε (θεολόγος, πνευματικοπαίδι του και

άριστος ψάλτης). Όπως ήταν φυσικό ανέβηκε στο αναλόγιο, αλλά οι τακτικοί ψάλτες του ιδρύματος, γεροντάκια ευλαβή μεν και αφιλοχρήματα, πλην όμως όχι πολύ ικανοί στα ψαλτικά, δεν του παρεχώρησαν σχεδόν τίποτε να ψάλει. Εγώ μέσα στο Ιερό είχα αγανακτήσει για τη στάση τους αυτή και έτσι έφθασε το «Κοινωνικό». Πως όμως να κοινωνούσα με τόση ταραχή; Για να εφαρμόσω, λοιπόν, το «πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσι» και για να ελέγξω εμμέσως τους ψάλτες του Ιδρύματος, κάλεσα στο Ιερό τον πρωτοψάλτη προτού κοινωνήσω και του ζήτησα συγγνώμη για τον αναβρασμό και την αγανάκτηση την οποία ένοιωσα εναντίον του λόγω της «αφιλοξενίας» του.

Έτσι λοιπόν κι εγώ κοινώνησα χωρίς ταραχή κι αυτός συναισθάνθηκε το σφάλμα του και ζήτησε με τη σειρά του συγγνώμη.

Απόσπασμα από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από τη διδασκαλία του πατρός Επιφανίου» - Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνας, σελ. 33-34