Η αγάπη συνεπάγεται… επιείκειαν

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
Απόστολος: Φιλιπ. δ΄ 4 – 9
Ευαγγέλιον: Ιωάν. ιβ΄ 1 – 18
Ήχος – Εωθινόν: Των Βαΐων
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«Το επιεικές υμών γνωσθήτω
πάσιν ανθρώποις» (Φιλιπ. Δ΄ 5)
Η επιείκεια

Είναι γνωστή η συγκεκριμένη λέξις, αλλά γνωστή είναι και η έννοια και σημασία της. Επιείκεια σημαίνει, υποχώρησις, συγχώρησις, ταπείνωσις και αγάπη. Είναι εκείναι αι αρεταί τας οποίας

επιθυμούμε να κοσμούν τους… άλλους, όταν στρέφωνται δικαίως, εναντίον ημών και αι οποίαι (αρεταί), δυσκόλως εφαρμόζονται από ημάς, όταν καλούμεθα να αντιμετωπίσωμεν την αδυναμίαν και τα λάθη των αδελφών ημών. Είναι η έκφρασις της συμπαθείας και αγάπης προς τον συνάνθρωπόν μας και την οποίαν συμπάθειαν, επιθυμούμεν να έχωμεν και από τους άλλους – ως προείπομεν – αλλά κυρίως και πρωτίστως από τον Ίδιον τον Κύριον, κυρίως κατά την δευτέραν Αυτού παρουσίαν και δικαίαν κρίσιν. Βεβαίως, την επιείκειαν και εύνοιαν και συγχώρησιν του Κυρίου μας, την ζώμεν και την απολαμβάνομεν από την παρούσαν ακόμη ζωήν. Εις τας τόσας καθημερινάς αμαρτίας μας, ακόμη και εις εκείνας τας βαρυτάτας, αισθανόμεθα ότι απολαμβάνομεν την ανοχήν και μακροθυμίαν του Θεού. Ουδέποτε δε, μας εξεδικήθη ο Κύριος δια τας συνεχείς και επαναλαμβανομένας παραβάσεις μας, αλλ’ ως ο Ίδιος λέγει, «τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθ. Ε΄ 45).
Η επιείκεια, όμως, είναι και εκείνη η αρετή, την οποίαν ο Κύριος απαιτεί από τον κάθε ένα. Ειδικώς, όταν μας συμβουλεύει να προσέχωμεν τας κρίσεις ημών δια τους άλλους και δη εκείνους που μας αδικούν και μας επιτίθενται, προσθέτει μίαν φράσιν ιδιαιτέρως σοβαράν και έντονον. «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε• εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν» (Ματθ. Ζ 1-2). Είναι πολύ πιθανόν και συμβαίνει κατ’ επανάληψιν, να σπεύδωμεν να κρίνωμεν πρόσωπα η και ενεργείας και πράξεις ανθρώπων. Τούτο, είναι, – έως ενός βαθμού, – επόμενον και φυσικόν. Η λογική την οποίαν μας έχει δώσει ο Δημιουργός, περιέχει ασφαλώς και την… κρίσιν! Κρίσιν, όμως, όχι τόσον ως προς το πρόσωπον το οποίον διαπράττει την παρανομίαν, αλλ’ ως προς αυτήν ταύτην την παρανομίαν, η οποία και είναι ασφαλώς, αξιοκατάκριτος. Κρίσιν, όχι με κακίαν και έχθραν προς τον παρανομούντα αδελφόν μας, αλλά, μάλλον… εν αγάπη, έλεγχος προς διόρθωσιν και σύνεσιν του ενόχου συνανθρώπου μας. Ο άνθρωπος θα πρέπη να αξιολογήται από ημάς, με ιδιαιτέραν συμπάθειαν, επιείκειαν και αγάπην και δια να είμεθα περισσότερον ακριβείς, θα πρέπη να τον… βλέπωμεν με την επιείκειαν και αγάπην εκείνην που ζητούμεν και ημείς από τους άλλους. Εις τον, ως άνω, λόγον του Κυρίου παρατηρούμεν, την, ως απειλήν, ακουομένην προσθήκην εις την… απαγόρευσιν˙ «εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν». Δηλαδή, με την ιδίαν αυστηρότητα που κρίνομεν τους άλλους, θα κριθώμεν και ημείς εις το Δικαστήριον της Δευτέρας Παρουσίας.

Η αγάπη συνεπάγεται… επιείκειαν

Η αγάπη του Κυρίου μας προς ημάς, δεν ήταν απλώς η… Ενανθρώπησίς Του και η Σταυρική Του θυσία εις τον Γολγοθά και, γενικώς τα όσα έπραξε κατά την διάρκειαν της επί της γης παρουσίας Του. Η Αγάπη Του Κυρίου μας δεν έπαψε να ευεργετή τον άνθρωπο και λίγο αν σκεφθώμεν τας καθημερινάς αμαρτίας και παραβάσεις των ανθρώπων, από του αγιωτέρου έως του αμαρτωλοτέρου, αλλά και από την μικροτέραν έως την βαρυτέραν, θα διαπιστώσωμεν την ανοχήν και μακροθυμίαν και επιείκειαν του Αγαθωτάτου Κυρίου μας. Πόσαι ύβρεις και βλασφημίαι! Πόσαι ανηθικότητες και πορνείαι και μοιχείαι! Πόση άρνησις και αθεΐα και απιστία! Και όμως… η Θεία Επιείκεια και Αγάπη, τα παρακάμπτει όλα και δεν παύει να ευλογή και να ευεργετή, τον υβριστή και αχάριστον άνθρωπον! Δόξα Σοι Κύριε, δόξα Σοι!
Ας ίδωμεν όμως και την ιδικήν μας «αγάπην» και προς τον Θεόν αλλά και προς τους αδελφούς μας. Εάν εξαιρέσωμεν την αγάπην των αγίων και εναρέτων ανθρώπων, η οποία διακρίνεται δια την επιείκειαν και κατανόησιν αλλά και θυσίαν πολλάκις, δια τους άλλους, συνήθως η αγάπη ημών διακρίνεται από τον εγωϊσμόν και την φιλαυτίαν μας. Αγαπώμεν, εάν και εφ’ όσον μας αγαπούν και αφόβως θα έλεγον και θα εχαρακτήριζον την «αγάπην» μεταξύ των ανθρώπων, ως… εμπορικήν συναλλαγήν! Αγάπην τυπικήν και ψυχράν, περιοριζομένην εις εξωτερικάς εκδηλώσεις και εγγίζουσαν και πλησιάζουσαν τον άλλον μόνον… επιδερμικώς και ανουσίως! Αγάπην, άνευ πόνου και συμπαθείας, άνευ στοργής και κατανοήσεως, μόνον εκφραζομένην λεκτικώς και εκδηλουμένην κροτωδώς προκειμένου να ελκύση την επικρότησιν και αποδοχήν των άλλων … Αγάπην, – και τούτο είναι μία λυπηρά πραγματικότης – την οποίαν ημείς δεν… θέλομεν από τους άλλους, η μάλλον την απεχθανόμεθα, και την οποίαν ο Κύριος ωνόμασεν… υποκρισίαν!
Ας μη λησμονούμε ότι η αγάπη, την οποίαν μας υπέδειξεν και μας συνέστησεν ο Κύριος, – η προς τους εχθρούς ημών – είναι εκείνη την οποίαν δεν θέλομεν ούτε καν να σκεπτώμεθα και την οποίαν χαιρόμεθα να την βλέπωμεν και να την θαυμάζωμεν, εις τους εναρέτους και αγίους. Εις εκείνους τους οποίους, πράγματι αγαπούμε – τους οικείους και φίλους, εν πολλοίς, – δεικνύομεν, σεβασμόν, υποχώρησιν, κατανόησιν, επιείκειαν, θυσίαν… Ταύτα όμως τα στοιχεία ελλείπουν εις την τυπικήν και ανούσιον, λεγομένην, «αγάπην»!

«πάσιν ανθρώποις»

Επιείκεια, … προς όλους! Η επιείκεια, επιβεβαιώνει την αγάπην μας! Επιείκειαν θα ζητήσωμεν και ζητώμεν, πρωτίστως από τον Θεόν και εις την προσευχήν μας και εις την εξομολόγησίν μας και εις την προσέλευσίν μας εις το Θειότατον Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, αλλά και εις τας σχέσεις μας μετά των άλλων. Επιείκειαν εζήτησεν ο οφειλέτης των μυρίων ταλάντων, εις την γνωστήν παραβολήν, αλλά δεν είχε την διάθεσιν να την… επιδείξη εις τον σύνδουλόν του και δια τούτο κατεκρίθη! Επιείκειαν εζήτησεν, επίσης, ο άσπλαγχνος εκείνος πλούσιος εις τον Άδην, αλλά δεν την εύρεν, διότι την εστέρησεν εις την παρούσαν ζωήν, από τον πτωχόν Λάζαρον.
Επιείκειαν ας δεικνύωμεν, αδελφοί μου, εις πάντας, – κατά την Αποστολικήν σύστασιν – και ας είμεθα βέβαιοι ότι δια ταύτης θα γίνωμεν δεκτοί εις την Βασιλείαν του Κυρίου. Αμήν.

Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

πηγή:  http://orthodoxostypos.gr